Dit handboek vertelt je alles wat je moet weten over het gebruik van 's werelds populairste muzieknotatieprogramma, MuseScore 4, dat beschikbaar is voor Windows, macOS en Linux-gebaseerde besturingssystemen.
Als je een andere versie van het programma gebruikt, raadpleeg dan de juiste handleiding voor die versie:
Gebruik de hoofdstuklinks op de hoofdpagina om de inhoud van elk hoofdstuk van het handboek te verkennen.
Er is ook een weergave van één pagina van het hele handboek, die kan worden gebruikt met de zoek-in-pagina-functie van je browser (sneltoets: Ctrl+F of Cmd+F on macOS).
Om het handboek te doorzoeken, gebruik je het speciale zoekveld rechtsboven op elke handboekpagina.
Als je niet zeker weet waarnaar je moet zoeken, blader dan door de Begrippenlijst. Het bevat afbeeldingen waarmee je dingen kunt vinden die je niet kunt benoemen.
Je kunt ook een zoekopdracht op internet proberen met deze speciale syntaxis om alleen resultaten van MuseScore.org op te nemen:
site:musescore.org taal onderwerp
Dit werkt met de meeste zoekmachines. Voer bijvoorbeeld een Google-zoekopdracht uit naar "site:musescore.org nl tempomarkeringen
".
Als je de informatie die je nodig hebt niet kunt vinden in het handboek, vraag dan om hulp in het Ondersteuningsforum.
Het handboek is in verschillende talen vertaald, hoewel vertalingen niet altijd up-to-date zijn met de Engelse versie. Pagina's worden afzonderlijk vertaald, dus niet elke pagina is in elke taal beschikbaar.
Om het handboek in een andere taal te lezen, gebruik je de keuzelijst voor talen die rechtsboven op elke handboekpagina wordt weergegeven, direct onder het zoekveld. Als een bepaalde taal niet beschikbaar is in de vervolgkeuzelijst, betekent dit dat de pagina nog niet in die taal is vertaald.
Raadpleeg in geval van twijfel de Engelse versie van dit handboek of vraag om hulp in een van de forums. Gebruik het ondersteuningsforum voor ondersteuning in het Nederlands.
Een kopie van het handboek op je computer opslaan voor offline weergave:
Als je een fysieke kopie nodig hebt, kun je het beste de bovenstaande stappen volgen om een PDF te maken en vervolgens controleren of de PDF correct is opgemaakt voordat je deze met een echte printer gaat afdrukken. Het handboek is vrij groot, druk dus geen fysiek exemplaar af, tenzij dit echt nodig is.
Dit handboek wordt onderhouden en vertaald door de MuseScore-gemeenschap. Als je wilt helpen met het schrijven van inhoud, lees dan dit artikel Handboek bewerken (Engelstalig).
Als u pagina's wilt vertalen, lees dit dan Hoe het handboek te vertalen (Engelstalig).
So you'd like to contribute to the MuseScore 4 handbook – great! We're so happy you're here.
This page contains brief guidelines to get you started with writing articles. Please read this page carefully before editing anything in our handbook. This information is intended to help, but if you're in doubt about anything or have any questions, please join the discussion on the Documentation forum.
Each page should explain a single topic more or less completely. If a page feels like it is getting too long, try splitting it into separate pages.
Not every page is identical, but keeping the following in mind can help you structure your page content in a way that's easy to understand for the reader:
Starting your page with an overview can help introduce a topic before launching into details. Overviews don't usually need a section heading.
Think about what most users will be trying to achieve, and why they might be coming to the handbook to look for information. Put solutions for the most common tasks towards the top of the page; less commonly needed information can go towards the bottom.
Related concepts should be discussed together. This may sometimes require less-commonly-used features to be discussed alongside more-commonly used ones, but that's okay.
For instance, a section about "Creating custom key signatures" is better than a section called "Using the master palette".
Please be sure to enable the "Generate a table of contents" option for all Handbook pages.
In an effort to ensure consistency of style for community-written pages, we have already provided headings on many pages. Please organize your content within this structure. For pages that lack headings, feel free to create your own in a style similar to that used elsewhere.
For accessibility reasons, headings should never be formatted in regular bold text. All headings need to be formatted as tags with semantic meaning.
All pages start by default with a Heading 1. The first section heading you will enter will therefore always be a Heading 2. Please also don’t skip heading levels (By, for example, adding a heading 4 after a heading 2).
Heading level | Usage and MarkDown syntax |
---|---|
Heading 1 | Default for all page headings (Not editable by contributors) |
Heading 2 | Use for the start of every section. MarkDown syntax: ## Heading name |
Heading 3 | Use for the start of every sub-section, and to introduce single-step instructions (I.e. where a list is not necessary). MarkDown syntax: ### Heading name |
Heading 4 | Use sparingly if additional sub-sections are required. MarkDown syntax: #### Heading name |
Lastly, try to always start your headings with a verb. E.g. "Adding time signatures", rather than "Time signatures"
The MuseScore handbook broadly contains two main types of information: descriptive material, and goal-oriented instructions.
This is used to explain different areas of the program. For example,
A Palette is a folder containing musical symbols which can be applied to the score. MuseScore's default palettes contain collections of related symbols, but you can customize palettes to display almost any kind of symbol, line or text.
Descriptive material tends to be longer and more “fleshed out” than goal-oriented instructions, but we still ask that you use simple, plain language wherever you can.
These explain how to perform a specific task. The instructions should be as short and direct as possible, generally taking the form of a numbered list. For example,
To create a new palette
Notice that we use bold text for named components of the user interface, including menus. Keyboard shortcuts, such as Ctrl+S, are rendered with <kbd> tags (see Syntax).
When writing goal-oriented instructions, please:
For example, instead of writing this:
Please write this:
Please be sure to include keyboard options for goal-oriented instructions, where such options exist. This is especially important for improving the program's accessibility.
The use of non-written media is encouraged as a supplement to written descriptions. This includes:
Animated GIFs offer many advantages over screenshots and videos in that they expose in the shortest amount of time the sequence of actions required to achieve a particular task. There are lots of tools available for creating GIFs, however we recommend the following workflow to ensure crisp and clear image quality while maintaining as small as possible file size (ideally <2MB per GIF).
It's really helpful to link to other pages in the handbook. You might do this wherever you mention a different part of the user interface, or even when referring back to previous versions of the handbook.
There is a specific process for adding links to other handbook pages, which will allow accurate redirects regardless of the language version being read.
[node:######,title="Name of the page you want to link to"]
or, to link to a specific heading within the page:
[node:######,fragment="heading-slug",title="Name of the page you want to link to"]
To find a page's node number:
You will find the page's node number in the URL address visible in this edit screen (yes, it only appears in the edit screen). It will look something like this:
You can use this as a bookmarlet in your bookmarks
javascript:void function() {prompt("",`[node:${drupalSettings.path.currentPath.replace("node/","")}${document.querySelector("meta[property=\"og:title\"]").content?`,title="${document.querySelector("meta[property=\"og:title\"]").content}"`:""}${window.location.hash? `,fragment="${decodeURIComponent(window.location.hash).replace("#","")}"`:""}]`)}();
Taken from node,title,fragment bookmarklet
The handbook is written in MarkDown with a few permitted HTML tags.
If you're not familiar with MarkDown, it doesn't take long to learn. Get started by reading this page first (a MuseScore account is required to properly view the content on that page, also note that you cannot use Filtered HTML anymore).
Some examples for stuff beyond MarkDown:
<kbd><kbd>A</kbd></kbd>
, looks like A. (See Writing keyboard shortcuts below.)<kbd><kbd>Shift</kbd>+<kbd>A</kbd></kbd>
, looks like Shift+A. (See Writing keyboard shortcuts below.)<kbd><samp class="button">Advanced Style Properties…</samp></kbd>
, looks like Advanced Style Properties…, but this particular form is not used in the MuseScore 4 handbook (instead use bold for text that appears in the program).__File→Open__
, looks like File→Open<img src="image URL" alt="File name description" width="500px"/>
, can be a useful alternative to inline images, where the image width needs to be specifiedUse the <kbd> syntax described above and follow these guidelines:
For accessibility reasons, always use words instead of symbols for the names of all whitespace keys, arrow keys, and modifier keys.
Good: Cmd+Space; Win+Return; Shift+Tab
Bad: ⌘+ ; ⊞+⏎; ⇧+↹
For keys that represent printable characters, the appropriate character should be used (e.g. write $ not Dollar).
Use common abbreviations like Ctrl, Cmd, Esc, Del, PgDn. Don't abbreviate key names that are not normally abbreviated.
Except where it matters, prefer Return instead of Enter, and Del instead of Backspace.
For combinations, write modifier keys in this order: Win+Ctrl+Alt+Shift+Fn+… (Mac: Ctrl+Cmd+Option+Shift+Fn+…).
When in doubt, consult Default keyboard shortcuts for the canonical way to write key names and combinations.
Finally, whenever you make a change to a page (however big or small!), please leave a concise message that briefly describes the changes you made. For example,
Leave this information in the Revision log message text field in the right panel of the Edit view for each page:
Enige basiscomputerkennis:
MuseScore 4 gerelateerde kennis:
Eén manier om Musescore 4 voor Windows te downloaden en te installeren is door direct te downloaden vanaf https://musescore.org/nl/download
Als je ontzag hebt en de drang voelt om te geven, ga dan naar https://musescore.org/nl/doneer voor nog een verrassing.
Om te verwijderen, zie Apps en programma's verwijderen of verwijderen in Windows, laat gerust berichten achter op https://musescore.org/nl/forum zodat we kunnen verbeteren.
[Werk in uitvoering. Voeg ontbrekende informatie toe]
Zie ook Problemen oplossen
De eenvoudigste manier om het programma te installeren is door een AppImage te gebruiken:
Stappen 7-8 zorgen ervoor dat een MuseScore-item in het systeemmenu verschijnt en is gekoppeld aan de nieuwe locatie van de AppImage (/home/[gebruikersnaam]/.local/bin). Ook worden automatisch de juiste bestandsassociaties gemaakt.
Opmerking: in plaats van stap 7 en 8 (hierboven) kun je uiteraard installeren met behulp van het absolute bestandspad. Dat is:
Tip: als je kopiëren toepast op AppImage en in de terminal op Ctrl+Shift+V drukt, dan wordt het absolute bestandspad ingevoerd van het bestand dat zojuist is “gekopieerd”.
Er is geen formele verwijderingsprocedure nodig om de geïnstalleerde AppImage te verwijderen. Verwijder gewoon menu-items en eventuele snelkoppelingen handmatig en verwijder vervolgens de app zelf en de bijbehorende links (die zich in ~/.local/bin bevinden).
Dit hoofdstuk is een snelstartgids, geschikt voor absolute beginners die geen kennis hebben van deze notatiesoftware. Het demonstreert de meest elementaire workflow. Er zijn ook een aantal vergelijkbare leermiddelen online beschikbaar, zie hulp krijgen.
In dit hoofdstuk gaan we het volgende doen:
Wanneer je MuseScore opent, wordt er standaard geen partituurbestand aangemaakt of geopend (tenzij je de instellingen hebt gewijzigd in Voorkeuren:Algemeen:Programma start). Je moet een lege partituur creëren en het eerste waar je aan moet denken is het toevoegen van lege notenbalken met behulp van de instrumentenconfiguratie. De snelste manier is om een vooraf gedefinieerd sjabloon te gebruiken:
Lees meer over instrumenten en hoe je ze kunt toevoegen en hun notenbalk individueel in Je partituur opzetten:Instrumenten.
Lees meer over sjabloon in Je partituur opzetten:Maak van sjabloon en Sjablonen en stijlen.
Voor de eenvoud slaan we deze instellingen over en gebruiken we de standaardwaarden die eerder zijn vermeld, maar je moet weten dat je informatie kunt toevoegen zoals toonsoort, maatsoort, tempo, opmaat (anacrouse/upbeat):
In het scherm Aanvullende partituur informatie kun je het volgende instellen:
Een nieuwe partituur wordt automatisch gevuld met rusten. De standaard noteninvoermodus is gebaseerd op de logica dat, wanneer een nieuwe noot of rust door de gebruiker wordt toegevoegd, de daaropvolgende noten en rusten hun duur (nootwaarde of lengte) automatisch aanpassen zonder het totale aantal tellen in welke maat dan ook te beïnvloeden. Eén manier om nieuwe noten en rust in te voeren in MuseScore is het gebruik van een computertoetsenbord. Het is ontworpen om vergelijkbaar te zijn met typen in een tekstverwerker zoals Microsoft Word:
De duur van de notatie wordt opgegeven voordat je de namen van letters worden getypt.
Je bent nu muziek aan het graveren in MuseScore! Lees meer over dit onderwerp in Invoeren van noten en rusten.
Het Paletten paneel bevat de meest gebruikte notatieobjecten. Het paletten paneel is standaard zichtbaar. Als dit niet het geval is, open je het door Weergave→Paletten aan te vinken of op de sneltoets F9 te drukken. Om het paneel weer te geven, klik je op het tabblad Paletten aan de linkerkant van het scherm. De eenvoudigste manier om paletitems toe te voegen is door:
Lees meer over dit onderwerp in Paletten
De notatieobjectinterpreter en audiosynthesizer van MuseScore zorgen voor het afspelen van audio. Druk op de spatiebalk om naar de partituur te luisteren of gebruik de afspeelwerkbalk, zie afspeelbediening.
Dynamiek beïnvloedt het afspelen van instrumenten, afhankelijk van de gebruikte geluidsinformatie (SoundFonts, Muse Sounds of VSTi, zie MuseScore 3 features (nog) niet geïmplementeerd in MuseScore 4:Velocity controls (Engelstalig)). Wanneer een instrument SoundFonts gebruikt, zoals MS Basic (zoals bij de standaardinstelling, zie hoofdstuk Mixer ) en er geen dynamieksymbool is toegevoegd aan de partituur, zijn alle noten zo luid alsof er een mf (mezzoforte) wordt toegevoegd.
Voor het afspelen van passages die niet worden beïnvloed door Tempomarkeringen wordt het tempo van kwartnoot = 120 slagen per minuut (bpm) gebruikt.
Het Eigenschappen paneel is een verbeterde versie van de Instellingenoverzicht in andere MuseScore-versies. Het toont de opmaak- en afspeeleigenschappen van de geselecteerde objecten of geselecteerde tekens in het tekstobject. Als er niets is geselecteerd, worden de eigenschappen van de partituur weergegeven. Het venster Eigenschappen is standaard zichtbaar. Als dit niet het geval is, open je het door Weergave→Eigenschappen aan te vinken of door op de sneltoets F8 te drukken. Om het paneel weer te geven, klik je op het tabblad Eigenschappen aan de linkerkant van het scherm, zie afbeelding hierboven.
Om eigenschappen van de partituur te tonen en aan te passen:
Om eigenschappen van element(en) te tonen en aan te passen:
Om eigenschappen van geselecteerde tekens in een tekstobject weer te geven en aan te passen:
Lees meer over dit onderwerp in de hoofdstukken: Elementen selecteren, Eigenschappen paneel en Tekst invoeren en bewerken.
Maat/maten invoegen:
Maat/maten verwijderen:
Lees meer over dit onderwerp in het hoofdstuk Maten.
Door de partituur op te slaan in een eigen bestandsformaat wordt de volledige bewerkingsstatus ervan vastgelegd, deze is volledig bewerkbaar wanneer deze opnieuw wordt geopend in MuseScore .Partituren kunnen lokaal worden opgeslagen of in een cloudopslag die gratis aan elke geregistreerde gebruiker wordt verstrekt. Zie ook de hoofdstukken Publiceren op musescore.com en Delen op Audio.com. Om je partituur op te slaan:
Lees meer over dit onderwerp in het hoofdstuk Openen en opslaan van partituren.
Exporteren is niet de aanbevolen manier om een partituur op te slaan. Zie in plaats daarvan de sectie "Je partituur opslaan".
Exporteren is het opslaan van de partituur in een formaat dat andere toepassingen dan MuseScore kunnen gebruiken. Deze niet-eigen formaten omvatten PDF, MusicXML, MIDI enz. Om de volledige partituur te exporteren:
Lees meer over dit onderwerp in het hoofdstuk Bestand exporteren.
Als je vanaf een eerdere versies naar MuseScore 4 overstapt, dan zul je niet alleen veranderingen opmerken in de gebruikersinterface maar ook in veel bekende functies en manieren om dingen te doen. Deze wijzigingen zijn ontworpen om de gebruikerservaring te verbeteren en tegelijkertijd veel meer functionaliteit te bieden. Hier volgt een kort overzicht van enkele van de belangrijkste wijzigingen.
MuseScore 4 heeft een gestroomlijnde nieuwe interface. Bijna elk onderdeel van de applicatie is volledig opnieuw ontworpen om eenvoudiger en gemakkelijker leesbaar te zijn. Je kunt kiezen tussen lichte, donkere en contrastrijke thema's en je favoriete accentkleur kiezen. Wijzigingen in het uiterlijk van de app kunnen worden aangebracht in Voorkeuren.
Met het nieuwe instrumenten paneel kun je je instrumenten verbergen, herschikken en aanpassen zonder de partituurweergave te hoeven verlaten.
Het instrumenten paneel is nauw geïntegreerd met het proces van het maken van partijen, waardoor het veel gemakkelijker wordt om aangepaste partijen te produceren met elke combinatie van beschikbare instrumenten. Er is nu ook een handige knop in de werkbalk waarmee je snel iedere beschikbare partij kunt openen.
Het instellingenoverzicht uit de eerdere versies van MuseScore is nu bekend als het eigenschappen paneel. Elke optie in dit paneel is opnieuw ingedeeld en de hele ervaring is gestroomlijnd. Standaard toont het Eigenschappen paneel meerdere handige opties, zoals de mogelijkheid om lege notenbalken te tonen of te verbergen en verschillende andere soorten partituurmarkeringen. Waar je voorheen enkele elementtypes moest selecteren voordat je er wijzigingen in kon aanbrengen, toont MuseScore 4 altijd relevante instellingen, ongeacht hoeveel verschillende elementen je hebt geselecteerd.
De afspeelverbeteringen zijn de grootste verandering in MuseScore 4. Afgezien van nieuwe geluidsbibliotheken (Muse Sounds, beschikbaar als aparte download), is er nu ondersteuning voor VSTi-plug-ins, die kunnen worden toegepast op instrumenten met het nieuwe mixer paneel. Met de mixer kun je ook eenvoudig schakelen tussen VSTi, SoundFonts en de Muse Sounds-bibliotheken, terwijl het ook VST-effecten ondersteunt. Geluiden worden nu altijd per partituur opgeslagen, dus het Synthesizer-paneel in MuseScore 3 is niet langer nodig (dit is verwijderd in MuseScore 4). Als je eerder SFZ-bestanden gebruikte om af te spelen in MuseScore 3, dan raden we je nu aan om een gratis VST-sampler te gebruiken, zoals Sfizz of Sforzando, die beide het afspelen met gebruik van SFZ-bestanden ondersteunen.
MuseScore 4 bevat veel verbeteringen in het muziekschrift, waarvan sommige een effect zullen hebben op het uiterlijk en de lay-out van partituren die in eerdere versies zijn gemaakt. De belangrijkste wijzigingen zijn van invloed op de plaatsing van waardestrepen, bogen en overbindingen, horizontale spatiëring en pagina opmaak. Er zijn veel te veel veranderingen om hier op te sommen, dus diegenen die meer willen weten over de bijzonderheden kunnen dit speciale document (link binnenkort beschikbaar) lezen waarin alles in detail wordt uitgelegd en geïllustreerd.
Een onvermijdelijk gevolg van het aanbrengen van zulke significante verbeteringen is dat het niet mogelijk zal zijn om een partituur in MuseScore 4 te openen vanuit een eerdere versie van MuseScore en deze er identiek uit te laten zien.
Wanneer je een partituur voor het eerst opslaat, dan word je gevraagd of je het bestand lokaal op de computer of in de cloud wilt opslaan. Deze nieuwe optie maakt deel uit van een spannende uitbreiding die we maken voor services op musescore.com. Lees hier meer over in Open/Sla op/Exporteer/Afdrukken en Partituren Online Delen.
Als je het programma gebruikt, zul je tal van andere kleine maar belangrijke wijzigingen vinden die zijn ontworpen om het componeren en noteren van muziek net iets gemakkelijker te maken. Deze omvatten:
MuseScore 4 ondersteunt de volgende schermlezers op elk besturingssysteem:
Spraak met JAWS werkt over het algemeen maar de uitvoer is niet zo volledig als met Narrator of NVDA.
Als de spraakuitvoer van de schermlezer op enig moment niet meer werkt, druk dan op Alt+F om de focus op het menu Bestand te krijgen en druk vervolgens tweemaal op Esc om terug te keren naar waar je was in de app, waarna spraak weer normaal zou moeten werken. Het kan nodig zijn om dit te doen als je bijvoorbeeld de schermlezer start nadat MuseScore al draait.
De Quick Nav-modus van VoiceOver moet worden uitgeschakeld tijdens het gebruik van MuseScore 4. Je kunt Quick Nav in- of uitschakelen door tegelijkertijd op de Linker en Rechtse pijltjestoetsen te drukken terwijl VoiceOver actief is of je kunt Quick Nav uitschakelen vanuit VoiceOver Utility > Commanders.
De interface van MuseScore is navigeerbaar met de tabcursor en met de eigen cursor van VoiceOver. Over het algemeen is het het beste om de tabcursor te gebruiken, omdat deze overeenkomt met de interface op andere platformen en als zodanig de interface is die wordt beschreven in de meeste documentatie en voorbeelden. De cursor van VoiceOver kan worden gebruikt om delen van de applicatie te bereiken die nog niet toegankelijk zijn via de tabcursor. Wanneer je de tabcursor gebruikt, vergeet dan niet de pijltoetsen en Tab te gebruiken voor navigatie (zie Navigeren in de gebruikersinterface).
Op Linux is het nodig om de schermlezer te starten voordat je MuseScore start, anders worden de toegankelijkheidsfuncties uitgeschakeld om systeembronnen te besparen. Als je dit vergeet, sluit je gewoon MuseScore af en start je het opnieuw. Hetzelfde geldt voor alle Linux-applicaties die op het Qt-framework zijn gebouwd.
Orca is de schermlezer met de meeste functies die beschikbaar is voor Linux. Orca is ingebouwd in de GNOME-desktopomgeving, dus het wordt aanbevolen dat Linux-gebruikers met toegankelijkheidsbehoeften een distributie gebruiken die is gebaseerd op GNOME of een afgeleide daarvan.
Toetsenbordnavigatie in de gebruikersinterface (UI) van MuseScore 4 is afhankelijk van de pijltjestoetsen naast de tab-toets. Druk op de tab-toets om door elke bediengroep te bladeren en gebruik vervolgens de pijltoetsen om naar individuele bedieningselementen binnen de groep te navigeren. Met dit nieuwe navigatiesysteem kun je overal in de interface navigeren met veel minder toetsaanslagen dan wanneer de tab-toets zou worden gebruikt om toegang te krijgen tot elk afzonderlijk besturingselement, zoals gewoonlijk het geval is in andere applicaties, inclusief eerdere versies van MuseScore. Het nieuwe navigatiesysteem wordt nog verfijnd en feedback is welkom op het Development Forum (Engelstalig).
Naast de pijltjestoetsen en de tab is er een nieuwe F6-sneltoets die wisselt tussen de verschillende panelen binnen het programma. Hier ziet je hoe de navigatiesnelkoppelingen samenwerken om een hiërarchisch navigatiesysteem te creëren:
Omhoog, Omlaag, Links en Rechts pijltjestoetsen: Verplaats de focus van het ene besturingselement naar het volgende binnen een bedieningsgroep (bijv. navigeren tussen knoppen in een werkbalk).
Tab en Shift+Tab: Verplaats de focus van de ene bedieningsgroep naar de volgende (bijv. navigeren tussen werkbalken).
F6 en Shift+F6: Verplaats de focus tussen panelen en grote delen van de gebruikersinterface (navigeer bijvoorbeeld van werkbalken naar de paletten- of notatieweergave).
Standaard kan de accent grave-toets ` (ook wel "backtick" genoemd) worden gebruikt als alternatief voor F6 voor navigatie tussen panelen. Op de meeste QWERTY-toetsenborden bevindt het accent grave zich boven de Tab-toets. Als het er niet op je toetsenbord staat, overweeg dan om deze sneltoets in Voorkeuren te wijzigen in de toets die boven Tab op je toetsenbord staat, omdat het handig kan zijn om de navigatie toetsen die dicht bij elkaar liggen.
Nadat je naar een knop of bedieningselement bent genavigeerd, kan deze in de meeste gevallen worden geactiveerd door op de spatiebalk, Enter of Return-toets te drukken. Binnen lijsten en andere itemweergaven wordt de spatiebalk vaak gebruikt om items te selecteren in plaats van ze te activeren. Eenmaal geselecteerd, kunnen bepaalde items worden verwijderd door op de toets Delete te drukken of worden gewijzigd door met tabs naar andere UI-besturingselementen te gaan die actief worden zodra iets is geselecteerd. Deze aanpak kan bijvoorbeeld worden gebruikt in het instrumenten paneel om instrumenten te verwijderen die je eerder aan de partituur hebt toegevoegd.
Navigatie binnen de partituur (d.w.z. binnen de "notatieweergave") is vrijwel hetzelfde als in MuseScore 3. Hier zijn de snelkoppelingen die van bijzonder belang zijn voor gebruikers van toegankelijkheid opties:
Sneltoets | Actie |
---|---|
Alt+Rechts en Alt+Links | Ga naar het volgende of vorige element. Met deze sneltoetsen kun je allerlei notatie-elementen bereiken, niet alleen noten en rusten. |
Alt+Omhoog en Alt+Omlaag | Ga naar de noot erboven of eronder. Deze sneltoetsen stellen je in staat om tussen individuele noten in een akkoord te verplaatsen en ook om noten en rusten in andere stemmen en in andere notenbalken te bereiken. |
F2 of Alt+Shift+E | Bewerk geselecteerd element. Dit is het toetsenbordequivalent van dubbelklikken op een element met de muis. Hiermee kun je tekstobjecten bewerken, inclusief liedteksten, dynamiek en tempomarkeringen. Het stelt je ook in staat om de lengte van lijnelementen aan te passen, zoals crescendo tekens, bogen en volta's (gebruik de Tab-toets om te veranderen welk uiteinde van de lijn je aan het aanpassen bent). Wanneer je klaar bent met bewerken, druk je op Esc om terug te keren naar de normale modus. |
Andere aspecten van toetsenbordnavigatie worden beschreven op verschillende pagina's in dit handboek.
De volgende toegankelijkheidszelfstudies zijn ontworpen om je aan de slag te helpen met MuseScore, met behulp van je toetsenbord en schermlezer. Ze behandelen niet elk aspect van het programma maar ze zouden je een solide basis moeten geven waarmee je ten volle kunt profiteren van de rest van dit handboek.
Video | Beschrijving |
---|---|
MuseScore installeren | Deze Engelstalige video behandelt de installatie van MuseScore op Windows, inclusief Muse Hub en Muse Sounds. Het proces is vergelijkbaar op macOS en Linux, hoewel je op Linux Muse Hub en MuseScore afzonderlijk moet installeren. |
Partituur opzetten | Deze Engelstalige video behandelt de eerste instellingen van je partituur, inclusief het kiezen van instrumenten en het selecteren van de toonsoort en maatsoort en andere instellingen. |
Muziek invoeren | Deze Engelstalige video behandelt de basisinvoer van noten. |
Markeringen toevoegen | Deze Engelstalige video behandelt het toevoegen van markeringen zoals dynamiek aan je partituur door de paletten te gebruiken. |
De gebruikersinterface | Deze Engelstalige video loopt door het hoofdvenster van het programma, zodat je begrijpt waar alle verschillende panelen, werkbalken en bedieningselementen zijn en hoe je ze kunt bereiken via het toetsenbord. |
De menubalk in MuseScore 4 omvat de volgende menu's:
Toetsenbordgebruikers op Windows en Linux hebben toegang tot deze menu's door de Alt-toets ingedrukt te houden en op een bepaalde letter- of cijfertoets te drukken, ook wel de mnemonische toegangstoets genoemd, die wordt weergegeven met een onderstreep in de naam van het menu-item dat je zoekt. Druk bijvoorbeeld op Alt+B voor Bestand gevolgd door Alt+A voor Sla op als. De letters 'B' en 'a' zijn onderstreept in de gebruikersinterface wanneer de Alt-toets wordt ingedrukt.
Op macOS zijn de menu's van MuseScore onderdeel van de systeem menubalk, waar je naartoe kunt navigeren door op Ctrl+F2 te drukken.
Onder het hoofdmenu bevinden zich drie tabbladen, waarvan de eerste het tabblad Start is. Dit tabblad bevat de volgende onderdelen:
Maak een nieuw MuseScore account aan of log in op je bestaande account. Met een actief account kun je technische assistentie krijgen en bugs melden in de forums op musescore.org. Je kunt je bestanden ook in de cloud opslaan op musescore.com.
In deze sectie kun je een nieuwe partituur opzetten of een bestaande openen. Lees meer over het maken van nieuwe partituren in Je partituur opzetten.
Dit venster toont een lijst met beschikbare plug-ins. Zie het hoofdstuk over plugins voor meer informatie over het beheer van deze handige add-ons.
Hier worden video-zelfstudies gehost. Als je op een video-zelfstudie klikt dan wordt deze geopend op het [officiële MuseScore YouTube-kanaal] (https://www.youtube.com/c/musescore). Voor de meeste van deze video's is Nederlands ondertiteling beschikbaar.
Hier doe je het meeste werk in MuseScore, inclusief het toevoegen van muzieknotatie en het luisteren naar het afspelen van je partituur. De werkruimte bestaat uit verschillende gebieden (genummerd volgens labels in het onderstaande diagram):
Toetsenbordgebruikers kunnen de Tab-toets of F6 gebruiken om via het toetsenbord tussen deze UI-gebieden te navigeren. Binnen elk gebied wordt genavigeerd met de pijltjestoetsen en Tab.
Bijna alle panelen en werkbalken kunnen worden losgekoppeld en opnieuw gepositioneerd volgens je projectvereisten en workflow-voorkeuren. Lees hier meer over in Werkruimtes.
In dit tabblad kun je de partituur bekijken zonder de rommel van de noteninvoer werkbalk of zijbalkpanelen. Er zijn opties om de partituur af te drukken en te exporteren in verschillende beeld-, audio- en documentindelingen. Als je partituur af is, kun je deze ook publiceren op musescore.com.
In bepaalde delen van de applicatie, voornamelijk in de Partituur tab, zijn contextmenu's beschikbaar met extra functionaliteit, zoals opties voor het kopiëren, bewerken, aanpassen, verwijderen of bekijken van de eigenschappen van welk(e) item(s) dan ook die waren geselecteerd op het moment dat je het menu opende.
Binnen de partituur heeft elk element een contextmenu. Om het contextmenu van een bepaald element te openen, klik je met de rechtermuisknop op het element of selecteer je het element via het toetsenbord en druk je op Shift+F10 (sommige pc-toetsenborden hebben ook een speciale Menu-toets naast de rechter Ctrl-toets). De exacte beschikbare opties in het contextmenu kunnen verschillen, afhankelijk van het type element dat je hebt geselecteerd, dus het is de moeite waard om te experimenteren om erachter te komen welke opties beschikbaar zijn voor verschillende soorten elementen. Als je bijvoorbeeld met de rechtermuisknop op een leeg gebied binnen een maat klikt, bevat het resulterende contextmenu opties voor Notenbalk/partij-eigenschappen en Maat-eigenschappen. Dit is momenteel de enige manier om bij die opties en de dialogen waarnaar ze leiden te gaan.
Buiten de partituur wordt de aanwezigheid van een contextmenu vaak aangegeven door een kleine knop met drie puntjes of door een instellingentandwiel. Druk op de knop om het menu te openen. Soms is de knop gekoppeld aan een ander item in de buurt, zoals in de Paletten, waar er een knop met drie stippen is voor elk palet. In dit geval kun je met de rechtermuisknop op de naam van het palet klikken of deze met het toetsenbord selecteren en op Shift+F10 of Menu-sneltoets drukken, als alternatief voor het gebruik van de knop met drie stippen.
Schuifbalken verschijnen aan de rechter- en onderkant van de partituurweergave. Klik en sleep ze om de partituurweergave snel omhoog en omlaag of naar links en rechts te verplaatsen. Schuifbalken zijn meestal aan het zicht onttrokken, maar kunnen worden onthuld door met je muis over de rand van de partituurweergave te bewegen.
Je kunt ook door de partituur scrollen met behulp van de PgUp, PgDn, Home- en End-toetsen op het toetsenbord. Als je toetsenbord geen speciale toetsen heeft voor deze functies, zullen de meeste systemen je ook toegang geven tot deze functies door Fn of een vergelijkbare toets ingedrukt te houden en vervolgens respectievelijk op Omhoog, Omlaag, Links of Rechts te drukken.
Op zichzelf scrollen PgUp en PgDn scherm voor scherm. Dit kan minder zijn dan een daadwerkelijke pagina van je partituur. Als je Ctrl (Mac: Cmd) ingedrukt houdt terwijl je op PgUp of PgDn drukt, dan het verplaatst een hele pagina per keer.
Wanneer een enkel element in je partituur is geselecteerd, fungeert het als een cursor. Je kunt de selectie wijzigen en zo de cursor verplaatsen met behulp van algemene sneltoetsen.
De toetsen Links en Rechts bewegen noot voor noot horizontaal door je partituur. Als je Ctrl (Mac: Cmd) ingedrukt houdt terwijl je op Links of Rechts drukt, dan kun je een volledige maat tegelijk verplaatsen.
Gebruik de sneltoetsen Alt+Omhoog en Alt+Omlaag (Mac: Option+Omhoog en Option+Omlaag) om de cursor verticaal door de verschillende noten, stemmen en notenbalken in je partituur te verplaatsen.
Je kunt ook de sneltoetsen Alt+Links en Alt+Rechts (Mac: Option+Links en Option+Rechts) gebruiken om andere elementen dan noten of rusten te selecteren. Met deze commando's kun je bijna alle elementen selecteren - inclusief articulaties, maatstrepen, crescendo tekens en meer - alleen met het toetsenbord.
Daarnaast Ctrl+Home (Mac: Cmd+Home) selecteert het eerste element in je partituur en Ctrl+End (Mac: Cmd+End) zal het laatste element selecteren. Nogmaals, voor toetsenborden die geen speciale Home- en End-toetsen hebben, bieden de meeste systemen het alternatief van Fn+Links respectievelijk Fn+Rechts.
Zie Standaard sneltoetsen voor meer informatie.
De Navigator is een paneel dat miniaturen van partituurpagina's weergeeft. Om de Navigator weer te geven of te verbergen, klik je op Weergave → Navigator.
Het blauwe kader vertegenwoordigt het gebied van de partituur dat momenteel in focus is in de partituurweergave. Klik op het vak en sleep het om je partituur te verplaatsen.
Een navigatiehulpmiddel dat instrumenten en partituurstructuur toont. Zie tijdslijn voor meer informatie.
Je kunt tussen verschillende weergaven van de partituur schakelen met behulp van de opties aan de rechterkant van de statusbalk.
De partituur wordt weergegeven zoals deze wordt afgedrukt of geëxporteerd als pdf- of afbeeldingsbestand. Dat wil zeggen, pagina voor pagina, met marges. MuseScore past systeem- (regel-) en pagina-einden automatisch toe, volgens de instellingen gemaakt in Pagina-instellingen en Stijl. Daarnaast kun je je eigen systeem- (regel-), pagina- of sectie-einden toepassen.
De partituur wordt weergegeven als één ononderbroken systeem. Zelfs als het startpunt niet in beeld is, worden maatnummers, instrumentnamen, sleutels, maatsoorten en toonsoorten altijd aan de linkerkant van het venster weergegeven.
De partituur wordt weergegeven als een enkele pagina met een koptekst maar zonder marges en met een oneindige paginahoogte. Systeem (regel) einden worden automatisch toegevoegd, volgens de instellingen gemaakt in Pagina-instellingen en Stijl. Daarnaast kun je je eigen systeem- (regel-) of sectie-einden toepassen.
Er zijn verschillende manieren om de partituur in of uit te zoomen:
Ctrl++ (Mac: Cmd++)
of scrol omhoog met het muiswiel en druk daarbij de Ctrl (Mac: Cmd) toets in.
Ctrl+- (Mac: Cmd+-)
of scrol omlaag met het muiswiel en druk daarbij de Ctrl (Mac: Cmd) toets in.
In- en uitzoomen op je partituur met de Statusbalk-bedieningselementen:
Dit herstelt de zoom naar het standaard (100%) niveau.
Ctrl+0 (Mac: Cmd+0)
Met het Zoek/ga naar paneel kun je snel navigeren naar een specifieke maat, repetitieteken of paginanummer in de partituur.
Om het paneel weer te geven:
Om het paneel te verbergen:
Voer het maatnummer in (tel elke maat, beginnend met 1, ongeacht opmaten, sectie-einden of handmatige wijzigingen in maatnummers).
Voer het paginanummer in met het formaat pXX (waarbij XX het paginanummer is).
Voer het nummer in volgens het formaat rXX (waarbij XX het getal is van het repetitieteken).
Voer de naam/letter van het repetitieteken in (de zoekopdracht is niet hoofdlettergevoelig).
Pro-tip! Het is het beste om repetitietekens niet te benoemen met de enkele letters "R", "r", "P", "p", of een van deze letters met een geheel getal (bijv. "R1" of " p3"), omdat dit het zoekalgoritme kan verwarren.
Tijdslijn is een navigatiehulpmiddel dat onderaan het programmavenster wordt weergegeven en je een overzicht geeft van de instrumenten en de belangrijkste structurele elementen, maat voor maat. Je kunt eenvoudig door de partituur bewegen door op een maat of een structureel element te klikken.
De tijdslijn bestaat uit vier delen:
Deze bevinden zich in de linkerbovenhoek van de tijdslijn. Dit zijn de namen van de meta-rijen.
Deze bevinden zich in de linkerbenedenhoek van de tijdslijn. Dit zijn de namen van de rijen in het hoofdraster.
Deze vind je in de rechterbovenhoek van de tijdslijn. Deze bevatten de metawaarden van de partituur.
Deze bevindt zich in de rechterbenedenhoek van de tijdlijn. Dit bevat meerdere 'cellen' (een specifieke maat en notenbalk in de partituur weergegeven als een vierkant)
Meta-elementen zijn die in de partituur die geen noten zijn, maar toch belangrijk zijn voor de partituur, zoals toonsoort, maatsoort, tempo, repetitietekens, maatstrepen en sprongen en markeringen.
Om een maat in de tijdslijn te selecteren, druk je met de muisknop op de cel. Er verschijnt een blauw vak rond de geselecteerde cel en de respectievelijke maat in de partituur wordt geselecteerd. De partituurweergave plaatst de geselecteerde maat in beeld.
Door Shift en de linkermuisknop ingedrukt te houden en de muis over het hoofdraster te slepen wordt een selectie vak gemaakt. Als je de muisknop loslaat worden alle cellen onder het selectie vak geselecteerd, evenals alle maten in de partituur.
Als een cel al is geselecteerd, houd je Shift ingedrukt en selecteer je een andere cel in de tijdslijn om de selectie uit te breiden naar die nieuwe cel, net zoals je dat in de partituur doet.
Als er momenteel geen cellen zijn geselecteerd, houd je Ctrl ingedrukt en selecteer je een cel om de hele maat te selecteren.
Om de selectie te wissen, houd je Ctrl ingedrukt en klik je ergens op het raster of de meta-rijen om de huidige selectie te wissen.
Door de metawaarden op de tijdslijn te selecteren, wordt geprobeerd de respectievelijke metawaarden in de partituur te selecteren.
Door met het muiswiel omhoog of omlaag te scrollen worden het raster en de instrumentlabels respectievelijk omlaag of omhoog verplaatst. De meta-labels en rijen bewegen niet.
Door Shift ingedrukt te houden en met het muiswiel omhoog of omlaag te scrollen, worden de raster- en meta-rijen respectievelijk naar links of rechts verplaatst. De meta-labels en instrumentlabels bewegen niet.
Door Alt ingedrukt te houden en met het muiswiel omhoog of omlaag te scrollen, worden de raster- en meta-rijen respectievelijk naar links of rechts verplaatst, sneller dan Shift scrollen. De meta-labels en instrumentlabels bewegen niet.
Om de inhoud van de tijdslijn te slepen, houd je de linkermuisknop ingedrukt en beweeg je deze rond.
Alle meta-labels behalve de meta-maten kunnen op elke manier worden herschikt. Door de muiscursor naar een van de meta-labels te verplaatsen, verschijnen kleine pijltjes omhoog en omlaag. Klik met de linkermuisknop op de pijl omhoog om het meta-label te verwisselen met het label erboven. Klik met de linkermuisknop op de pijl naar beneden om het meta-label te verwisselen met het label eronder.
Om alle meta-labels te verbergen en alle meta-informatie op de tijdslijn te behouden klik je met de linkermuisknop het meta-maten label. Alle momenteel zichtbare meta-rijen worden hierdoor in één rij samengevouwen, waarbij de metawaarden in die rij verspringen. Klik nogmaals met de linkermuisknop op de meta-maten label de meta-rijen weer uit te vouwen.
Alle instrumenten - verborgen of niet - worden weergegeven op de tijdslijn. Om deze interactie te starten, wordt de muiscursor over een instrumentlabel bewogen. Er verschijnt een klein oog aan de rechterkant van het label dat open is als het instrument zichtbaar is op de partituur en gesloten als het instrument verborgen is. Klik met de linkermuisknop op het oog om tussen de twee opties te schakelen.
Om in of uit te zoomen op de partituur, houd je Ctrl ingedrukt en scrol je met het muiswiel respectievelijk omhoog of omlaag (Mac: Cmd + scrol).
MuseScore 4.1 added a braille panel that displays the current measure in braille music notation. The content is similar to what you get if you export braille via the File menu, but the braille panel updates live as you navigate through the score.
As of MuseScore 4.2, the braille panel can be used to enter notes and some musical symbols using Perkins-style 6-key braille input.
The contents of the braille panel can be displayed on a braille terminal connected to your computer (e.g. via Bluetooth or USB).
The following limitations apply when using a physical braille display:
Please let us know in the Documentation forum if you discover a way to bypass any of these limitations.
On this page, we refer to MuseScore's ordinary stave notation as "print music". This is the traditional music notation that sighted musicians use on paper or electronic devices, and is displayed in the central region of MuseScore's main window, known as the score view.
Braille can also be used on paper, but it's not printed with ink. Instead, it's embossed as raised dots, which blind musicians read by touch. It is common in accessibility circles to use the word "print" to mean non-braille notation.
The braille panel appears directly below the score in MuseScore’s main window.
With the braille panel open, press the Tab key while the score has focus. A caret (text cursor) will appear in the braille at the position of whatever element was selected in the score. For example, if a note was selected in the score, the text caret will appear on that note in the braille.
Press Shift+Tab at any time to leave the braille panel and return to the score. The braille panel will remain open so you can navigate to it again with Tab.
While the braille panel has focus, you can move the text caret around using the arrow keys. As the caret moves through the braille, the element to the right of the caret becomes selected in the score. If that element is a note, MuseScore will play the sound of the note.
The braille panel only shows one measure at a time, but it shows that measure for all instruments in the score. Each line of braille corresponds to a staff in the print notation, so grand staff instruments like the piano get two lines of braille, and the organ gets three lines.
If a staff has lyrics, these are written on another line of braille immediately below the line corresponding to that staff. If there are multiple lines of lyrics (e.g. for multiple verses), each line of lyrics is written on a separate line in the braille.
The following keyboard shortcuts are available for navigating the braille.
Action | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Go to next braille cell | Right | Right |
Go to previous braille cell | Left | Left |
Go to braille line above | Up | Up |
Go to braille line below | Down | Down |
Go to next measure | Ctrl+Right | Cmd+Right |
Go to previous measure | Ctrl+Left | Cmd+Left |
Go to beginning of score | Ctrl+Home | Cmd+Fn+Left |
Go to end of score | Ctrl+Emd | Cmd+Fn+Right |
Toggle braille input mode on/off | N | N |
Notes and certain musical symbols can be entered in the braille panel using a 6-key method of braille input similar to that of the Perkins Brailler.
While the braille panel has focus, press N to toggle braille input mode on or off.
While in braille input mode, six letter keys on the computer keyboard are used to represent the six braille dots that make up a single braille cell (⠿).
The keys used are F, D, S for dots 1, 2, 3 down the first column of the cell, and J, K, L for dots 4, 5, 6 down the second column. The Space key is used to represent an empty braille cell (⠀), sometimes referred to as dot 0.
Up to six of these keys can be pressed in combination to construct any pattern of raised dots. For example, to enter a quarter note C, which in braille is ⠹ (i.e. dots 1, 4, 5, 6), press and hold F+J+K+L, then release these keys to confirm the pattern. The keys can be pressed and released in any order, providing at least one key is held at all times, until you have completed the pattern.
When the final key is released, MuseScore reads your braille pattern. If your pattern corresponds to a recognized note or musical symbol then this element is entered directly in the score, not in the braille panel, because print notation is the "ground truth" for MuseScore. Once the element is in the score, the braille panel automatically updates to reflect this change.
Sometimes in music braille, the same information can be expressed in multiple ways. For the sake of consistency, MuseScore always picks the same way regardless of how you entered the notation. Therefore, the braille that appears in the braille panel may not exactly match the pattern(s) you entered with the six keys, though it will have the same meaning.
In braille, eighth notes (quavers) and 128th notes are written as:
Note | Braille | Dots | Keys |
---|---|---|---|
C | ⠙ | 1, 4, 5 | F+J+K |
D | ⠑ | 1, 5 | F+K |
E | ⠋ | 1, 2, 4 | F+D+J |
F | ⠛ | 1, 2, 4, 5 | F+D+J+K |
G | ⠓ | 1, 2, 5 | F+D+K |
A | ⠊ | 2, 4 | D+J |
B | ⠚ | 2, 4, 5 | D+J+K |
Additional dots are added to the above sequences to create other durations:
Duration | Braille | Dots added | Keys added |
---|---|---|---|
Quarter (crotchet) and 64th notes | ⠠ | 6 | L |
Half (minim) and 32nd notes | ⠄ | 3 | S |
Whole (semibreve) and 16th notes | ⠤ | 3, 6 | S+L |
Hence a quarter note C is ⠹ (dots 1, 4, 5, 6) and is entered with F+J+K+L. This pattern is also used for a 64th note C.
As mentioned above, 16th notes and smaller use the same dot patterns as larger durations. When reading braille, you can work out whether the shorter or longer duration is being specified by looking at the time signature as well as other notes in the measure. However, when writing braille, you need to tell MuseScore which durations you want to use.
⠤ | ⠄ | ⠠ | ⠀ | Dots to select | Keys to select | |
---|---|---|---|---|---|---|
Group 1 | whole | half | quarter | eighth | 0, 1 | Space+F |
Group 2 | 16th | 32nd | 64th | 128th | 0, 2 | Space+D |
By default, MuseScore enters group 1 durations (whole, half, quarter, eighth). To switch to group 2, enter dots 0, 2 (i.e. press Space+D). Nothing will appear in the braille panel, but any notes or rests you write from now on will be in group 2 (16th, 32nd, 64th, 128th). To switch back to group 1 durations, enter dots 0, 1 (i.e. press Space+F).
It's not currently possible to enter durations of 256th and smaller, or breve (double whole) and larger, via the braille panel.
Braille uses ⠄(dot 3) to represent an augmentation dot, which is added in a new braille cell immediately following a note. No other cells are allowed to come between the note and its augmentation dot.
To create a dotted note in the braille panel, first write the main note duration using the rules above, then follow it with dot 3 (i.e. press S).
For example, a dotted quarter note C is ⠹⠄, which can be stated as dot pattern 1456-3, where the dash means to start a new cell. In terms of keys, this is F+J+K+L, S.
It's not currently possible to enter multiple dot 3s to create double and triple dotted notes via the braille panel.
Octave marks in braille serve a similar purpose to clefs in print music. If you see a note in print, you don't know what pitch it is until you look at the preceding clef. In braille, if you see ⠙ (dots 1, 4, 5) then you know the note is a C, but it could be a C in any octave. To determine the octave, you need to look at the preceeding octave mark (and also at any notes between that octave mark and the current note).
A standard 88-key piano has 7 complete octaves. Starting on the lowest C, which is called C1 in braille as well as in scientific pitch notation, the first complete octave of white notes is C1, D1, E1, F1, G1, A1 and B1. After B1 comes C2, which is the start of the second complete octave. This scheme continues up to the final complete octave, which starts with C7 and ends with B7.
In this system, C4 is middle C, and A4 is "concert A" (i.e. the note that the orchestra tunes to at the start of a performance). Enharmonic spelling is important, so B♯3 sounds the same as C4 despite being notated in a different octave, and C♭4 sounds the same as B3.
Even standard 88-key pianos have a few notes outside the range C1 to B7. Braille refers to the C0 octave as the "sub" octave, and the C8 octave as the "super" octave. These simply double the markings used for the first and seventh octaves.
Octave | Marks | Dots | Keys |
---|---|---|---|
0 (sub) | ⠈⠈ | 4-4 | J, J |
1 | ⠈ | 4 | J |
2 | ⠘ | 45 | J+K |
3 | ⠸ | 456 | J+K+L |
4 (middle) | ⠐ | 5 | K |
5 | ⠨ | 46 | J+L |
6 | ⠰ | 56 | K+L |
7 | ⠠ | 6 | L |
8 (super) | ⠠⠠ | 6-6 | L, L |
When specified, octave mark are placed immediately prior to a note. So a middle C quarter note is ⠐⠹, or dots 5-1456, which is entered as K, F+J+K+L. No other cells are allowed to go between the octave mark and the note it belongs to.
Octave marks don't have to be given before every note. Octave marks are only required for the:
Dit hoofdstuk richt zich op instrumenten kiezen en basis partituur informatie invoeren. Je moet al bekend zijn met de basis workflow van MuseScore zoals behandeld in de snelstartgids Maak je eerste partituur.
Een instrument in Musescore is een abstractie die de tablatuur(en) of notenbalk(en) bevat (het meest bruikbare aspect, zie Pagina opmaak concepten: notenbalk), notatiestijlen (sleutels, nootkoppen enz.), het muzikale gedrag (transponering, afspeelbaar bereik) en instellingen met betrekking tot afspeelaudio gemaakt door de MuseScore-synthesizer.
Een MuseScore-instrument bevat notenbalk(en) die een of meerdere instrumenten uit de "echte wereld" kunnen vertegenwoordigen, bijvoorbeeld in Beethovens Symfonie nr. 3, Op.55, eerste editie uitgegeven door Cianchettini & Sperati, z.d. [1809] Londen, de derde notenbalk Corni 1 & 2 in Eb vertegenwoordigt twee Franse hoornspelers:
NOT FOUND: corni1.png
Om dit over te schrijven, moet je één MuseScore-instrument "Hoorn in Eb" toevoegen en deze hernoemen, het afspelen wordt niet beïnvloed door de naamgeving.
Echte wereld instrument, instrumentensectie, zang en koor worden op verschillende manieren ondersteund in MuseScore:
Gebruik vooraf geconfigureerde sjabloon om een nieuwe partituur te maken, je kunt ook instrumenten instellen in elke partituur (elke partij).
MuseScore bevat ruim 500 instrumenten, zie https://musescore.org/en/instruments. Om voor te stellen een ontbrekend instrument toe te voegen, zie https://musescore.org/en/contribute.
Wanneer je een nieuwe partituur maakt, klik je in het dialoogvenster Nieuwe partituur op het tabblad Kies instrumenten. Sommige methoden genoemd in "Instrumenten wijzigen na het maken van partituren" openen dit venster ook.
Zorg ervoor dat in het dialoogvenster Nieuwe partituur het tabblad Instrumenten kiezen is geselecteerd.
Instrumenten worden gefilterd op het type/genre dat wordt weergegeven in het uitklapmenu onder de Famile kop aan de linkerkant. Standaard is 'Regulier' geselecteerd, waardoor enkele van de meest voorkomende instrumenten of stemmen worden weergegeven die je waarschijnlijk nodig zult hebben. OPMERKING: Om alle beschikbare instrumenten weer te geven, moet je "Alle instrumenten" selecteren.
Instrumenten zijn gegroepeerd in categorieën en categorieën zijn georganiseerd in families. Als je weet waarnaar je op zoek bent, typ je eenvoudig de naam van het gewenste instrument in de zoekbalk onder de Instrumenten kop in. Druk op de wisknop (X) om de selectie te wissen.
Een instrument aan je partituur toe te voegen:
of
Instrumenten worden automatisch gerangschikt volgens de volgorde die wordt weergegeven in het keuzemenu onder Uw partituur. De vervolgkeuzelijst Volgorde … toont de huidige voorinstelling voor de volgorde van de notenbalken.
Solisten positie is een gebruikelijk bij orkestpartituren. Als voorbeeld, in de 'orkest'-volgorde staan solisten bijvoorbeeld boven de strijkers. Solist betekent niet "slechts één op de partituur".
Selecteer de stijl in de vervolgkeuzelijst Volgorde … onder de kop Uw partituur.
Een instrument (alle notenbalken) herschikken naar solistenpositie:
De volgorde van instrumenten handmatig wijzigen:
Om een instrument uit je partituur te verwijderen:
of
Je kunt ook meerdere instrumenten tegelijk verwijderen door eerst Shift ingedrukt te houden, meerdere instrumenten te selecteren en vervolgens op het prullenbakpictogram te klikken.
Partituren kunnen ook worden gemaakt op basis van vooraf geconfigureerde sjablonen. Een sjabloon is een complete instrumentopstelling voor een bepaald type partituur, geordend en vormgegeven volgens de conventionele praktijk. Sjablonen zijn georganiseerd in categorieën op basis van muziekstijl of ensembleconfiguratie.
Een partituur maken op basis van een sjabloon:
Je kunt ook zoeken in alle beschikbare sjablonen in de zoekbalk.
Ga naar Sjablonen en stijlen om meer te weten te komen over sjablonen, inclusief hoe je eigen sjablonen kunt maken voor toekomstig gebruik.
Klik op Volgende in het dialoogvenster Nieuwe partituur om aanvullende informatie op te geven in het scherm Aanvullende partituurinformatie, zoals toonsoort, maatsoort, tempo, opmaat (anacrouse/upbeat) en het aantal maten.
Merk op dat dit een handige manier is om informatie toe te voegen tijdens het maken van een nieuwe partituur, maar niet de enige manier. Er zijn andere methoden die je later op elk gewenst moment kunt gebruiken, die in de betreffende hoofdstukken worden behandeld, zoals toetsenbordsneltoetsen, de paletten gebruiken, project-eigenschappen enz.
Standaard worden nieuwe partituren gemaakt met een toonsoort die geen kruizen of mollen bevat (C majeur). Kies een andere toonsoort door op de knop onder Toonsoort te klikken. Majeur (groot) toonsoorten worden eerst getoond, mineur toonsoorten (klein) kunnen worden weergegeven door het tabblad Klein te selecteren.
Nieuwe partituren worden standaard in 4/4 aangemaakt. Wijzig dit door op de knop onder Maatsoort te klikken. Wijzig het aantal tellen per maat met behulp van de pijlen en wijzig de eenheid in het keuzemenu. Je kunt in deze pop-up ook vierkwarts (C) en alla-breve maatsoorten selecteren.
Nieuwe partituren worden standaard afgespeeld in een tempo van een kwartnoot = 120 tikken per minuut (bpm). Tempomarkeringen worden niet automatisch opgenomen in nieuwe partituren.
Om het starttempo voor afspelen aan te passen en om een tempomarkering boven de bovenste notenbalk weer te geven:
Lees meer over tempo tekst indicaties, tempomarkeringen en afspeelsnelheid in tempomarkeringen.
Nieuwe partituren worden gemaakt met 32 maten en zonder opmaat (anacrouse).
Om het initiële aantal maten in je nieuwe partituur te wijzigen:
Meer informatie over Maten toevoegen en verwijderen op elk moment na het maken van de partituur.
Om je partituur te beginnen met een opmaat:
Je kunt later altijd nog een opmaat aanmaken. Lees hoe je dit doet in Opmaat en maten met afwijkende duur.
Typ tekst in de velden onderaan het dialoogvenster Nieuwe partituur en MuseScore zal het automatisch in een geschikt formaat in je nieuwe partituur plaatsen. Je kunt tekst labels invoeren voor de partituur:
Als je deze velden niet invult dan zal MuseScore een standaard tekst gebruiken voor de partituur zodat deze ook later nog makkelijk kan worden aangepast. Als je dit niet wilt, vul dan een spatie in het veld in en verwijderde deze weer.
Deze informatie wordt ook data in de partituur project eigenschappen (menu Bestand), die je op elk moment kunt wijzigen.
Zodra je klaar bent met het specificeren van aanvullende partituur informatie, klik je op Klaar om je keuzes te bevestigen en de partituur te maken.
Er zijn drie manieren om bestaande instrumenten in de partituur te wijzigen:
In dit hoofdstuk wordt het schrijven van muziek voor standaard notenbalken uitgelegd, zie ook de hoofdstukken tablatuur en percussie.
MuseScore ondersteunt het invoeren van muziek via een computertoetsenbord, een muis, een MIDI-keyboard of MuseScore's virtuele pianoklavier. Het gebruik van de invoermethode via het computertoetsenbord is snel en eenvoudig: kies eenvoudigweg een duur en typ vervolgens de toonhoogtenaam (A-G) voor een noot of een 0 (nul) voor een rust.
MuseScore ondersteunt vrijwel onbeperkt ongedaan maken om invoerfouten ongedaan te maken. Klik op de knop Ongedaan maken helemaal rechts op de werkbalk of gebruik de standaard sneltoets Ctrl+Z (Mac: Cmd+Z).
In dit hoofdstuk wordt de standaardinvoermodus, staptijd, uitgelegd, waarbij noten en rusten één voor één worden ingevoerd. Het is gebaseerd op de logica dat, wanneer een nieuwe noot of rust door de gebruiker wordt toegevoegd, de daaropvolgende noten en rusten hun duur (nootwaarde of lengte) automatisch aanpassen zonder het totale aantal tellen in welke maat dan ook te beïnvloeden. Zie ook het hoofdstuk Alternatieve invoermethoden voor noten.
Om een noot of rust aan de partituur toe te voegen, begin je met het selecteren van een locatie om te beginnen met invoeren. Je kunt de muis of de toetsenbord navigatie commando's gebruiken.
Ga vervolgens naar de noteminvoermodus door op het penpictogram in de werkbalk te klikken of door de sneltoets N te gebruiken. Er is nu een noteninvoercursor zichtbaar; het is het dunne en lichtblauwe vak met een donkerblauwe linkerrand die de hele notenbalk omspant. Het geeft aan dat het momenteel in de noteninvoermodus staat. Het vak wordt op de tijd- of telpositie geplaatst waaraan de volgende ingevoerde noot of rust wordt toegevoegd.
Als je bent vergeten om eerst een startlocatie te selecteren, dan zal MuseScore de cursor op de laatste invoerpositie plaatsen of op een andere logische plaats, dus zorg ervoor dat de cursor op de gewenste plek staat.
Eenmaal in de noteninvoermodus voer je noten van links naar rechts in door eerst een duur te selecteren en vervolgens een toonhoogte of rust in te voeren. Wanneer je klaar bent met het invoeren van noten op deze locatie en klaar bent om iets anders te doen - bijvoorbeeld noten invoeren op een andere locatie, andere markeringen toevoegen of andere bewerkingen uitvoeren zoals kopiëren en plakken - kun je de noteninvoermodus verlaten door op de noteninvoermodus knop te klikken of nogmaals op N te drukken. Je kunt ook op Esc drukken om vanuit nootinvoer of een andere modus terug te keren naar de normale modus.
Selecteer in de noteninvoermodus een nootwaarde voor de volgende noot die moet worden ingevoerd door:
Voer de sneltoets 1–9 in die overeenkomt met de gewenste duur
De sneltoetsen op het toetsenbord zijn ontworpen om efficiënt en gemakkelijk te onthouden te zijn. De meest voorkomende nootwaarden zijn achtste, kwart en halve en deze worden gekozen met de toetsen 4, 5 en 6 (de middelste rij van een numeriek toetsenbord). Kortere nootwaarden worden gekozen door kleinere getallen, langere waarden door grotere getallen. De volledige lijst is als volgt:
Andere lengtes, inclusief dubbele punten en 128ste noten, kunnen worden geselecteerd door het aanpassen van de werkbalk en/of eigen sneltoetsen definiëren.
Opmerking: het is ook mogelijk om de duur selecteren met behulp van een MIDI-keyboard, als je van tevoren de toetsen instelt die je hiervoor wilt gebruiken.
Nadat je een duur hebt geselecteerd, kun je toonhoogtes invoeren met behulp van het computertoetsenbord, de muis, het MIDI-keyboard of het virtuele pianoklavier.
Dit is normaal gesproken de meest efficiënte manier om noten in MuseScore in te voeren.
Om een noot van een bepaalde toonhoogte in te voeren met het toetsenbord van de computer, druk je gewoon op de overeenkomstige letter (A–G) op je computertoetsenbord.
Noten die op deze manier worden ingevoerd, vervangen eventuele rusten of noten die al aanwezig zijn op de plaats van de cursor. Om een noot aan een bestaande noot of akkoord toe te voegen, druk je op Shift terwijl je de noot invoert. Zie het gedeelte over akkoorden hieronder voor meer informatie.
Bij het invoeren van noten op letternaam, zal MuseScore het octaaf kiezen dat het dichtst bij de vorige noot op die notenbalk ligt. Dit werkt goed voor passages die meestal met stappen en kleine sprongen bewegen. Gebruik Ctrl+↑ en Ctrl+↓ (Mac: Cmd+↑ en Cmd+↓) als je het octaaf moet wijzigen voor een grotere sprong om de toonhoogte van de eerder ingevoerde noot met een octaaf te verhogen of te verlagen.
Om een noot in te voeren met de muis, plaats je de muis op de gewenste plaats in de notenbalk en klik je vervolgens. De muiscursor toont je een voorbeeld van de notitie die je gaat invoeren om je te helpen deze nauwkeurig te plaatsen.
Als er al noten staan op de plaats waar je een nieuwe noot invoert, dan wordt de nieuwe noot erboven of eronder toegevoegd. Om in plaats daarvan bestaande noten te vervangen, druk je op Shift terwijl je de nieuwe noot invoert.
Het kan met deze methode moeilijk zijn om noten ver boven of onder een notenbalk in te voeren, omdat MuseScore klikken ver van de bedoelde notenbalk kan interpreteren als een poging om noten in te voeren op de notenbalk erboven of eronder. Probeer in plaats daarvan de noot een octaaf lager of hoger in te voeren en verhoog of verlaag de toonhoogte met Ctrl+↑ en Ctrl+↓ (Mac: Cmd+↑ en Cmd+↓).
Opmerking: hoewel je normaal gesproken noten van links naar rechts zou invoeren, kun je met de muisinvoermethode eigenlijk een noot invoeren op elke locatie waar een bestaande noot of rust moet worden geplaatst/vervangen.
Als je een MIDI-keyboard hebt aangesloten, dan kun je noten invoeren door simpelweg op de overeenkomstige toetsen te drukken.
Bij het spelen van noten op een MIDI-keyboard worden ze opeenvolgend ingevoerd zolang je elke toets volledig loslaat voordat je op de volgende drukt. Als je een toets indrukt voordat je de vorige toets loslaat, wordt de nieuwe noot boven of onder de vorige noot toegevoegd.
Voor noten die zijn ingevoerd via het MIDI-keyboard en die buiten de huidige toonsoort vallen, worden automatisch voortekens toegepast, maar de spelling van het voorteken is misschien niet wat je bedoelt. Om de enharmonische spelling van een noot te wijzigen, druk je op J.
Je kunt ook noten invoeren met behulp van het Pianoklavier-venster op het scherm. Om dit weer te geven, gebruik je Weergave→Pianoklavier of druk je op de sneltoets P. Het venster kan op dezelfde manier worden gesloten.
Om een noot van een bepaalde toonhoogte in te voeren, klik je eenvoudig met de muis op de juiste pianotoets.
Net als bij het computertoetsenbord vervangen noten die op deze manier worden ingevoerd alle bestaande noten of rusten. Om in plaats daarvan akkoorden te maken, houd je Shift ingedrukt terwijl je noten invoert.
Opmerking: om de grootte van het toetsenbord te wijzigen, plaats je de muis in het venster en houd je Ctrl (Mac: Cmd) ingedrukt terwijl je omhoog of omlaag scrolt.
Voor de toepassing van deze sectie zijn akkoorden alle combinaties van meerdere noten die allemaal op hetzelfde moment beginnen, allemaal dezelfde duur hebben en allemaal een enkele stem delen.
Als je noten wilt invoeren die samen klinken maar op verschillende momenten beginnen, een verschillende duur hebben of aparte stemmen hebben, ga dan naar Stemmen. Tekst in de vorm van "Dm7" is een akkoord symbool, besproken in Akkoordsymbolen.
Net als voor individuele noten, kunnen akkoorden worden ingevoerd via een computertoetsenbord, muis, MIDI-keyboard of virtueel pianoklavier. Met uitzondering van het MIDI-keyboard (waar je meerdere noten tegelijk kunt spelen), worden de noten nog steeds één voor één ingevoerd maar op een manier die MuseScore vertelt ze te combineren tot een akkoord in plaats van ze opeenvolgend toe te voegen.
Als je Shift+A–G gebruikt om een noot aan een akkoord toe te voegen, zal de noot erboven worden toegevoegd. Je kunt ook de toe te voegen noot specificeren op basis van de interval boven of onder de huidig geselecteerde noot.
Rusten kunnen worden ingevoerd met behulp van het computertoetsenbord of de muis. De duur wordt op dezelfde manier geselecteerd als voor noten (bijv. met behulp van de werkbalk of sneltoetsen 1–9). Kies vervolgens in plaats van een toonhoogte in te voeren zoals je zou doen voor een noot, een van de volgende opties.
Met de muis: klik met de rechtermuisknop in de partituur
Standaard voortekens (mol, herstellingsteken, kruis, dubbelmol, dubbelkruis) kunnen worden ingevoerd door er een te selecteren voordat je de toonhoogte invoert waarop het van toepassing is of door ze toe te voegen aan een reeds ingevoerde noot.
Om een voorteken aan te geven dat moet worden toegepast op de volgende ingevoerde noot, kun je de knoppen op de Noteninvoer werkbalk boven de partituur of de corresponderende sneltoetsen gebruiken. Dit kan zowel voor als na het selecteren van de duur worden gedaan.
De standaard sneltoetsen voor de voortekens zijn:
In tegenstelling tot het selecteren van de duur - die van toepassing is op alle volgende noten totdat je deze wijzigt - wordt een voorteken alleen toegepast op de volgende ingevoerde noot. Maar de gebruikelijke regels van muzieknotatie zijn van toepassing, dus als je een mol toepast op een bepaalde noot, worden alle volgende noten die je invoert van dezelfde toonhoogte binnen dezelfde maat ook van een mol voorzien, ook al wordt er geen expliciet molteken voor toegevoegd van hen.
De juiste voortekens worden automatisch aan een noot toegevoegd wanneer je de toonhoogte verhoogt of verlaagt:
Je kunt ook een voorteken op een noot toepassen door op het juiste pictogram in het Voortekens palet te klikken. Dit palet bevat ook een groot aantal microtonale en andere speciale voortekens.
Hoewel de regels van de muzieknotatie zeggen dat een maatstreep een voorteken annuleert en dat elke noot op dezelfde notenbalklijn in de volgende maat terugkeert naar de toonhoogte die wordt aangegeven door de toonsoort, wordt het als een goede gewoonte beschouwd om een herinneringsvoortekens toe te voegen. Deze veranderen de toonhoogte van de noot niet, dus kunnen ze niet worden toegevoegd met de ↑ en ↓ toetsen. Elk van de andere hierboven beschreven methoden werkt echter.
Hoewel haakjes of vierkante haken niet vereist zijn voor herinneringsvoortekens, kiezen sommige muziekschrijvers er toch voor om ze te gebruiken. Om haakjes of vierkante haken om een voorteken toe te voegen, moet je de noteninvoermodus tijdelijk verlaten, het voorteken selecteren en vervolgens het paneel Eigenschappen gebruiken om een type haakje te selecteren of op de haakjes of vierkante haken klikken in het gedeelte Meer van het palet Voortekens.
Opmerking: er is ook een set plug-ins voorgeïnstalleerd met MuseScore die automatisch herinneringsvoortekens kan toevoegen als dat nodig is.
Een overbinding is een gebogen lijn tussen twee noten met dezelfde toonhoogte, waarmee wordt aangegeven dat ze als één gecombineerde noot moeten worden gespeeld. Ook al lijken ze op elkaar, overbindingen moeten niet worden verward met legatobogen, die noten van verschillende toonhoogtes samenvoegen en legato articulatie aangeven.
MuseScore maakt het heel gemakkelijk om een overbinding in te voeren. Omdat overbindingen altijd tussen noten met dezelfde toonhoogte zijn, hoef je de toonhoogte voor de tweede noot niet in te voeren - selecteer gewoon de duur en voer de overbinding in. MuseScore zal de noot automatisch toevoegen. Volg na het invoeren van de eerste noot deze stappen om de overbinding te maken:
Klik op de overbindingsknop in de werkbalk of gebruik de snelkoppeling T
Het overbindings-commando voegt de tweede noot toe en koppelt deze in één stap aan de eerste. Als de eerste noot die je hebt ingevoerd deel uitmaakt van een akkoord, creëert het overbindings-commando in feite een heel tweede akkoord met dezelfde toonhoogtes als de eerste en verbindt alle noten.
Opmerking: overbindingen verbinden normaal aangrenzende noten in dezelfde stem, maar MuseScore ondersteunt ook overbindingen tussen niet-aangrenzende noten en tussen noten in verschillende stemmen zoals beschreven in het gedeelte over bewerken.
Een MuseScore stem is een muzieklijn op een notenbalk die een eigen ritme heeft, onafhankelijk van andere muziek op dezelfde notenbalk. Andere notatieprogramma's noemen het mogelijk een "laag".
"Stem" kan in een andere betekenis ook verwijzen naar een toonhoogtebereik in vocale muziek: sopraan, alt, tenor, bas enz. Het is belangrijk om de twee betekenissen niet door elkaar te halen door bijvoorbeeld aan te nemen dat de vier "stemmen" in een SATB-koor gelijk zijn aan MuseScore "stemmen" 1–4 (zie hieronder); dat is appels met peren vergelijken.
MuseScore staat maximaal vier stemmen in één notenbalk toe: Stem 1, Stem 2, Stem 3 en Stem 4. Bij het schrijven van muziek op een notenbalk begint men meestal met stem 1 en gaat dan verder met stem 2. Stemmen 3 & 4 worden minder vaak gebruikt.
Twee stemmen op dezelfde notenbalk worden normaal gesproken aangegeven met tegengestelde stokken - een hogere stem met stok omhoog en een lagere stem met stok omlaag:
In een vierstemmig SATB-arrangement op twee notenbalken, zou je stemmen 1 & 2 op de bovenste balk gebruiken voor sopraan en alt en stemmen 1 & 2 op de onderste balk voor de tenor en bas:
De eerste stap om meerdere stemmen in te voeren is bepalen of je noten moet schrijven als stemmen in één notenbalk of stemmen moet spreiden over meerdere notenbalken, zoals vier stemmen over twee notenbalken van een piano of over meerdere instrumenten zoals vier stemmen op vier snaarinstrumenten. Je moet rekening houden met het ontwerp van de MuseScore-notatiefunctie en je productiebehoeften, en baseer je beslissing niet louter op academische redenen:
Als je besluit dat je verschillende stemmen als noten op verschillende instrumenten moet schrijven, begin dan met het maken van meerdere instrumenten met behulp van Je partituur opzetten: Wijzig instrumenten en bewerk vervolgens de sleutel (zoals vereist) en componeer vervolgens Stem 1 in al deze notenbalken. Een veelvoorkomend voorbeeld is het schrijven van een vierstemmige SATB open partituur op Stem 1 van vier instrumenten.
Om afzonderlijke notenbalken om te zetten in één notenbalk met meerdere stemmen of om het tegenovergestelde te doen, zie Voeg samen en verdeel. Een veelvoorkomend voorbeeld is SATB open partituur <-> verkorte partituurconversie,
Nieuwe noten in een stem invoeren:
Je kunt deze stappen herhalen om noten in andere stemmen in te voeren.
Opmerking: zorg ervoor dat je de noteninvoermodus activeert voordat je de gewenste stem selecteert. Als je in de normale modus op een van de stemknoppen drukt dan verandert de stem van het geselecteerde element. Dit kan echter een nuttige bewerkingstechniek zijn. Zie voor meer informatie het gedeelte over Stem wijzigen in normale modus.
Opmerking: de noteninvoerwerkbalk geeft standaard alleen stem 1- en 2-pictogrammen weer. Je kunt alle stempictogrammen zichtbaar maken met behulp van de elementen die verschijnen wanneer je op het tandwielpictogram op de werkbalk klikt. Zie voor meer informatie het gedeelte over aanpassen noteninvoerwerkbalk.
Om de notatie zinvol te maken, moeten rusten in elke bestaande stem worden gebruikt wanneer dat nodig is om de tellen van een maat te voltooien. MuseScore maakt ze automatisch aan. In maten die meerdere stemmen bevatten, worden waar nodig automatisch rusten toegevoegd aan stemmen met een lager nummer. MuseScore positioneert ook automatisch rusten om overlapping van andere partituurelementen te voorkomen.
Gebruik een van de volgende methoden om de positie van deze rusten te verbergen, verwijderen of aan te passen om een betere lay-out te creëren:
Rusten kunnen worden verborgen door ze te selecteren en het vakje Zichtbaar in het paneel Eigenschappen uit te vinken of door de sneltoets V te gebruiken.
Rusten in stemmen 2-4 kunnen ook worden verwijderd door ze te selecteren en op Delete te drukken. Dit laat echter een "gat" in de stem achter dat later moeilijk te bewerken kan zijn. Om ontbrekende rusten van een stem te herstellen, kun je de commando's in Gereedschappen→Stemmen gebruiken om de inhoud van de stem uit te wisselen met die van stem 1, waardoor de gaten weer worden opgevuld met rusten. Je kunt dan dezelfde opdracht gebruiken om de inhoud van de stemmen terug te brengen naar waar ze waren.
Opmerking: om de juiste duur van elke maat te garanderen, kunnen rusten van stem 1 worden verborgen, maar niet worden verwijderd.
Hoewel MuseScore normaal gesproken botsingen met andere stemmen zal vermijden, kan het soms handig zijn om rusten omhoog of omlaag te verplaatsen om meer ruimte te creëren of om te verduidelijken op welke stem ze van toepassing zijn.
Om een rust verticaal te verplaatsen, selecteer je deze en druk je Omhoog of Omlaag om deze een notenbalkafstand tegelijk te verplaatsen.
Voor meer informatie over handmatig positioneren, zie Verander de positie van elementen.
Je kunt ook de standaard verticale offset tussen rusten en elementen in andere stemmen wijzigen van 1 spatie naar 2 spaties in Opmaak→Stijl…→Rusten
Noten die oorspronkelijk in een stem zijn ingevoerd, kunnen naar een andere stem worden verplaatst. Zie voor meer informatie Stem wijzigen in normale modus.
In gevallen waarin de ritmes overeenkomen, kunnen noten die oorspronkelijk als meerdere stemmen zijn ingevoerd, worden gecombineerd tot akkoorden in één enkele stem. Zie de opdracht Voeg samen voor meer informatie.
Om een akkoord dat in één stem is geschreven op te splitsen in afzonderlijke noten van verschillende stemmen:
Naast de standaard staptijd noteninvoermethode, zijn er verschillende andere methoden waarmee noten kunnen worden ingevoerd in MuseScore.
Om deze alternatieve invoermethoden voor noten in te voeren:
Toetsenbordgebruikers kunnen naar de knop Noteninvoer gaan door een paar keer op Shift+Tab of Shift+F6 te drukken vanuit de partituur. Schermlezers zullen iets zeggen als "Noteninvoerwerkbalk: Standaard (staptijd)". Druk op Spatie op deze knop om een menu te openen dat alle beschikbare nootinvoermethoden bevat.
Elke nootinvoermethode kan ook direct worden geactiveerd met behulp van een toegewezen sneltoets (zie Toetsenbord sneltoetsen om te leren hoe je deze kunt toewijzen).
Merk op dat de geselecteerde nootinvoermethode van kracht blijft, zelfs als je de noteninvoermodus verlaat en deze weer ingeschakeld volgende keer dat je de noteninvoermodus activeert. Dus als je overschakelt naar de toonhoogteherstel-methode voor een enkele passage, zorg er dan voor dat je teruggaat naar de Staptijd-methode als je klaar bent.
Met de noteninvoermethode Alleen ritme kun je de duur invoeren met een enkele toetsaanslag. Dit is vooral handig voor percussie-instrumenten zonder toonhoogte die een enkel geluid gebruiken. Bovendien kun je Alleen ritme- en Toonhoogteherstel-methoden combineren voor een efficiënte workflow in bepaalde omstandigheden.
Noten worden standaard op de middelste notenbalklijn ingevoerd. Je kunt de cursortoetsen gebruiken om de toonhoogte van de zojuist ingevoerde noot te wijzigen en volgende noten zullen ook met die toonhoogte worden ingevoerd. Je kunt ook Toonhoogteherstel gebruiken om snel toonhoogtes in te voeren voor een passage nadat je het ritme hebt ingevoerd.
Met de noteninvoermethode Toonhoogteherstel kun je de toonhoogte van een reeks noten wijzigen terwijl de duur ervan ongewijzigd blijft.
De methode Toonhoogteherstel kan een uiterst efficiënte manier zijn om noten in muziek in te voeren met herhaalde ritmische patronen. Kopieer en plak gewoon een bestaande passage die hetzelfde ritme gebruikt als je nieuwe passage en gebruik vervolgens de toonhoogteherstel-modus om de toonhoogtes te wijzigen. Dezelfde techniek kan worden gebruikt om meerdere instrumentale of vocale partijen in te voeren die hetzelfde ritme maar verschillende toonhoogtes delen.
De real-time nootinvoermethoden stellen je in principe in staat om het stuk op een MIDI-keyboard uit te voeren (of MuseScore's virtuele pianoklavier) en de notatie voor je in te laten voeren. Je dient echter rekening te houden met de volgende beperkingen die momenteel van toepassing zijn:
Deze beperkingen betekenen dat MuseScore heel weinig hoeft te raden bij het uitwerken van hoe je invoer moet worden genoteerd, wat helpt om deze methoden nauwkeurig te houden.
Met de Real-time (metronoom) nootinvoermethode speel je in een vast tempo dat wordt aangegeven door een metronoomklik. Je kunt het tempo aanpassen door de vertraging tussen klikken in het menu te wijzigen: Bewerken→Voorkeuren...→Noteninvoer (Mac: MuseScore→Voorkeuren...→Noteninvoer).
De partituur stopt met vooruitlopen zodra je de toets loslaat. Als je wilt dat de partituur blijft doorlopen - noodzakelijk om rust in te voeren - dan kun je de Real-time vooruitgaan sneltoets gebruiken om de metronoom te starten. Dezelfde actie zal de metronoom weer stoppen.
Met de Real-time (voetpedaal) nootinvoermethode geef je het invoertempo aan door op een toets of pedaal te tikken. Je kunt op elke gewenste snelheid spelen en het hoeft niet constant te zijn. De standaardtoets voor het instellen van het tempo ("Real-time vooruitgaan" genoemd) is Enter op het numerieke toetsenbord (Mac: Fn +Return), maar het wordt sterk aanbevolen om dit te wijzigen in een MIDI-toets of MIDI-pedaal (zie hieronder).
De snelkoppeling "Real-time vooruitgaan" wordt gebruikt om de metronoom te starten met de Real-time (metronoom)-methode of om tellen te tikken met de Real-time (voetpedaal)-methode. Het wordt "Real-time vooruitgaan" genoemd omdat het ervoor zorgt dat de invoerpositie "vooruit" gaat door de partituur.
De standaardtoets voor Real-time vooruitgaan is Enter op het numerieke toetsenbord (Mac: Fn+Return) maar het wordt ten zeerste aanbevolen om dit toe te wijzen aan een MIDI-toets of MIDI-pedaal via de MIDI-afstandsbediening van MuseScore. De MIDI-afstandsbediening is beschikbaar via het menu: Bewerk→Voorkeuren...→MIDI-toewijzingen (Mac: MuseScore→Voorkeuren...→MIDI-toewijzingen).
Als je een USB-voetschakelaar of computerpedaal heeft dat klaviertoetsen kan simuleren dan kun je deze ook zo instellen dat Enter op het numerieke toetsenbord wordt gesimuleerd.
Wanneer de noten zijn ingevoerd, worden ze vlak voor het geselecteerde startelement geplaatst, dat wordt gemarkeerd met een vierkante blauwe markering. Het startelement en eventuele volgende noten of rusten binnen dezelfde maat worden naar voren geschoven. Je kunt het invoegpunt naar voren en naar achteren verplaatsen met de pijltoetsen → of ← en het nieuwe invoegpunt wordt dan gemarkeerd.
Met de Invoegen-methode voor het invoeren van noten kun je noten en rusten binnen maten invoegen en verwijderen, waarbij volgende muziek automatisch vooruit en achteruit wordt geschoven binnen de maat. De maatduur wordt automatisch bijgewerkt terwijl je bezig bent.
Een noot invoegen:
Als je slechts één of twee noten wilt invoegen, dan kun je dit ook rechtstreeks doen met de standaard Staptijd nootinvoermethode. Druk op Ctrl+Shift (Mac: Cmd+Shift) terwijl je de noot toevoegt met de muis of sneltoets (A-G).
Om een rust in te voegen, voeg je eerst een noot van de gewenste duur in en druk je vervolgens op Delete.
Gebruik de sneltoets Ctrl+Shift+Delete om een noot of rust te verwijderen. Ter compensatie wordt de maatduur verkort. De sneltoets werkt met zowel de Staptijd- als de Invoegen-nootinvoermethode.
Omdat het invoegen van noten ervoor kan zorgen dat de maatduur langer of korter wordt dan wat is gespecificeerd door de maatsoort, wordt er een klein "+" of "-" teken boven de maat weergegeven wanneer dit gebeurt.
In MuseScore 4 kunnen maten worden ingevoegd:
Om een of meer maten in te voegen:
Deze instelling blijft open totdat je op een ander deel van de gebruikersinterface klikt. Je kunt dus net zo vaak op de knop + drukken als nodig is om verdere maten in te voegen.
Daarnaast kun je maten invoegen vanuit een van de volgende twee menu's:
Om snel één maat in te voegen vóór het selectiepunt:
Voeg meer maten in vóór het selectiepunt door herhaaldelijk op Ins te drukken.
Om snel meerdere maten in te voegen vóór het selectiepunt:
Om maten aan het einde van je partituur toe te voegen, kun je de sneltoets Ctrl+B gebruiken (Mac: ⌘+B) voor een enkele maat of Alt+Shift+B (Mac: Option+Shift+B) voor meerdere maten.
Het is ook mogelijk om maten toe te voegen aan een kader in de partituur:
Een of meer maten verwijderen met behulp van sneltoetsen:
Alternatief,
Je kan ook:
Om lege maten aan het einde van je partituur te verwijderen:
Andere maat gerelateerde pagina's:
Niet te verwarren met de nootinvoer cursor uitgelegd in Noten en rusten invoeren: noteninvoermodus
Selecteer elementen in een partituur voor verdere actie, zoals dupliceren. Elementen die momenteel in de partituur zijn geselecteerd, worden gekleurd weergegeven met de stem waartoe elk element behoort, anders standaard zwart. Stem 1 blauw, stem 2 groen, stem 3 oranje en stem 4 paars. De kleur kan worden gewijzigd onder Bewerk →Voorkeuren: Geavanceerd, zie het hoofdstuk Voorkeuren.
De huidige selectiestatus wordt linksonder weergegeven in de statusbalk en verandert wanneer de selectie wordt aangepast. Er zijn vier selectie statussen:
Veel algemene bewerkingen zoals Kopiëren en plakken vereisen een Bereikselectie.
Hieronder ziet je de "selectie van één item" van een item in Stem 1 (boven) en "Bereikselectie" en de statusbalk ervan (onder).
Om een enkel element met de muis te selecteren, klik je er eenvoudigweg op. Als je op een element klikt, selecteer je alleen dit element, behalve het maatelement. Als je op de lege ruimte van een maat klikt (binnen de vijf notenbalklijnen van de maat) om deze te selecteren, worden ook automatisch meerdere objecten binnen die maat geselecteerd. Het resultaat is een Bereikselectie.
Om een enkel element met het toetsenbord te selecteren, gebruik je de cursortoetsen om naar het element te navigeren. In de Normale modus (druk op het toetsenbord Esc om deze modus te gebruiken), navigeer je met de linker en rechter cursortoetsen ← < kbd>→ alleen op een tijdsmoment door een willekeurig geselecteerde noot of rust. Gebruik Alt + cursortoetsen om op een tijdsmoment door alle elementen te navigeren, inclusief alle noten, articulatie, dynamiek en andere markeringen.
[Werkt nog niet (MuseScore 4.2), zie https://github.com/musescore/MuseScore/issues/10225 help deze paragraaf bij te werken]
Wanneer meerdere objecten dezelfde positie in een partituur innemen en elkaar volledig overlappen, zoals twee noten met dezelfde toonhoogte maar in verschillende stemmen, Ctrl + klik er herhaaldelijk op om te bladeren door de set, totdat het gewenste element is geselecteerd.
Voor de meeste commando's die op een enkele noot werken, is het nodig om de nootkop te selecteren, bijvoorbeeld om de toonhoogte van de noot te veranderen. Een noot is ook een verzameling elementen, waaronder de nootkop, stok, vlag, punt, voorteken, enz. Elk van deze items kan afzonderlijk worden geselecteerd, bijvoorbeeld om de positie nauwkeurig af te stemmen.
Meerdere noten van een enkel akkoord kunnen één voor één worden geselecteerd om een Lijstselectie te maken. Er kan ook een enkel akkoord worden geselecteerd met de tijdposities waarop het begint en eindigt, om een Bereikselectie te maken.
Veel veelgebruikte commando's, waaronder Kopiëren en plakken, die op een enkel akkoord kunnen worden gebruikt, vereisen een Bereikselectie ervan, zoals weergegeven in de afbeelding hierboven. Naast de methode die wordt uitgelegd in de sectie "Een bereikselectie maken" sectie, is er een speciale snelle manier om dit voor een enkel akkoord te doen. Zorg er eerst voor dat er momenteel niets is geselecteerd (druk op Esc om zeker te zijn) en vervolgens Shift+klik op een willekeurig item van de nootkop van het akkoord.
Omdat Bereikselectie automatisch de basis op tijdposities selecteert, kunnen noten van andere stemmen worden opgenomen, tenzij expliciet uitgesloten, zie de sectie "Elementen uitsluiten van bereikselectie".
Het herhaal selectie commando (R) werkt op een enkel akkoord, ofwel op een Bereikselectie ervan, en wanneer precies één noot van dat akkoord is geselecteerd. Zie Kopiëren en plakken: een selectie herhalen hoofdstuk.
Maak handmatig een Lijstselectie door met de muis te klikken, de selectie te slepen of door commando's te gebruiken.
Om een object aan de selectie toe te voegen of er een te verwijderen, Ctrl (Mac: Cmd) + klik op het voorwerp. Hierdoor wordt de selectie geconverteerd naar Lijstselectie. Maten ondersteunen de methode voor toevoegen/verwijderen niet. Door een element toe te voegen aan of te verwijderen uit een Bereikselectie wordt het ook omgezet in een Lijstselectie.
Elementen die buiten het gebied van eventuele notenbalklijnen zijn geplaatst en niet overlappen met andere elementen, kunnen samen worden geselecteerd door middel van het slepen met de muis. Shift + klik op een lege ruimte (buiten de notenbalklijnen) en sleep de cursor om een selectievak te maken. Hierdoor wordt alleen een Lijstselectie gemaakt als er geen noten of rusten zijn opgenomen, anders wordt er een Bereikselectie gemaakt met behulp van de "begin- en eindtijdpositiemethode".
Om alle elementen van een bepaald type in de hele partituur of in een bepaalde notenbalk te selecteren:
Om alle elementen van een bepaald type binnen een bereik te selecteren:
—OF—
Om complexere selecties van vergelijkbare elementen te maken:
De beschikbare opties in het selectiedialoogvenster zijn afhankelijk van het type element waarop je met de rechtermuisknop hebt geklikt.
De selectie-opties die specifiek zijn voor noten zijn:
Naast de type specifieke selectie-opties zijn er actie-opties onder aan het dialoogvenster die gemeenschappelijk zijn voor alle elementtypen. Deze bepalen wat er met de geselecteerde elementen gebeurt en er kan er slechts één tegelijk worden gekozen:
Een bereikselectie omvat alle elementen van een bepaalde begin- en eindtijdpositie over een bepaalde set notenbalken. Het is het gebruikelijke startpunt voor bewerkingen zoals kopiëren en plakken.
Geschikt voor selecties die op één scherm passen. Shift + klik op een lege ruimte (buiten de notenbalklijnen) en sleep de cursor om een selectievak te maken. Voeg ten minste één noot of rusten toe om een Bereikselectie te maken.
Geschikt voor selecties die meerdere pagina's beslaan.
Alleen of voornamelijk het toetsenbord:
De beschikbare opdrachten omvatten:
MuseScore bevat een aantal speciale commando's om te selecteren:
Voordat je acties uitvoert op een Bereikselectie, is het mogelijk elementen op type uit te sluiten. Als je bijvoorbeeld de tekst weglaat bij het dupliceren van noten, rust enz. van een frase; of alles verwijderen dat niet in stem 1 staat in een passage met meerdere stemmen. Om elementen van een bepaald type uit te sluiten:
Merk op dat als je stem 1 uitsluit, je geen maten kunt selecteren die inhoud missen in andere stemmen. Zorg er dus voor dat je stem 1 herstelt na het uitvoeren van de bewerking waarvoor je stem 1 uitsluit. Als je bijvoorbeeld alleen stem 1 wilt kopiëren en plakken, maak dan je bereikselectie en gebruik het Selectiefilter om stem 1 uit te sluiten, gebruik Bewerk→Kopieer of Ctrl+C en herstel vervolgens het selectievakje naast stem 1 voordat je probeert de bestemming te selecteren om te plakken.
Dit hoofdstuk bespreekt de methoden om muziek te bewerken die al bestaat in een partituur. De lezer zou al bekend moeten zijn met de muziek invoermethode die wordt uitgelegd in het hoofdstuk Noten en rusten invoeren.
Om noten (de toonhoogte, duur, tijdpositie, enz.) en rust in een partituur te veranderen, kun je dit doen in
Ga naar de noteninvoermodus door op het penpictogram in de werkbalk te klikken of door de sneltoets N te gebruiken. Er is nu een nootinvoercursor zichtbaar; het is het dunne en hoge lichtblauw vak dat de hele notenbalk omspant, de linkerrandlijn is donkerblauw. Het verschijnen van de nootinvoercursor geeft aan dat MuseScore zich momenteel in de noteninvoermodus bevindt.
Gebruik in de noteninvoermodus de pijltoetsen ← → om de positie van de invoercursor te verplaatsen naar de aangrenzende noot of rust in de huidige notenbalk.
Er zijn twee commando's die de duur van een bestaande noot of rust wijzigen in de noteninvoermodus:
Beide commando's zullen eerst een punt toevoegen of verwijderen, indien van toepassing, en dan naar de volgende grotere of kleinere nootwaarde gaan. Dus als je bijvoorbeeld op Shift+W drukt op een kwartnoot, verandert deze in een kwartnoot met punt en nogmaals op Shift+W drukken verandert het in een halve noot.
De commando's voor het wijzigen van de toonhoogte van een geselecteerde noot in de noteninvoermodus zijn:
Met de standaardinvoermodus, staptijd, worden noten en rusten één voor één ingevoerd. Het is gebaseerd op de logica dat, wanneer een nieuwe noot of rust door de gebruiker wordt toegevoegd, de daaropvolgende noten en rusten hun duur (nootwaarde of lengte) automatisch aanpassen zonder het totale aantal tellen in welke maat dan ook te beïnvloeden.
Een analogie zou de modus "vervangen" of "overschrijven" zijn in een tekstverwerker zoals Microsoft Word. Om een noot door een andere te vervangen, voer je de nieuwe noot rechtstreeks in. De nieuwe noot overschrijft automatisch wat er eerder was, het is niet nodig om de oude noot eerst te verwijderen.
Om een nieuwe noot toe te voegen en volgende noten te verplaatsen, zodat ze ook niet worden overschreven,
Om een noot te verwijderen en te vervangen door een rust, druk je gewoon op Del.
Opmerking: als je in plaats daarvan opeenvolgende noten eerder wilt verplaatsen om de plaats van de verwijderde noot in te nemen, hoef je niet eerst de originele noot te verwijderen - verplaats de volgende noten gewoon rechtstreeks met knippen en plakken.
Hoewel het verplaatsen van noten naar een andere tijdspositie voor het grootste deel in de normale modus wordt gedaan, is er één paar commando's die kunnen worden gebruikt om de tijdspositie van een noot of rust in bepaalde gevallen te wijzigen tijdens het invoeren van noten. Als je twee noten of rusten van dezelfde duur heeft en je wilt deze verwisselen terwijl je in de noteninvoermodus bent, kun je Shift+← of Shift+→ gebruiken om een noot of rust uit te wisselen met zijn buurman van dezelfde duur.
Gebruik de normale modus door alle andere modi te verlaten.
Om de noteninvoermodus te verlaten als deze momenteel in MuseScore actief is, druk je op het toetsenbord Esc of klik je op de noteninvoerknop of druk je opnieuw op N. De nootinvoercursor zou niet zichtbaar moeten zijn, zie de sectie "Wijzigingen aanbrengen in de noteninvoermodus".
Om de bewerkingsmodus te verlaten als deze momenteel in Musescore actief is, druk je op Esc. Zie de hoofdstukken Elementen direct aanpassen en Tekst invoeren en bewerken: inhoud van tekstobjecten bewerken.
Tenzij anders aangegeven, werken de hieronder beschreven methoden op een enkele geselecteerde noot of rust, op een lijstselectie bestaande uit meerdere noten of rusten of op selecties van een volledig bereik. Zie de pagina op selecties voor meer informatie.
Om de duur van een of meer geselecteerde noten in de normale modus te wijzigen in een specifieke nootwaarde, klik je eenvoudig op het juiste duurpictogram of gebruik je de sneltoetsen 1–9.
Om de duur van een geselecteerde noot te verlengen kun je het commando Shift+W gebruiken zoals hierboven beschreven. Dit voegt een punt toe als er nog geen aanwezig is of verandert naar de volgende langere nootwaarde als de noot al een punt heeft. Een achtste noot wordt bijvoorbeeld gewijzigd in een achtste noot met punt en een kwartnoot met punt wordt gewijzigd in een halve noot. Je kunt ook W gebruiken om de duur te verdubbelen, waardoor een achtste noot direct verandert in een kwartnoot of een achtste met punt in een kwart met punt.
Gebruik de commando's Shift+Q en Q om de tegenovergestelde bewerking uit te voeren, afnemend of halvering van de duur op dezelfde manier.
Al deze commando's werken op slechts een enkele geselecteerde noot.
Als je een passage hebt ingevoerd met achtsten en zestienden maar de duur van alle noten en rusten wilt verdubbelen - en dus de duur van de passage zelf wilt verdubbelen - zie het gedeelte over de plak commando's van halve/dubbele duur.
Dezelfde commando's die werken om de toonhoogte in nootinvoer te veranderen, werken ook in de normale modus, inclusief enkele, lijst- en bereikselecties. Deze commando's zijn:
Daarnaast, in de normale modus, zullen de voortekens knoppen op de Noteninvoer-werkbalk en de corresponderende sneltoetsen voortekens wisselen (toevoegen of verwijderen) op geselecteerde noten, waardoor mogelijk hun toonhoogte verandert. Het palet Voortekens kan ook worden gebruikt om voortekens toe te voegen aan geselecteerde noten.
Om een noot te verwijderen en te vervangen door een rust, druk je gewoon op Del.
Als er meerdere noten als een lijst zijn geselecteerd, vervangt Del ze elk door afzonderlijke rusten.
Als je een reeks selecteert, vervangt Del de hele passage door de juiste rusten volgens de maatsoort.
Rusten kunnen normaal gesproken niet worden verwijderd, omdat het verwijderen ervan een maat zou achterlaten met minder tellen dan zou moeten. Zie echter het commando voor het verwijderen van het geselecteerde bereik hieronder voor informatie over hoe je dit, indien nodig, kunt doen. Rusten in stemmen 2–4 kunnen ook worden verwijderd zonder de tijd uit een maat te verwijderen.
Om geselecteerde noten of rusten volledig te verwijderen, waardoor het stuk met minder maten overblijft als hele maten zijn geselecteerd of minder tellen binnen de maat als een gedeeltelijke maat is geselecteerd, gebruik je Gereedschappen→Verwijder geselecteerd bereik of de sneltoets Ctrl+Del (Mac: Cmd+Del).
Overbindingen kunnen in de normale modus worden toegevoegd, maar in tegenstelling tot de in de noteninvoermodus, waar het commando overbinding automatisch een noot toevoegt en een overbinding maakt, moeten beide noten in de normale modus al bestaan.
Een overbinding toevoegen in de normale modus:
Dit werkt zelfs als de volgende noot met dezelfde toonhoogte in een andere stem is.
Als je meerdere noten selecteert, zal MuseScore bij elk ervan een overbinding starten. Je kunt de techniek gebruiken om hele akkoorden tegelijk te overbinden.
Met deze techniek kun je ook noten overbinden die niet naast elkaar liggen, bijvoorbeeld om een arpeggio-en-houd-aan-patroon op piano te laten zien.
Een noot die in een bepaalde stem is ingevoerd, kan naar een andere stem worden verplaatst als dit muzikaal mogelijk is of de inhoud van twee stemmen kan worden uitgewisseld.
Om een selectie van een of meer noten naar een andere stem te verplaatsen druk je op een van de stemknoppen op de werkbalk of gebruik je de sneltoetsen Ctrl+Alt+1–4 (Mac: Cmd+Option+1–4). Noten worden zoveel mogelijk verplaatst zonder de huidige inhoud van de bestemmingsstem in gevaar te brengen.
Een noot kan naar een andere stem worden verplaatst als er momenteel stilte (rusten of helemaal niets) is in de bestemmingsstem op die tijdpositie voor de duur van de te verplaatsen noot. In dat geval wordt de noot gewoon naar de nieuwe stem verplaatst.
Een noot kan ook naar een andere stem worden verplaatst als er al een noot of akkoord van dezelfde duur is dat op die tijdspositie begint. In dat geval wordt de noot gecombineerd met de bestaande noot of akkoord.
MuseScore kan ook de inhoud van elk paar stemmen uitwisselen. Deze commando's werken alleen op volledige maten (of meerdere maten), niet op individuele noten.
Gebruik het overeenkomstige commando in Gereedschappen→Stemmen om de inhoud van twee stemmen uit te wisselen:
De opdrachten voor knippen, kopiëren en plakken kunnen worden gebruikt om hele muziekpassages te reproduceren, om muziek eerder of later te verplaatsen, om tekst of andere markeringen tussen notenbalken te kopiëren, om de inhoud in verschillende maten uit te wisselen, en meer.
In alle gevallen is de eerste stap het selecteren wat je wilt knippen of kopiëren.
Net als bij andere programma's die knippen, kopiëren en plakken ondersteunen, heb je toegang tot deze opdrachten vanuit het menu Bewerk, vanuit een contextmenu dat verschijnt bij rechtsklikken of verwante bewegingen (bijv. Ctrl+klik of tik met twee vingers) of via de standaard sneltoetsen.
Commando | Sneltoets (Windows) | Sneltoets (Mac) | Contextmenu | Hoofdmenu |
---|---|---|---|---|
Knip | Ctrl+X | Cmd+X | Knip | Bewerk→Knip |
Kopieer | Ctrl+C | Cmd+C | Kopieer | Bewerk→Kopieer |
Plak | Ctrl+V | Cmd+V | Plak | Bewerk→Plak |
Wissel om met klembord | Ctrl+Shift+X | Cmd+Shift+X | Wissel om met klembord | Bewerk→Wissel om met klembord |
Halve duur plakken | Ctrl+Shift+Q | Cmd+Shift+Q | Nvt | Bewerk→Halve duur plakken |
Dubbele duur plakken | Ctrl+Shift+W | Cmd+Shift+W | Nvt | Bewerk→Dubbele duur plakken |
Opmerking: Als je het contextmenu gebruikt, zorg er dan voor dat je met de rechtermuisknop op een geselecteerd item klikt of in een selectie vak in plaats van op een lege ruimte in de partituur, om te voorkomen dat je selectie ongedaan wordt gemaakt.
Zoals uitgelegd in het hoofdstuk Elementen selecteren, selecteert MuseScore in een Bereikselectie automatisch nuttige elementen tussen gegeven begin- en eind tijdposities over een bepaalde set notenbalken. Deze elementen omvatten alle noten, rusten, MuseScore-teksten zoals dynamieksymbolen, MuseScore-lijnen zoals pedaal enz. Systeembrede elementen zoals tempo, maatsoorten, herhalingen en omslagen worden niet opgenomen in de automatische selectie en zijn dus niet inbegrepen. gekopieerd.
Bij het plakken op een bestemmingstijdpositie vervangt de gekopieerde muziek alle bestaande inhoud, behalve de oorspronkelijke maatritmestructuur en systeembrede elementen.
MuseScore maakt het ook mogelijk om een enkel element of een Lijstselectie van meerdere liedteksten, akkoordsymbolen, dynamiek, articulatie of andere markeringen van de ene plaats naar de andere te kopiëren, terwijl de inhoud zoals noten op de bestemming intact blijft. Meerdere noten Lijstselecties kunnen niet worden gekopieerd.
MuseScore behoudt de relatieve tijdposities van de markeringen op basis van letterlijke nootwaardeafstand, indien mogelijk wordt er geen rekening gehouden met het maatritme. Dit geldt ook voor het kopiëren van akkoordsymbolen en dynamiek. Bij het plakken van liedteksten en articulaties zijn geldige noot- of rustankers vereist bij de bestemmingsmuziek.
Hiervoor kunnen knip- en plakopdrachten worden gebruikt
Maten (hun ritmische structuur) kunnen niet worden verplaatst, maar zie de hoofdstukken Maten toevoegen en verwijderen en Maatsoorten. Bij het verplaatsen van Lijstselectie blijven de relatieve posities van de elementen indien mogelijk behouden, zie de sectie "Een lijstselectie kopiëren".
Een selectie verplaatsen:
Het commando verwisselen met klembord combineert twee operaties in één: (1) Eerst overschrijft het een geselecteerd deel van de partituur met de inhoud van het klembord, net als het commando plak, (2) Ten tweede verplaatst het het overschreven deel van de partituur terug naar het klembord, net als het kopieer commando.
Het kan bijvoorbeeld worden gebruikt om twee delen van een partituur van gelijke lengte, A en B, om te wisselen:
Net als de andere commando's die hier worden besproken, kun je de opdracht wissel om met klembord openen vanuit het menu of via een sneltoets. In dit geval is dat Ctrl+Shift+X (Mac: Cmd+Shift+X) .
Kopiëren en plakken wordt vaak gebruikt om een bepaalde passage onmiddellijk na het origineel te dupliceren. MuseScore biedt een speciaal herhaal selectie commando om dit proces te vereenvoudigen. Om snel een noot, akkoord, maat of andere passage te herhalen naar de locatie direct na de selectie:
Dit werkt niet bij Lijstselectie. Het werkt op een enkel akkoord, hetzij op een Bereikselectie daarvan, en wanneer precies één noot van dat akkoord is geselecteerd. Zie het hoofdstuk Elementen selecteren. In de noteninvoermodus herhaalt dit commando het hele akkoord dat de huidige noot bevat. Dit is handig voor het creëren van een reeks herhaalde akkoorden.
Als je een passage naar meerdere notenbalken wilt kopiëren - bijvoorbeeld om een fluitpartij in de hobo's en klarinetten te verdubbelen - kun je het verdeel commando gebruiken:
Dit kopieert de oorspronkelijke selectie, ervan uitgaande dat deze alleen enkele noten bevat - geen akkoorden en geen meerdere stemmen. Als er akkoorden of meerdere stemmen zijn, dan worden deze verdeeld over de resterende notenbalken zoals beschreven in de sectie over het verdeel-commando.
Als je een passage hebt ingevoerd met overwegend achtste noten maar de hele passage wilt halveren tot overwegend zestiende noten of verdubbelen tot kwartnoten, dan biedt MuseScore een paar speciale commando's om dit te bereiken. Je kunt de duur van een bestaande selectie wijzigen of een afzonderlijke kopie van de passage met de gewijzigde duur maken. De duur van een passage halveren of verdubbelen:
Individuele elementen (zelfs de elementen die niet automatisch worden geselecteerd in een Bereikselectie, zoals maatsoorten of volta's) kunnen worden geselecteerd en vervolgens worden gedupliceerd met een muis.
Muzikale symbolen en tekst kunnen op je partituur worden toegepast met behulp van het Paletten paneel. MuseScore wordt geleverd met een set vooraf ingestelde paletten, onderverdeeld in categorieën, zoals Toonsoorten en Articulaties enz. Een basis set met paletten is standaard zichtbaar, maar indien nodig kunnen ook meer geavanceerde of gespecialiseerde paletten worden weergegeven.
Je kunt binnen elk paletitems toevoegen, verwijderen, bewerken en herschikken, en je eigen paletten maken en aanpassen.
In dit hoofdstuk wordt uitgelegd hoe je paletten kunt weergeven, naar items kunt zoeken en hoe je paletitems op je partituur kunt toepassen. Het aanpassen van het palettengebied wordt later behandeld in Paletten (Aanpassingen).
Het Paletten paneel wordt normaal weergegeven in de linkerzijbalk van het hoofdvenster. Boven aan de zijbalk worden drie tabbladen weergegeven: Paletten, Instrumenten en Eigenschappen. Als een van de andere tabbladen momenteel wordt weergegeven in de zijbalk, klik je op het tabblad Paletten om in plaats daarvan de paletten weer te geven.
Je kunt het Paletten paneel openen en sluiten met Weergave→Paletten of de sneltoets F9. Als alle panelen in de zijbalk gesloten zijn, sluit de zijbalk zelf ook, waardoor er meer ruimte is voor de partituurweergave.
Zoals de meeste andere panelen binnen MuseScore, kunnen de Paletten ook losgekoppeld zijn om te functioneren als een apart venster.
Om een paletitem aan je partituur toe te voegen, open je eerst het juiste palet als dit nog niet open is, door op de titel of het pijlpictogram aan de linkerkant te klikken. De items in dat palet worden weergegeven in een raster.
In het algemeen kun je, om paletitems op je partituur toe te passen, ofwel de doelelementen in de partituur selecteren en vervolgens op het paletitem klikken of het item van het palet naar een doelelement slepen. Zie het gedeelte over zoeken en navigeren hieronder voor informatie over het toepassen van paletitems via het toetsenbord.
Veel paletitems - bijvoorbeeld articulaties, dynamiek en de meeste andere tekst - kunnen worden toegepast op individuele noten, rusten of andere partituurelementen. Wanneer je slepen en neerzetten gebruikt, zorg er dan voor dat je het paletitem naar een specifiek partituurelement sleept en niet loslaat totdat het doelelement oplicht om aan te geven dat het het paletitem kan accepteren.
Het is echter meestal efficiënter om eerst de doelelementen in je partituur te selecteren en vervolgens op het paletitem te klikken. Dit geldt met name als je hetzelfde paletitem op meerdere partituurelementen wilt toepassen, aangezien je met deze methode het paletitem op meerdere partituurelementen tegelijk kunt toepassen.
Een palet toepassen op een of meer partituurelementen:
Het paletitem wordt normaal gesproken toegevoegd aan elk van de geselecteerde elementen. Merk op dat als er een bereik is geselecteerd, wanneer je op een paletitem klikt dat tekst vertegenwoordigt (inclusief dynamiek- en tempomarkeringen), het item alleen wordt toegevoegd aan het eerste element in het bereik. Systeemtekst (inclusief tempomarkeringen) wordt alleen toegepast op de bovenste notenbalk, andere tekst zal worden toegepast op het eerste geselecteerde element van elke geselecteerde notenbalk.
Paletitems zoals crescendo tekens, bogen, ottava's en pedaalmarkeringen worden toegepast op een bereik in plaats van op een enkele noot of rust. Het proces om ze toe te voegen is hetzelfde:
Bepaalde paletitems zoals maatstrepen, maatsoorten, volta's en opmaakonderbrekingen worden normaal gesproken toegepast op een maat als geheel - of een reeks maten - in plaats van op een specifieke noot of rust. Het proces om deze aan de partituur toe te voegen is hetzelfde als voor andere paletitems:
Een palet kan afzonderlijk worden geopend (uitgevouwen) of gesloten (samengevouwen) door op de titelbalken of het pictogram links van de titel te klikken. Daarnaast kun je alle paletten tegelijk uitvouwen of samenvouwen of MuseScore paletten automatisch laten sluiten. Om toegang te krijgen tot deze opties klik je op de knop ... bovenaan het paletvenster om het paletmenu op te roepen.
Je kunt ook zoeken en navigeren door de paletten met je toetsenbord in plaats van met een muis.
Gebruik de sneltoets Ctrl+F9 om paletelementen op naam te zoeken (Mac: Cmd+F9) of klik op het vergrootglaspictogram bovenaan het Paletten paneel.
Hierdoor wordt een zoekvak weergegeven. Terwijl je karakters in het vak typt, zal MuseScore alle overeenkomende paletitems weergeven.
Klik op het "X" pictogram om het zoekvak te sluiten.
De paletten zijn volledig toegankelijk via het toetsenbord. De hierboven beschreven zoekfunctie is een methode die je kunt gebruiken om het proces te starten maar je de focus van het toetsenbord op het Paletten paneel krijgen door Shift+F6 te gebruiken om de focus naar de zijbalk te verplaatsen.
Zodra de focus op het paletpaneel ligt, zullen de toetsen ↑ en ↓ door de verschillende individuele paletten gaan. Je kunt dan een palet openen en sluiten door op Enter te drukken. Om toegang te krijgen tot de elementen in een palet, druk je op → om toegang te krijgen tot het palet en vervolgens op ↑ en ↓ om door de elementen in het palet te bladeren. Als je op Enter drukt, wordt het element op dezelfde manier toegepast als erop klikken.
Sommige paletten bevatten ook extra elementen die niet standaard worden weergegeven. Om deze te openen klik je op de knop Meer rechtsonder in het palet.
Je kunt elk van deze extra items aan het hoofdgedeelte van het palet toevoegen door simpelweg te slepen. Zie voor meer informatie Paletten onder Aanpassen.
De paletten die standaard worden weergegeven, zijn degene die de meeste gebruikers vaak nodig zullen hebben. Maar MuseScore biedt extra paletten die je misschien handig vindt.
Om toegang te krijgen tot deze extra paletten:
Klik op de knop Voeg palet toe bovenaan het Paletten paneel.
Hierdoor wordt een lijst met paletten weergegeven die je aan het Paletten paneel kunt toevoegen. Om een palet toe te voegen klik je op de knop + naast de naam van het palet.
Alle paletten die je op deze manier toevoegt worden boven aan het paneel weergegeven, maar je kunt ze vervolgens naar beneden slepen om het paneel naar wens opnieuw in te delen.
Je kunt ook een leeg eigen palet maken dat later kan worden gevuld met uw eigen gekozen elementen.
Het Hoofdpalet is MuseScore’s opslagplaats van alle muzikale symbolen; het biedt ook een alternatief pad voor het maken van eigen toonsoorten en aangepaste maatsoorten.
Om het Hoofdpalet weer te geven, gebruik je de sneltoets Shift+F9 of selecteer je in het menu Weergave→Hoofdpalet.
Het Hoofdpalet venster is onderverdeeld in categorieën die overeenkomen met de namen van de standaardpaletten (weergegeven of verborgen) in het Paletten paneel; in feite is de inhoud van elk klein palet afkomstig uit het overeenkomstige gedeelte van het hoofdpalet. De uitzondering is de categorie Symbolen van het Hoofdpalet, die items bevat die niet in het Paletten paneel voorkomen.
Items kunnen worden toegepast op de partituur vanuit het Hoofdpalet op dezelfde manier als vanuit de kleine paletten; Echter, afgezien van het toepassen van items uit de sectie Symbolen, is het meestal beter om dit te doen vanuit het Paletten paneel.
Items gevonden in alle secties van het Hoofdpalet venster, behalve "Symbolen", zijn functioneel in die zin dat ze een effect hebben op de partituur: toonsoort en maatsoorten bijvoorbeeld. Items uit het palet Symbolen zijn echter niet-functioneel, dat wil zeggen dat ze alleen bedoeld zijn voor weergave.
Zie ook het hoofdstuk over Andere symbolen.
Het Eigenschappen paneel toont de uiterlijk- en afspeeleigenschappen van de geselecteerde objecten of geselecteerde tekens in het tekstobject. Als er niets is geselecteerd, worden de eigenschappen van de partituur weergegeven. Het is een geüpgradede versie van het Instellingenoverzicht, het heeft de functionaliteit van de Tekstwerkbalk, zie het hoofdstuk Tekst invoeren en bewerken en MuseScore 3 handboek Instellingenoverzicht en Tekstbewerken hoofdstukken.
Het bewerken van het MuseScore 4 handboek is ook gewijzigd. Het aanpassen van eigenschappen wordt nu op een andere manier uitgelegd dan in het Musescore 3 Handboek. Ze worden uitgelegd in het betreffende hoofdstuk dat het meest relevant is. In dit hoofdstuk worden alleen het paneel besproken en de eigenschappen die meerdere objecten gemeen hebben. (Voor redacteuren: voel je vrij om de inhoud naar een zeer relevant hoofdstuk te verplaatsen, als de eigenschap niet gemeenschappelijk is voor meerdere objecten)
Partituur-eigenschappen worden opgeslagen in het partituurbestand (*.mscz). Het moet niet worden verward met Werkruimten.
Als er niets is geselecteerd, toont het Eigenschappen paneel de eigenschappen van de partituur.
Onder de subkop Laat zien,
Onder de subkop Partituur uiterlijk,
Wanneer één of meer objecten zijn geselecteerd, toont het venster Eigenschappen de uiterlijk- en afspeeleigenschappen die voor alle objecten gelden. Druk in de sectie Notatie op een van de [Objecttype] knoppen om de items te beperken die alleen voor dat objecttype worden weergegeven.
Enkele instellingen die voor de meeste objecten gelden:
De afspeelfunctie van dynamische symbolen wordt actief ontwikkeld. Deze kan drastisch veranderen tussen softwareversies. De hier verstrekte informatie is geldig voor Musecsore 4.2 bèta (november 2023). Op het moment van lezen kan het verouderd zijn. Help alsjeblieft dit hoofdstuk bij te werken.
Onder de Afspelen knop worden de afspeeleigenschappen weergegeven, als de geselecteerde elementen deze hebben.
Wanneer Tekstobjecten geselecteerd zijn (het object, niet de tekens), toont het Eigenschappen paneel de opmaakinstellingen van het tekstobject. Als je deze eigenschappen bewerkt, wordt het object gewijzigd. Het kan zijn dat alle tekens erin worden gewijzigd.
Wanneer tekens binnen een Tekstobject zijn geselecteerd, toont het Eigenschappen paneel de opmaakinstellingen van de tekens. Door deze eigenschappen te bewerken worden alleen de geselecteerde tekens gewijzigd. Zie het hoofdstuk Tekst opmaken.
Zie het hoofdhoofdstuk Sjablonen en stijlen.
Onder de ellipsmenuknop (knop met drie stippen) naast een eigenschap bevinden zich twee knoppen:
In dit hoofdstuk worden methoden uitgelegd om de positionering van elementen op een partituur te verfijnen voor opmaakdoeleinden. De meer gebruikelijke muzikale bewerkingsmethoden worden uitgelegd in de hoofdstukken Tekst invoeren en bewerken en Noten en rusten bewerken.
Ook om de positionering van elementen in een partituur te verfijnen
Gebruik de Bewerkingsmodus.
Om naar de Bewerkmodus te gaan:
Druk vervolgens in de Bewerkmodus op de toetsenbordpijlen ← → ↑ ↓ om het object in stappen van 0,5 sp te verplaatsen of
Bewerk het rechtstreeks, deze methode werkt niet op noten, rusten en elementen die zijn toegevoegd vanuit "Hoofdpalet: Symbolen" (zie het hoofdstuk Andere symbolen). Selecteer element(en) in een partituur, druk op de pijltoetsen ← → ↑ ↓ om in kleine stappen te bewegen (0,1 sp). In combinatie met Ctrl (Mac: ⌘) worden ze in grote stappen verplaatst (1 sp).
Lees meer over spatie (sp.) in het hoofdstuk Pagina opmaak concepten.
Om de vorm van elementen zoals bogen en overbindingen te wijzigen nadat ze aan de partituur zijn toegevoegd:
Hierbij geldt dat:
Als je de noot wilt wijzigen waaraan een legatoboog of overbinding is gekoppeld, is de aanbevolen methode om de hierboven beschreven sneltoetsen te gebruiken (Shift+←/→). Dit is de meest efficiënte manier om zowel het visuele bereik als het afspeelbereik van noten die worden omgeven door een boog of een overbinding te veranderen.
Zie ook het hoofdstuk Andere lijnen.
De begin- en eindpunten van een lijn wijzigen:
Net als bij legatobogen en overbindingen, is het aanbevolen om Shift te gebruiken bij het aanpassen van de lijnlengte met de pijltjestoetsen om ervoor te zorgen dat het afspeelbereik ook dienovereenkomstig wordt aangepast.
Lijnen zijn standaard altijd horizontaal maar je kunt elke lijn diagonaal oriënteren door het overeenkomstige vakje in het Eigenschappen paneel aan te vinken. Zodra deze optie is ingeschakeld, kun je de hoek van een lijn aanpassen door de begin- en/of eindhandgreep omhoog of omlaag te bewegen.
Om de tekst van tekstlijn elementen (zoals "systeemtekstlijn", "notenbalktekstlijn" en "barré-lijn" te bewerken, zie Tekst invoeren en bewerken):
Opmerking: er is Nederlandse ondertiteling beschikbaar voor deze video.
MuseScore 4 maakt automatisch een aparte (standaard) partij aan voor elk instrument in je partituur.
Om alle partijen tegelijk te openen:
Om een enkele partij te openen:
Je kunt ook meerdere partijen selecteren om in één keer te openen. Doe dit door Ctrl (Mac: ⌘) ingedrukt te houden terwijl je de partijen selecteert die je wilt openen en klik vervolgens op Open geselecteerde. Je kunt ook een reeks opeenvolgende partijen selecteren door op de eerste te klikken en Shift ingedrukt te houden terwijl je op de laatste klikt.
Klik de X sluit knop in de partij tab om de partij te sluiten.
Merk op dat wijzigingen die je in een partij aanbrengt, bij die partij worden opgeslagen en de volgende keer dat je het opent vanuit het Partijen dialoogvenster kunnen worden opgehaald.
Het Partijen dialoogvenster is nauw geïntegreerd met het nieuwe Instrumenten paneel. Deze integratie maakt het makkelijk voor je om partijen te creëren met iedere combinatie van instrumenten uit de hoofdpartituur.
Er zijn twee manieren om partijen aan te passen in MuseScore 4: de standaard (d.w.z. kant-en-klare) partijen gebruiken om andere instrumenten weer te geven en geheel nieuwe partijen maken.
Zoals we al hebben gezien, creëert MuseScore 4 automatisch een nieuwe (standaard) partij voor elk instrument in je partituur. Het enige dat je hoeft te doen is het onderdeel openen vanuit het Partijen dialoogvenster.
In feite bevat elke standaardpartij al alle instrumenten uit de partituur - ze zijn alleen verborgen (behalve natuurlijk de gekozen instrument partij).
Dit betekent dat je andere instrumenten kunt "onthullen" binnen elk van de standaardpartijen. Om dit te doen:
Dit instrument zal nu zichtbaar zijn in de gekozen partij.
Dit maakt het maken van aangepaste partijen tot een ongelooflijk flexibel proces. Het onthullen of verbergen van andere instrumenten is volledig niet-destructief, wat betekent dat je elk instrument in elke partij kunt aanpassen en alleen kunt verbergen of tonen wat je wilt onthullen aan verschillende spelers (of voor verschillende muzikale projecten) zonder dat je elke keer geheel nieuwe partij hoeft te maken .
MuseScore 4 geeft je ook de mogelijkheid om een volledig "lege" partij helemaal van het begin af te maken, zodat je de volledige controle hebt. Om dit te doen:
Je nieuwe partij is nu geopend in het Partituur tabblad maar het lijkt alsof het geen instrumenten bevat. Instrumenten toevoegen aan deze partij:
Soms zal het nodig zijn om individuele partijen te creëren van notenbalken die meerdere stemmen bevatten. Je wilt bijvoorbeeld afzonderlijke partijen extraheren voor orkestspelers die een notenbalk delen in de hoofdpartituur (bijv. Dwarsfluit I en Dwarsfluit II). Of misschien wil je individuele zangpartijen maken van koorpartituren waarbij bijvoorbeeld vier stemmen over twee notenbalken worden genoteerd.
Je moet eerst een partij maken (zie hierboven) of dupliceren (zie hieronder). Om vervolgens te selecteren welke stemmen in een partij zullen verschijnen:
Stijlinstellingen voor een breed scala aan elementen kunnen specifiek op partijen worden toegepast zonder de hoofdpartituur te beïnvloeden.
Om de stijlinstellingen voor een specifieke partij te wijzigen:
Wijzigingen die je in dit dialoogvenster aanbrengt hebben alleen invloed op de partij die is geselecteerd in het Partituur tabblad. Als je wilt dat wijzigingen worden toegepast op alle partijen (maar niet op de hoofdpartituur) selecteer je Pas toe op alle partijen voordat je op OK klikt.
Lees meer over het opslaan en laden van standaardstijlinstellingen in Sjablonen en stijlen.
Dit vindt allemaal plaats in het Partijen dialoogvenster (toegankelijk via de knop Partijen in de werkbalk).
Klik eenvoudig op het "drie puntjes" menupictogram naast een geselecteerde partij om de opties weer te geven. Merk op dat alleen nieuw gemaakte partijen (gemaakt door te klikken op de knop Maak nieuwe partij) kunnen worden verwijderd. Alle onderdelen kunnen worden hernoemd en gedupliceerd.
Om een partij te dupliceren:
De naam van een aangemaakte partij wijzigen:
Opmerking: je kunt ook dubbelklikken op een gemaakte partij in het Partijen dialoogvenster om het een andere naam te geven.
Een nieuw aangemaakte partij verwijderen:
Als een partij wordt verwijderd, wordt het tabblad in de Partituur tab (indien al geopend) gesloten. Eventuele aanpassingen aan die partij gaan ook verloren. De partij verschijnt ook niet meer in het Partijen dialoogvenster.
Partijen exporteren:
Partijen worden standaard in PDF-formaat geëxporteerd. Om het exportformaat te wijzigen selecteer je het gewenste formaat in het keuzemenu in Export instellingen. Je kunt de partijen exporteren in een reeks beeld- en audioformaten, evenals het brailleformaat voor compatibele printers. Ga voor meer informatie naar Bestand exporteren.
Partijen afdrukken:
Houd er rekening mee dat partijen momenteel slechts één voor één kunnen worden afgedrukt.
Maak op macOS de volgende vervangingen:
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Zoom in | Ctrl+= | Cmd+= |
Zoom uit | Ctrl+- | Cmd+- |
Zoom naar 100% | Ctrl+0 | Cmd+0 |
Ga naar eerste element in de partituur | Ctrl+Home | Cmd+Fn+Links |
Ga naar laatste element in de partituur | Ctrl+End | Cmd+Fn+Rechts |
Spring naar volgend scherm | PgDn | Fn+Omlaag |
Spring naar vorig scherm | PgUp | Fn+Omhoog |
Spring naar het begin van de eerste pagina | Home | Fn+Links |
Spring naar het einde van de laatste pagina | End | Fn+Rechts |
Spring naar volgende pagina | Ctrl+PgDn | Cmd+Fn+Omlaag |
Spring naar vorige pagina | Ctrl+PgUp | Cmd+Fn+Omhoog |
Zoek / ga naar | Ctrl+F | Cmd+F |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Selecteer volgend akkoord | Rechts | Rechts |
Selecteer vorig akkoord | Links | Links |
Ga naar volgende maat | Ctrl+Rechts | Cmd+Rechts |
Ga naar vorige maat | Ctrl+Links | Cmd+Links |
Selecteer volgend element in partituur | Alt+Rechts | Option+Rechts |
Selecteer vorig element in partituur | Alt+Links | Option+Links |
Selecteer noot/rust erboven | Alt+Omhoog | Option+Omhoog |
Selecteer noot/rust eronder | Alt+Omlaag | Option+Omlaag |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Noot-invoer: schakel 'invoermodus' in/uit | N | N |
Toon/verberg pianoklavier | P | P |
Gebruik stem 1 | Ctrl+Alt+1 | Cmd+Option+1 |
Gebruik stem 2 | Ctrl+Alt+2 | Cmd+Option+2 |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Duur instellen | 1 – 9 | 1 – 9 |
Duur instellen: 32ste noot | 2 | 2 |
Duur instellen: 16de noot | 3 | 3 |
Duur instellen: 8ste noot | 4 | 4 |
Duur instellen: kwartnoot | 5 | 5 |
Duur instellen: halve noot | 6 | 6 |
Duur instellen: hele noot | 7 | 7 |
Schakel 'Puntering' in/uit | . | . |
Voer antimetrisch figuur in | Ctrl+2 – Ctrl+9 | Cmd+2 – Cmd+9 |
Voer antimetrisch figuur in: duool | Ctrl+2 | Cmd+2 |
Voer antimetrisch figuur in: triool | Ctrl+3 | Cmd+3 |
Voer antimetrisch figuur in: kwartool | Ctrl+4 | Cmd+4 |
Voeg overgebonden noot toe | T | T |
Halveer geselecteerde duur (inclusief gepunteerde waarde) | Shift+Q | Shift+Q |
Verdubbel geselecteerde duur (inclusief gepunteerde waarde) | Shift+W | Shift+W |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Voer noot in | A – G | A – G |
Voeg noot aan akkoord toe | Shift+A – Shift+G | Shift+A – Shift+G |
Voer interval in | Alt+1 – Alt+9 | Option+1 – Option+9 |
Schakel 'Voorteken: mol' in/uit | - | - |
Schakel 'Voorteken: herstellingsteken' in/uit | = | = |
Schakel 'Voorteken: kruis' in/uit | + | + |
Voer rust in | 0 | 0 |
Voeg siernoot toe: acciaccatura | / | / |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Duur instellen (TAB) | Shift+0 – Shift+9 | Shift+0 – Shift+9 |
Duur instellen: 32ste noot (TAB) | Shift+2 | Shift+2 |
Duur instellen: 16de noot (TAB) | Shift+3 | Shift+3 |
Duur instellen: 8ste noot (TAB) | Shift+4 | Shift+4 |
Duur instellen: kwartnoot (TAB) | Shift+5 | Shift+5 |
Duur instellen: halve noot (TAB) | Shift+6 | Shift+6 |
Duur instellen: hele noot (TAB) | Shift+7 | Shift+7 |
Voer TAB fret in | 0 – 9 | 0 – 9 |
Voer TAB fret in | A – K | A – K |
Ga snaar omhoog (TAB) | Omhoog | Omhoog |
Ga snaar omlaag (TAB) | Omlaag | Omlaag |
Schakel 'ghost note' in/uit | Shift+X | Shift+X |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Selecteer alles | Ctrl+A | Cmd+A |
Voeg aan selectie toe: vorige noot/rust | Shift+Links | Shift+Links |
Voeg aan selectie toe: noot/rust | Shift+Rechts | Shift+Rechts |
Voeg aan selectie toe: notenbalk erboven | Shift+Omhoog | Shift+Omhoog |
Voeg aan selectie toe: notenbalk eronder | Shift+Omlaag | Shift+Omlaag |
Selecteer tot en met het begin van de maat | Ctrl+Shift+Links | Cmd+Shift+Links |
Selecteer tot en met het einde van de maat | Ctrl+Shift+Rechts | Cmd+Shift+Rechts |
Selecteer tot en met het begin van de partituur | Ctrl+Shift+Home | Cmd+Shift+Fn+Links |
Selecteer tot en met het einde van de partituur | Ctrl+Shift+End | Cmd+Shift+Fn+Rechts |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Verlaten | Esc | Esc |
Maak ongedaan | Ctrl+Z | Cmd+Z |
Doe opnieuw | Ctrl+Shift+Z | Cmd+Shift+Z |
Kopieer | Ctrl+C | Cmd+C |
Knip | Ctrl+X | Cmd+X |
Plak | Ctrl+V | Cmd+V |
Herhaal de huidige selectie | R | R |
Voeg één maat in voor selectie | Ins | Ins |
Voeg maten in voor selectie | Ctrl+Ins | Cmd+Ins |
Voeg één maat toe aan het einde | Ctrl+B | Cmd+B |
Voeg maten toe aan het einde | Alt+Shift+B | Option+Shift+B |
Verwijder | Del | Del |
Verwijder geselecteerde maten | Ctrl+Del | Cmd+Del |
Toon/verberg eigenschappen | F8 | Fn+F8 |
Bewerk element | F2 | Fn+F2 |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Duur instellen | 1 – 9 | 1 – 9 |
Antimetrisch figuur invoeren | Ctrl+2 – Ctrl+9 | Cmd+2 – Cmd+9 |
Voeg overgebonden noot toe | T | T |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Schakel 'Voorteken: mol' in/uit | - | - |
Schakel 'Voorteken: herstellingsteken' in/uit | = | = |
Schakel 'Voorteken: kruis' in/uit | + | + |
Verhoog toon/verplaats selectie omhoog | Omhoog | Omhoog |
Verlaag toon/verplaats selectie omlaag | Omlaag | Omlaag |
Verhoog toon met een octaaf | Ctrl+Omhoog | Cmd+Omhoog |
Verlaag toon met een octaaf | Ctrl+Omlaag | Cmd+Omlaag |
Wijzig enharmonische notatie (werkelijke en geschreven toonhoogte) | J | J |
Ga snaar omhoog (TAB) | Ctrl+Omhoog | Cmd+Omhoog |
Ga snaar omlaag (TAB) | Ctrl+Omlaag | Cmd+Omlaag |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Wissel stokrichting | X | X |
Gebruik stem 1 | Ctrl+Alt+1 | Cmd+Option+1 |
Gebruik stem 2 | Ctrl+Alt+2 | Cmd+Option+2 |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Verplaats tekst naar links | Links | Links |
Verplaats tekst naar rechts | Rechts | Rechts |
Verplaats tekst snel naar links | Ctrl+Links | Cmd+Links |
Verplaats tekst snel naar links | Ctrl+Rechts | Cmd+Rechts |
Verplaats selectie omhoog | Omhoog | Omhoog |
Verplaats selectie omlaag | Omlaag | Omlaag |
Verplaats selectie snel omhoog | Ctrl+Omhoog | Cmd+Omhoog |
Verplaats selectie snel omlaag | Ctrl+Omlaag | Cmd+Omlaag |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Voeg tekst toe: notenbalktekst | Ctrl+T | Cmd+T |
Voeg tekst toe: expressietekst | Ctrl+E | Cmd+E |
Voeg tekst toe: systeemtekst | Ctrl+Shift+T | Cmd+Shift+T |
Voeg tekst toe: tempomarkering | Alt+Shift+T | Option+Shift+T |
Voeg tekst toe: repetitieteken | Ctrl+M | Cmd+M |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Opmaak tekst: vet | Ctrl+B | Cmd+B |
Opmaak tekst: cursief | Ctrl+I | Cmd+I |
Opmaak tekst: onderstreept | Ctrl+U | Cmd+U |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Voeg tekst toe: liedtekst | Ctrl+L | Cmd+L |
Ga naar volgende lettergreep | Spatie | Spatie |
Ga naar vorige lettergreep | Shift+Spatie | Shift+Spatie |
Liedtekst: voer koppelteken in | - | - |
Liedtekst: voer melisme in | _ | _ |
Voeg liedtekst vers toe | Enter | Enter |
Ga naar volgend vers liedtekst | Omlaag | Omlaag |
Ga naar vorig vers liedtekst | Omhoog | Omhoog |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Voeg tekst toe: akkoord symbool | Ctrl+K | Cmd+K |
Ga naar volgend tekst element | Spatie | Spatie |
Ga naar vorig tekst element | Shift+Spatie | Shift+Spatie |
Verplaats cursor: naar volgende tel | ; | ; |
Verplaats cursor: naar vorige tel | Shift+; | Shift+; |
Verplaats cursor: duur | Ctrl+1 – Ctrl+9 | Cmd+1 – Cmd+9 |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Toon/verberg paletten | F9 | Fn+F9 |
Zoek in paletten | Ctrl+F9 | Cmd+Fn+F9 |
Voeg legatoboog toe | S | S |
Voeg articulatie toe: accent | Shift+V | Shift+V |
Voeg articulatie toe: marcato | Shift+O | Shift+O |
Voeg articulatie toe: staccato | Shift+S | Shift+S |
Voeg articulatie toe: tenuto | Shift+N | Shift+N |
Voeg teken toe: crescendo | < | < |
Voeg teken toe: decrescendo | > | > |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Instrumenten toevoegen/verwijderen | I | I |
Open instrumenten-dialoogvenster | F7 | Fn+F7 |
Schakel 'Zichtbaarheid' in/uit | V | V |
Verminder de uitrekking van de opmaak | { | { |
Vergroot de uitrekking van de opmaak | } | } |
Systeemomslag toevoegen/verwijderen | Enter | Enter |
Pagina-einde toevoegen/verwijderen | Ctrl+Enter | Cmd+Enter |
Herstel vormen en posities | Ctrl+R | Cmd+R |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Nieuw | Ctrl+N | Cmd+N |
Open | Ctrl+O | Cmd+O |
Sluit | Ctrl+W | Cmd+W |
Sla op | Ctrl+S | Cmd+S |
Druk af | Ctrl+P | Cmd+P |
Sluit af | Ctrl+Q | Cmd+Q |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Speel af | Spatie | Spatie |
Toon/verberg mixer | F10 | Fn+F10 |
Lezers zouden het concept van het MuseScore instrument al moeten kennen en het gebruik van het venster Instrument toevoegen of verwijderen, uitgelegd in het hoofdstuk Partituur opzetten. Dit hoofdstuk bespreekt het Instrumenten paneel in MuseScore 4 waarmee je
Lees meer over "Volledige partituur" en "Partij" in het hoofdstuk Partijen.
Open het instrumenten paneel door op het Instrumenten tabblad aan de linkerkant van het scherm te klikken:
Klik op Voeg toe (of druk gewoon op i). Hierdoor wordt het Instrumenten dialoogvenster geopend (zie Kies instrumenten voor meer informatie).
Om een instrument uit de partituur te verwijderen, selecteer je het instrument en klik je op het prullenbak pictogram of druk je op Delete.
Selecteer een instrument en gebruik de knoppen ↑ of ↓ om de positie ervan in de partituur te wijzigen. Je kunt het instrument ook omhoog/omlaag slepen met de muis.
Om de zichtbaarheid van één instrument (alle notenbalken) in of uit te schakelen
Verbergen is niet verwijderen. Het verbergen van een instrument schakelt het afspelen van alle notenbalken uit. Deze functie is handig in combinatie met MuseScore's Partij-functie, zie Partijen hoofdstuk. Dit maakt bijvoorbeeld de creatie van alternatieve instrumenten of verschillende afdrukversies voor verschillende uitvoerende mogelijk of isolatie van delen van een grotere partituur voor orkest zonder iets te verwijderen.
Een instrument vervangen in het Instrumenten paneel:
Het Instrumenten paneel kan ook worden gebruikt om notenbalken toe te voegen aan een bestaand instrument en enkele van hun basiseigenschappen te configureren.
Toegevoegde notenbalken delen hetzelfde instrument maar hun notatie kan onafhankelijk worden bewerkt. Ze kunnen onder andere worden gebruikt om een alternatieve partij weer te geven.
Bepaalde notatie-objecten op een notenbalk kunnen automatisch op andere notenbalken verschijnen als ze aan elkaar zijn gekoppeld. Gekoppelde notenbalken kunnen worden gebruikt om notenbalk/tabulatuur te creëren voor spelers met snaarinstrumenten (gitaar, banjo, ukelele enz.).
Om een gekoppelde notenbalk aan te maken:
Meer informatie over het aanpassen van notenbalken vind je in Notenbalk/partij-eigenschappen.
Verbergen is niet verwijderen.
Zie ook de sectie "Instrumenten verbergen/tonen" waarin wordt uitgelegd hoe je een instrument kunt verbergen. Als je een instrument verbergt, wordt het afspelen van alle notenbalken uitgeschakeld.
Opmerking: Bij partituren die de Partijen functie van MuseScore gebruiken, verwijdert het verwijderen van een notenbalk deze in "Volledige partituur" en alle "Partijen" die deze notenbalk bevatten. Zie ook de alternatieve "verberg" commando's in de secties "Instrumenten verbergen/tonen" en "Een notenbalk verbergen maar het afspelen behouden".
Om een instrument en alle notenbalken te verwijderen:
Om een notenbalk van een instrument te verwijderen:
Standaard toont een partituur alle maten van alle notenbalken op alle pagina's van de partituur of ze nu noten bevatten of niet. Het kan echter zijn dat je bepaalde notenbalken alleen wilt laten verschijnen op systemen waar ze nodig zijn. Misschien wil je zelfs een notenbalk midden in het systeem laten verschijnen of verdwijnen. MuseScore biedt hiervoor een aantal bedieningselementen.
Om een bepaald instrument overal in een partituur te verbergen, gebruik je Kies instrumenten dialoog (sneltoets i), Instrumentenpaneel aan de linkerkant of de partijen knop bovenaan het venster.
Ensemblepartituren laten vaak de notenbalken weg voor instrumenten die op een bepaald moment niet spelen. Wanneer een notenbalk op één systeem (het pagina opmaak concept) geen notatie bevat, is de notenbalk (alle maten op dat systeem) verborgen.
Om de huidige partituur te configureren om automatisch alle notenbalken te verbergen op systemen waar de notenbalk leeg is:
Als alternatief kun je de optie Lege notenbalken in systeem verbergen inschakelen in Opmaak→Stijl→Partituur.
MuseScore zal normaal gesproken alle notenbalken blijven tonen op het eerste systeem, in overeenstemming met de gebruikelijke conventie. Als je MuseScore wilt dwingen om ook lege notenbalken op het eerste systeem te verbergen, schakel dan de optie Lege notenbalken in het eerste systeem niet verbergen uit in het dialoogvenster. Je kunt ook bepalen of haakjes worden weergegeven als er bijvoorbeeld slechts één instrument uit een sectie speelt, via de optie Laat haken zien bij enkele notenbalk.
De partituur-brede instelling die hierboven is uitgelegd heeft invloed op alle notenbalken in een partituur. Er is ook een individuele instelling voor elke notenbalk (die een sleutel bevat) die de partituur-brede instelling overschrijft:
In een partituur waarbij partituur-brede instelling Lege notenbalken in systeem verbergen optie ingeschakeld is,
De partituur-brede instelling die hierboven is uitgelegd heeft invloed op alle notenbalken in een partituur. Er is ook een individuele instelling voor elke notenbalk (die een sleutel bevat) die de partituur-brede instelling overschrijft:
In een partituur waar alle notenbalken overal worden getoond (partituur-brede instelling Lege notenbalken in systeem verbergen optie is uitgeschakeld), kunnen er toch een of twee speciale notenbalken zijn die je alleen wilt laten zien waar dat nodig is. Dit kan bijvoorbeeld een solopartij in een ensemblepartituur zijn of een basbalk in een lead sheet. Om één notenbalk in te stellen om te verbergen wanneer deze leeg is zonder een partituur-brede instelling voor het verbergen van de notenbalk toe te wijzen, stel je de optie Verbergen indien leeg in op Altijd.
In een partituur die een systeem bevat waarbij alle notenbalken van alle zichtbare instrumenten volledig leeg zijn, wordt standaard de bovenste notenbalk weergegeven. Om de notenbalk te specificeren die moet worden weergegeven:
Deze instelling kan handig zijn bij het gebruik van de functie MuseScore partijen. Deze instelling is niet gerelateerd aan alle andere instellingen voor het verbergen van notenbalk die in dit hoofdstuk worden behandeld.
Filmpartituren en andere hedendaagse partituren gebruiken vaak een notatiestijl waarbij individuele maten worden verborgen als ze leeg zijn. Dit worden ook wel cutaway-partituren genoemd.
Om deze stijl op één notenbalk te gebruiken in MuseScore:
De Haal lege maten weg optie alleen verandert niets aan de verticale indeling; de verticale ruimte van de notenbalk wordt in alle systemen gereserveerd alsof deze onzichtbaar is.
Als je wilt dat *alle notenbalken** in de cutaway partituurstijl worden weergegeven, kun je stap 3 vervangen door partituur-brede instelling zoals hierboven uitgelegd. Je moet echter nog steeds de optie Haal lege maten weg voor elke notenbalk afzonderlijk instellen. Je kunt dit proces versnellen door de pijlknoppen in het dialoogvenster Notenbalk/partij-eigenschappen te gebruiken:
Een ossia is een speciaal soort onderbroken notenbalk waarin een bepaalde muzikale passage wordt genoteerd met een kleine notenbalk boven de normale notenbalk, om zo een alternatieve interpretatie te laten zien.
Deze kunnen in MuseScore worden gemaakt met behulp van een combinatie van functies:
Als je de ossia-weergave wilt horen in plaats van de normale notenbalk dan selecteer je de overeenkomstige maten op de normale notenbalk en schakelt u de Speel af-instelling uit in het Eigenschappen paneel. Doe hetzelfde voor de ossia notenbalk als je liever de normale notenbalk hoort afspelen.
Afhankelijk van het uiterlijk die je wenst, wil je misschien ook de eerste of laatste maatstreep voor de passage verbergen. Selecteer hiervoor de maatstreep en druk op V of schakel de optie Zichtbaar uit in het Eigenschappen paneel.
Misschien wil je ook de afstand tussen de ossia en de normale baak verkleinen. Gebruik hiervoor een Notenbalkafstandshouder vast omlaag uit het Opmaak palet.
MuseScore stelt je ook in staat om individuele maten onzichtbaar te maken op een bepaalde notenbalk of deze nu leeg is of niet.
Om een maat onzichtbaar te maken op een bepaalde notenbalk:
Opmerking: je kunt een maat niet onzichtbaar maken op alle notenbalken - hij moet op ten minste één zichtbaar blijven.
Met het commando Voeg samen kun je ofwel (i) de notatie van verschillende stemmen in dezelfde notenbalk combineren tot één stem of (ii) de notatie van verschillende notenbalken te combineren tot afzonderlijke stemmen in één notenbalk.
Alle geselecteerde noten in de notenbalk worden nu weergegeven in stem 1.
De notatie die in eerste instantie in de bovenste balk stond zal nu in stem 1 zijn, die van de balk eronder in stem 2, enzovoort.
Met Verdeel kun je ofwel (i) een passage van enkele noten kopiëren naar een of meer notenbalken eronder of (ii) de akkoorden van een geselecteerde passage transformeren in hun samenstellende noten op een of meer notenbalken eronder.
De passage wordt gekopieerd naar elk van de geselecteerde notenbalken.
In dit geval worden de akkoorden in een geselecteerde muziekpassage als volgt gescheiden in hun samenstellende noten:
Opmerkingen: (1) Als de selectie geheel in stem 1 is, zal MuseScore de laagste noot(en) weggooien van elk akkoord dat meer noten bevat dan het aantal notenbalken in de selectie. (2) Als de selectie geheel in stem 1 is en als een bepaald akkoord minder noten heeft dan het aantal bestemmingsnotenbalken, dan zullen de noten naar behoefte worden gedupliceerd zodat elke notenbalk een noot bevat. (3) Eventuele bestaande muziek in de bestemmingsbalken wordt overschreven. (4) Als je een gedeeltelijke maat selecteert, zal het verdeel-commando deze automatisch uitbreiden tot een volledige maat.
Wanneer een muzikant voor een deel van een stuk op een ander instrument moet dubbelen, wordt de instructie om van instrument te wisselen over het algemeen boven de notenbalk aan het begin van dat deel geplaatst. Een terugkeer naar het primaire instrument wordt op dezelfde manier afgehandeld.
In MuseScore wordt de instructie om over te schakelen naar een ander instrument afgehandeld door het tekstelement Wijzig instrument, dat te vinden is in het Tekst palet. Dit tekstelement verschilt van Notenbalk-, systeem- en expressietekst doordat het is gekoppeld aan het afspelen, waardoor een verandering in geluid naar het nieuwe instrument mogelijk is.
Een instrumentwissel toevoegen:
De instructie om over te schakelen op het nieuwe instrument verschijnt boven het geselecteerde punt in de partituur.
Om een instrumentwissel te verwijderen, klik je eenmaal op een Wijzig instrument tekstelement om het te selecteren en druk je op Del of Backspace.
Je kunt elk Wijzig instrument tekstelement in de partituur hernoemen door erop te dubbelklikken en de nieuwe tekst in te voeren. Dit heeft geen invloed op het afspeelgeluid van het nieuwe instrument.
Afspeelgeluiden voor instrumentwisselingen worden weergegeven in de Mixer als afzonderlijke kanalen die rechts van het primaire instrumentkanaal worden geplaatst. Deze instrumenten zijn gelabeld tussen haakjes. Je kunt de toegewezen afspeelgeluiden wijzigen, effecten toepassen, het volume aanpassen en deze kanalen dempen, solo zetten en pannen, net zoals elk andere kanaal voor instrumenten. Zie de Mixer voor meer informatie.
Het veranderen naar een ander instrument kan het gebruik van een andere toonsoort, sleutel en zelfs notenbalktype noodzakelijk maken. Meer informatie over het wijzigen van notenbalktype vind je in Wijzig notenbalktype.
Als je een notenbalk overal in een partituur wilt wijzigen, verander dan Notenbalktype of sjabloon. Notenbalktypen en sjablonen die door MuseScore worden ondersteund, worden behandeld in het hoofdstuk Notenbalk/partij-eigenschappen.
Je kunt het uiterlijk van een notenbalk midden in de partituur wijzigen door een element "Notenbalktype wijzigen" aan een maat toe te voegen en de eigenschappen ervan aan te passen in het Eigenschappen paneel. Dit kan worden gebruikt bij het wisselen tussen toon- en niet-toon (percussie) notenbalken of voor verschillende experimentele notatie-effecten.
Je kunt het symbool ook van het palet naar een maat in je partituur slepen.
Wanneer je een eigenschap voor het "Notenbalktype wijzigen" element wijzigt in de Eigenschappen paneel, dan heeft de nieuwe waarde voorrang op de waarde die wordt weergegeven in het globale Notenbalk/partij-eigenschappen dialoogvenster. Alleen die eigenschapswaarden in Notenbalk/partij-eigenschappen die niet kunnen worden gewijzigd voor de "Notenbalktype wijziging" zijn geldig gedurende de score.
De eigenschappen die kunnen worden gewijzigd voor de "Notenbalktype wijziging" in het Eigenschappen paneel zijn:
Klein formaat
Gebruik het Kleine notenbalk formaat dat is gedefinieerd voor de partituur
Correctie
Verplaats de balk verticaal
Schaal
Wijzig de grootte van de notenbalk met een aangepast percentage
Aantal lijnen
Wijzig het aantal lijnen waaruit de notenbalk bestaat
Lijnafstand
Wijzig de afstand tussen twee notenbalklijnen
Correctie stap
Verplaats de noten relatief op de notenbalk
Onzichtbare notenbalklijnen
Schakel de zichtbaarheid van de notenbalklijnen uit/in
Notenbalklijn kleur
Stel de kleur van de notenbalklijnen in
Notenkop schema
Geef alternatieve nootkoppen op, zoals toonhoogtenamen of vormen
Geen stok
Schakel de weergave van stokken uit/in
Laat de maatstrepen zien
Schakel de weergave van maatstrepen in/uit
Laat hulplijnen zien
Schakel de weergave van hulplijnen in/uit
Sleutels aanmaken
Schakel de weergave van sleutels in/uit
Maatsoorten aanmaken
Schakel de weergave van maatsoorten in/uit
Toonsoorten aanmaken
Schakel de weergave van toonsoorten in/uit
Waarschuwing: het woord "Partij" gebruikt in dit hoofdstuk en de vensterkop is is momenteel een verkeerd woordgebruik in MuseScore 4 en wordt bijgewerkt (verouderde gegevens uit MuseScore 3). In dit hoofdstuk betekent het woord MuseScore Instrument, maar merk op dat overal elders in dit handboek en MuseScore 4 het Partijen betekent (de functie om verschillende versies van dezelfde partituur te maken).
Met het dialoogvenster Notenbalk/partij-eigenschappen kun je de weergave-eigenschappen van een notenbalk en de eigenschappen van het MuseScore Instrument wijzigen waartoe het behoort. Om het dialoogvenster te openen:
Als je op de navigatiepijlen ↑ en ↓ knoppen linksonder klikt, worden alle niet-opgeslagen wijzigingen geannuleerd en schakelt over naar de vorige of volgende notenbalk om deze te bewerken.
Er zijn vier verschillende soorten notenbalken:
1a. Standaardnotenbalk I. Een notenbalk die voor de meeste instrumenten wordt gebruikt, behalve voor instrumenten met fretten en tokkelsnaren.
1b. Standaardnotenbalk II. Een notenbalk met een gefret, tokkelinstrument, met opties om het aantal snaren van het instrument en de stemming in te stellen.
2. Tablatuur notenbalk. Een notenbalk met een instrument met een gefret, tokkelinstrument, dat muziek weergeeft als een reeks fretmarkeringen op snaren. Bevat ook opties om het aantal instrumentsnaren en stemming in te stellen.
3. Percussie notenbalk. Een notenbalk voor percussie-instrumenten.
De vier hierboven getoonde instrumenten zijn respectievelijk voorbeelden van de vier soorten notenbalken. Download dit test partituurbestand MS4-1-1 Staffstypes.mscz
Voor elk type zijn er vooraf gedefinieerde Sjablonen waaruit je kunt kiezen in het venster Geavanceerde stijl-eigenschappen (Notenbalktype bewerken).
Een instrument vervangen verandert ook de notenbalktypes, maar kan tot onverwachte resultaten en verkeerd afspelen leiden. Bijvoorbeeld het vervangen van piano (een standaard notenbalk, type 1a) door Drumset (slagwerk/percussie notenbalk, type 3).
In het bovenste deel van het dialoogvenster kun je veel aspecten van het uiterlijk van een individuele notenbalk aanpassen. De volgende opties zijn gemeenschappelijk voor alle soorten notenbalken:
Eerste kolom:
Tweede kolom:
Derde kolom:
Klikken op Geavanceerde stijl-eigenschappen… opent het dialoogvenster dat toegang geeft tot geavanceerde weergave-opties voor de notenbalk. Deze opties zijn afhankelijk van het gekozen notenbalktype.
Eerste rij: Lijnen, lijnafstand: gedupliceerde gebruikersinterface voor exact dezelfde eigenschap als hierboven
Tweede rij: Laat de muzieksleutel zien, Laat de maatsoort zien, Laat de maatstrepen zien: gedupliceerde gebruikersinterface voor exact dezelfde eigenschap als hierboven
Onderaan het venster:
- Sjabloon uitklaplijst
Door een sjabloon toe te wijzen, verandert het aantal lijnen (type 3 percussie notenbalk) of verander je helemaal van notenbalktype (type 1a, type 1b en type 2). Een sjabloon toepassen:
1. Maak een keuze uit de lijst met het label "Sjabloon"
2. Druk op < Herstel naar sjabloon
3. Druk op Ok om de wijzigingen te accepteren en het dialoogvenster te sluiten (of Annuleren om de aanpassing te annuleren).
Derde rij:
Onder het tabblad Fretmarkeringen:
Fretmarkeringen zijn de cijfers of letters die worden gebruikt om de locatie van noten op de toets aan te geven. De volgende eigenschappen bepalen het uiterlijk van fretmarkeringen:
Op het tabblad Nootwaarden bepalen eigenschappen de weergave van de symbolen die de nootwaarden aangeven
Waarschuwing: De term "Partij" die in de kop wordt gebruikt, is een verkeerde benaming vanaf Musescore 4.1.1
Hier wordt de naam van het instrument weergegeven. Om van instrument te wisselen:
Opmerking: om kleuring van noten buiten bereik uit te schakelen selecteer je in het menu Bewerk→Voorkeuren… (Mac: MuseScore→Voorkeuren…), klik op optie "Noteninvoer" en verwijder het vinkje bij "Kleur de noten die buiten het bereik van het instrument liggen".
Stel het octaaf en het omhoog/omlaag-interval in om ervoor te zorgen dat transponerende instrumenten correct worden genoteerd. Dit wordt voor de meeste instrumenten automatisch door het programma gedaan.
Voor het transponerende instrumenten wordt een extra optie getoond: "Voorkeur voor kruizen of mollen voor getransponeerde toonsoort". Er zijn drie opties:
Naast de hierboven genoemde hebben notenbalken van gefrette, tokkelinstrumenten (Type 1b en type 2) een paar extra opties onderaan het venster ,
Er zijn verschillende soorten haken en een accolades zijn beschikbaar in de "haken" palet.
Haken/accolades worden automatisch toegepast wanneer een partituur wordt gemaakt in het dialoogvenster Nieuwe partituur. Je kunt ze eenvoudig wijzigen als de standaard niet is wat je wilt (zie hieronder)
Een haak of accolade toevoegen aan alle systemen:
Alternatief:
Geneste haken kunnen ook worden toegepast met behulp van deze methoden, waarbij de binnenste eerst wordt toegepast en wordt geëindigd met de buitenste. De volgorde kan achteraf worden bewerkt met behulp van de "Kolom" eigenschap (zie hieronder)
Als je een haak/accolade selecteert kun je de eigenschappen ervan bewerken in het Eigenschappen paneel (zijbalk).
Gebruik een van de volgende methoden:
Haken/accolades hebben ook een aantal algemene eigenschappen die kunnen worden aangepast vanuit het Stijl menu:
Maatsoorten kunnen worden toegepast op de partituur vanuit het "Maatsoorten" palet.
Dit wordt gedaan in pagina/stap 2 van de Nieuw partituur dialoog.
Gebruik een van de volgende methoden:
Om maatsoorten op een bepaalde notenbalk te verbergen/tonen:
Om alle maatsoortherinneringen uit/in te schakelen (aan het einde van systemen):
Om een individuele maatsoortherinnering te verbergen of weer te geven:
Je kunt hetzelfde doen vanuit het Hoofdpalet (Shift+F9).
In bepaalde gevallen kan een partituur notenbalken tonen met verschillende maatsoorten die tegelijkertijd lopen. Bijvoorbeeld in het volgende (J. S. Bach’s Goldberg Variation no. 26):
De globale maatsoort is 3/4, maar de maatsoort van de bovenste notenbalk is onafhankelijk ingesteld op 18/16.
Om een lokale maatsoort in te stellen voor slechts één notenbalk:
Gebruik een van de volgende opties om het dialoogvenster Maatsoort-eigenschappen te openen:
In dit deel van het dialoogvenster kun je de nominale weergave van de maatsoort aanpassen zonder de onderliggende ritmische waarde te beïnvloeden.
Als alternatief kun je hieronder een keuze maken uit een reeks maatsoortsymbolen.
In dit gedeelte kun je het waardestreeppatroon aanpassen van noten die voorkomen in het gedeelte dat wordt bepaald door de maatsoort.
Vink het vakje "Wijzig ook korte noten" aan als je wilt dat de wijzigingen ook van toepassing zijn op de waardestreepgroepen die er onder staan.
Voor meer informatie over waardestrepen, zie Waardestrepen.
Zie waardestrepen voor meer informatie over de verschillende waardestreep opties.
Er zijn een paar globale stijleigenschappen voor maatsoorten (zie Opmaak→Stijl).
MuseScore lijnt de stokken van stem 1 noten uit volgens de conventies van de muziektheorie. De stokken van stem 2 en stem 4 wijzen daarentegen standaard naar beneden, terwijl de stokken van stem 3 naar naar boven wijzen. Stokken van stem 1 klappen automatisch omhoog in bij aanwezigheid van noten van stem 2 of 4.
Deze actie zal ook een aangesloten waardestreep omdraaien.
Om de stokken van individuele noten te verbergen:
Om alle stokken in een instrumentpartij te verbergen:
Eigenschappen die specifiek zijn voor stokken en vlaggen kunnen worden bewerkt via het tabblad Stok in het Noot gedeelte van het Eigenschappen paneel:
Algemene instellingen voor Stokdikte en Vlagstijl kunnen ook worden ingesteld in Opmaak→Stijl→Noten.
MuseScore plaatst de waardestrepen volgens de waardestreepinstelling die is toegewezen in het maatsoortsymbool dat door de noot wordt gebruikt en de waardestreep-eigenschap van de noot. Standaard hebben de noten geen specifieke waardestreep-eigenschap. Als een eigenschap aan een noot is toegewezen, dan wordt deze altijd gebruikt.
Zie het hoofdstuk Maatsoorten
of
Deze items bevinden zich in het Waardestreep-eigenschappen palet, zie het hoofdstuk De paletten gebruiken.
Nooteigenschappen items:
Dit item verwijdert de specifieke waardestreep-eigenschap van een noot. Noten zonder specifieke waardestreep-eigenschap gebruiken de instelling van de maatsoort, zie overzicht:
De volgende items wijzen regels toe. Afwijzende regels overschrijven tolerante regels.
Dit item creëert een afwijzende regel voor het maken van waardestrepen die de geselecteerde noot en beide aangrenzende noten verbindt. Het dwingt MuseScore om vlaggen te gebruiken in plaats van strepen.
Deze drie items creëren afwijzende regels voor het maken van waardestrepen die de geselecteerde noot en de vorige noot verbinden:
Dit item creëert een tolerante regel voor het maken van waardestrepen die de geselecteerde noot en beide aangrenzende noten verbindt:
Nooteigenschappen items toepassen
Deze items bevinden zich in het Waardestreep-eigenschappen palet, zie het hoofdstuk De paletten gebruiken.
Waardestreep-eigenschappen items:
Gebruik een van de volgende methoden om gevederde waardestrepen te maken:
Houd er rekening mee dat alleen waardestrepen met twee of meer componenten (d.w.z. 16e noten of korter) gevederd kunnen worden.
Zie de bovenstaande tabel voor een beschrijving van de waardestreepsymbool effecten.
Eigenschappen die specifiek zijn voor de waardestreep kunnen worden bewerkt vanaf het tabblad Waardestreep in het Noot gedeelte in het Eigenschappen paneel:
Waardestreepsoort: Wijzig het waardestreep patroon voor de geselecteerde noot/noten.
Gevederde waardestrepen: Ditto.
Horizontaal forceren: Maak de waardestreep van de geselecteerde noten horizontaal.
Waardestreephoogte: Pas de hoogte en hoek van de waardestrepen aan.
Het bewerken van deze eigenschappen wordt behandeld in de bovenstaande secties.
Een paar globale eigenschappen van waardestrepen kunnen worden ingesteld vanuit Opmaak→Stijl→Waardestrepen:
Waardestreep-afstand: De verticale afstand van de ene waardestreep tot de volgende
Waardestreepdikte: Bepaal de dikte van de waardestreep
Minimum lengte onderbroken waardestreep: Stel de minimum lengte van de onderbroken waardestreep in
Maak alle waardestrepen vlak: Vink aan om alle waardestrepen horizontaal te maken, ongeacht de context.
Standaard muzieknotatie volgt normaal gesproken een reeks conventies die zijn ontworpen om het lezen van het ritme te vergemakkelijken. Het basisidee is om noten te groeperen op manieren die duidelijk maken welke noten bij welke tel horen. Regels zijn onder andere:
Een volledige bespreking van dit onderwerp valt buiten het bestek van dit handboek maar voor meer informatie, zie deze informatie (Engelstalig).
Hier is een voorbeeld van een ritme dat verkeerd en daarna correct is geschreven:
MuseScore kan veel van deze gevallen automatisch corrigeren.
Om ritmes te hergroeperen volgens de algemene conventies van standaard muzieknotatie:
Het ritme zelf wordt niet veranderd - alleen de notatie ervan.
Een antimetrisch figuur is een groep noten die de tel op een andere manier verdelen dan normaal is toegestaan door de maatsoort. Triolen bestaande uit drie achtste noten in één tel zijn het meest bekende type antimetrisch figuur.
Een eenvoudig antimetrisch figuur, zoals het hierboven getoonde triool, kan worden ingevoerd in de noteninvoermodus of in de normale modus.
De noot of rust wordt automatisch voor je gesplitst en er wordt een passende notatie toegepast.
De noot of rust wordt automatisch voor je gesplitst en er wordt een passende notatie toegepast.
Als je een reeks antimetrische figuren wilt invoeren en je wilt het antimetrische figuur commando niet voortdurend herhalen, dan kun je de noten van het eerste antimetrische figuren selecteren en vervolgens op R (Herhaal) drukken zo vaak als nodig. Verplaats vervolgens volgende de noten naar hun positie met behulp van de pijlen op het toetsenbord, typ opnieuw of gebruik de toonhoogteherstel modus.
Meer complexe antimetrische figuren kunnen als volgt worden gemaakt:
Antimetrische figuren kunnen worden genest.
Een geneste antimetrisch figuur maken:
Je kunt ervoor kiezen om het getal of de haak van het antimetrische figuur weer te geven of te verbergen, de oriëntatie ervan wijzigen of de lijndikte aan te passen. Zie antimetrische figuur eigenschappen (hieronder) voor details.
De weergave van geselecteerde antimetrisch figuren kan worden gewijzigd in het Antimetrisch figuur gedeelte van het Eigenschappen paneel.
Richting: Of het figuur boven of onder de notenbalk verschijnt. Beschikbare instellingen zijn "Automatisch", "boven" (↑) of "onder" (↓).
Nummertype: Beïnvloedt de numerieke weergave. Keuze uit "Getal", "Verhouding" of "Geen".
Haaktype: Stelt de haak weergave in. Instellingen zijn "Automatisch", "haak" of "geen haak".
Lijndikte: De dikte van de haak, indien weergegeven.
Waarden van de "Stijl voor antimetrische figuren" kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Antimetrische figuren.
Waarden van de "Stijl voor tekst in antimetrische figuren" kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Tekststijlen→Antimetrische figuur.
"Stijl voor antimetrische figuren" bevat
De instellingen omvatten:
Een volledige reeks algemene maatstrepen is opgenomen in het Maatstrepen palet.
Je kunt ook een maatstreep uit het palet naar een maatstreep in de partituur slepen.
Wijzigingen worden automatisch toegepast op alle maatstrepen op hetzelfde punt in de partituur.
Je kunt ook Ctrl ingedrukt houden en een maatstreep van het palet naar een maatstreep in de partituur slepen.
Alleen maatstrepen in de ene notenbalk worden beïnvloed.
Dit zal een "maatstreep" toevoegen voor elke geselecteerde noot. De maatstreep is voor visuele doeleinden en speelt geen rol bij maatbewerkingen.
Als je een maat wilt splitsen door een echte maatstreep in te voegen, zie Een maat splitsen.
Hier hebben we te maken met de verticale uitbreiding van maatstrepen om notenbalken aan elkaar te koppelen of hun verkleining om gedeeltelijke maatstrepen te creëren.
De maatstreep klikt op zijn plaats en alle andere maatstrepen in die notenbalk volgen.
Gedeeltelijke maatstrepen kunnen eenvoudig worden gemaakt door "Omspan vanaf" en "Omspan tot" aan te passen in het Maatstreep gedeelte van het Eigenschappen paneel.
Je kunt eigenschappen die specifiek zijn voor maatstrepen bewerken in het Maatstreep gedeelte van het Eigenschappen paneel:
Stijl: Gebruik dit om de stijl van geselecteerde maatstrepen te wijzigen.
Omspan tot volgende notenbalk: Vink dit aan om de geselecteerde maatstrepen door te laten lopen naar de onderliggende notenbalk.
Omspan vanaf/tot: Gebruik dit om de verticale start- en eindpunten van een of meer geselecteerde maatstrepen in te stellen.
Stel in als standaard voor notenbalk: Past de wijzigingen toe die gemaakt zijn in Omspan tot volgende notenbalk en Omspan vanaf/tot toe op alle maatstrepen in de notenbalk.
Omspan instellingen: Past de geselecteerde instelling toe op een of meer geselecteerde maatstrepen in de partituur.
Een aantal eigenschappen kunnen worden gewijzigd in Opmaak→Stijl→Maatstrepen voor alle maatstrepen in de partituur:
Standaard toont MuseScore maatnummers aan het begin van elk systeem behalve de eerste in een sectie. De nummering begint bij de eerste volledige maat in een sectie.
Als je de maatnummering wilt wijzigen:
Om altijd het nummer van een bepaalde maat te tonen, ongeacht de stijlinstellingen, open je Maat-eigenschappen en selecteer je "Altijd laten zien" in de keuzelijst Maatnummermodus.
Om alle maatnummers te verbergen, verwijder je het vinkje bij "Maatnummers" in Opmaak→Stijl→Maatnummers.
Om het nummer van een specifieke maat te verbergen, ongeacht de stijlinstellingen, open je Maat-eigenschappen en selecteer je "Altijd verbergen" in de keuzelijst Maatnummermodus.
Vink "Sluit uit van maattelling" aan in Maat-eigenschappen (in het Anders deelvenster).
Bewerk "Voeg toe aan maatnummer" in Maat-eigenschappen. Zowel positieve als negatieve getallen kunnen worden gebruikt.
Standaard begint de nummering van maten altijd aan het begin van een nieuwe sectie. Om dit te voorkomen en de nummering doorlopend te maken, selecteer je het sectie-einde en verwijder je het vinkje bij "Maatnummers opnieuw instellen voor nieuwe sectie" in het Eigenschappen paneel.
Om de positie van alle maatnummers aan te passen, bewerk je de X- en Y-correctie van "Positie boven" en "Positie onder" in Opmaak→Stijl→Maatnummers.
Houd er rekening mee dat eventuele wijzigingen aan een maatnummer in het Eigenschappen paneel verloren kunnen gaan als de lay-out verandert.
Waarden van de "Stijl voor maatnummer" kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Maatnummers.
Waarden van de "Stijl voor tekst binnen het maatnummer" kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Tekststijlen→Maatnummer
Andere maat gerelateerde pagina's:
Een maatrust ziet eruit als een hele rust, maar is gecentreerd binnen een maat en geeft aan dat de hele maat (of een stem erin) stil is.
Het wordt gebruikt in alle maatsoorten (behalve 4/2 en 8/4).
Gebruik de volgende methode als alle geselecteerde maten "standaard" zijn, d.w.z. zonder aangepaste duur:
1 Selecteer een maat of bereik van maten.
2. Druk op Del (Mac: Backspace).
Als een of meer van de maten een aangepaste duur bevat, gebruik dan de volgende methode:
Als de stem alleen rusten bevat, kun je de eerste rust selecteren en de conversie uitvoeren.
Een meermaatsrust wordt gebruikt om een reeks lege maten aan te geven, waarbij het aantal maten wordt weergegeven door een cijfer boven/onder de notenbalk.
Meermaatsrusten kunnen aan/uit worden gezet met de sneltoets M of door "Meermaatsrusten" aan te vinken in Opmaak→ Stijl…→Rusten.
Als meermaatsrusten zijn ingeschakeld, worden opeenvolgende reeksen van twee of meer lege maten standaard automatisch omgezet in meermaatsrusten.
Om het minimale aantal lege maten te wijzigen dat nodig is om meermaatsrusten te triggeren:
Meermaatsrusten kunnen onafhankelijk van elkaar worden in- of uitgeschakeld in de (hoofd)partituur en (instrument)partijen.
Meermaatsrusten worden automatisch onderbroken op belangrijke punten, zoals dubbele maatstrepen, repetitietekens, toonsoort- of maatsoortveranderingen, sectie-einden enz.
Je kunt er echter voor kiezen om een meermaatsrust handmatig als volgt te onderbreken.
Je kunt eigenschappen die specifiek zijn voor meermaatsrusten bewerken in het Meermaatsrust gedeelte van het Eigenschappen paneel:
Getal zichtbaar: Dit vakje is standaard aangevinkt. Schakel het uit om het meermaatsgetal te verbergen.
Positie getal: Pas de verticale positie van het meermaatsgetal aan, boven of onder de rust.
Sommige globale eigenschappen van meermaatsrusten kunnen worden ingesteld via Opmaak→Stijl…→Maatnummers:
Andere via Opmaak→Stijl…→Rusten:
Andere maat gerelateerde pagina's:
Een opmaat, ook wel upbeat of anacrouse genoemd, is een gedeeltelijke of onvolledige maat aan het begin van een partituur of sectie.
Opmerking: volgens afspraak begint de maatnummering bij de eerste volledige maat.
Het is een geaccepteerde praktijk om dezelfde duur als de opmaat weg te laten van de laatste maat van het stuk of van dezelfde herhalingssectie. Dezelfde methode van verkorting van de maat is hier van toepassing.
Een maat met afwijkende duur is een maat die korter of langer duurt dan de aangegeven maatsoort.
Een maat van minder duur dan de aangegeven maatsoort kan op precies dezelfde manier worden gemaakt als een opmaat (zie hierboven).
Andere manieren om maten met afwijkende duur te maken, worden hieronder beschreven:
Extra noten/rusten kunnen in een maat worden ingevoegd met behulp van een sneltoets of door gebruik te maken van een speciale invoermodus genaamd Invoegmodus:
Als op enig moment de totale duur van de noten en rusten binnen de maat niet overeenkomt met de maatsoort dan wordt er een klein + of - teken boven de maat weergegeven.
Dit commando voegt geselecteerde maten samen tot één maat.
Methode A. Twee maten samenvoegen:
Methode B. Een willekeurig aantal maten samenvoegen:
Opmerkingen: (1) Als je maten selecteert op slechts één notenbalk in een partituur met meerdere notenbalken dan worden dezelfde maten samengevoegd in elke notenbalk van het systeem. (2) Waardestrepen kan automatisch worden aangepast.
Dit commando voegt een maatstreep in voor een geselecteerde noot, waardoor de maat in tweeën wordt gesplitst.
Gebruik een van de volgende methoden:
Andere maat gerelateerde pagina's:
In het dialoogvenster Maat-eigenschappen kun je verschillende eigenschappen van een individuele maat aanpassen, zoals zichtbaarheid, duur, nummering en breedte ("Uitrekking"). Om alle maten in de partituur te wijzigen, gebruik je Opmaak → Stijl venster : Partituur, Pagina, Maatnummers en Maten categorieën. Om alle maten van één notenbalk in de hele partituur te wijzigen, wijzig je de notenbalk Notenbalk/partij-eigenschappen.
Om Maat-eigenschappen te openen, klik je met de rechtermuisknop op een maat en selecteer je "Maat-eigenschappen".
Als je slechts één maat wilt aanpassen, klik je op OK om de wijzigingen permanent te maken. Als je echter ook aangrenzende maten wilt aanpassen, dan hoef je het dialoogvenster niet te sluiten. Klik gewoon op Toepassen en gebruik vervolgens de pijlen linksonder in het venster om het dialoogvenster naar de nieuwe maat te verplaatsen. Het nieuwe maatnummer verschijnt zowel bovenaan het dialoogvenster als in de statusbalk.
Zichtbaar : Vink de vakjes uit of vink ze aan om de geselecteerde maat te verbergen/weer te geven.
Zonder stok: Vink het vakje aan/uit om stokken te verbergen/weer te geven.
Weergave: Dit is de maatsoort zoals deze is ingesteld in de partituur.
Werkelijk: Pas deze getallen aan om de duur van een maat te verlengen of te verkorten.
Sluit uit van matentelling: Vink aan om de telling de geselecteerde maat te laten overslaan.
Onderbreek meermaatsrust: Zie Maatrusten en meermaatsrusten.
Maatnummermodus: Hiermee kun je het maatnummer voor de geselecteerde maat weergeven/verbergen, ongeacht stijl instellingen.
Voeg toe aan maatnummer: Verandert de nummering vanaf deze maat in de partituur.
Uitrekking van de opmaak: Deze eigenschap wordt normaal gesproken eerst aangepast met een sneltoets (zie Uitrekking), gebruik "Maat-eigenschappen" voor fijnafstelling.
Aantal keren afspelen: Dit verschijnt alleen als de maat voor een eindherhaling maatstreep staat. Het geeft het aantal keren aan dat het herhaalde gedeelte wordt afgespeeld.
Het aantal keren dat de maat met de eindherhalingsmaatstreep wordt gespeeld, moet één hoger worden ingesteld dan het aantal keren dat je de maat wilt laten spelen (dit is meestal gelijk aan het aantal vermeldingen in die volta-herhalingslijst + 1).
Neem de volgende partituur:
Bij maat 4 moet het aantal keren afspelen op 4 zijn ingesteld
Bij maat 6 moet het aantal keren afspelen op 3 zijn ingesteld
Andere maat gerelateerde pagina's:
Muzieksleutels worden toegepast op de partituur vanuit het "Muzieksleutels" palet.
MuseScore past automatisch de meest geschikte sleutel(s) voor het instrument toe bij het maken van een nieuwe partituur. Je kunt dit indien nodig eenvoudig wijzigen vanuit het partituurvenster.
Gebruik een van de volgende manieren om een sleutel aan het begin van een systeem te wijzigen:
Om een sleutel midden in de maat voor een noot toe te voegen of te wijzigen, gebruik je een van de volgende opties:
Om een sleutel voor een maatstreep toe te voegen of te wijzigen, gebruik je een van de volgende mogelijkheden:
Opmerkingen: (1) Sleutels midden in de maat zijn altijd kleiner dan de hoofdsleutel. (2) Noten na een sleutelwijziging worden automatisch verplaatst, zodat ze op de oorspronkelijke toonhoogte blijven klinken.
Om een sleutel te verwijderen selecteer je deze en druk je op Del. Merk op dat sleutels aan het begin van het systeem niet kan worden verwijderd.
Sleutels verbergen/tonen aan het begin van alle systemen behalve het eerste:
Sleutels midden in de maat blijven hierbij ongewijzigd.
Om alle sleutels op een geselecteerde notenbalk te verbergen/tonen:
Dit is van invloed op sleutels aan het begin van een systeem en sleutels in het midden van de maat.
Om muzieksleutelherinneringen te verbergen/tonen:
Als muzieksleutelherinneringen zijn ingeschakeld, kun je een individuele muzieksleutelherinneringen als volgt verbergen:
[Moet nog worden toegevoegd]
[Moet nog worden toegevoegd]
Zie muzieksleutelherinneringen (hierboven).
Tablatuurgebruikers kunnen het type TAB-sleutel dat wordt weergegeven selecteren:
Andere stijleigenschappen zijn beschikbaar in Opmaak→Stijl→Pagina, namelijk:
Maak een muzieksleutel aan voor alle systemen
Maak muzieksleutelherinneringen aan
Zie de zichtbaarheid van sleutels bepalen (hierboven) voor meer informatie.
Toonsoorten worden toegepast op de partituur vanuit het "toonsoort" palet.
De initiële toonsoort wordt ingesteld in pagina/stap 2 van de nieuwe partituur dialoog.
Gebruik een van de volgende methoden:
Opmerking: Het is ook mogelijk, hoewel ongebruikelijk, om een midden in de maat een wijziging van toonsoort toe te voegen door een noot te selecteren en vervolgens op een toonsoort in het palet te klikken of door de toonsoort naar een noot te slepen.
Als je een toonsoort aan slechts één notenbalk wilt toevoegen en andere ongewijzigd wilt laten, gebruik dan een van de volgende:
Als je de toonsoort van slechts één notenbalk wilt selecteren, houd dan de Ctrl ingedrukt (Mac: Cmd) en klik dan op de toonsoort.
Gebruik een van de volgende methoden:
Om de toonsoort op slechts één notenbalk te vervangen houd je Ctrl ingedrukt (Mac: Cmd) voordat je bovenstaande bewerkingen uitvoert.
Om toonsoorten alleen aan het begin van een partituur en bij een toonsoortverandering te tonen:
Alle toonsoortherinneringen verbergen/weergeven (aan het einde van systemen):
Om een bepaalde toonsoortherinnering te verbergen/weer te geven:
Voorzichtigheid is geboden bij het werken in geschreven toonhoogte en het rechtstreeks toepassen van een toonsoort op een transponerend instrument. Een Bb-klarinet wordt bijvoorbeeld een toon hoger geschreven dan hij klinkt, dus om de klarinet in G majeur weer te geven, moet je een toonsoort van F majeur uit het palet toepassen. Enzovoort.
Sommige instrumenten (bijv. Franse hoorn) worden conventioneel geschreven zonder toonsoort. Om dit te bereiken moet je een open/atonale lokale toonsoort aan de notenbalk toevoegen (dit wordt al gedaan in partituren die zijn gemaakt op basis van sjablonen).
Een open/atonale toonsoort lijkt op een 'C majeur/A mineur' toonsoort. In tegenstelling tot standaard toonsoorten blijft een open toonsoort echter altijd hetzelfde, ongeacht de toonsoortveranderingen in de rest van de partituur.
Een aangepaste toonsoort maken:
Sleep naar wens voortekens naar de notenbalk. Opmerking: Voortekens worden standaard horizontaal uitgelijnd. Als je een voorteken in een aangepaste positie wil houd dan Ctrl (Mac: Cmd) ingedrukt terwijl je het sleept.
Om een voorteken verwijderen, selecteer je het en druk je op Del. Opmerking: De knop Wis verwijdert alle toegevoegde voortekens.
Opmerking: aangepaste toonsoorten worden automatisch aangepast aan transponerende instrumenten. Als je wilt dat het transponerende instrument de aangepaste toonsoort precies hetzelfde gebruikt als in het palet, moet je het terug transponeren. Selecteer de maat waar de toonsoort wordt geplaatst en gebruik Gereedschappen→Transponeer.
Je kunt de eigenschappen die specifiek zijn voor toonsoort bewerken in het Toonsoort gedeelte van het eigenschappen paneel:
Laat toonsoortherinnering zien in vorig systeem: Zie de zichtbaarheid van toonsoorten bepalen (hierboven).
Modus: Je kunt desgewenst een modus voor de toonsoort selecteren: groot, klein, dorisch enz. De standaardinstelling is "Onbekend".
Verschillende stijleigenschappen zijn van invloed op de weergave van de toonsoort.
Geef de toonsoort aan op alle systemen
Maak toonsoortherinneringen aan
Het gebruik van deze eigenschappen wordt besproken in de zichtbaarheid van toonsoorten bepalen (hierboven).
Hier kun je de manier wijzigen waarop voortekens worden weergegeven bij wijzigingen in de toonsoort in de partituur.
Sleutel tot toonsoort
Toonsoort tot maatsoort
Maatstreep tot toonsoort
Toonsoort tot maatstreep
Toonsoort tot eerste noot
Deze eigenschappen bepalen de verschillende afstanden voor en na toonsoorten in de partituur.
Transpositie is het verhogen of verlagen van de toonhoogte van een selectie noten met hetzelfde interval.
In MuseScore kun je je muziek transponeren met behulp van sneltoetsen of via het dialoogvenster Transponeer.
Selecteer eerst een reeks noten om te transponeren met sneltoetsen (zie elementen selecteren). Gebruik dan een van de volgende opties, afhankelijk van hoe je je muziek moet transponeren:
Druk op ↑ of ↓ om de selectie omhoog/omlaag te verplaatsen in stappen van een halve toon.
Druk op Alt+Shift+↑/↓ om de selectie omhoog/omlaag te verplaatsen volgens de toonladder (Mac: ⌥+Shift+↑/↓).
Druk op Ctrl+↑/↓ om de selectie omhoog/omlaag te verplaatsen in stappen van een octaaf (Mac: ⌘+↑/↓).
Het Transponeer dialoogvenster geeft je meer controle over de transpositie met opties om te transponeren naar geselecteerde toonsoorten of met specifieke intervallen.
Selecteer eerst een reeks noten die je wilt transponeren (zie elementen selecteren). Als er geen selectie is gemaakt wordt de hele partituur automatisch geselecteerd voor transpositie.
Open vervolgens het dialoogvenster door Gereedschappen → Transponeer...
Als dit is geselecteerd, kun je ervoor kiezen om te transponeren naar een specifieke toonsoort of met een gespecificeerd interval.
Geselecteerde noten omhoog of omlaag transponeren in stappen van een halve toon:
Selecteer dit om de selectie met een opgegeven interval te transponeren zonder de bestaande toonsoort(en) te wijzigen. Opmerking: de intervalrelaties tussen toonhoogtes in je selectie zullen daardoor veranderen!
Transponerende instrumenten (zoals de klarinet, hoorn, trompet etc.) worden op een andere toonhoogte (en toonsoort) genoteerd dan hoe ze klinken. De genoteerde toonhoogte wordt de geschreven toonhoogte genoemd, terwijl de daadwerkelijke toonhoogte klinkende of werkelijke toonhoogte wordt genoemd.
Standaard wordt het programma weergegeven met alle notenbalken op geschreven toonhoogte. Als je echter de partituur op werkelijke toonhoogte wilt zien vink je gewoon het vakje "Werkelijke toonhoogte" aan (links van het stemvorkpictogram) in de statusbalk.
Wanneer je een partituur maakt met de dialoogvensters Nieuwe partituur of Instrumenten toevoegen of verwijderen, dan worden getransponeerde toonsoorten automatisch toegepast op alle getransponeerde instrumenten. Als je om wat voor reden dan ook handmatig de transpositie van notenbalken moet instellen, gaat je als volgt te werk.
De juiste getransponeerde toonsoort verschijnt nu in de notenbalk.
De enharmonische spelling van de getransponeerde toonsoort, in kruizen of mollen, wordt ingesteld in Notenbalk/partij-eigenschappen (zie instellen van het transpositie-interval).
Zie herbepaal toonhoogtes om de enharmonische spelling van de toonhoogte in de partituur te wijzigen.
Octaaf (Ottava) lijnen worden gebruikt om aan te geven dat een muziekgedeelte een of meer octaven boven of onder de geschreven toonhoogte moet worden gespeeld, de lijn kan gestippeld of ononderbroken zijn:
8--------┐of 8va--------┐: Speel een octaaf boven de geschreven toonhoogte.
8--------┘of 8va--------┘: Speel een octaaf onder de geschreven toonhoogte.
8va alta/bassa-lijnen komen vooral veel voor in pianopartituren, hoewel ze soms ook in andere instrumentale muziek worden gebruikt. 15ma alta (2 octaven hoger) en 15ma bassa (2 octaven lager) worden ook af en toe gebruikt.
MuseScore past het afspelen van de partituur onder de ottava automatisch aan naar de juiste toonhoogte.
Ottava-lijnen zijn te vinden in het Lijnen palet.
Zie een lijn aan je partituur toevoegen.
Om het bereik en de verticale positie van de lijn aan te passen, zie elementen aanpassen.
Eigenschappen die specifiek zijn voor de geselecteerde ottava('s) kunnen worden aangepast in het Ottava gedeelte van het eigenschappen paneel, namelijk:
Type: Specificeert of de Ottava-lijn 8va, 8vb enz. is.
Alleen nummers: Verbergt alle tekst (zoals "va").
Lijn zichtbaar: Maakt de lijn zichtbaar / onzichtbaar. De tekst is onaangetast.
Sta diagonaal toe: Laat de lijn indien nodig schuin lopen.
Voor andere eigenschappen op dit tabblad, zie lijneigenschappen.
Dit heeft een vergelijkbare gebruikersinterface als algemene lijnen (zie lijneigenschappen) maar gebruikt speciale code om de ottava-tekst te specificeren.
Standaardeigenschappen voor ottava's kunnen worden aangepast in Opmaak→Stijl→Ottava.
Dit hoofdstuk bespreekt het uiterlijk van de nootkop in MuseScore.
Eén aspect van muzieknotatiesystemen is het notenkopschema. Een schema is een set regels die wordt gebruikt om de betekenis van de vorm van de nootkop te bepalen. Sommige ervan worden ondersteund in MuseScore. Ondersteunde schema's relateren de betekenis van de nootkop aan de volgende noten:
Het meest gebruikte schema is waarschijnlijk het enige dat bij veel muzikanten bekend is. Dit wordt in MuseScore "Normaal" genoemd en is de standaardinstelling voor nieuwe notenbalken. Details van de negen beschikbare schema's in MuseScore worden behandeld in Aangepaste notenbalktypen:Notenkopschema.
Deze tweerichtingsrelaties zijn meestal strikt één-op-één, maar kunnen ook één-op-veel zijn. Vormnoot solfège is als een variant van verschuivende Do solfège. In één type "vormnootnotatie" moet bijvoorbeeld een driehoek worden gebruikt om een relatief toonhoogte "C4" te noteren, maar driehoeken worden ook gelezen als alleen relatief toonhoogte "C"s of "F"s en driehoeken moeten "Fa" zingen of een lettergreep waarover de zangers ter plaatse het eens zijn. De verwante solfège van de vormnoot geeft de intervalperceptie veel beter weer dan "Normaal".
Hierboven weergegeven kan de diamanten nootkop worden gebruikt voor harmonische noten in gitaar, viool enz.; en schuine nootkop voor gitaartokkels enz. Het kruis wordt ook wel kruiskop, ghostnoot of dode noot genoemd.
De uiteindelijke weergave van de vorm van de nootkop in MuseScore wordt bepaald door drie factoren: de nootkoptypefactor, de toonhoogtefactor en de duurfactor (of nootwaarde, ritme).
De toonhoogte kan van invloed zijn op de vorm van de nootkop, afhankelijk van het schema. Maar dit gebeurt alleen bij noten die geen overschrijvende eigenschap Nootkoptype gebruiken, zie "Nootkoptypefactor" sectie. Het "normale" notenkopschema gebruikt geen toonhoogte om de vorm van de nootkop te bepalen.
De duurfactor wordt bepaald door de duur van de noten. Om de duur te bewerken, zie de hoofdstukken Noten en rusten invoeren en Noten en rusten bewerken. Het kan ook visueel worden overschreven voor een individuele noot, terwijl de echte waarde en het afspelen intact blijven.
Beschikbare opties voor nootkoptypefactor zijn afhankelijk van notenbalk type:
Notenkopschema wordt gebruikt om de vorm van de nootkop te bepalen, tenzij deze wordt overschreven door de eigenschap Nootkoptype van individuele noten. Als het notenkopschema niet wordt overschreven, kan de toonhoogte de vorm van de nootkop beïnvloeden, afhankelijk van het schema. Het "normale" notenkopschema gebruikt geen toonhoogte om de vorm van de nootkop te bepalen. Wanneer een noot een overheersende eigenschap van het nootkoptype gebruikt, heeft de toonhoogte-informatie helemaal geen invloed op de vorm van de nootkop.
Op standaard notenbalken (type 1a, type 1b), wanneer "Normaal" notenkopschema wordt gebruikt, wijst MuseScore automatisch de eerste (cirkel) optie (genaamd "normaal") toe aan de eigenschap nootkoptype van de noot..
Op percussie notenbalken (type 3), wanneer het "Normale" notenkopschema wordt gebruikt, wijst MuseScore, afhankelijk van het instrument (zoals snare of hi-hat, niet het "drumset" MuseScore Instrument), automatisch een van de vier opties toe standaard ingesteld op de eigenschap nootkoptype van de noten. In de onderstaande afbeeldingen zijn ze omkaderd met oranje rechthoeken. De vier Eigenschappen paneel: nootkoptype opties komen overeen met de vier items in het Notenkoppen palet.
Verwar de eerste (cirkel) optie met de naam "normaal" niet met de "Normale" notenkopschema's. Om verwarring te voorkomen wordt de cirkeloptie nergens anders in dit hoofdstuk besproken.
In MuseScore kun je aangepaste nootkoppen toewijzen aan noten op standaard notenbalken en percussie notenbalken, maar niet op tabulatuur. Er zijn zes methoden om de nootkoptypefactor en duurfactor te wijzigen.
Deze drie methoden veranderen de nootkoptypefactor van noten op standaard notenbalken en werken alleen als elkaar correct zijn geconfigureerd, lees en begrijp eerst de drie niveaus in het overzicht.
Om de nootkoptypefactor op percussie notenbalken te veranderen, zie Drumset aanpassen. Slechts enkele items in het Notenkoppen-palet werken op percussie notenbalk.
Om de duurfactor van een de noten te wijzigen:
hierboven weergegeven 7 Vorm (Aikin), een "vormnotatie"
Er zijn zes methoden om de "toonhoogte" te veranderen.
"Normaal" en een aantal notenkopschema's (zie Overzicht relateren de verticale positie aan de toonhoogte:
Sommige notenkopschema's (zie Overzicht) relateren de vorm van de nootkop aan toonhoogte-informatie en maken de relatie tussen de verticale positie van de noot en de toonhoogte losser.
Om een nootkop horizontaal om te draaien naar de andere kant van de stok gebruik je een van de volgende:
(Opmerking: Vergelijk dit commando met X dat de nootkop horizontaal en verticaal draait naar de andere kant van de stok en waardestreep.
Een noot/noten selecteren in de partituur, in het Eigenschappen paneel Noot: Kop tabblad:
Er zijn 8 lettertype-opties (twee nieuwe opties vergeleken met Musescore 3) voor nootkop beschikbaar in Opmaak→Stijl→Partituur. Nootkoppen gebruiken geen stijlprofielen (Sjablonen en stijlen).
Het notenkoppen palet wordt weergegeven met het Bravura-lettertype.
Wanneer twee noten in verschillende stemmen op dezelfde tel samenvallen, kunnen ze ofwel een enkele nootkop delen, ofwel verschoven worden om de weergave van beide nootkoppen mogelijk te maken. Dit gebeurt automatisch door MuseScore volgens bepaalde regels (zie hieronder).
Om twee verschoven nootkoppen in verschillende stemmen te dwingen één enkele nootkop te delen, gebruik je één van de volgende methoden:
Regels voor het automatisch delen of verschuiven van nootkoppen:
Als je gekoppelde standaard- en tablatuurnotenbalken gebruikt, zul je situaties tegenkomen waarin een gedeelde nootkop in de standaardbalk twee fretmarkeringen in de tablatuur genereert. Verberg in dit geval gewoon een van de fretmarkeringen door deze onzichtbaar te maken.
Een ambitus geeft het bereik aan noten aan die zich in een notenbalk bevinden. Het wordt gebruikt om de juiste stem voor een bepaalde partij aan te geven. Zie Wikipedia: Ambitus.
Om een ambitus te creëren, gebruik je een van de volgende methoden:
De bovenste en onderste noten van het bereik kunnen handmatig worden aangepast via Eigenschappen.
Vier verschillende eigenschappen van de ambitus kunnen handmatig worden gewijzigd:
1. richting: verticaal of diagonaal
2. nootkoptype
3. nootkop-duur
4. lijndikte van de lijn die de twee nootkoppen verbindt
Om de enharmonische spelling van een noot of noten in zowel geschreven en werkelijke toonhoogte weergaven te wijzigen:
Om de enharmonische spelling in de geschreven toonhoogte weergave te wijzigen, zonder de werkelijk toonhoogte weergave te beïnvloeden of visa versa:
Opmerking: Als de toonhoogtes van geselecteerde noten niet allemaal hetzelfde zijn, kan het effect onvoorspelbaar zijn.
In dit hoofdstuk worden de articulatiesymbolen besproken die beschikbaar zijn in het Articulaties palet (accenten, staccato, vibratomarkeringen, enz.).
Om tekstuele articulatieobjecten die beschikbaar zijn in het Tekst palet (legato, pizz. , arco, tremolo enz.) aan een partituur toe te voegen, zie Notenbalktekst, Systeemtekst en Expressietekst hoofdstuk. Gitaararticulatie wordt behandeld in de hoofdstukken onder Specifieke notatie: Gitaar. Articulatie van koper of houtblazers (Fall, Doit, Plop, Scoop) wordt behandeld in Arpeggio's en glissando's.
Een articulatie toevoegen met een sneltoets:
Bepaalde articulaties (accent, marcato, staccato en tenuto) kunnen worden toegevoegd via de werkbalk voor het invoeren van noten (boven het documentvenster).
Om een articulatie toe te voegen:
Je kunt ook een articulatiesymbool van het palet naar een nootkop slepen.
Bepaalde articulaties beïnvloeden het afspelen van noten, zoals staccato, staccatissimo, louré (tenuto + staccato) en accenten. Dit wordt automatisch gedaan door het programma.
Wanneer een articulatie geselecteerd is worden alle bewerkbare eigenschappen getoond in het Eigenschappen paneel.
Zie het hoofdstuk Sjablonen en stijlen
Hieronder zie je het resultaat van enkele opties in de partituur.
Uitlijnen met stok
Uitlijnen met nootkop
Centreer tussen stok en nootkop
Altijd bij elkaar houden
Geef voorkeur aan nabijheid van de nootkoop (gecombineerde articulaties kunnen gescheiden worden)
In muziek is de dynamiek van een stuk de variatie in luidheid tussen noten of frasen (wikipedia. In MuseScore moeten dynamieksymbolen worden gebruikt om de dynamiek aan te geven. Het zijn Tekstobjecten. MuseScore begrijpt ze om deze op de juiste manier af te spelen.
Alle dynamieksymbolen bevinden zich in het Dynamiek palet. Om een dynamieksymbool aan de partituur toe te voegen, gebruik je een van de volgende methoden:
Om een dynamieksymbool toe te voegen dat niet aanwezig is in het Dynamiek palet, bijvoorbeeld poco f, volg je deze stappen:
Er zijn nog geen snelkoppelingsopties voor het toevoegen van dynamieksymbolen aan een partituur.
Afhankelijk van de softwareversie kan het veranderen van de weergave van het dynamieksymbool in een partituur wel of niet het afspelen ervan veranderen. Raadpleeg het gedeelte "Afspelen wijzigen" hieronder.
Gewone tekens zijn tekens die worden ingevoerd via (typen op) een computertoetsenbord. Hun opmaakgedrag verschilt van dat van professionele tekens. Zie het MuseScore 3 handboek Fonts hoofdstuk.
Professionele dynamieksymbolen zijn geen gewone tekens, hun opmaakgedrag is anders. Het zijn geen cursieve gewone tekens. Ze worden alleen gemaakt met behulp van de onderstaande sneltoets, maar niet gekopieerd van andere programma's of internet, omdat het niet bepaalde Unicode-tekens zijn. Zie het MuseScore 3 handboek Fonts hoofdstuk.
Symbool | Windows & Linux Sneltoets | Mac Sneltoets |
---|---|---|
Piano p | Ctrl+Shift+P | Cmd+Shift+P |
Forte f | Ctrl+Shift+F | Cmd+Shift+F |
Mezzo m | Ctrl+Shift+M | Cmd+Shift+M |
Rinforzando r | Ctrl+Shift+R | Cmd+Shift+R |
Sforzando s | Ctrl+Shift+S | Cmd+Shift+S |
Niente n | Ctrl+Shift+N | Cmd+Shift+N |
Z z | Ctrl+Shift+Z | Cmd+Shift+Z |
Een Expressietekst object kan naast een dynamieksymbool worden toegevoegd om de dynamiek aan te geven. Om rechts van een dynamisch symbool toe te voegen:
Wanneer een Expressietekst object wordt toegevoegd aan een noot die al aan een dynamieksymbool is gekoppeld (of omgekeerd), worden de twee items automatisch uitgelijnd. Door een van beide te slepen en te verplaatsen, worden beide verplaatst. Als je de Positie eigenschap van een van beide wijzigt, worden beide gewijzigd. Dit gedrag wordt "Uitlijnen op" genoemd en kan worden gewijzigd met de eigenschap Eigenschappen paneel: Uitlijnen op dynamiek van het expressietekst object. Zie ook het hoofdstuk voor het expressietekst object. Bron Engraving improvements in MuseScore 4.1.
Dit is uitgelegd in de sectie Dynamieksymbool eigenschappen en "Dynamiek stijl" hieronder.
De afspeelfunctie van dynamieksymbolen wordt nog steeds ontwikkeld/verbeterd en kan sterk verschillen tussen softwareversies. De hier verstrekte informatie is geldig voor MuseScore 4.2 bèta (november 2023). Op het moment van lezen kan het verouderd zijn. Help dit hoofdstuk bij te werken.
Om het verschil met MuseScore 3 samen te vatten:
Hieronder volgen details van de wijzigingen. Het is ook geschikt om te lezen voor gebruikers die niet bekend zijn met MuseScore 3:
Hetzelfde als MuseScore 3, wanneer een Standaard dynamieksymbool, zoals p en ff enz. wordt toegevoegd aan de partituur, heeft dit invloed op het afspelen vanaf de bovenliggende noot tot aan het volgende dynamieksymbool. Laatste maatstrepen of rusten zetten de luidheid niet terug naar de standaardwaarde. Dynamieksymbolen van één noot, zoals sfz, hebben alleen invloed op het afspelen van de specifieke noot waaraan ze zijn gekoppeld.
Het afspelen is afhankelijk van de Geluid-instelling van elk betrokken instrument, geselecteerd in Mixer. Zie MuseScore 3-functies niet geïmplementeerd in MuseScore 4: Velocity controls.
Het afspelen is vooraf geconfigureerd en verandert niet met de tekstinhoud. Hierdoor kan een f-symbool worden gewijzigd in poco f, door gewone tekens toe te voegen, terwijl het afspeeleffect hetzelfde blijft als het originele f-symbool. Dit geldt echter ook als er nieuwe en correcte professionele tekens worden gebruikt. Een ppp-symbool dat is gemaakt door de inhoud binnen een f-symbool (toegevoegd uit palet) te vervangen door drie p-tekens, ziet er bijvoorbeeld precies hetzelfde uit als de ppp in het palet, maar het creëert f afspelen.
Afspeelinstellingen van het dynamieksymbool, het Eigenschappen paneel: Afspelen tabblad, aanwezig in MuseScore 4.0, zijn verwijderd. Zie https://github.com/musescore/MuseScore/issues/13858.
De geluidssterkte eigenschap van het dynamieksymbool die bestond in MuseScore 3 is verwijderd. De Geluidssterkte eigenschap is alleen beschikbaar voor individuele noten, zie Eigenschappen paneel, het effect op het afspelen hangt ook af van de instelling Geluid, zie Mixer hoofdstuk.
Eigenschappen van geselecteerde dynamieksymbool(en) kunnen worden bewerkt in het Eigenschappen paneel. Onder Eigenschappen: Dynamische tekens:
Dynamieksymbool objecten zijn Tekstobjecten, tekenopmaak met behulp van Eigenschappen: Tekst wordt behandeld in het hoofdstuk Tekst opmaken. De eigenschap Lettertype is van invloed op gewone tekens, maar niet op de professionele symbolen. Professionele symbolen gebruiken het "Lettertype muzieksymbolen", zie de sectie "Dynamiek stijl". Dynamieksymbool objecten verschillen van andere tekstobjecten doordat ze niet de overheersende eigenschap Tekststijl (onder Toon meer) hebben die door gewone tekens erin wordt gebruikt. Ze gebruiken altijd het profiel "Stijl voor tekst binnen expressie".
Om de partituur-brede instellingen te bewerken, zie de sectie "Dynamiek stijl".
Zie het hoofdstuk Sjablonen en stijlen
Crescendo/decrescendo-tekens zijn symbolen die worden gebruikt om geleidelijke volumeveranderingen in de partituur aan te geven. Er zijn twee soorten: crescendo (luider worden) en decrescendo/diminuendo (stiller worden).
Er zijn ook crescendo- en decrescendo/diminuendo-lijnen die hetzelfde doen:
Deze zijn te vinden in het Lijnen of Dynamiek palet.
Gebruik een van de volgende opties om een crescendo/decrescendo-teken vanuit een palet in te voeren:
Een crescendo/decrescendo-teken invoeren met een sneltoets:
Om het bereik van een teken uit te breiden of te verkleinen, zie wijzig het bereik van een lijn.
Om de hoogte te wijzigen selecteer je de hoogte aanpassingshandgreep (gearceerd in de afbeelding hieronder) …
… en gebruik je vervolgens de pijlen op het toetsenbord of sleep de hendel naar de gewenste positie (zie Basisfuncties: Elementen aanpassen).
Als alternatief kun je de "Hoogte" aanpassen in Cresc./decresc.-teken: Stijl gedeelte van het Eigenschappen paneel.
Om de teken diagonaal te laten hellen, vink je het vakje "Sta diagonaal toe" aan in Cresc./decresc.-teken: Stijl in het Eigenschappen paneel. Verplaats vervolgens de start-/eindhandgrepen om de gewenste helling te krijgen.
Zie crescendo/decrescendo-teken eigenschappen.
[Moet nog worden toegevoegd]
Je kunt eigenschappen die specifiek zijn voor crescendo/decrescendo-tekens bewerken in het Cresc./decresc.-teken gedeelte van het Eigenschappen paneel.
Cirkel op de punt: Plaatst een kleine cirkel op de punt van het teken.
Sta diagonaal toe: Maakt het mogelijk de haarspeld onder een hoek te plaatsen; zie het uiterlijk van crescendo/decrescendo-tekens aanpassen (hierboven).
Lijnstijl: Kies ononderbroken, onderbroken of stippellijnen.
Dikte / Hoogte:
Hoogte (nieuw systeem): Specificeer de hoogte van volgende teken als de eerste een systeem overspant.
Positie: Boven of Onder.
Met deze eigenschappen hier kun je de begin-, eind- en vervolgteksten en hun verticale correctie specificeren.
Waarden van de "Stijl voor dynamiek en Crescendo/decrescendo-teken" kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Dynamiek en Cresc./decresc.(diminuendo)-tekens.
Waarden van de "Stijl voor tekst binnen Cresc./decresc.(diminuendo)-tekens" kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Tekststijlen→Cresc./decresc.-teken
In Musescore 4.1.1 heeft de optie "Stijl voor dynamiek en Crescendo/decrescendo-teken": "Gebruik afwijkend lettertype" geen invloed op cresc./decresc.-teken-tekst, gebruik "Stijl voor tekst binnen Cresc./decresc.-teken": "lettertype".
Een legato-frasering is een gebogen lijn tussen noten van verschillende toonhoogtes, de exacte interpretatie is afhankelijk van het instrument.
Legatobogen moeten niet worden verward met overbindingen die noten met dezelfde toonhoogte verbinden en de duur van de eerste noot verlengen met de lengte van de verbonden noten.
Nadat je een noot hebt geselecteerd, kun je op een van de volgende manieren een boog maken:
De exacte toepassingsmethode hangt ervan af of je in noteninvoer of normale modus bent. De sneltoetsmethode wordt als voorbeeld gebruikt.
Met methode 2 (hierboven) je kun een legatoboog maken tussen noten in dezelfde of verschillende stemmen. Legatobogen over verschillende notenbalken kunnen op precies dezelfde manier worden gemaakt. bijv.
Je kunt ook de begin-/eindhandgrepen van een bestaande boog aanpassen om het begin of einde naar een noot van een andere stem te verplaatsen:
Zie elementen aanpassen om de vorm van een boog of het bereik aan te passen.
De volgende eigenschappen die specifiek zijn voor legatobogen kunnen worden aangepast in het Eigenschappen paneel.
Stijl: Ononderbroken, onderbroken of stippellijn.
Positie: Boven of onder.
Een aantal standaardeigenschappen voor alle bogen in de partituur kunnen worden aangepast in Opmaak→Stijl→Legatobogen, overbindingen:
Symbolen voor ademhalingen en pauzes zijn te vinden in het Ademhalingen & pauzes palet.
Deze symbolen hebben ook een instelbaar afspeeleffect.
Een fermate of pauze verschijnt boven/onder een noot en verlengt de geschreven duur, wat een pauze in de muziek aangeeft.
Het kan ook boven een rust of een maatstreep worden geschreven, waarmee het einde van een stuk of een muzieksectie wordt aangegeven.
Een ademhalingsteken wordt net boven de notenbalk geplaatst en vertelt een blazer of zanger om hier adem te halen of andere instrumenten om even te pauzeren. Het kan voorkomen tussen twee noten of aan het einde van een maat.
Een cesuur geeft ook een pauze aan, iets langer dan een ademhalingsteken maar minder dan een fermate. Het kan voorkomen tussen twee noten of aan het einde van een maat
Om een fermate toe te voegen:
Je kunt ook een fermate symbool naar een noot slepen.
Om een ademhalingsteken of cesuur toe te voegen:
Je kunt ook een ademhalingsteken/cesuur symbool naar een noot slepen.
MuseScore plaatst automatisch de ademhalingsteken/cesuur in de juiste positie, net boven de notenbalk en achter de geselecteerde noot.
Pauze symbolen hebben een afspeeleffect in de partituur. Om de pauzeduur aan te passen, klik je op Afspelen in het Eigenschappen paneel en pas je "Tijdsuitrekking of pauzetijd" aan.
De positie van geselecteerde pauzes kan worden gewijzigd door te klikken op Uiterlijk in het Eigenschappen paneel en de correctie aan te passen. Je kunt ook een symbool slepen of bewerkingsmodus invoeren en de toetsenbordpijlen gebruiken om het te verplaatsen.
Daarnaast kun je een fermate boven of onder de notenbalk plaatsen door de gewenste optie te selecteren in "Plaatsing op notenbalk" in de Fermate sectie van het Eigenschappen paneel.
Je kunt standaard de plaatsing specificeren voor alle fermata in Opmaak→Stijl→Fermata.
Versieringen zijn te vinden in het Versieringen palet.
Deze omvatten dubbelslagen, trillers, mordents enzovoort.
Om een gewone versiering aan de partituur toe te voegen:
Alleen voor een triller is het mogelijk om in plaats daarvan een aangepaste sneltoets te gebruiken bij stap 2.
De procedure voor het aanbrengen van versieringslijnen is net als bij elke andere lijn, d.w.z.
Als je vervolgens de lengte van de versiering moet aanpassen, zie het bereik van een lijn wijzigen.
Een voorteken toepassen op een bestaande versiering, zoals een triller:
Merk op dat op deze manier toegevoegde voortekens geen invloed hebben op het afspelen.
De volgende eigenschappen van geselecteerde versieringen kunnen worden bewerkt in het Versiering gedeelte van het Eigenschappen paneel:
Uitvoering: Keuze uit Standaard of Barok afspeelstijl.
Plaatsing: Kies uit Boven notenbalk, onder notenbalk, akkoord automatisch, boven akkoord, onder akkoord.
Bepaalde standaardeigenschappen voor versieringen kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Articulaties, versieringen.
Arpeggio's, strum pijlen, glissando's (slide), portamento (glide), toonbuiging van koper- of houtblaasinstrumenten en Gitaartechnieken: Slide in en slide out kan worden toegepast vanuit het Arpeggio's & glissando's palet:
Velen hebben een aanpasbaar afspeeleffect (zie hieronder).
Om een arpeggio/strum aan een partituur toe te voegen:
Als alternatief kun je een arpeggio/strum symbool van een palet naar een nootkop slepen.
Klik op een arpeggio en twee aanpassingsgrepen verschijnen aan de bovenkant en onderkant van het symbool. Je kunt ze omhoog of omlaag slepen of door een aanpassingsgreep te selecteren en de pijlen omhoog/omlaag te gebruiken.
Arpeggio's omvatten standaard alleen de stem waarin ze in eerste instantie worden ingevoerd, maar kunnen vervolgens worden aangepast om meerdere stemmen in hetzelfde instrument te bestrijken, zelfs over meerdere notenbalken.
Een arpeggio aanpassen zodat deze meerdere stemmen omvat:
1. Selecteer de bovenste of onderste handgreep van de arpeggio
2. Druk op Shift+↑ of Shift+↓ om de handgreep omhoog of omlaag te verplaatsen naar de volgende aangrenzende stem
De handgreep springt naar de volgende stem boven of onder die op dat moment noten bevat. Dit geldt ook voor stemmen op notenbalken boven of onder, in het geval van instrumenten met meerdere notenbalken.
Het arpeggio wordt beschouwd als 'behorend' tot de bovenste stem die het omvat en wordt dienovereenkomstig gekleurd.
(Vóór MuseScore 4.2 kon alleen de onderste handgreep worden gebruikt om een arpeggio uit te breiden naar een stem met hetzelfde nummer in de notenbalk(en) hieronder. Alle andere aanpassingen moesten handmatig worden gemaakt.)
Om de snelheid van een geselecteerde arpeggio te wijzigen, druk je op Afspelen in het Eigenschappen paneel en pas de "spreidingsvertraging" aan.
Als je het afspelen wilt uitschakelen, haal dan het vinkje weg bij "Speel af" in het algemeen gedeelte van het eigenschappen paneel.
Standaardeigenschappen voor alle arpeggio's in de partituur kunnen worden aangepast in het stijlmenu via Opmaak→Stijl→Arpeggio's:
Om een slide of "portamento" tussen twee noten toe te voegen, voeg je een glissando-symbool toe en wijzig je het uiterlijk ervan en de afspeelinstelling.
Om een slide of portamento toe te voegen voor of na een noot vóór een noot (een snaarinstrument of gitaartechniek), voeg je een van de vier koper- of houtblaasinstrument toonbuiginen toe of een Gitaartechnieken: Slide in en slide out, zie ook Gitaartechnieken. Alternatieve golvende symbolen zijn te vinden in de categorie Symbolen in het Hoofdpalet; deze hebben geen invloed op het afspelen.
Opmerking: gitaar slides worden behandeld in Gitaartechnieken.
Als alternatief kun je een glissando symbool uit het palet naar een nootkop slepen.
Glissando's kunnen, indien nodig, over verschillende notenbalken worden geplaatst:
Indien nodig kun je de start- of eindpositie van een glissando als volgt wijzigen:
Deze methode kan ook worden gebruikt om de aanpassingsgreep tussen stemmen en over verschillende notenbalken te verplaatsen.
Het lijntype van een geselecteerde glissando - recht of golvend - en de tekst die ermee gepaard gaat, kan worden gewijzigd in het Glissando gedeelte van het Eigenschappen paneel. Je kunt ook de tekst uitschakelen door het vakje "Laat tekst zien" uit te schakelen.
Om het afspeeleffect te wijzigen, klikt u op Afspelen en selecteer een optie uit de keuzelijst: chromatisch, witte toetsen, zwarte toetsen, diatonisch, portamento.
Je kunt er ook voor kiezen om het afspeeleffect uit te schakelen door het vinkje bij "Speel af" weg te halen in het algemeen gedeelte van het eigenschappen paneel.
De volgende eigenschappen zijn beschikbaar in het Glissando gedeelte van het Eigenschappen paneel.
Glissando lijn: Kies uit "recht" of "golvend".
Laat tekst zien: Vink dit vakje aan/uit om het weergeven van de tekst bij de glissando te laten zien of niet.
Tekst: Geef de tekst op die moet worden weergegeven bij de glissando.
De standaardstijl van alle glissando tekst wordt bepaald door de instellingen van "Glissando" in Opmaak→Stijl→Tekststijlen.
Opmerking: voor gitaarbends, zie gitaartechnieken.
Het arpeggio's & glissando's palet bevatten ook toonbuiging symbolen voor koper-/houtinstrumenten:
Deze hebben een afspeeleffect op de partituur.
Fall:
Doit:
Plop:
Scoop:
Als je niet zeker weet wat wat is, hou dan de muiscursor boven het symbool in het palet om de naam van het symbool weer te geven in een tooltip.
Als alternatief kun je ook een symbool vanuit het palet naar de nootkop slepen.
Om de vorm van de toonbuiging te wijzigen klik je erop en dan worden vier aanpassingsgrepen zichtbaar. Sleep de grepen of klik erop en gebruik de toetsenbordpijlen totdat je de gewenste vorm krijgt.
Siernoten kunnen in de partituur worden toegepast vanuit het Siernoten palet.
Voor doedelzakspelers is er een uitgebreide reeks siernoten in het Doedelzakverfraaiingen palet.
Siernoten zijn kleine (cue-size) noten die een vorige of volgende noot sieren. Ze ontlenen hun waarde aan deze bovenliggende noot, maar tellen zelf niet mee voor de maatduur.
Er zijn verschillende soorten:
Acciaccatura: Meestal geschreven met een schuine streep door de nootvlag of door de waardestreep, als die er is.
Appoggiatura: Een beklemtoonde noot die de helft van de waarde van de bovenliggende noot overneemt.
Siernoot na (triller einden):
Opmerking: voor standaard notenbalken en tablatuur werken de volgende instructies voor het toevoegen van siernoten zowel in de noteninvoer- als in de normale modus.
Je kunt ook een siernoot uit het palet slepen en naar een noot in de partituur.
Je kunt een reeks siernoten toevoegen door zo vaak als nodig op de relevante sneltoets of het palet pictogram te drukken (of door de slepen vanuit het palet te herhalen).
Om een akkoord van siernoten toe te passen:
Om de visuele duur te bewerken klik je op de siernoot in de normale modus en selecteer je een duur in de werkbalk voor het invoeren van noten of met behulp van een sneltoets (zie duur selecteren).
Standaard notenbalken. Gebruik een van de methoden die worden beschreven in Noten en rusten bewerken om de toonhoogte van siernoten te wijzigen.
Tablatuur. Gebruik een van de methoden die worden beschreven in De toonhoogte wijzigen in normale modus (tabulatuur) om de toonhoogte van siernoten te wijzigen.
[Nog toe te voegen]
Je kunt de standaardgrootte voor alle siernoten aanpassen in Opmaak→Stijl→Groottes.
Een Tremolo is de snelle herhaling van één noot of akkoord of een snelle afwisseling tussen twee noten of akkoorden. De plaatsing van tremolo's wordt automatisch door het programma afgehandeld.
Voor noten met een stok wordt de ritmische waarde van de tremolo aangegeven door het aantal diagonale strepen door de stok. Eén streep geeft aan dat de originele noot is verdeeld in achtste noten. bijv.
Twee strepen verdelen de noot in zestiende noten en drie strepen in tweeëndertigste noten. Bij hele noten wordt het tremolo symbool boven de noot geplaatst.
Bij traditionele tremolo's met twee noten of twee akkoorden worden strepen tussen de noten getekend om de ritmische waarde van de tremolo aan te geven (zie hieronder om de stijl te veranderen). Eén streep geeft achtste noten aan, twee strepen zestiende noten en drie strepen tweeëndertigste noten. bijv.
Een buzz roffel symbool is ook beschikbaar in het Tremolo's palet. Het is echter alleen voor notatie en heeft momenteel geen afspeeleigenschappen.
Er verschijnen tremolo strepen tussen de noten/akkoorden en het uiterlijk van de nootkoppen wordt dienovereenkomstig aangepast.
Voorbeeld: Om een tremolo tussen twee noten in te voeren met de duur van een halve noot, voor je twee normale kwartnoten in. Na het toevoegen van het tremolo symbool aan de eerste noot, worden de nootwaarden automatisch verdubbeld tot halve noten.
Drie stijlen van tremolo's tussen noten/akkoorden worden ondersteund in MuseScore. De standaard is traditioneel. De stijl wijzigen:
Een MuseScore Lijn is een type object dat in staat is om te hechten (verankeren) aan een horizontaal continu bereik van meer dan twee noten of rusten of verticale verzameling noten (akkoord). Een MuseScore lijn-object bevat een stuk lijn of boog en optioneel een tekst. Deze objecten kunnen de partituur functioneel beïnvloeden en vergelijkbare configureerbare ljn eigenschappen, tekst eigenschappen en stijlen delen.
MuseScore lijn-objecten bevatten deze subtypen, volg de link op de tekst om hun speciale hoofdstukken te lezen of "ga naar sectie" over dit hoofdstuk:
Deze markeringen bevatten de lengte van een lijn of boog, maar behoren niet tot MuseScore lijn-objecten omdat ze zich niet kunnen hechten (verankeren) aan een doorlopend bereik:
Opmerking: De volgende beschrijving van acties en algemeen gedrag is van toepassing op lijn-objecten die hier worden besproken (deze hebben geen speciaal hoofdstuk). Voor lijn-objecten met speciale hoofdstukken raadpleeg je die hoofdstukken voor meer nauwkeurige informatie.
De meest gebruikelijke manier om een nieuwe MuseScore-lijn toe te voegen is door:
Een lijn toepassen op een geselecteerd bereik:
Of
Om een lijn toe te passen op een enkele noot:
Om het bereik van een lijn aan te passen, zie het bereik van een lijn wijzigen.
Gewone lijnen worden toegepast vanuit het Lijnen palet. Ze kunnen voor alles worden gebruikt wat je maar wilt, zoals gitaarvingerzetting/snaarnummerlijnen maken. Ze kunnen worden aangepast om diagonaal of verticaal te zijn.
Een notenbalktekstlijn, zoals notenbalktekst, wordt op één notenbalk in een systeem aangebracht en is slechts indicatief voor die notenbalk. Het verschijnt alleen in de partij met die notenbalk.
Een systeemtekstlijn, zoals systeemtekst, wordt op één notenbalk aangebracht, maar is indicatief voor alle notenbalken in het systeem. Het komt voor in alle instrumentpartijen.
Tempomarkeringen zoals rit --- zijn nieuw in Musescore 4, ze beïnvloeden het afspeeltempo.
Niet te verwarren met (korte) trillers Versieringen.
Trillerlijnen zijn verbeterd in MuseScore 4, ze hebben veel nieuwe weergave instellingen, zoals het tonen van een kleine noot tussen haakjes en voortekens om de toonhoogte van de trillernoot te noteren. Deze instellingen worden uitgelegd in Versieringen.
Het afspelen met SoundFonts instrumenten is nog steeds zoals in eerdere MuseScore-versies. Als het instrument Muse Sounds gebruikt en het geluidssample bestaat, dan zal een trillerlijn de prachtig opgenomen trilleraudio gebruiken voor het afspelen, bijvoorbeeld in het geval van een kwint trillerlijn.
Met het eigenschappen paneel kun je algemene, uiterlijk en afspelen instellingen aanpassen.
De naam van het onderstaande gedeelte varieert afhankelijk van het type lijn, maar het heeft twee tabbladen gemarkeerd met Stijl en Tekst:
Door op het tabblad Stijl te klikken kun je de eigenschappen van de lijn zelf instellen:
Lijntype: Keuze uit recht, haak, haak onder een hoek of dubbele haak.
Dikte / haak hoogte:
Stijl: Keuze uit ononderbroken, onderbroken of stippellijn.
Streepje / ruimte: Pas het uiterlijk aan als "onderbroken" is geselecteerd.
Door op het tabblad Tekst te klikken kun je tekst die aan de lijn is gekoppeld, toepassen en positioneren:
Begin tekst: Voer de tekst in, indien aanwezig, die aan het begin van de regel moet verschijnen.
Correctie: Hiermee kun je de tekst verplaatsen ten opzichte van de regel (in sp).
Vervolgtekst: Als de lijn een systeem overspant, is dit de tekst die voor de lijn in het volgende systeem zal verschijnen.
Correctie: Zoals hierboven.
Waarden van de "Stijl voor tekstlijn" kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Tekstlijnen.
Waarden van de "Stijl voor systeemtekstlijn" kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Systeemtekstlijnen.
Waarden van de "Stijl voor tekst binnen tekstlijn" kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Tekststijlen→Tekstlijn
Het Symbolen palet is een categorie binnen het Hoofdpalet en bevat alle symbolen en tekst van alle ingebouwde muzieklettertypen.
In tegenstelling tot andere categorieën in het Hoofdpalet, zijn items in het Symbolen palet niet-functioneel: ze zijn alleen bedoeld voor weergavedoeleinden en hebben geen ander effect op de partituur .
De meeste symbolen en tekst items die je nodig hebt voor het schrijven van muziek zul je vinden in het Palet paneel; het gebruik van het Symbolen palet moet gebruikt worden voor specialistische items die niet beschikbaar zijn in de kleine paletten of bij die gelegenheden waarbij je echt een niet-functioneel element nodig hebt.
Om het Symbolen palet te bekijken, selecteer je Beeld→Hoofdpalet of gebruik je de sneltoets Shift+F9. Klik vervolgens op "Symbolen" in de lijst aan de linkerzijde.
Dit onthult alle symbolen. Je kunt ook op een subcategorie klikken om je te concentreren op een specifieke set symbolen.
Je kunt naar een symbool zoeken door een term in te voeren in het vak Zoeken bovenaan het Symbolen gedeelte. Kies het gewenste muzikale lettertype in de keuzelijst rechtsonder.
Symbolen die zijn toegevoegd vanuit het Symbolen palet schalen mee in overeenstemming met de partituur (zie Notenbalkgrootte), maar hun lettergrootte staat vast.
Als je een symbool nodig hebt met een aanpasbare lettergrootte, kun je overwegen om het toe te voegen vanuit het speciale karakters palet als notenbalktekst.
Gebruik een van de volgende methoden:
Na het toevoegen van een symbool kun je, indien nodig, een extra symbool toevoegen aan het bestaande. Gebruik een van de volgende opties:
Om een symbool te verplaatsen kun je het symbool slepen of de correctie bewerken in het Uiterlijk gedeelte van het Eigenschappen paneel. Je kunt het symbool ook verplaatsen met de pijlen op het toetsenbord—nadat je het hebt geselecteerd en de bewerkingsmodus hebt ingesteld door op Alt+Shift+E te drukken of F2.
Als twee symbolen zijn samengevoegd (zie voeg een symbool toe aan andere symbolen, hierboven), verplaatst het verplaatsen van het eerst toegevoegde symbool beide. Je kunt het tweede symbool echter nog steeds verplaatsen ten opzichte van het eerste.
Een herhalingsteken ziet eruit als een dubbele maatstreep met een punt boven en onder de middellijn van de notenbalk (zie onderstaande afbeelding). Het wordt gebruikt om herhaalde delen van de partituur in te sluiten.
Plaats een begin herhaling maatstreep aan het begin van de herhaalde sectie en een eind herhaling maatstreep aan het einde.
Als het begin van het herhalingsgedeelte samenvalt met het begin van het stuk, is een beginherhalingsmaatstreep niet nodig.
Zie volta's (1ste en 2de einden), voor herhalingssecties met verschillende einden.
Om het aantal keren dat de herhalingssectie wordt afgespeeld te wijzigen pas je het aantal keren afspelen van de laatste maat aan in het maat-eigenschappen dialoog.
In het Eigenschappen paneel kun je herhalingsmaatstrepen specificeren met vleugels in "Maatstrepen: herhalingsstijl".
Zie uiterlijk van herhalingstekens aanpassen (hierboven).
Je kunt herhaalde maatstrepen specificeren met vleugels en de afstand van de maatstreep tot de stippen wijzigen voor alle herhalingsmaatstrepen in Opmaak→Stijl→Maatstrepen.
Volta's zijn lijnen boven de notenbalk die worden gebruikt om verschillende eindes van een herhaald gedeelte te markeren. MuseScore zal bij het afspelen van de partituur automatisch de herhalingsindicaties volgen. Hieronder een voorbeeld waarbij de herhalingssectie één keer wordt afgespeeld met het einde gemarkeerd met "1" en vervolgens een tweede keer met het einde gemarkeerd met "2".
Zie hoofdstuk Het bereik van een lijn wijzigen voor informatie over het wijzigen van het tijdsbereik van de volta.
De Eind haak eigenschap heeft invloed op het afspelen.
Zie hoofdstuk Het bereik van een lijn wijzigen voor informatie over het wijzigen van het tijdsbereik van de volta.
Negeer de herhaalmaatstrepen, sprongen en markeringen door het vinkje bij Afspeelknoppen werkbalk: Tandwiel → Speel herhalingen af uit te schakelen, zie hoofdstuk Afspeelknoppen.
Download example mscz bestand
Voor maat 3 moet het aantal keren afspelen op 4 worden ingesteld.
Voor maat 5 moet het aantal keren afspelen op 3 worden ingesteld.
Dit voorbeeld worden de maten als volgt afgespeeld: 1-3, 1-2,4-5, 1-3, 1-3, 1-2,4-5, 1-2,6-8
Zie het hoofdstuk Sjablonen en stijlen
Waarden van de "Stijl voor tekst in Volta" kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Tekststijlen→Volta.
Sprongen en markeringen worden gebruikt om herhaalde secties in een partituur te maken.
Sprongen zijn onder meer:
Markeringen zijn onder meer:
Gebruik een van de volgende methoden
Sprongen en markeringen zijn tekstobjecten en kunnen als zodanig worden bewerkt in het "Tekst" gedeelte van het Eigenschappen paneel. Je kunt ook de tekst naar wens bewerken en vormgeven.
Als je een sprong of markering selecteert kunnen de afspeeleigenschappen ervan worden bekeken in het "Spring" of "Herhalingsteken" gedeelte van het Eigenschappen paneel.
In het geval van sprongen kun je de titels zien van de markeringen waarnaar het afspelen vervolgens springt. Deze standaardinstellingen zouden voor de meeste gebruikers moeten werken maar je kunt desgewenst de bestemmingsmarkeringen wijzigen, zolang de benoemde objecten maar in de partituur voorkomen.
Je kunt ook aangeven of herhalingen worden meegenomen of niet in de sectie waarnaar wordt gesprongen, door "Speel herhalingen af" aan of uit te vinken
Voor markeringen kun je alleen de titel van de markering bekijken en bewerken.
Eigenschappen die specifiek zijn voor sprongen en markeringen kunnen worden bewerkt in het Spring en Herhalingsteken gedeelte van het Eigenschappen paneel. Zie afspelen van sprongen en markeringen aanpassen (hierboven).
Zie ook tekst eigenschappen.
Je kunt de standaard tekst eigenschappen van alle herhalingstekens van een bepaalde tekst stijl wijzigen ('Herhalingstekst links' of 'Herhalingstekst rechts') in Opmaak→Stijl→Tekststijlen.
Een maatherhalingssymbool geeft aan dat de vorige maat moet worden herhaald. Herhalingssymbolen van twee en vier maten geven de herhaling van de vorige twee of vier maten aan.
Om een maatherhaling symbool toe te passen, selecteer je een maat in de partituur en klik je op het maatherhalingspictogram in het Herhalingen & sprongen palet of sleep het symbool naar een maat.
Om een twee- of vier-maats herhalingssymbool toe te passen selecteer je de eerste maat van de voorgestelde herhalingssectie en klik je op het betreffende maatherhalingspictogram in het Herhalingen & Sprongen palet of sleep het icoon naar de eerste maat van de voorgestelde herhalingssectie.
Opmerking: mogelijk dien je op het Meer pictogram in het palet te klikken om de twee en vier-maats herhalingssymbolen zichtbaar te maken.
In het geval van herhalingen van meerdere maten verschijnt er een "maatgroeperings" symbool boven en tussen maten. Hierdoor blijven de maten waar mogelijk bij elkaar op hetzelfde systeem, in geval van automatische opmaak wijzigingen in de partituur. Dit symbool kan desgewenst worden verwijderd.
Met Positie getal in het Maatherhaling gedeelte van het Eigenschappen paneel kun je de verticale verschuiving van het nummer boven de maat bewerken.
Eigenschappen van alle maatherhalingen in de partituur kunnen worden ingesteld via Opmaak→Stijl…→Maatherhalingen:
Standaard worden herhalingen altijd afgespeeld. Als je herhalingen afspelen wilt uitschakelen,
Voor harppedaal zie Specifieke notatie: harp.
Dit hoofdstuk concentreert zich op de soorten pianopedaalmarkeringen die beschikbaar zijn. Voor informatie over de verschillende pianopedalen zie wikipedia-artikel.
Ondersteunde markeringen, waaronder:
Er zijn drie verschillende subtypen:
Type 1 omvat:
Visueel strekt de lijn of het symbool zich alleen horizontaal uit tot de nootkop die aan het eindanker is bevestigd.
Functioneel gezien, als die noot aan het startanker van een andere markering wordt bevestigd, zal de volgende markering automatisch verbinding maken en een vorm krijgen die lijkt op "-^-", wat indicatief is voor de pianotechniek. "pedaal losgelaten en opnieuw indrukken zonder de noot los te laten".
Hierboven is de automatische verbinding te zien, de weergave ervan is ook in lijn met de pianotechniek
Als het instrument SoundFonts gebruikt, zoals "MS Basic" of als het wordt geëxporteerd als MIDI-bestand, wordt er sustain (MIDI CC 64) gemaakt. Wanneer opeenvolgende type 1-markeringen een "-^-" creëren, komt het afspelen overeen met de pianotechniek, de eerste markering wordt door de synthesizer geïnterpreteerd als losgelaten op de noot die aan het eindanker is bevestigd. Enkele of navolgende markeringen van type 1 zorgen voor afspelen zoals type 2: aanhouden totdat de noot die aan het eindanker is bevestigd, eindigt.
De laatste twee type 1-markeringen hierboven zijn enkelvoudig of navolgend, ze creëren dezelfde weergave als type 2
Type 2 omvat:
Visueel strekt de lijn zich horizontaal uit tot een geschikte lengte die de volledige duur van de noot bestrijkt die aan het eindanker is bevestigd.
Functioneel gezien, als het instrument SoundFonts gebruikt, zoals "MS Basic" of wanneer het wordt geëxporteerd als MIDI-bestand, wordt er sustain (MIDI CC 64) gemaakt. Type 2 sustain altijd totdat de noot die aan het eindanker is bevestigd, eindigt.
Type 1 en 2 zijn uitwisselbaar door eigenschappen aan te passen.
Type 3 bevat de sostenutopedaalmarkering en aangepaste notenbalkteksten, ze zijn alleen bedoeld voor weergavedoeleinden en zijn niet-functioneel.
hierboven getoond een type 2-markering in de partituur
Voeg pedaalmarkeringen toe vanuit het Lijnen-palet, zie Andere lijnen: Een lijn toevoegen aan je partituur.
Aanpassen met Shift+←/→, wissel van handgreep met Tab, zie Elementen aanpassen: het bereik van een lijn wijzigen.
Helaas kan het zijn dat je een compromis moet sluiten met betrekking tot de weergavestijl of helemaal geen notatie moet maken als je de gewenste afspeeltechniek moet creëren, vanwege de uitgelegde functionele beperkingen van Type 1 en Type 2. Vanaf MuseScore 4.1.1 creëert pedaalmarkering altijd alleen maar sustain afspelen (kan niet worden uitgeschakeld), waardoor het onmogelijk wordt om de "een overtollig symbool toe te voegen en het onzichtbaar te maken"-truc te gebruiken.
Om een vorm te creëren die lijkt op "-^-" met opeenvolgende Type 1-markeringen, zorg ervoor dat het eindanker correct is bevestigd, wat meestal aan de eerste noot van de volgende maat is in plaats van aan de laatste noot van de vorige maat. Deze grote afbeelding toont het juiste eindanker-resultaat.
MuseScore 4.1.1 biedt geen sneltoetsen voor paletitems, de sneltoets die beschikbaar is in MuseScore 3 en die je kunt gebruiken om hetzelfde (laatst gebruikte) paletitem opnieuw toe te passen, is verwijderd (nog niet opnieuw geïmplementeerd).
Niet te verwarren met Harppedaalwissel
Gebruik type 1-markeringen, uitgelegd in de sectie "markering toevoegen".
Voor problemen met betrekking tot het importeren/exporteren van MusicXML zijn er aankomende wijzigingen in MuseScore 4.2, zie de forumdiscussie (Engelstalig) [voel je vrij om de informatie hier bij te werken]
Selecteer pedaalmarkering(en), in Eigenschappen paneel Pedaalsectie kan de Lijn worden ingesteld, de extra optie beschikbaar voor pedaalmarkering is het selectievakje "Lijn met sterretje" weergeven in het tabblad Stijl. Vink dit aan om de standaardlijn zichtbaar te maken bij afdrukken en exporteren.
Waarden van de "Stijl voor pedaallijnen" kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Pedaallijnen.
Waarden van de "Stijl voor tekst in pedaal" kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Tekststijlen→Pedaal
Zie ook Lijnstijl.
Selecteer een noot in de stem die je omhoog of omlaag wilt verplaatsen naar de andere notenbalk. bijv.
Druk op Ctrl+Shift+↓/↑ (Mac: Cmd+Shift+↓/↑) om de noot omhoog of omlaag te verplaatsen naar de andere notenbalk. Je kunt ook op het waardestreep over notenbalken pictogram klikken in de noteninvoerwerkbalk en dezelfde opties kiezen in het contextmenu.
Opmerking: Deze bewerking werkt op stembasis, in plaats van op individuele noten. Hieruit volgt dat als je er zeker van wilt zijn dat noten tijdens de bewerking op dezelfde notenbalk blijven, ze een andere stem moeten hebben dan de hierboven geselecteerde.
Om de hoek en hoogte van waardestreep aan te passen, klik je op de waardestreep en klik je vervolgens op een aanpassingsgreep en gebruik je de pijlen op het toetsenbord of sleep je de handgreep met een muis. bijv.
Als alternatief kun je nauwkeurigere aanpassingen maken in het waardestreep gedeelte van het Eigenschappen paneel.
[work in progress, please add missing info]
See Accordion notation and playback tutorial.
Fretborddiagrammen (of akkoorddiagrammen) verschijnen meestal boven de notenbalk op lead sheets en pianopartituren:
Ze worden vaak gebruikt voor gitaarakkoorden, maar met MuseScore kun je diagrammen maken voor elk snaarinstrument.
Een bibliotheek met gangbare gitaarakkoorddiagrammen (majeur, mineur en septiem) is te vinden in het Fretborddiagrammen palet.
Beweeg de cursor erover om de akkoordnaam van een diagram in het palet weer te geven.
Gebruik een van de volgende methoden:
Wanneer een van de vooraf ingestelde diagrammen op de partituur wordt toegepast, wordt er automatisch een akkoordsymbool boven geplaatst. Dit gekoppelde akkoordsymbool heeft dezelfde eigenschappen als een op zichzelf staand akkoordsymbool en kan als zodanig worden bewerkt en verplaatst.
De standaard plaatsing van een akkoordsymbool ten opzichte van het bovenliggende diagram wordt bepaald door de eigenschap "Afstand tot fretborddiagram" (ingesteld in Opmaak→Stijl...→Akkoordsymbolen→Positionering). Deze waarde heeft een wisselwerking met het akkoordsymbool Minimale akkoord afstand (om deze te bekijken druk je op Uiterlijk in het Eigenschappen) paneel. Pas de positie van het diagram handmatig aan als je dit wilt overschrijven.
Een gekoppeld akkoordsymbool kan onafhankelijk van het diagram worden verwijderd. Je kunt ook een nieuw gekoppeld akkoordsymbool aan een fretborddiagram toevoegen: zie Een akkoordsymbool invoeren.
Opmerking: Noch fretborddiagrammen, noch hun gekoppelde akkoordsymbolen worden beïnvloed door transpositie commando's.
Opmerking: Zie ook Fretborddiagram eigenschappen (hieronder).
De standaard vingermarkering is een ronde zwarte stip, wat voldoende is voor standaard akkoord- (en toonladder-) diagrammen. Er zijn echter een aantal andere vormen beschikbaar - kruis, vierkant en driehoek - om andere notatiestijlen mogelijk te maken.
Sommige arrangeurs en docenten hebben de basisvorm van het fretborddiagram uitgebreid met vingermarkeringen in verschillende vormen en meerdere punten per snaar. Jazzgitarist Ted Greene en zijn opvolgers zijn opmerkelijke voorbeelden.
Meerdere punten notatiestijl. Met deze benadering wordt eerst het akkoord gespeeld dat wordt aangegeven door ronde punten op het fretborddiagram (zie onderstaande afbeelding). Vervolgens worden de opeenvolgende tellen gemarkeerd door akkoordsymbolen en wordt de akkoordvingerzetting aangepast om andere vormen in hetzelfde diagram op te nemen. De gebruikelijke speelvolgorde is: punt → X → vierkant → delta, maar dit kan variëren.
Optionele notatiestijl. Een ander gebruik van meerdere punten per snaar zorgt ervoor dat andere symbolen optionele noten kunnen tonen in plaats van vertraagde noten:
Bewerk de volgende eigenschappen naar wens:
Wanneer een fretborddiagram is geselecteerd, zijn de eigenschappen zichtbaar in het Eigenschappen paneel:
Onderaan het Fretborddiagrammen gedeelte in het eigenschappen paneel staat een afbeelding van het geselecteerde fretborddiagram. Alle wijzigingen die in deze afbeelding worden aangebracht, worden ook automatisch toegepast op het fretborddiagram in de partituur.
Standaard eigenschappen van fretborddiagrammen kunnen worden ingesteld in Opmaak→Stijl...→Fretboarddiagrammen:
Bends worden gemaakt met de Bend/toonbuiging optie in het Gitaar palet.
Gebruik een van de volgende opties om een of meer bends aan de partituur toe te voegen:
Er wordt een standaard bend aan de partituur toegevoegd. Je kunt deze bend aanpassen of kiezen uit een reeks alternatieven met "Bend/toonbuigingstype" in de Bend/toonbuiging gedeelte van het Eigenschappen paneel.
De vorm en lengte van de bend kunnen worden bewerkt in de grafische weergave in het Bend/toonbuiging gedeelte van het Eigenschappen paneel:
Elk rood lijnsegment tussen blauwe knooppunten vertegenwoordigt één stap in de bend en elke stap strekt zich horizontaal uit over 1 sp. in de partituur. De helling van een lijn geeft aan of het een opwaartse, een neerwaartse of een vast te houden bend is. Dus de bovenstaande grafiek beschrijft een opwaartse buiging en deze wordt vervolgens vastgehouden - totale lengte 2sp.
De verticale as van de grafiek vertegenwoordigt de hoeveelheid waarmee de toonhoogte omhoog of omlaag wordt gebogen. Eén eenheid (de zijde van een klein vierkantje) is gelijk aan een kwarttoon, 2 eenheden aan een halve toon, 4 eenheden aan een hele toon, enzovoort.
Om nog een stap aan een bend toe te voegen
Om een bend stap te verwijderen
De hoogte van de bend wordt automatisch aangepast zodat eventuele tekst net boven de notenbalk verschijnt. Deze hoogte kan indien nodig worden aangepast met een tijdelijke oplossing:
Bends kunnen vrij worden verplaatst met behulp van de methoden die worden getoond in positie van elementen aanpassen.
Tremolohendel symbolen zijn beschikbaar in het Gitaar palet (zoek naar de extra grote "V") en worden op dezelfde manier toegepast en aangepast als bendsymbolen (hierboven)—met een vergelijkbare grafische interface in het "Tremolohendel" gedeelte van het Eigenschappen paneel.
Je kunt kiezen uit een reeks voorinstellingen in "Tremolo-balk type" of je eigen aangepaste versie maken.
Slide's zijn te vinden in het Arpeggio's en glissando's palet. Er zijn twee soorten:
Slide's hebben standaard een afspeeleffect op de partituur. Je kunt dit uitschakelen door "Speel af" uit te schakelen in de sectie Algemeen van het Eigenschappen paneel.
Gebruik een van de volgende methoden:
In het geval van tussen slide's die van het ene akkoord naar het volgende gaan, zal het programma waar mogelijk proberen de juiste noten te koppelen. Als verdere aanpassing nodig is, zie hieronder.
Voor tussen-slide's kunnen de volgende eigenschappen worden aangepast in het Glissando gedeelte van het Eigenschappen paneel.
Tussen slide's:
Een handgreep verticaal of horizontaal verplaatsen, van de ene noot naar de volgende:
Slides in/uit:
Om de positie van de eindhandgreep aan te passen:
Een barre-lijn is een tekstlijn getekend boven een gitaar notenbalk om aan te geven dat de passage een hele of halve barre vereist. Symbolen zoals de volgende komen vaak voor in gitaarmuziek:
Volledige barre (2e fret):
Halve barre (2e fret):
De C voor de Romeinse cijfers kan worden weggelaten en andere variaties in lijnstijl en tekst zijn mogelijk, aldus de uitgever.
Om een barre toe te passen:
Om de lengte van een lijn aan te passen, zie het bereik van een lijn aanpassen.
Hammer-on en pull-off symbolen worden genoteerd als bogen. Als je ook tekstannotaties nodig hebt, maak deze dan met notenbalktekst. Ze kunnen worden opgeslagen in een palet voor toekomstig gebruik (zie Elementen uit je partituur toevoegen).
Een natuurlijke harmonische kan op drie manieren worden genoteerd:
Een annotatie, zoals "Nat. Har.", "N.H.", "Har.", wordt meestal bijgevoegd, evenals snaar- en fretgetallen. De nootkop kan standaard of ruitvormig zijn en open in plaats van zwart weergegeven. Fretgetallen kunnen Arabisch of Romeins zijn, enzovoort.
Afspelen herstellen: Als de harmonische niet op de juiste toonhoogte worden afgespeeld, demp ze dan en creëer een verborgen stem die de harmonische op werkelijke toonhoogte bevat.
Zie ook Harmonische notatie lezen op de klassieke gitaar (douglasniedt.com) - Engelstalig.
Een natuurlijke harmonische in de tablatuur kan eenvoudig worden weergegeven als een fretmarkering, of kan worden gevolgd door een punt of worden omsloten door een ruit of een paar schuine haken. bijv.
Een paar schuine haken maken:
Je moet ervoor zorgen dat de notenbalk/tablatuur-paren niet gekoppeld zijn, aangezien je elke notenbalk onafhankelijk van de andere moet kunnen bewerken.
De soorten gitaarvingerzetting en hoe deze toe te passen worden uitgelegd in vingerzetting.
Muziek voor snaarinstrumenten met frets wordt gewoonlijk genoteerd met tablatuur (vaak afgekort als tab). Dit geeft een visuele weergave van de snaren en fretgetallen. Tablatuur wordt vaak gebruikt in combinatie met traditionele notenschriftnotatie.
Er wordt een verscheidenheid aan tablatuursjablonen voor veelgebruikte instrumenten meegeleverd. Als dit niet helemaal is wat je zoekt, dan kun je eenvoudig het sjabloon wijzigen (zie Tablatuur notenbalktype wijzigen) en/of pas de notenbalk aan (zie Tablatuur: aanpassen).
Er zijn drie mogelijkheden:
Tablatuur maken als onderdeel van een nieuwe partituur:
Om een tablatuurbalk in een bestaande partituur te maken:
Muziek voor de gitaar (en andere getokkelde snaarinstrumenten) wordt vaak genoteerd met behulp van gepaarde standaard en tablatuur notenbalken. In MuseScore kunnen de notenbalken gekoppeld of niet-gekoppeld zijn.
Gekoppeld: Elke wijziging die je aanbrengt in de notenbalk in de ene notenbalk, werkt automatisch de andere bij.
Niet gekoppeld: Elke notenbalk wordt onafhankelijk bewerkt. Om de andere notenbalk bij te werken, kopieert en plak je de relevante notatie.
Opmerking: In beide gevallen deelt het notenbalk/tablatuurpaar het zelfde instrument.
Er zijn twee manieren om dit te doen bij het maken van een nieuwe partituur (A of B):
A. Alleen voor gekoppelde notenbalken:
B. Voor gekoppelde of niet gekoppelde notenbalken:
Gebruik deze methode als je iets wilt toevoegen aan een bestaande partituur:
Opmerking: Als je al één notenbalk van een standaard/tab-paar in je partituur hebt, kun je eenvoudig de ontbrekende notenbalk toevoegen vanuit het Instrumenten paneel. Zie Toevoegen en configureren van notenbalken.
Opmerking voor historische instrument tablatuur: A tot K (sla I over) kan ook worden gebruikt om de getallen 0 tot 9 in te voeren. In de Franse tablatuur verschijnen in plaats daarvan de overeenkomstige letters. Voor L, M, N moet je respectievelijk 10, 11, 12 typen.
Zie ook noten en rusten bewerken (hieronder).
Zie ook noten en rusten bewerken (hieronder).
Of je nu een toetsenbord of muis gebruikt, je kunt de nootduur op een van de volgende manieren instellen:
Opmerking: Dit is alleen van toepassing op de noteninvoermodus. Als je de duur van een geselecteerde noot in normale modus wilt wijzigen, zie Duur wijzigen in normale modus.
MuseScore ondersteunt ook tablatuurnotatie voor historische instrumenten zoals de renaissance- en barokluiten, Theorbe enz. Er zijn een aantal notatiesystemen in gebruik (Frans, Italiaans, Duits, Spaans), maar de meest voorkomende is Frans.
Franse tablatuur bevat 6 lijnen die de top 6 gangen vertegenwoordigen. In plaats van cijfers worden fretmarkeringen aangegeven met letters, zoals uitgelegd hierboven. Alle noten op basgangen onder de 6e snaar (met of zonder frets) worden weergegeven door symbolen in de ruimte onder de 6e lijn van de tablatuur.
Om symbolen onder de 6e lijn in te voeren:
In noteninvoermodus:
In normale modus:
Opmerking: De fretmarkering kan niet hoger zijn dan de waarde "Aantal frets" die is ingesteld in het dialoogvenster snaargegevens bewerken.
Om de fretmarkering naar een aangrenzende snaar te verplaatsen zonder de toonhoogte te veranderen:
In noteninvoermodus:
In normale modus:
Gebruik een van de volgende methoden:
Opmerking: deze bewerking kan alleen plaats vinden als de relevante snaar vrij is en die noot kan produceren.
Zie Wijziging van de duur in de normale modus.
Om een fretmarkering te veranderen in een crosshead/ghost-noot:
Opmerkingen: (1) Als de stemming wordt gewijzigd op een tabbalk die al enkele noten bevat dan worden fretmarkeringen automatisch aangepast (indien mogelijk). (2) Elke wijziging in de stemming van een bepaald instrument is alleen van toepassing op de betreffende partituur en verandert geen enkele standaardinstelling van het programma.
De nieuwe snaar wordt onder de geselecteerde snaar ingevoegd. Je moet ook het aantal lijnen aanpassen in Notenbalk/partij-eigenschappen→Geavanceerde stijl-eigenschappen.
Opmerking: Na het verwijderen van een snaar moet Je ook het aantal lijnen aanpassen in Notenbalk/partij-eigenschappen→Geavanceerde stijl-eigenschappen.
Deze functie wordt gebruikt om een (bas)gang te markeren als niet-gestopt (d.w.z. als een harpsnaar, altijd open gespeeld). Dit betekent dat alleen "0" (nul) of "a" wordt geaccepteerd als fretmarkering, elke andere fretmarkering wordt geconverteerd naar 0/a.
Deze eigenschap definieert het maximale aantal frets dat op een tablatuurbalk kan worden ingevoerd.
MuseScore biedt een reeks veelgebruikte tablatuurtypen. Als je het type tablatuur wilt wijzigen, kies je een van de volgende twee opties:
Opmerking: Zie tablatuur uiterlijk aanpassen (hieronder) voor gedetailleerde aanpassingsopties.
Je ziet de termen "eenvoudig", "regulier" en "volledig" in de namen van de tablatuurtypes:
Dit geeft je toegang tot de volledige reeks aanpassingsopties voor de tablatuur. Zie Notenbalk/partij-eigenschappen: Tablatuur notenbalk opties.
De standaard instellingen worden ingesteld in Opmaak→Stijl→Tablatuur.
Een capo is een apparaat dat op de toets van een snaarinstrument met frets, zoals de gitaar, kan worden geklemd. De capo verkort effectief de snaren, waardoor het instrument in een hogere toonsoort speelt dan normaal.
Met MuseScore kun je dit effect nabootsen door een Capo markering toe te voegen aan de notenbalk van een instrument (of notenbalken). Hierdoor wordt het afspelen automatisch naar de gewenste toonhoogte getransponeerd, terwijl de noten of fretmarkeringen, ongewijzigd blijven. Gedeeltelijke capo's, waarbij slechts enkele snaren worden ingekort, zijn ook mogelijk (zie hieronder).
Het capo element is beschikbaar in het Gitaar palet, dat standaard verborgen is.
Om het capo element te vinden:
Als alternatief kun je het Gitaar palet permanent zichtbaar maken:
Opmerkingen: Het dialoogvenster Voeg paletten toe is momenteel niet toegankelijk voor schermlezers, dus blinde gebruikers moeten de eerste methode gebruiken (via zoeken).
Het pop-upvenster met capo instellingen verschijnt wanneer je een nieuwe capo markering toevoegt of een bestaande capo markering in de partituur selecteert.
Opmerking: Toetsenbordgebruikers kunnen op Tab drukken om de pop-up capo instellingen te markeren nadat deze is verschenen en vervolgens de pijltoetsen gebruiken om door de beschikbare instellingen te navigeren. Als je een tweede keer op Tab drukt, verdwijnt de pop-up. Om het terug te krijgen, deselecteer je eenvoudig de capo markering met Alt+Links en selecteer je deze opnieuw met Alt+Rechts en druk vervolgens op Tab om de pop-up te activeren stellen.
Als je Uit selecteert, verandert de tekst in de partituur standaard in "Geen capo".
Het Fret getal verwijst naar de fret waar de capo moet worden toegepast. Fret 1 transponeert de toonsoort bijvoorbeeld een halve toon omhoog, fret 2 een hele toon, enzovoort. De tekst in de partituur wordt automatisch bijgewerkt.
Als je bijvoorbeeld fret 4 kiest, de laat de tekst in de partituur 'Capo 4' zien.
Opmerking: De toetsenbordfocus kan vastlopen bij het bewerken van het fret getal. Als dit gebeurt, druk dan op Omhoog en Omlaag om de waarde van het getal te wijzigen en druk vervolgens op < kbd>Rechts om naar de onderstaande selectievakjes Pas toe op snaar te gaan.
Met de selectievakjes in de sectie Pas toe op kun je opgeven dat een capo alleen op bepaalde snaren moet worden toegepast. Wanneer ten minste één snaar wordt uitgeschakeld, verandert de tekst in de partituur om een gedeeltelijke capo aan te geven.
Als je bijvoorbeeld fret 4 kiest en vervolgens de snaren 1 en 2 uitschakelt, zal de tekst in de partituur zeggen: "Gedeeltelijke capo: Fret 4 op snaren 3, 4, 5, 6".
Om de bewoording van de capo tekst aan te passen:
Met behulp van bovenstaande stappen kun je, indien gewenst, de capo instelling op verschillende punten in de partituur variëren. Elk capo heeft invloed op de transpositie van alle muziek die erop volgt, tot aan de volgende capo markering.
Opmerking: Het is niet mogelijk om meer dan één capo tegelijkertijd toe te passen. Deze functie staat gepland voor een latere release.
Deze pagina beschrijft de functies die zijn toegevoegd in MuseScore 4.2. Voor het stemmen van snaren in oudere versies van MuseScore 4, zie Een tablatuur notenbalk aanpassen.
Om een snaarstemming instructie op een notenbalk toe te passen:
Er verschijnt een stemvorkpictogram boven je notenbalk.
Je kunt ook eerst een maat selecteren en vervolgens het het Snaarstemmingen element in het Gitaar palet.
Instructies voor het stemmen van snaren worden aan maten toegevoegd en hebben alleen invloed op de notenbalk waarop ze zijn toegepast (inclusief eventuele gekoppelde notenbalken). Je kunt meerdere snaarstemmingen op verschillende maten in je partituur toepassen. Elke snaarstemming geldt vanaf het begin van de maat waaraan deze is toegevoegd, tot aan het volgende snaarstemmingselement.
Nadat je een snaarstemmingselement aan een notenbalk hebt toegevoegd, kun je de gewenste stemming voor het instrument specificeren.
Het stemvorkpictogram wordt vervangen door de conventionele stemtekst instructie, bestaande uit omcirkelde cijfers voor elk van de snaren van het instrument en tekst aanduidingen die de nieuwe toonhoogte van elke snaar aangeven.
Je kunt de tekst voor het stemmen van de snaren aanpassen, zodat een willekeurig aantal snaren en elke gewenste toonhoogte wordt weergegeven:
Merk op dat de 'oog'-iconen alleen de tekst instructie op de partituur tonen of verbergen. De daadwerkelijke stemming van elke snaar, voor zover deze invloed heeft op de afspeel- en tabulatuur-fretposities (zie hieronder meer), wordt bepaald door de toonhoogte die wordt aangegeven in het vak naast elke snaar – ongeacht of de steminstructie van die snaar in de partituur wordt getoond of verborgen.
Wanneer een alternatief stemelement op een notenbalk wordt toegepast, wordt voor elke snaar de gespecificeerde toonhoogte weergegeven als een open positie ("0") in de notenbalk van de tabulatuur.
Tijdens het afspelen blijft de toonhoogte van alle fretposities langs elke snaar relatief ten opzichte van de toonhoogte van de open snaar, bijvoorbeeld:
De notatie in een gekoppelde standaard notenbalk blijft onaangetast door de aanwezigheid van alternatieve snaarstemmingen. Hierdoor kan de speler de klinkende toonhoogtes van elke snaar blijven lezen.
Soms, vooral in gevallen waarin elke snaar op het instrument uniform is gestemd, kan het voor de speler de voorkeur verdienen om de standaardnotatie op de ‘normale’ (dat wil zeggen vooraf afgestemde) toonhoogte te lezen in plaats van op de klinkende toonhoogte. Om dit te bereiken kan de standaard notenbalk worden getransponeerd.
Een regelmatig voorkomend voorbeeld is dat je de gitaar een halve toon lager wilt stemmen zonder de standaardnotatie te beïnvloeden. Om dit te bereiken:
Zowel de standaard notenbalk als iedere gekoppelde tablatuur notenbalk (indien van toepassing) tonen de fretposities en de standaardnotatie op de standaard toonhoogte (alsof er geen alternatieve stemming was gespecificeerd). Bij het afspelen wordt echter de alternatieve stemming gebruikt.
Als je Werkelijke toonhoogte inschakelt, worden de klinkende toonhoogtes weergegeven die op de standaard notenbalk zijn genoteerd.
[Alleen concept: meer informatie komt later beschikbaar]
Deze pagina beschrijft de functies die zijn toegevoegd in MuseScore 4.2. Voor oudere versies van MuseScore 4, zie Gitaar technieken.
Voor andere soorten toonbuigingen, zie toonbuiging voor koper- of houtblazers.
Vanaf MuseScore 4.2 kunnen vier soorten gitaarbends aan je partituur worden toegevoegd:
Deze bends zijn te vinden in het Gitaar palet
Over het algemeen verbinden bends in MuseScore twee noten met elkaar: een ‘beginnoot’ en een ‘aankomstnoot’.
Bends zijn contextueel, wat betekent dat als de aankomstnoot hoger is dan de startnoot, er een opwaartse buiging ontstaat. Omgekeerd, als de aankomstnoot lager is dan de startnoot, wordt er een lossing getekend.
Wanneer er een bend wordt toegevoegd aan een notenbalk in tablatuur, worden zowel de start- als de aankomstnoten ingevoerd als fretposities. De aankomstnoot wordt echter standaard verborgen. Hierdoor kun je reeksen van meerdere bends maken (zoals combinaties van bend-release) met alleen de tabulatuur notenbalk, zonder dat je noten in de standaard notenbalk hoeft in te voeren. Als je voornamelijk in de standaard notenbalk werkt, vind je het misschien handiger om deze fretposities te verbergen via de zichtbaar instelling in het eigenschappen paneel.
In alle gevallen wordt de bend hoeveelheid, zijnde de intervalafstand tussen de start- en aankomstnoten, weerspiegeld door de genoteerde toonhoogtes op de standaard notenbalk, waardoor je de vorm van een melodische lijn kunt zien, zoals deze wordt beïnvloed door de aanwezigheid van bend noten. Op de tablatuurbalk wordt de mate van buiging aangegeven door een numerieke indicator: "1" voor een hele toon, "1/2" voor een halve toon (halve toon), "1/4" voor een kwarttoon, enz.
Om een bend op je partituur toe te passen:
Windows Alt+B | macOS ⌥+B
Een standaard bend verbindt twee noten met elkaar: een ‘startnoot’ en een ‘aankomstnoot’. Standaard bends worden meestal gebruikt wanneer het gewenst is het ritme van het bendpatroon duidelijk te specificeren.
Wanneer er een bend aan een noot wordt toegevoegd, wordt deze automatisch naar de volgende noot in de partituur gemaakt (de aankomstnoot). Als er een rust volgt op de startnoot, zal MuseScore de rust vervangen, zodat de bocht een aankomstnoot heeft om mee te verbinden.
Windows Ctrl+Alt+B | macOS ⌘+⌥+B
Siernoot bends kunnen worden gebruikt om bends aan te geven die geen gedefinieerde ritmische duur hebben; ze worden over het algemeen vrij snel vóór de maat gespeeld.
Wanneer je een siernoot bend op een noot toepast, wordt deze automatisch een diatonische stap lager ingevoerd dan de noot die eraan voorafgaat.
Geen standaard sneltoets: stel je eigen sneltoets in voorkeuren
Pre-bands duiden op een snaar die is gebogen voordat hij werd aangeslagen. Op de standaard notenbalk wordt deze weergegeven als een stokloze siernoot tussen haakjes. Op de tablatuurbalk wordt deze geïllustreerd met een rechte in plaats van een gebogen pijl.
Geen standaard sneltoets: stel je eigen sneltoets in voorkeuren
Lichte bends zijn het enige bend type in MuseScore dat geen verbinding maakt met een aankomstnoot.
Ze zijn altijd ingesteld op een vooraf gedefinieerde ¼ van een toon en buigen altijd vanaf de beginnoot naar boven.
Het vasthouden wordt aangegeven door een horizontale stippellijn tussen twee bends. Het wordt alleen weergegeven in de tablatuurbalk.
Er worden automatisch lijnen getekend waar een bend noot vervolgens aan een of meer noten wordt vastgemaakt.
Bovendien kun je vasthoud-lijnen handmatig weergeven of verbergen waar dit zinvol is.
Zowel de intervalgrootte als de afspeelsnelheid van de bends kunnen worden aangepast in MuseScore, door de toonhoogte van de gebogen noten op de standaard notenbalk te wijzigen of door de bend curve in het eigenschappen paneel aan te passen.
Om de mate van buiging van een standaard bend, siernoot bend of pre-bend in de standaard notenbalk te veranderen, verhoog of verlaag je eenvoudigweg de toonhoogte van de start- of aankomstnoot in de partituur. De fractionele indicator in elke gekoppelde tablatuur notenbalk wordt automatisch aangepast.
Zowel de mate van buiging als de afspeelsnelheid kunnen worden aangepast via het Eigenschappen paneel.
Om de mate van buiging aan te passen:
Het meest linkse punt van de bend curve komt overeen met de startnoot in een bend. Het meest rechtse punt komt overeen met de aankomstnoot.
Door het meest rechtse (eindpunt) van de curve naar boven te slepen, wordt de aankomstnoot in stappen van ¼-toon verhoogd. Op dezelfde manier verlaagt het naar beneden slepen van het eindpunt de toonhoogte van de aankomstnoot. De fractionele indicator in de tablatuur notenbalk en de genoteerde toonhoogte in de standaard notenbalk, zullen dienovereenkomstig worden bijgewerkt.
De afspeelsnelheid van een bocht aanpassen:
Door een curvepunt horizontaal te slepen, verandert alleen de afspeelsnelheid, inclusief de duur gedurende welke de start- en aankomstnoten worden vastgehouden (aangegeven met een horizontale lijn). Het heeft geen invloed op de ritmische notatie in de partituur.
MuseScore maakt het ook mogelijk om een bend op akkoorden toe te passen en unisono bends te creëren.
Om een bend op een akkoord toe te passen:
Om een unisono bend te creëren:
Bij unisono bend kan het handig zijn om de bend in de notenbalk van de tablatuur aan te brengen, zodat je makkelijker kunt zien welke snaar precies gebogen wordt.
Om het uiterlijk van bends in de hele partituur aan te passen:
In dit dialoogvenster kun je het volgende wijzigen:
Harpen hebben doorgaans zeven snaren per octaaf, met één snaar per toonhoogteklasse van C tot B. Moderne harpen hebben ook zeven pedalen, die elk drie standen hebben: midden (natuurlijk), hoogste (verlaagd) en laagste (verhoogd). Als je het pedaal vanuit de middenpositie omhoog brengt, wordt de spanning van één toonhoogteklasse snaren in elk octaaf losser, waardoor de noten een halve stap lager worden en het pedaal lager resulteert in noten die een halve stap hoger zijn. Als je bijvoorbeeld het C-pedaal naar de laagste positie beweegt, spelen alle C-snaren C#.
In genoteerde muziek voor pedaalharpen geven diagrammen of tekst markeringen in de partituur aan wanneer de pedaalposities moeten worden gewijzigd om de speelbare noten te veranderen.
Vanaf MuseScore 4.1 is het harppedaaldiagram element beschikbaar in het Harp palet.
Noten die niet met de geselecteerde pedaalconfiguratie kunnen worden gespeeld, worden rood.
De diagramweergave toont elk pedaal, terwijl de tekstweergave alleen de noten toont die moeten worden gewijzigd sinds de laatste pedaalmarkering.
Standaard verschijnen diagrammen boven de notenbalken en verschijnen er tekst markeringen ertussen.
Om een diagram te wijzigen, selecteer je het in de partituur om het pop-upvenster opnieuw te openen.
Het diagram komt visueel overeen met de zeven harppedalen. De drie links van de verticale lijn zijn de linkervoetpedalen; de vier aan de rechterkant komen overeen met de rechtervoet. Van links naar rechts zijn de noten die de pedalen bedienen:
Een balk op de lijn geeft de middenpositie aan, die een natuurlijke noot speelt. Een balk boven de lijn vertelt de speler dat hij het pedaal omhoog moet brengen, waardoor de noot verlaagd wordt en een balk eronder geeft aan dat hij het pedaal moet laten zakken, waardoor de noot verhoogd wordt.
De speelbare noten die in het onderstaande diagram worden aangegeven, zijn bijvoorbeeld C#, D, E, F#, G#, A en B.
De bovenste regel met noten verwijst naar de pedalen die door de rechtervoet worden bediend en de onderste regel naar de linkerpedalen.
Het eerste exemplaar van een harppedaal tekst diagram in de partituur toont altijd de posities van alle zeven pedalen. De tekst weergave toont alleen de noten die moeten worden gewijzigd sinds de laatste pedaalmarkering.
Tekst diagrammen verschijnen standaard tussen de notenbalken maar kunnen handmatig worden verplaatst.
In percussienotatie worden de lijnen en openruimtes van de notenbalk toegewezen aan verschillende instrumenten - in plaats van verschillende toonhoogtes - en wordt een reeks verschillende nootkopvormen gebruikt.
Het onderstaande voorbeeld toont een eenvoudig drumkit ritme op een vijfregelige muziekbalk. Over het algemeen wordt het ritme van de basdrum op de onderste ruimte van de notenbalk geschreven, de snaredrum op de derde ruimte en de gesloten hi-hat, met kruiskopnoten, op de ruimte boven de notenbalk
Drumkit partituren worden vaak geschreven met behulp van twee stemmen: stem 1 (met stokken omhoog) voor instrumenten die met de handen worden bespeeld, zoals drums en bekkens en stem 2 (met stokken naar beneden) voor instrumenten die met de voeten worden bespeeld, zoals de basdrum en het hi-hatpedaal.
Percussiemuziek wordt meestal geschreven op een 5-regelige, 3-regelige of 1-regelige notenbalk, afhankelijk van het instrument. Wanneer een percussie-instrument wordt gemaakt met behulp van de Nieuwe partituurdialoog, kiest MuseScore automatisch het meest geschikte notenbalktype. Dit kan later, indien nodig, worden gewijzigd met behulp van de kolom "Notenbalktype" in het Instrumenten paneel.
ZieEen partituur opzetten en/of Instrumenten paneel.
Er zijn verschillende manieren om muziek op een percussiebalk in te voeren:
Nadat elke noot of rust is ingevoerd, gaat de cursor automatisch vooruit zodat deze in de juiste positie staat voor volgende invoer.
Deze methode is geschikt voor het toevoegen van instrumenten waarvoor een sneltoets wordt weergegeven in het drum-invoerpalet.
Opmerking: sneltoetsen kunnen worden gewijzigd in het dialoogvenster Bewerk drumset.
Noten toevoegen aan een percussiebalk met een MIDI-keyboard:
Opmerking: Raadpleeg een GM2-drumkaart voor details over welke MIDI-keyboardtoets overeenkomt met welk percussie-instrument.
Om noten toe te voegen aan een percussiebalk vanaf het virtuele Pianoklavier:
Opmerking: Raadpleeg een GM2-drumkaart voor details over welke pianotoets overeenkomt met welk percussie-instrument.
Je kunt de notatie van instrumenten in het MuseScore-instrument "drumset" aanpassen met behulp van het dialoogvenster Bewerk drumset en
Om de percussie notenbalk aan te passen, zie Notenbalk/partij-eigenschappen en de hoofdstukken onder Specifieke notatie: Percussie.
Het dialoogvenster Bewerk drumset kan worden geopend in noteninvoermodus vanuit het Drum-invoerpalet door op de Bewerk drumset te klikken (linksonder in het programmavenster). Je kunt ook in normale modus met de rechtermuisknop op de percussie notenbalk klikken en Bewerk drumset... selecteren.
Aan de linkerkant is een lijst met beschikbare percussie-instrumenten. Je kunt deze in MIDI-nummervolgorde plaatsen door op "Nr." kop te klikken. Dit toont ze ook automatisch in nootvolgorde. Nogmaals klikken zet de lijst in omgekeerde volgorde.
Aan de rechterkant van het dialoogvenster zie je hoe het geselecteerde instrument wordt weergegeven op de percussiebalk: de naam, positie, het type nootkop en de richting van de stok.
Alle wijzigingen die hier worden aangebracht worden automatisch opgeslagen in het MuseScore-bestand (nadat je op Ok hebt gedrukt). Je kunt de drumset ook afzonderlijk opslaan als een drumsetbestand.
[het volgende is werk in uitvoering, "grote percussie-revisie" komt eraan https://musescore.org/en/node/354177 , zie in de tussentijd het Musescore 3-handboek Drumnotatie, deze functie is nog steeds identiek in MuseScore 4.1.1 ]
Diddles kunnen worden toegevoegd door een achtste-noot Tremolo te gebruiken.
Zie Pedaal om een vibrafoonpedaallijn toe te voegen.
Zie Tremolo om een tromroffel aan je partituur toe te voegen.
Om handzetting (R, L) in te voeren:
Om mensurale tekens op een partituur toe te passen, moet je eerst een conventionele Maatsoorten toevoegen en vervolgens de weergave ervan wijzigen door het te vervangen door het juiste mensurale symbool in het maatsoort-eigenschappen dialoogvenster. Merk op dat deze tekens alleen voor de weergave zijn; het is niet mogelijk om de duurverhouding tussen verschillende nootwaarden te wijzigen en de feitelijke onderliggende maatsoort blijft ongewijzigd.
[wordt nog toegevoegd]
Oude muziek, zoals koormuziek uit de renaissance, kan worden geschreven zonder maatstreep of maatsoort. Dit kan in MuseScore als volgt worden bereikt:
Opmerking: In stap 4 kun je de maatstrepen onzichtbaar maken door ze allemaal te selecteren en op V te drukken.
Merk op dat de partituur zich nog steeds gedraagt alsof er maten aanwezig zijn. Maat-eigenschappen kunnen, indien nodig, worden toegepast.
Mensurstrich is een vorm van moderne notatie van oude muziek, waarbij maatstrepen tussen notenbalken worden geplaatst in plaats van eroverheen:
Om aan te geven dat er een reeks maten moet worden getokkeld, maar zonder het exacte ritme aan te geven:
Pas akkoordsymbolen op de gebruikelijke manier toe op de schuine strepen.
Het gebruik van schuine strepen per tel is een snelle en gemakkelijke manier om het tokkelen aan te geven. Het exacte ritme wordt aan de speler overgelaten en alleen de akkoordsymbolen worden afgespeeld.
Om het akkoord te noteren met schuine strepen van de juiste duur:
Om het tokkelritme te noteren, met de optie om correct af te spelen, moet je ritmische schuine streep-notatie gebruiken.
MuseScore heeft vier notenbalktypes, elk ervan heeft verschillende ingebouwde sjablonen, zie Notenbalk/partij-eigenschappen.
Om een aangepaste notenbalk te maken gebruikt in de hele partituur:
Om een aangepaste notenbalk aan te maken die gebruikt kan worden in een gedeelte van de partituur:
Modified Stave Notation (MSN) is een opmaak die veel wordt gebruikt in grote letters. Om MSN te gebruiken, zie de MuseScore 3 zelfstudiepagina Creating Modified Stave Notation in MuseScore, het werkt op dezelfde manier in MuseScore 4.
[Aan deze sectie wordt gewerkt. Voeg ontbrekende informatie toe.]
[Aan deze sectie wordt gewerkt. Voeg ontbrekende informatie toe.]
[Aan deze sectie wordt gewerkt. Voeg ontbrekende informatie toe.]
Download dit test partituurbestand MS4 Notenkopschemas.mscz
Notenkopschema's worden door muzikanten gebruikt om de betekenis van de vorm van de nootkop aan te geven. In Musescore 4.1.1 worden schema's voor een notenbalk "Notenkopschema" genoemd, dezelfde opties voor een noot wordt "Notenkopsysteem" genoemd, zie Nootkoppen.
MuseScore heeft er negen. Vijf ervan worden direct volledig ondersteund, geschreven notities zorgen voor correct afspelen. Er worden vier "vormnoot" notaties ondersteund wat betreft het weergeven van de nootkop. Gebruikers moeten profiteren van de Functie van getransponeerde instrumenten om de gewenste weergave te creëren, zie Nootkoppen.
Om aangepaste "vorm" notatie te maken, zie Nootkoppen.
De negen ondersteund door MuseScore zijn:
4 solège gerelateerde notaties:
4 vormnotaties, verdere configuratie nodig als je het gewenste afspeeleffect wilt creëren:
Zie Overzicht
[Aan deze sectie wordt gewerkt. Voeg ontbrekende informatie toe.]
Voor nootkopschema:
Een MuseScore tekst-object is een object dat individuele tekens bevat die kunnen worden ingevoerd en verwijderd door gebruik te maken van (typen op) een computertoetsenbord. Veel partituurobjecten zijn op tekst gebaseerd. Bijvoorbeeld
Enzovoort …
Tekst, van welk type dan ook, heeft altijd een element waaraan het is gekoppeld.
* Sommige soorten tekst (Titel, Ondertitel etc.) zijn geassocieerd met kaders
* Notenbalk en systeemtekst is gekoppeld aan een notenbalk
* Sprongen en markeringen zijn aan maten gekoppeld
* Vingerzetting is gekoppeld aan een bepaalde noot
* Kop- en voettekst verschijnen respectievelijk boven- en onderaan in de partituur.
Enzovoort …
Verschillende soorten op tekst gebaseerde objecten zijn niet uitwisselbaar: ze hebben verschillende eigenschapsvelden die een ander doel dienen dan graveren of visuele weergave. Een mp die Notenbalktekst gebruikt, kan bijvoorbeeld nooit worden geconfigureerd om het afspeel volume te wijzigen, omdat deze niet de Geluidssterkte eigenschap heeft. Je moet een nieuwe Dynamiek-tekst maken die de eigenschap Geluidssterkte heeft als je wilt dat de tekst het afspeel volume beïnvloedt.
Om het type te controleren: selecteer een tekst, het type wordt weergegeven op de statusbalk.
Gebruik de tabel in Soorten tekst om te beslissen welk type je nodig hebt. Volg de link naar handboekpagina's voor meer informatie.
Soort tekst | Gebruik | |
---|---|---|
Notenbalktekst | Tekst voor algemeen gebruik gekoppeld aan een enkele notenbalk: verschijnt alleen in die instrument partij. | |
Systeemstekst | Tekst voor algemeen gebruik gekoppeld aan een enkele notenbalk: verschijnt in alle instrument partijen. | |
expressie knop in het Tekst palet | Het is een notenbalktekst met eigen opmaak, met dezelfde functie (en beperking) als zodanig. | |
Vingerzetting | Cijfers of letters die aan noten zijn gekoppeld, laten zien welke vingers moeten worden gebruikt. | |
Liedtekst | Maak liedteksten gekoppeld aan een melodie. | |
Repetitietekens | Vergemakkelijk het oefenen, verdeel de partituur in secties, markeer passages enz. | |
Dynamiek | Geeft de luidheid van een noot of frase aan. | |
Basso continuo (becijferde bas) | Basso continuo notatie voor toetsenisten. | |
Kadertekst | Titel/componist/tekstschrijver informatie aan het begin van de partituur, liedteksten enz. | |
Kop-/voettekst | Paginanummers, copyright info etc. boven-/onderaan een pagina. | |
Instrument tekst | Wijzig het instrument in de notenbalk. | |
Herhalingen en sprongen (volta's) | Da Capo, Dal segno, Fine etc. | |
Akkoordsymbolen | Geef de akkoorden weer die bij een melodie horen: meestal boven de notenbalk. | |
Romeinse Cijfer Analyse (RNA) | Een akkoordanalysesysteem. | |
Handzetting | Letters (L en R) bevestigd aan (drum)noten die aangeven welke hand of voet te gebruiken. | |
Swing tekst | Verander van straight naar swing en vice versa. | |
Tempomarkeringen | Breng metronoom- en/of expressie aan. | |
Tekstlijnen | Volta's, ottavas, pedaal lijnen, gitaar barre lijnen etc. |
Bepaal welk objecttype je nodig hebt voordat je een tekst toevoegt, zie overzicht. Voor algemene graveer- of visuele weergavedoeleinden wordt het aanbevolen om een notenbalktekst of systeemtekst te gebruiken.
Een tekstobject kan worden ingevoerd via een palet, het menu Voeg toe of met behulp van een sneltoets. Het toevoegen van tekst aan een kader wordt elders behandeld, zie Tekstblokken.
Om een tekstobject uit een palet aan je partituur toe te voegen, selecteer je een of meer noten/rusten en klik je op het gewenste paletitem of sleep de tekst van het palet naar een noot/rust. bijv.
Als het tekstobject is gekoppeld aan een notenbalk, dan kun je deze toevoegen door een noot te selecteren en vervolgens een tekstoptie te kiezen uit Voeg toe→Tekst.
Veel tekst soorten kunnen worden ingevoerd met behulp van sneltoetsen. Je kunt een lijst met sneltoetsen zien naast de items in Voeg toe→Tekst.
Om een tekstobject te maken, selecteer je een noot en voer je de gewenste sneltoets in.
Om één of meer tekstobjecten te verwijderen, selecteer de objecten en druk vervolgens op Delete.
Gebruik een van de volgende methoden om naar de tekstbewerkingsmodus te gaan:
Je kunt nu de tekst binnen het tekstobject toevoegen, bewerken en opmaken.
Om de tekstbewerkingsmodus te verlaten, druk je op Escape of klik je op een deel van de partituur buiten het bewerkingsgebied.
De volgende sneltoetsen zijn beschikbaar in de modus tekstbewerkingsmodus:
Functie | Windows & Linux | Mac |
---|---|---|
Vet (in-/uitschakelen) | Ctrl+B | Cmd+B |
Schuin (in-/uitschakelen) | Ctrl+I | Cmd+I |
Onderstreep (in-/uitschakelen) | Ctrl+U | Cmd+U |
Verplaats cursor | Home, End, ←, →, ↑, ↓ | (Alt+) ←, →, ↑, ↓ |
Teken links van de cursor verwijderen | Backspace | Delete |
Teken rechts van de cursor verwijderen | Del | → Delete of Fn+Del |
Begin nieuwe regel | ↵ | enter |
Speciale tekens invoegen (zie hieronder) | F2 | Fn+F2 |
Tekens die niet beschikbaar zijn op het standaardtoetsenbord zijn toegankelijk via het Speciale tekens venster.
Om het Speciale tekens venster te openen druk je in tekstbewerkingsmodus op Shift+F2 of klik op Voeg speciale tekens in in het Tekst gedeelte van het Eigenschappen paneel.
Het dialoogvenster is onderverdeeld in 3 tabbladen: algemene symbolen, muziek symbolen en unicode symbolen. De tabbladen muziek en unicode zijn verder onderverdeeld in alfabetisch gerangschikte categorieën.
Door op een item in het dialoogvenster speciale tekens te klikken, wordt het onmiddellijk toegevoegd aan de tekst waar de cursor zich bevindt. Er kunnen meerdere items worden toegepast zonder het dialoogvenster te sluiten en je kunt zelfs doorgaan met normaal typen, tekens verwijderen, numerieke tekencodes invoeren, enz., terwijl het geopend is.
Een paar speciale tekens kunnen ook worden gemaakt met behulp van sneltoetsen, zie hieronder.
Speciale tekens sneltoetsen
Teken | Windows & Linux | Mac | Opmerking |
---|---|---|---|
Kruis ♯ | Ctrl+Shift+# | Cmd+Shift+# | Werkt mogelijk niet met sommige toetsenbordindelingen |
Mol ♭ | Ctrl+Shift+B | Cmd+Shift+B | |
Herstellingsteken ♮ | Ctrl+Shift+H | Cmd+Shift+H | |
Piano p | Ctrl+Shift+P | Cmd+Shift+P | |
Forte f | Ctrl+Shift+F | Cmd+Shift+F | |
Mezzo m | Ctrl+Shift+M | Cmd+Shift+M | |
Rinforzando r | Ctrl+Shift+R | Cmd+Shift+R | |
Sforzando s | Ctrl+Shift+S | Cmd+Shift+S | |
Niente n | Ctrl+Shift+N | Cmd+Shift+N | |
Z z | Ctrl+Shift+Z | Cmd+Shift+Z | |
Elisie ‿ | Ctrl+Alt+- | Cmd+Alt+- |
Opmaak in MuseScore heeft 2 hoofdniveaus, lees eerst Sjablonen en stijlen. Tekst-objecten hebben fijnere niveaus:
Het uiteindelijke uiterlijk en de functie van de meeste objecten in een partituurbestand worden bepaald door:
Opties in het Eigenschappenpaneel gedragen zich anders, afhankelijk van de huidige selectie.
"Lettertype", "Stijl", "Grootte", "Subscript en superscript" zijn zowel object-eigenschappen als opties voor de opmaak van individuele tekens. Wanneer je een object wijzig je dit met behulp van het Eigenschappenpaneel, wordt incompatibele opmaak van afzonderlijke tekens wordt hierbij verwijderd.
"Uitlijning", "Kader", "Tekststijl" zijn object-eigenschappen. Wanneer je afzonderlijke tekens selecteert en deze opties wijzigt in het Eigenschappenpaneel, worden in plaats daarvan de objecteigenschappen gewijzigd.
Om tekst inhoud te bewerken, zie Tekst invoeren en bewerken.
Gebruik het Eigenschappen paneel om de opmaak van individuele tekens te wijzigen. In MuseScore 4 is het instellingenoverzicht dat aanwezig is in MuseScore 2 en MuseScore 3 bijgewerkt en de functie van Tekstwerkbalk (Tekst bewerken) is geïntegreerd in het eigenschappen paneel.
Klik Meer om te zien:
Om tekst inhoud te bewerken, zie Tekst invoeren en bewerken.
Gebruik het eigenschappen paneel om de opmaak van het tekst-object te wijzigen, waardoor mogelijk alle tekens erin worden gewijzigd:
De opties spreken voor zich, deze speciale instellingen worden weergegeven nadat je op Meer klikt:
Volg notenbalk grootte: of de tekst grootte proportioneel verandert, zie Pagina-indeling.
Tekststijl: Wijzigt welke stijl een tekst-object in een partituur gebruikt, zie hieronder
Positie: Boven of onder de notenbalk, zie hieronder
Gebruik in het Eigenschappen paneel de eigenschap Tekststijl onder de Meer knop. Het concept van opmaak wordt uitgelegd in het overzicht. Alleen de "stijl voor tekst binnen een bepaald type object" die een tekst-object in een partituur gebruikt, kan worden gewijzigd, deze omvat de "Gebruiker-1" ... "Gebruiker-12", zie hieronder. Zie Sjablonen en stijlen.
Het Eigenschappen paneel wordt gebruikt voor het toewijzen van opmaak aan de tekst-object(en). Wanneer een tekst-object wordt gewijzigd, kunnen alle tekens daarin veranderen. Het Eigenschappen paneel wordt ook gebruikt voor het toewijzen van opmaak aan individuele tekens in een tekst-object, wanneer tekens zijn geselecteerd.
Het is belangrijk om te weten dat, zelfs wanneer tekens in een tekst-object zijn geselecteerd, sommige eigenschappen die in het venster Eigenschappen worden weergegeven nog steeds de instelling van het tekst-object zijn, maar niet de karaktereigenschap. Dit geldt ook voor de Positie eigenschap.
Gebruik in het Eigenschappen paneel de eigenschap Positie onder de Meer knop om de plaatsing van het tekst-object te wijzigen . Als er een overschrijvende optie bestaat voor dit type object, is deze in "stijl voor een bepaald type object", maar niet in "stijl voor tekst in een bepaald type object", zie "De waarden in een stijl wijzigen" hieronder. Zie ook het hoofdstuk Sjablonen en stijlen.
Het concept van opmaak wordt uitgelegd in het overzicht.
Begrijp eerst Sjablonen en stijlen. Om waarden binnen een stijl te wijzigen, gebruik je het "Stijl" venster: Opmaak→Stijl.
Om visuele instellingenwaarden toe te wijzen aan een eigen stijl: "Gebruiker-1" tot "Gebruiker-12", gebruik je het "Stijl"-venster: Opmaak→Stijl > Tekststijlen > Gebruiker-1 ... Gebruiker-12
Notenbalktekst en Systeemtekst zijn objecten voor de weergave doeleinden die hieronder zijn vermeld. Ze kunnen optioneel het afspelen van MuseScore beïnvloeden, alleen het gedeelte na de bijbehorende noot of rust wordt beïnvloed.
- Toepassen van swing- en straight-ritme (notenbalk- en systeemtekst).
- Partituur- en deeltitels toepassen.
- Capo afspelen voor gitaristen (notenbalktekst, alleen voor Musescore 4.0.2 en eerder. Voor Musescore 4.1.0 en hoger gebruik in plaats daarvan het nieuwe capo's toepassen hoofdstuk.)
- Andere algemene doeleinden niet alleen gedekt door andere tekst soorten. Verschillende soorten op tekst gebaseerde objecten zijn niet uitwisselbaar, zie Soorten tekst.
Expressietekst objecten geven muzikale expressies en uitvoerings-indicaties aan. Ze hebben geen invloed op het afspelen van MuseScore. Om dynamiek aan te geven en tegelijkertijd afspelen te creëren, gebruik je Dynamiek symbolen. Om het tempo tegelijkertijd aan te geven en te beïnvloeden, gebruik je Tempomarkeringen.
Notenbalk- en Systeemtekst zijn qua gedrag en functie vergelijkbaar.
Je kunt ook het pictogram "Notenbalktekst" naar een noot in de partituur slepen voordat je de gewenste tekst invoert.
Je kunt ook het pictogram "Expressie" naar een noot in de partituur slepen voordat je de gewenste tekst invoert.
Je kunt ook het pictogram "Systeemtekst" naar een noot in de partituur slepen voordat je de gewenste tekst invoert.
Nieuwe Systeemtekst verschijnt automatisch boven de bovenste notenbalk van het systeem (opmaak concept). Als je een gelijkaardige indicatie nodig hebt op een andere balk, voeg die dan toe aan die balk met behulp van notenbalktekst.
Sommige sjablonen hebben een extra functie. Wanneer je een systeemtekst aanmaakt, wordt deze automatisch gedupliceerd en net boven een andere lagere notenbalk weergegeven. Als een van beide exemplaren van het object wordt bewerkt, wordt de inhoud van beide bijgewerkt. Als een van beide wordt verwijderd, worden beide verwijderd. Deze sjablonen omvatten:
Bewerk eigenschappen van geselecteerde notenbalktekst-, systeemtekst- en expressietekstobject(en) in het Eigenschappen paneel. Tekstgerelateerde instellingen worden behandeld in het hoofdstuk Tekst opmaken.
Notenbalk- en systeemtekst kunnen optioneel het afspelen beïnvloeden. Afspeel gerelateerde instellingen kunnen worden bewerkt in de "Notenbalktekst-eigenschappen" en "Systeemtekst-eigenschappen" vensters. Wanneer een notenbalk- of systeemtekst wordt gedupliceerd of hergebruikt via een aangepast palet, dan worden de afspeelinstellingen opnieuw gebruikt.
Een expressietekst kan worden toegevoegd aan een noot waaraan al een dynamiek-symbool is gekoppeld. Als je dit doet, wordt het uitgelijnd op het dynamiek symbool. Dit gedrag en de eigenschap Eigenschappen: Expressie: Uitlijnen op dynamiek wordt uitgelegd in het hoofdstuk Dynamiek.
Notenbalktekst-eigenschappen, voor swing- en capo-instellingen, zijn als volgt toegankelijk:
Het venster "Systeemtekst-eigenschappen" heeft slechts één tabblad, het Swing-instellingen.
Zie hoofdhoofdstuk Sjablonen en stijlen.
"Stijl voor tekst binnen notenbalktekst" is speciaal, zie Tekst opmaken.
Waarden van de "Stijl voor tekst in expressietekst" kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Tekststijlen→Expressie
De muzikale terminologie tempo betekent de snelheid of het tempo van een compositie. Muzikanten gebruiken tempomarkeringen/markeringen om het tempo aan te geven. Ondersteunde tempomarkeringen zijn onder meer:
De synthesizer van MuseScore is gebaseerd op twee instellingen:
De handmatige / overschrijvende afspeelinstelling binnen geselecteerde object(en) Eigenschappen paneel gebruikt een speciale eenheid "BPM". "BPM" is het aantal kwartnoten binnen één minuut in decimaal getal. Het heeft niets te maken met de muzikale beat. Het is niet het hele getal dat conventioneel in metronoommarkeringen of in de partituur wordt gebruikt. Deze eenheid wordt ook gebruikt in het afspeelpaneel.
Muzikanten gebruiken tempomarkeringen om de waarde van één tel aan te geven, maar MuseScore gebruikt de telinformatie niet binnen tempomarkeringen. Maatinformatie wordt alleen verkregen van de Maatsoorten.
Tempomarkeringen zijn MuseScore-tekst, behalve de tempoveranderingslijnen. Dat zijn MuseScore-lijnen die tekst bevat, zie Tekst en Andere lijnen hoofdstuk. Ze gedragen zich als Systeemtekst of "Systeemtekstlijn".
Het afspelen volgt standaard de geschreven inhoud. Als je het getal bewerkt, verandert het afspelen ook. Dit gedrag is veranderbaar, zie de sectie "Het afspelen van tempomarkeringen wijzigen". Als de noot en de verlenginspunt per ongeluk worden verwijderd of als er een andere nootwaarde nodig is, moeten professionele symbolen worden gebruikt, zie de sectie "Uiterlijk veranderen".
Het tempo verandert langs het verankerde bereik van het object, zie het hoofdstuk Andere lijnen.
MuseScore begrijpt de geschreven inhoud niet. Deze items hebben een vooraf gedefinieerde tempo-instelling. In het Tempo-palet van Musescore 4.2, standaard:
De instelling kan worden gewijzigd, zie de sectie "Afspelen wijzigen".
MuseScore begrijpt de geschreven inhoud niet. In het Tempo-palet van Musescore 4.2, standaard:
Al deze instellingen kunnen worden gewijzigd, zie de sectie "Afspelen wijzigen".
Alle markeringen zijn te vinden in het Tempo palet, zie het hoofdstuk De paletten gebruiken. Nieuwe tempomarkeringen worden bovenaan het systeem geplaatst (een opmaakterm, zie het hoofdstuk Pagina opmaak concepten), ze gedragen zich als "Systeemtekst" of "Systeemtekstlijn", zie Notenbalk-, Systeem- en Expressietekst hoofdstuk.
Om een metronoommarkering, tekstuele tempo aanduiding of metrische modulatie aan de partituur toe te voegen, gebruik je een van de volgende methoden:
Om een Metronoommarkering toe te voegen die een geschikte nootwaarde gebruikt door gebruik te maken van de telinformatie uit de maatsoort:
Om een Tempowijzigingslijn toe te voegen, gebruik je de methoden die zijn uitgelegd in het hoofdstuk Andere lijnen: lijnen toepassen. Een veelgebruikte methode is om het toe te voegen aan een geselecteerd bereik:
Het afspelen kan worden geconfigureerd om de geschreven inhoud van Metronoommarkering en metrische modulatie te volgen. MuseScore begrijpt alleen noten- en verlenginspunten professionele symbolen. De verlengingspunt is geen "punt" op het toetsenbord van de computer. Kopieer deze niet vanuit andere programma's of internet, aangezien het niet bepaalde onbewerkte Unicode-tekens zijn.
Andere tekens en cijfers zijn gewone tekens, ingevoerd met behulp van (typen op) een computertoetsenbord. Ze hebben verschillend opmaakgedrag, bijvoorbeeld het wijzigen van het Eigenschappen paneel: Lettertype heeft geen invloed op symbolen, zie het musescore 3 handboek Fonts hoofdstuk. Zie ook het hoofdstuk Tekst invoeren en bewerken.
Tempowijzigingslijnen zijn MuseScore Lijnen. Om het uiterlijk van de stippellijn te veranderen, zie Andere lijnen: lijn-eigenschappen en Elementen direct aanpassen: het bereik van een lijn wijzigen hoofdstukken.
Om de vooraf gedefinieerde tempo-instelling te wijzigen:
Een handmatige/overschrijvende tempo-instelling toewijzen:
- Volg geschreven tempo: verwijder het vinkje om geschreven inhoud op de partituur te negeren
- Gebruik specifiek tempo: vink dit aan om geschreven inhoud op de partituur te negeren
1. Voer een waarde in bij Gebruik specifiek tempo, deze waarde gebruikt de speciale BPM-eenheid, zie Overzicht.
Om de handmatige tempo-instelling te wijzigen:
Tempowijzigingslijnen zijn MuseScore Lijnen. Het tempo verandert langs het verankerde bereik van het object. Om het bereik te wijzigen, zie Andere lijnen: lijn-eigenschappen en Elementen direct aanpassen: het bereik van een lijn wijzigen hoofdstukken.
Tempomarkeringen gedragen zich als "Systeemtekst" of "Systeemtekstlijn", zie Notenbalk-, Systeem- en Expressietekst: Systeemtekst herhalen op andere notenbalken hoofdstuk.
Geselecteerde tempomarkering(en) op een partituur kunnen worden bewerkt met Eigenschappen paneel. De instellingen zijn behandeld in andere secties van dit hoofdstuk. De Eigenschappen: Lettertype eigenschap heeft invloed op gewone tekens, maar niet op de professionele symbolen. Professionele symbolen gebruiken het "Muzieksymbolen lettertype", zie de sectie "Tempostijl". Tekst gerelateerde instellingen worden behandeld in het hoofdstuk Tekst opmaken. Lijngerelateerde instellingen worden behandeld in het hoofdstuk Andere lijnen.
Om de instellingen voor de hele partituur te bewerken, zie de sectie "Tempostijl".
Zie hoofdhoofdstuk Sjablonen en stijlen
Waarden van de "Stijl voor tekst metronoom" kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Tekststijlen→Metronoom. Geen enkel object gebruikt standaard dit profiel. Het doel ervan is het vormgeven van tempomarkeringen die zowel een tekstuele indicatiegedeelte als een metronoommarkeringsgedeelte hebben. Vaak is het metronoommarkeringsgedeelte niet vetgedrukt en iets kleiner. Bron: https://github.com/musescore/MuseScore/issues/13377#issuecomment-147399…
Liedtekst is een vorm van tekst geassocieerd met melodielijnen op notenbalken. bijv.
Zoals je in het bovenstaande voorbeeld kunt zien, worden songteksten lettergreep voor lettergreep ingevoerd, waarbij de teksten binnen woorden worden verbonden door koppeltekens. Onderstrepingslijnen of koppeltekens (afhankelijk van de context) worden gebruikt om melisme's aan te geven, waarbij een lettergreep zich over meerdere noten uitstrekt (zie hieronder).
De liedteksten zijn georganiseerd in verzen, met vers 1 bovenaan en de daaropvolgende verzen in volgorde eronder.
Om nieuwe liedtekst in te voeren of bestaande te bewerken/formatteren, moet je in liedtekst-modus zijn.
Er zijn twee manieren om naar de liedtekst-modus te gaan:
Een melisme is een lettergreep die zich uitstrekt over meer dan één noot.
Als het melisme aan het einde van een woord staat, moet dit worden aangegeven met een onderstrepingsstreepje:
Als een melisme in het midden van een woord voorkomt, kan het in plaats daarvan worden genoteerd met koppeltekens:
Om volgende verzen in te voeren, herhaal je gewoon de stappen die worden weergegeven onder lettergrepen invoeren. Het invoeren van liedtekst begint automatisch in de ruimte onder het laatst ingevoerde couplet.
In de liedtekstmodus kun je omhoog en omlaag bewegen tussen coupletten met behulp van de toetsenbordpijlen, ↑ en ↓.
Standaard springt de cursor over rusten in liedtekstmodus. Het is echter mogelijk om een lettergreep bij een rust in te voeren door de rust te selecteren, de liedtekstmodus (opnieuw) te openen en de lettergreep in te typen. Daarna kun je doorgaan met het invoeren van liedtekst zoals hierboven.
Tekens die niet beschikbaar zijn op het toetsenbord van de computer kunnen worden ingevoerd in liedtekstmodus met behulp van het palet speciale karakters. Hieronder wordt een speciaal geval uitgelicht:
Een Elisie boog (liedtekstboog of synalephe) is een symbool dat wordt gebruikt om twee lettergrepen samen te voegen onder één noot.
Om bijvoorbeeld de liedtekst hieronder te maken, beginnend met de lettergreeptekst "te":
Over het algemeen kunnen liedteksten bewerkt worden zoals normale tekst. Zoals hierboven opgemerkt, hebben toetsen als - (koppelteken) en _ (onderstrepingsteken) echter een speciale betekenis tijdens tekstinvoer. Als je een van deze tekens als zichzelf wilt invoeren, moet je op een speciale escape-toets (d.w.z. een snelkoppeling) drukken om te voorkomen dat de speciale betekenis wordt geactiveerd.
Karakter | Windows | macOS/Linux |
---|---|---|
Spatie ( ) | Ctrl+Spatie | Alt+Spatie |
Koppelteken (-) | Ctrl+- | Alt+- |
Liggend streepje (_) | Ctrl+Shift+_ | Alt+Shift+_ |
Regeleinde (↵) | Ctrl+Return (of Enter in het numerieke toetsenbord gedeelte) | Alt+Return (of Enter in het numerieke toetsenbord gedeelte) |
Om toevoegingen of wijzigingen aan bestaande songteksten aan te brengen, klik je op een lettergreep en gebruik je een de tekstbewerkingsmodus sneltoets om de liedtekstmodus te openen.
Liedteksten worden automatisch verwijderd met hun bovenliggende noten. Je kunt ook liedtekst verwijderen terwijl je de noten intact laat, door de liedtekst te selecteren en vervolgens te verwijderen door op Delete te drukken.
Als je alle liedtekst boven de notenbalk wilt plaatsen, in plaats van eronder:
Je kunt natuurlijk hetzelfde doen door alle liedteksten in de partituur te selecteren en de Positie te veranderen in "Boven" in het Tekst gedeelte van het Eigenschappen paneel.
Elk vers dat aan de notenbalk is verbonden, krijgt een versnummer toegewezen—met het laagste bovenaan en het hoogste onderaan. Je kunt natuurlijk een nummer aan het begin van elk vers toevoegen, maar dit is alleen een visuele indicatie.
Om het versnummer te wijzigen, selecteer je de vers en pas je "Vers" aan in het Liedtekst gedeelte van het Eigenschappen paneel.
Liedteksten worden automatisch gekopieerd met hun bovenliggende noten, maar je kunt liedteksten ook alleen kopiëren zonder de noten.
Merk op dat het bestemmingsbereik vrij moet zijn van bestaande liedteksten, anders wordt de inhoud van het klembord erop geplakt.
Opmerking: Liedtekst wordt altijd in hetzelfde vers geplakt waaruit ze zijn gekopieerd.
Alle liedteksten die aan notenbalken zijn gekoppeld, kunnen vanuit het menu naar het klembord worden gekopieerd met Gereedschappen→Kopieer liedtekst naar klembord.
Zie wijzig het versnummer van de liedtekst.
Je kunt algemene liedteksteigenschappen aanpassen via Opmaak→Stijl→Liedtekst.
Hier vind je een aantal eigenschappen waarmee je kunt bepalen hoe de koppeltekens tussen lettergrepen worden weergegeven.
Vingerzettingsymbolen voor verschillende instrumenten zijn te vinden in het Vingerzetting palet, sommige hiervan zijn gedupliceerd in het Gitaar palet.
Beweeg de muis over de paletpictogrammen om de namen van de symbolen te onthullen.
De verschillende soorten vingerzettingen zijn als volgt:
Opmerking: als je wilt dat de vingerzetting in de tablatuur wordt weergegeven, dan klik je met de rechtermuisknop op de TAB balk en selecteer je Notenbalk/partij-eigenschappen…→Geavanceerde stijl-eigenschappen en vink dan het vakje aan met het label "Laat de vingerzetting zien in de tablatuur".
Vingerzetting toevoegen aan een selectie van noten:
Je kunt ook een vingerzettingsymbool uit een palet naar een enkele noot slepen en neerzetten.
Wanneer vingerzetting wordt toegevoegd aan een noot, verschuift de focus meteen naar het symbool, zodat je het meteen kunt aanpassen.
Om de vingerzettingspositie te bewerken, zie De positite van elementen wijzigen.
Sommige vingerzettingen kunnen naar de andere kant van de notenbalk worden gespiegeld met behulp van de X-sneltoets of het pictogram Wissel stokrichting in de werkbalk voor het invoeren van noten.
De tekstopmaak van vingerzetting kan worden aangepast in het Tekst gedeelte van het Eigenschappen paneel. Zie Tekst opmaken voor details.
Algemene en tekst eigenschappen voor vingerzetting kunnen worden bewerkt vanuit het Eigenschappen paneel.
Voor algemene eigenschappen zie Algemene instellingen.
Voor Tekst eigenschappen, zie Tekst opmaken.
Elk van de verschillende vingerzettingen heeft zijn eigen tekststijl. Deze kunnen worden bekeken en bewerkt vanuit het menu: Opmaak→Stijl→Tekststijlen.
Een akkoordsymbool is een verkorte manier om een muzikaal akkoord en zijn harmonie weer te geven.
MuseScore ondersteunt de volgende notaties:
Am
,6m
,vi
.Nadat je de bewerkingsmodues verlaat, worden alle ingevoerde tekens automatisch geconverteerd naar het juiste formaat. Een grondtoon getypt in kleine letters verandert in hoofdletters (voor alternatieve opties, zie automatische hoofdletters). En tekens die zijn ingevoerd voor voortekens worden automatisch omgezet in professionele glyphs. Een "#" (hash-teken) wordt bijvoorbeeld automatisch een kruisteken (♯). Voer geen Unicode-tekens in of kopieer en plak ze niet, zoals U+266F (kruis teken, ♯) of U+266D (mol teken, ♭) enz., omdat MuseScore ze niet correct zal weergeven in akkoordnotatie.
Het volgende is een samenvatting van sneltoetsen die worden gebruikt om de cursor te verplaatsen in de invoermodus voor akkoordsymbolen:
Actie | Commando (Windows) | Commando (macOS) |
---|---|---|
Verplaats de cursor naar de volgende noot, rust of tel | Spatie | Spatie |
Verplaats de cursor naar de volgende tel | ; (puntkomma) | ; |
Verplaats de cursor naar de vorige noot, rust of tel | Shift+Spatie | |
Verplaats de cursor naar de vorige tel | : (dubbele punt) | : |
Verplaats de cursor naar de volgende maat | Ctrl+→ | Cmd+→ |
Verplaats de cursor naar de vorige maat | Ctrl+← | Cmd+← |
Cursor verplaatsen met duur nummer | Ctrl+1-9 | Cmd+1-9 |
Sluit akkoordsymboolinvoer af | Esc | Esc |
MuseScore begrijpt de meeste afkortingen die in akkoordsymbolen worden gebruikt:
Een bestaand akkoordsymbool kan op dezelfde manier worden bewerkt als gewone tekst: zie Tekstbewerking voor details. Gebruik de hierboven beschreven methoden om speciale tekens te maken. Nadat je de bewerkingsmodus verlaat, worden ze automatisch geconverteerd naar de juiste opmaak.
Niet te verwarren met Becijferde bas/basso continuo.
Het Romeinse Cijferanalyse (RNA)-systeem is een soort muzikale analyse waarbij akkoorden worden weergegeven door Romeinse cijfers in hoofdletters en kleine letters (I, ii, III, iv etc.), superscript, subscript en andere symbolen. Het wordt gebruikt om de harmonie van een compositie te noteren en te analyseren, onafhankelijk van de toonsoort.
Om te beginnen met het invoeren:
RNA-invoer biedt dezelfde sneltoetsen voor navigatie als in akkoordsymbolen (zie hierboven).
Bij elke invoer via het toetsenbord van de computer worden tekens automatisch omgezet naar het juiste formaat. MuseScore gebruikt een gespecialiseerd lettertype, Campania, om de juiste opmaak voor RNA te bieden.
Type dit:
Om dit te krijgen:
Het Nashville Nummer Systeem (NNS) is een verkorte manier om akkoorden weer te geven op basis van schaalgraden in plaats van akkoordletters. Hierdoor kan een begeleiding in elke toonsoort uit hetzelfde akkoordschema worden gespeeld.
Om te beginnen met het invoeren van de Nashville notatie:
Net als bij standaard akkoordsymbolen, kun je de Nashville notatie normaal typen en zal MuseScore zijn best doen om de symbolen op de juiste manier te herkennen en op te maken. Dezelfde sneltoetsen die worden gebruikt voor navigatie bij het invoeren van standaard akkoordsymbolen (bijv. Spatie, zie hierboven) zijn ook beschikbaar voor de Nashville notatie.
Zie ook het hoofdstuk Sjablonen en stijlen.
De uiteindelijke visuele weergave en functie van een akkoordsymbool, Nashville nummer of Romeinse cijferanalyse in een partituurbestand wordt bepaald door:
Zie het hoofdstuk Tekst opmaken en ook het gedeelte "Uiterlijk en functie" hierboven.
De standaard verticale uitlijning van alle akkoordsymbolen, NNS en RNA kan worden ingesteld in "Stijl voor Akkoordsymbolen" Opmaak→ Stijl→Akkoordsymbolen: Positionering.
De standaarduitlijning van objecten hangt ook af van het gebruikte profiel, zie de sectie "Akkoordsymboolstijl". Het effect van waarden in stijlprofielen is cumulatief.
Object(en) uitlijnen:
Wanneer je overschakelt naar de weergavemodus voor de werkelijketoonhoogte, passen de akkoordsymbolen van het transponerende instrument zichzelf automatisch aan. Wanneer akkoordsymbolen worden gekopieerd en geplakt, worden ze dienovereenkomstig getransponeerd. Zie ook het hoofdstuk Transpositie.
Akkoorden geassocieerd met gitaarfretborddiagrammen worden niet automatisch getransponeerd, zie het hoofdstuk Fretborddiagrammen.
Het Transponeer dialoogvenster transponeert alle geselecteerde objecten behalve NNS en RNA, zie het hoofdstuk Transpositie: Transponeerdialoog gebruiken. Om het transponeren van geselecteerde akkoordsymbolen uit te schakelen, schakel je Transponeer akkoordsymbolen uit.
MuseScore kan worden geconfigureerd om automatisch een extra akkoordsymbool tussen haakjes met capo naast elk akkoordsymbool (niet NNS of RNA) in de partituur te maken. Het symbool tussen haakjes klinkt, wanneer het met die capo wordt gespeeld, identiek aan het symbool zonder haakjes. Om deze functie in te schakelen:
Alleen voor akkoordsymbolen (niet NNS of RNA).
MuseScore gebruikt standaard letternamen (A-G), maar je kunt het spellingsysteem wijzigen. MuseScore gebruikt ook automatisch hoofdletters, ongeacht of je ze in hoofdletters of kleine letters hebt ingevoerd, je kunt dit gedrag wijzigen.
Kies in het menu Opmaak→Stijl→Akkoordsymbolen. Kies vervolgens een van de volgende spelling opties:
Kies in het menu Opmaak→Stijl→ Akkoordsymbolen. Kies vervolgens uit de volgende opties:
Je kunt de automatische hoofdletters ook helemaal uitschakelen, in dat geval worden de nootnamen gewoon weergegeven zoals je ze typt.
Hieronder ziet je de resultaten van verschillende instellingen voor lettertype en weergavestijl. In het derde voorbeeld worden de Lettertype-eigenschap van afzonderlijke objecten genegeerd omdat de Jazz renderstijl wordt gebruikt.
Lettertype (lettertype of lettertypefamilie) moet niet worden verward met Renderstijl. Zie ook Fonts.
Om lettertype en opmaak toe te wijzen aan individuele symbolen in een partituur, gebruik je Eigenschappen paneel. Om een standaardlettertype toe te wijzen, gebruik je algemene stijlprofielen "stijl voor tekst in een bepaald type". Voor akkoordsymbolen en NNS (maar niet RNA) wordt de eigenschap Lettertype van individuele objecten genegeerd wanneer de weergavestijl Jazz wordt gebruikt.
De weergavestijl moet niet worden verward met Lettertypeoptie.
Renderstijl is de MuseScore-functie die extra opmaak gebruikt om het graveren te verbeteren. Het wordt gedefinieerd in het globale stijlprofiel "Stijl voor akkoordsymbool" in Opmaak → Stijl → Akkoordsymbolen . Alle akkoordsymbolen worden beïnvloed door de gekozen weergavestijl, er is geen individuele eigenschapsoptie. Er wordt automatisch een geschikte standaardinstelling gebruikt, gebaseerd op het geselecteerde sjabloon om de partituur te maken. Voor Jazz-sjablonen wordt de weergavestijl Jazz gebruikt, voor andere sjablonen wordt de weergavestijl Standaard gebruikt. De drie beschikbare opties zijn:
MuseScore gebruikt de volgende terminologie:
Extensiegedeelte en wijzigingsgedeelte kunnen extra opmaak gebruiken:
Alleen akkoordsymbolen en NNS zorgen voor afspelen, RNA wordt niet afgespeeld.
Om het afspelen van deze objecten van het MuseScore-programma in/uit te schakelen:
Om het afspelen van geselecteerde object(en) in de partituur in/uit te schakelen:
Om geselecteerde akkoordsymbolen te bewerken, bewerk je de instellingen onder Eigenschappenpaneel: Akkoordsymbool sectie. Om de globale instellingen voor alle akkoordsymbolen en NNS (maar niet RNA) in een partituur te bewerken, bewerk je de instellingen onder Opmaak→ Stijl→Akkoordsymbolen: Afspelen gedeelte.
* Interpretatie: Letterlijk of Jazz.
* Samenstelling: Automatisch, Alleen grondtoon, Gesloten, Verlaag tweede, Zes noten, Vier noten, Drie noten.
* Duur: Tot volgend akkoordsymbool, Tot het einde van de maat, Tot het einde van de aangegeven duur
Opmerking: Het driehoeksymbool Δ in MuseScore wordt alleen een majeur drieklank gemaakt.
Met MuseScore kun je akkoorden op de notenbalk genereren uit geselecteerde akkoordsymbolen. De intonatie van deze akkoorden is afhankelijk van de afspeelinstellingen (hierboven) voor deze akkoorden.
Om een selectie van akkoordsymbolen te uit te schrijven:
Opmerking: Het driehoeksymbool Δ in MuseScore wordt alleen een majeur drieklank gemaakt. Om de akkoordkwaliteit achteraf te wijzigen, zie de sectie "Externe links".
Akkoordsymbool(en) in een partituur kunnen worden bewerkt met het Eigenschappen paneel. Tekst gerelateerde instellingen worden behandeld in Tekst. Afspeel gerelateerde instellingen worden besproken in het gedeelte Het afspelen van akkoordsymbolen wijzigen hierboven.
Zie het hoofdhoofdstuk Sjablonen en stijlen en het gedeelte Uiterlijk en functie hierboven.
Waarden van de "Stijl voor akkoordsymbolen" kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Akkoordsymbolen.
Waarden van de "Stijl voor tekst in het akkoordsymbool" kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Tekststijlen→Akkoordsymbool
Waarden van de "Stijl voor tekst in het akkoordsymbool (alternatief)" kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Tekststijlen→Akkoordsymbool (alternatief).
Waarden van de 'Stijl voor tekst in het Nashville nummer' kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Tekststijlen→Nashville nummer
Waarden van de "Stijl voor tekst in het Romeinse cijferanalyse" kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Tekststijlen→Romeinse cijferanalyse
Om de akkoordkwaliteit te veranderen na Genereren van akkoordstemmen op een notenbalk, gebruik je een plug-in zoals:
Om harmonie of akkoord te identificeren, gebruik je een plug-in zoals:
Stijlbestand voor akkoordsymbolen (*.xml):
Basso continuo (becijferde bas) is een verkorte notatie voor het weergeven van akkoorden op een continuo instrument (zoals een keyboard) met behulp van een reeks cijfers en andere symbolen die onder de noten van de baslijn worden geschreven.
Om de relevante vervangingen en vormcombinaties van kracht te laten worden en voor een juiste uitlijning, verwacht het mechanisme van de basso continuo dat de invoerteksten enkele regels volgen (wat in ieder geval de regels zijn voor een syntactische basso continuo aanduiding):
Als een ingevoerde tekst niet aan deze regels voldoet, wordt deze niet verwerkt. Hij wordt opgeslagen en weergegeven zoals hij is, zonder enige opmaak.
Getallen worden direct ingevoerd. Een groep van getallen boven elkaar gestapeld wordt ook als enkele tekst ingevoerd en met Enter op elkaar gestapeld:
Voortekens kunnen worden ingevoerd met de gebruikelijke toetsen:
Voor het invoeren van: | type: |
---|---|
dubbele mol | bb |
mol | b |
herstellingsteken | h |
kruis | # |
dubbelkruis | ## |
Deze karakters worden automatisch omgezet in de juiste tekens zodra je de bewerker verlaat. Voortekens kunnen voor of na een getal (en natuurlijk, in plaats van een getal, voor een aangepast terts), in overeenstemming met de gewenste stijl. Beide stijlen worden netjes uitgelijnd met het voorteken 'hangend' aan de linker- of rechterzijde.
Gestreepte getallen of getallen met een kruis kunnen worden ingevoerd door het toevoegen van een \, / of + na het getal (gecombineerde toevoegingen). De juiste gecombineerde vorm wordt gemaakt bij het verlaten van de bewerker:
Het ingebouwde lettertype kan overweg met de equivalente combinaties, waarbij de meest gebruikelijk vervangen wordt toegepast:
1+, 2+, 3+, 4+ wordt (of )
en 5\, 6\, 7\, 8\, 9\ wordt (of )
Onthoud dat een / alleen met een 5 kan worden gecombineerd, ieder ander 'gestreept' figuur wordt weergegeven als een vraagteken.
+ kan ook worden gebruikt voor een getal. In dit geval wordt het niet gecombineerd met het getal maar wordt het netjes uitgelijnd ('+' hangt aan de linkerzijde).
Haakjes om te openen en om te sluiten, zowel ronde '(', ')' als rechte '[', ']' kunnen worden ingevoegd voor en na de voortekens, voor en na een getal en voor en na een vervolglijn. De toegevoegde haakjes zullen de juiste uitlijnen van het hoofd karakter niet verstoren.
Opmerking: (1) De bewerker controleert niet of de haakjes (open en sluit, rond of recht) in 'balans/evenwicht' zijn. (2) Meerdere haakjes in een regel zijn syntactisch niet juist en voorkomen correcte herkenning van de ingevoerde tekst. (3) Een haakje tussen een getal en een gecombineerde toevoeging ('+', '\', '/') wordt geaccepteerd maar voorkomt het combineren van de vormen.
Gebruik een van de volgende opties om een reeds ingevoerde basso continuo aanduiding te bewerken:
De gebruikelijke tekst bewerkingsrechthoek komt dan te voorschijn en de tekst wordt omgezet in normale tekens (('b', '#' en 'h' voor de voortekens, gescheiden combinatie vormen, liggende streepkes, etc.) om het bewerken te vereenvoudigen.
Zodra je klaar bent druk je op Spatie om naar de volgende noot te gaan of klik je buiten de tekstbewerkingsrechthoek, net zoals bij het maken van nieuwe symbolen.
De duur van een Basso continuo indicatie duurt vaak tot de volgende basnoot of het einde van een maat. Dergelijke Basso continuo kan achtereenvolgens worden ingevoerd met behulp van het toetsenbord. (Om naar een tussenpunt te gaan of om een basso continuo groep voor een langere duur uit te breiden, zie duur).
Elke basso continuo groep heeft een duur, die wordt aangegeven door een lichtgrijze lijn erboven (deze lijn is natuurlijk alleen ter informatie en wordt niet afgedrukt of geëxporteerd naar PDF).
Aanvankelijk heeft een groep dezelfde duur als de noot waaraan deze is gekoppeld. Er kan een andere duur nodig zijn om verschillende groepen onder één noot te passen of om een groep uit te breiden tot meerdere noten.
Om dit te bereiken, kan elke toetscombinatie in de onderstaande tabel worden gebruikt om (1) het bewerkingsvak vooruit te schuiven met de aangegeven duur en (2) de duur van de vorige groep in te stellen tot aan de nieuwe positie van het bewerkingsvak.
Als je er meerdere achter elkaar indrukt zonder een basso continuo tekst in te voeren, wordt de vorige groep herhaaldelijk uitgebreid.
Type: | Je krijgt: |
---|---|
Ctrl+1 | 1/64 |
Ctrl+2 | 1/32 |
Ctrl+3 | 1/16 |
Ctrl+4 | 1/8 |
Ctrl+5 | 1/4 |
Ctrl+6 | halve noot |
Ctrl+7 | hele noot |
Ctrl+8 | 2 hele noten |
(De getallen zijn dezelfde als die worden gebruikt bij het instellen van de duur van de noten)
Het exact instellen van de duur van de basso continuo groep is alleen in twee gevallen verplicht:
Het is echter een goede gewoonte om de duur altijd in te stellen op de beoogde waarde voor plug-ins en MusicXML.
Vervolglijnen worden ingevoerd door het toevoegen van een '_' (liggend streepje) aan het eind van de lijn. Ieder getal in een groep kan zijn eigen vervolglijn hebben:
Vervolglijnen worden getekend voor de gehele duur van de basso continuo groep.
'Verlengde' vervolglijnen
Soms is het nodig dat een vervolglijn wordt verbonden met een vervolglijn in een volgende groep, wanneer een deel van een akkoord gehandhaafd moet blijven over de twee groepen. Een voorbeeld (beide door J. Boismortier, Pièces de viole, op. 31, Paris 1730):
In het eerste geval heeft iedere groep zijn eigen vervolglijn, in het tweede geval zijn de vervolglijnen van de eerste groep door gezet in de tweede groep.
Dit kan worden bereikt door het invoeren van meerdere (twee of meer) liggende streepjes "__" aan het eind van de tekst regel van de eerste groep.
De tekstopmaak van basso continuo symbolen wordt automatisch door het programma afgehandeld op basis van stijlinstellingen (zie hieronder). Alleen de Algemene en Uiterlijk eigenschappen kunnen worden aangepast in het Eigenschappen paneel.
Eigenschappen van alle basso continuo symbolen in de partituur kunnen worden ingesteld via Opmaak→Stijl→Basso continuo.
De volgende afbeelding visualiseert elke numerieke parameter:
Uitlijning: Selecteer de verticale uitlijning: met Bovenaan wordt de bovenste regel van elke groep uitgelijnd met de verticale hoofdpositie en de groep 'hangt' eraan (dit wordt normaal gesproken gebruikt met basso continuo notatie en is de standaard), met Beneden is de onderste regel uitgelijnd met de verticale hoofdpositie en de groep 'zit' erop (dit wordt soms gebruikt in sommige soorten harmonische analyse-notaties):
Stijl: Kies uit "Modern" of "Historisch." Het verschil tussen de twee stijlen wordt hieronder weergegeven:
Type: | Om te krijgen: |
---|---|
Ctrl+G | Voegt een nieuwe basso continuo groep toe aan de geselecteerde noot. |
Spatie | Gaat verder naar de volgende noot. |
Shift+Spatie | Gaat verder naar de volgende noot. |
Tab | Gaat verder naar de volgende noot. |
Shift+Tab | Gaat verder naar de volgende noot. |
Ctrl+1 | Gaat 1/64 vooruit, stelt de duur van de vorige groep in. |
Ctrl+2 | Gaat1/32 vooruit, stelt de duur van de vorige groep in. |
Ctrl+3 | Gaat 1/16 vooruit, stelt de duur van de vorige groep in. |
Ctrl+4 | Gaat 1/8 vooruit, stelt de duur van de vorige groep in. |
Ctrl+5 | Gaat 1/8 vooruit, stelt de duur van de vorige groep in. |
Ctrl+6 | Gaat een halve noot vooruit, stelt de duur van de vorige groep in. |
Ctrl+7 | Gaat een halve noot vooruit, stelt de duur van de vorige groep in. |
Ctrl+8 | Gaat twee hele noten vooruit, stelt de duur van de vorige groep in. |
Ctrl+Spatie | Voert een spatie in, handig wanneer de basso op de tweede lijn staat (bv. 5 4 -> 3). |
BB | Voert een dubbele mol in. |
B | Voert een mol in. |
H | Voert een herstellingsteken in. |
# | Voert een kruis in. |
## | Voert een dubbelkruis in. |
_ | Voert een vervolglijn in. |
__ | Verlengt een vervolglijn. |
Opmerking: Voor Mac opdrachten moet de Ctrl worden vervangen door Cmd.
Repetitietekens (ook wel repetitieletters genoemd) kunnen op een aantal manieren worden gebruikt. bijv.
Repetitietekens zijn een type systeemtekst. In een volledige partituur worden ze alleen weergegeven boven de bovenste notenbalk van een systeem, maar verschijnen ze in alle instrument partijen.
Repetitietekens kunnen op twee manieren aan de partituur worden toegevoegd: (1) handmatig, zodat je ze kunt benoemen zoals je wilt of (2) automatisch, wat ervoor zorgt dat ze op volgorde worden genoemd.
Handmatig een repetitieteken aanmaken en een naam naar keuze geven:
MuseScore kan de Repetitietekens automatisch een naam geven. Doe ofwel:
Opmerkingen: (1) Standaard worden tekens toegevoegd in de reeks, A, B, C enz. (2) Om het formaat van later toegevoegde tekens te wijzigen (in kleine letters of cijfers), bewerk je het vorige repetitieteken dienovereenkomstig . (3) Tekens toegevoegd tussen bestaande repetitietekens voegen een cijfer of letter toe aan het vorige teken, het is een goed idee om het Herbepaal opeenvolgende repetitietekens commando achteraf toe te passen (zie hieronder).
Als je wilt dat de repetitietekens worden weergegeven als maatnummers:
MuseScore maakt het mogelijk om automatisch een reeks repetitietekens opnieuw te rangschikken als ze om wat voor reden dan ook uit de volgorde zijn geraakt. Gebruik de volgende methode:
MuseScore detecteert automatisch de reeks op basis van het eerste repetitieteken in de selectie—alle repetitietekens in de selectie worden dan dienovereenkomstig aangepast. De volgende reeksen zijn mogelijk:
Zie Zoek / ga naar (Navigeren door je partituur).
In de meeste volledige partituren worden alle Repetitietekens alleen boven de bovenste notenbalk van een systeem weergegeven maar verschijnen ze in alle gegenereerde instrument partijen. Als dubbele markeringen vereist zijn op andere notenbalken, moeten ze worden toegevoegd als notenbalktekst.
Sommige sjablonen hebben een extra functie, b.v. Symphony Orchestra of Classical Orchestra, zie de lijst met sjablonen in het hoofdstuk Notenbalk- en Systeemtekst. In een nieuwe partituur die is gemaakt met behulp van een van de twee hierboven genoemde sjablonen, wordt, wanneer je een repetitieteken boven de bovenste notenbalk maakt, automatisch een identiek exemplaar toegevoegd net boven de strijkerssectie. Als een van beide exemplaren van het repetitieteken wordt bewerkt, dan wordt de inhoud van beide bijgewerkt. Als een van beide wordt verwijderd, worden beide verwijderd.
Repetitietekens verschijnen standaard in een groot, vetgedrukt lettertype, ingesloten in een kader en uitgelijnd met het midden van de startmaatstreep van de maat. Je kunt de standaard tekst eigenschappen bewerken vanuit Opmaak→Stijl→Tekststijlen.
De eigenschappen van geselecteerde repetitietekens kunnen worden gewijzigd in het Eigenschappen paneel.
Zie Sjablonen en stijlen.
Waarden van de "Stijl voor repetitietekens" kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Repetitietekens.
Waarden van de "Stijl voor tekst in repetitieteken" kunnen worden bewerkt in Opmaak→Stijl→Tekststijlen→Repetitieteken
De koptekst en voettekst gebieden bevinden zich respectievelijk aan de boven- en onderkant van een pagina. Ze geven vaak nuttige informatie over de partituur weer, zoals de titel, bestandsnaam, paginanummer, copyrightdetails enz.
Selecteer in het hoofdmenu Opmaak→Stijl→Koptekst, voettekst
:
De bovenste helft van het dialoogvenster Koptekst, voettekst is waar je de Koptekst definieert, de onderste helft is voor de Voettekst. Zowel koptekst- als voettekstgebieden zijn verder onderverdeeld in Oneven en Even secties—voor respectievelijk oneven en even pagina's. En ten slotte zijn zowel de kop- als voettekstgebieden horizontaal verdeeld in drie secties: Links, Midden en Rechts, die de corresponderende gebieden van de kop- of voettekst vertegenwoordigen.
Om de weergave van kop-/voetteksten in of uit te schakelen, vink je de vakjes "Koptekst" en/of "Voettekst" naar wens uit of aan.
Beweeg de cursor over het gedeelte waarin je tekst wilt specificeren. Er verschijnt een venster met een lijst met tekst opties en de codes die moeten worden ingevoerd om ze te realiseren.
Voer de code voor de gewenste tekst in het vak in. Voor elk codefragment moet een nieuwe regel worden gebruikt.
Om een kop- of voettekst te maken voor een partij, dan moet die partij het actieve tabblad zijn.
Opmerking: wanneer je een nieuwe partituur aanmaakt, zullen alle copyrightdetails die zijn ingevoerd op de Aanvullende partituur informatie pagina van de Nieuwe partituur dialoog verschijnen in het voettekstgebied van de eerste pagina. Paginanummers worden ook weergegeven op volgende pagina's van nieuw gemaakte partituren. Dit zijn alleen standaardinstellingen en kunnen later worden gewijzigd in het dialoogvenster Koptekst, voettekst stijl (hierboven).
Metadata is informatie over je partituurbestand, zoals de titel, copyrightinformatie, bestandsnaam, aantal pagina's enzovoort. Elk van deze fragmenten wordt een metadata-tag genoemd.
Kop- en voetteksten kunnen metadata-tags weergeven, zoals paginanummer, bestandsnaam enz., evenals tags waarvan de inhoud wordt weergegeven in Project-eigenschappen.
Als je de cursor over een vak beweegt in het dialoogvenster Koptekst, voettekst (zie afbeelding hierboven), ziet je een lijst met de metadatatags die beschikbaar zijn voor invoer en de (tweeletterige) codes om ze in te voeren.
Je zult merken dat code-invoer voor tags hoofdlettergevoelig is. Bijvoorbeeld:
Als je inhoud uit het Project-eigenschappen venster wilt weergeven die niet wordt gedekt door een tweeletterige code, moet je deze invoeren in het vak in het formaat:
NOT FOUND: header_footer_code.png
Voer de tagnaam in kleine letters in, tenzij de naam van de metatag in Project-eigenschappen uit twee woorden bestaat, in welk geval het tweede woord met een hoofdletter moet beginnen en er geen spaties tussen de woorden mogen staan.
In het dialoogvenster Koptekst, voettekst zijn er twee vakjes voor zowel de koptekst als de voettekst:
Om de plaatsing van alle kop- en voettekst te verfjinen:
Op dezelfde manier kun je andere tekst eigenschappen (lettertype, lettergrootte enz.) aanpassen vanuit het Tekst gedeelte van het Eigenschappen paneel.
Dezelfde aanpassing kan rechtstreeks worden gemaakt in de items "Koptekst" en "Voettekst" bij Opmaak→Stijl→Tekststijlen.
In tegenstelling tot andere soorten tekst, kun je de tekst eigenschappen van een enkel kop- of voettekstelement niet wijzigen zonder alle elementen in de partituur van dezelfde stijl te beïnvloeden. Dit is logisch omdat je normaal gesproken wilt dat alle kop-/voettekst elementen dezelfde tekst eigenschappen hebben.
Stijl eigenschappen van kopteksten en voetteksten worden behandeld in Een kop- of voettekst toevoegen aan je partituur (hierboven).
Eigenschappen van Tekststijl worden behandeld in Wijzigen hoe kop- en voetteksten worden weergegeven (hierboven).
Een tekstblok is een tekst object ingevoerd binnen een kader.
Tekstblokken in kaders hebben tal van toepassingen:
enzovoort.
Een tekstblok aan een kader toevoegen:
Opmerking: wanneer je details invoert van een nieuwe partituur (zoals Titel, Componist enz.) in de Aanvullende partituur informatie pagina van het Nieuwe partituur dialoog, dan deze verschijnen automatisch als tekstblokken in een kader bovenaan de eerste pagina.
De algemene en tekst eigenschappen van een geselecteerd tekstblok kunnen worden gewijzigd in het Eigenschappen paneel. Wellicht dat je de volgende dingen wilt aanpassen:
Vergeet niet om van de nieuwe instelling de standaardstijl te maken (indien van toepassing) door op het relevante pictogram met drie puntjes te klikken en "Sla op als standaardstijl voor deze partituur" te selecteren.
De tekst eigenschappen van een geselecteerd tekstblok kunnen worden gewijzigd in het Tekst gedeelte van het Eigenschappen paneel.
Je kunt ook een geheel andere tekststijl kiezen uit de keuzelijst onder "Tekststijl" (in Eigenschappen: Tekst→Meer)
De standaardeigenschappen van elk tekstblok kunnen worden bewerkt via Opmaak→Stijl→Tekststijlen. Je kunt ook wijzigingen aanbrengen in individuele stijleigenschappen vanuit het Eigenschappen paneel, zie Standaardinstellingen opslaan en herstellen.
MuseScore doet over het algemeen uitstekend werk met het rangschikken van muziek en tekst op de pagina, maar er zijn situaties waarin je misschien dingen moet aanpassen - om muziek groter of kleiner te maken, om ruimte tussen notenbalken toe te voegen, om het aantal maten op een pagina te veranderen, om tekst dichter naar of verder van de notenbalk te verplaatsen, enz. Om dit soort wijzigingen aan te brengen, helpt het om te begrijpen hoe MuseScore werkt met betrekking tot de pagina-indeling.
In dit hoofdstuk worden een aantal termen gebruikt waarmee je bekend moet zijn.
De grootte van alles in een partituur, zoals notenbalk, nootkoppen, notenstokken, voortekens, sleutels enz., gebruikt een basismaateenheid die "notenbalkruimte" of "sp" wordt genoemd. om de juiste verhoudingen te behouden.
Eén sp wordt gedefinieerd als de standaard verticale afstand tussen de middelpunten van twee lijnen van een muzieknotenbalk (of een kwart van de verticale afmeting van een volledige notenbalk van vijf lijnen, uitgaande van een hypothetische notenbalklijndikte van 0).
Wanneer je een nieuwe partituur maakt, probeert MuseScore de notenbalkruimte automatisch aan te passen, zodat de notenbalken in eerste instantie allemaal op de pagina passen.
Dit leidt doorgaans tot 1 sp = 1,75 mm, wat resulteert in een notenbalkhoogte van 7 mm, wat een goede notenbalkhoogte is voor de meeste solomuziek, koormuziek, kleine ensemblepartituren en individuele partijen. Leadsheets en kindermuziek kunnen baat hebben bij een grotere notenbalkgrootte. Voor grote ensemblepartituren is vaak een kleinere notenbalk nodig om alle instrumenten op de pagina te laten passen.
Mogelijk moet je deze waarde verder aanpassen terwijl je muziek toevoegt, als automatisch plaatsen ertoe leidt dat er extra ruimte tussen de notenbalken wordt toegevoegd om botsingen te voorkomen.
Wijzig de definitie van "notenbalkruimte" zelf in het venster "Pagina-instellingen". Zie het hoofdstuk Partituur formaat en afstanden, daar worden de overschrijvende opties ook uitgelegd.
Je moet ook het concept van een MuseScore-instrument moeten kennen.
Een notenbalk is de reeks lijnen en openruimtes waarop noten worden geschreven. Wanneer de term wordt gebruikt in MuseScore, verwijst het naar die reeks lijnen en openruimtes voor een bepaald instrument in een hele partituur. In de volgende partituur voor zang en piano vormt alles wat geel is gemarkeerd een enkele notenbalk - de notenbalk voor de stem:
In muziek voor piano en bepaalde andere instrumenten worden twee notenbalken gebruikt, de ene voornamelijk voor de rechterhand, de andere voor de linkerhand. Deze set van twee notenbalken is normaal verbonden door accolades en wordt een dubbele notenbalk genoemd. In het volgende fragment is het geel gemarkeerde gedeelte een dubbele notenbalk:
Net als tekst wordt muziek van links naar rechts en van boven naar beneden gelezen. Elke muziekregel die over de pagina wordt gelezen, wordt een systeem genoemd en bevat de notenbalken en dubbele notenbalken voor alle instrumenten. In het volgende voorbeeld vertegenwoordigt het geel gemarkeerde gebied één enkel systeem:
Zelfs als een partituur slechts één notenbalk voor één instrument heeft, verwijzen we nog steeds naar een regel muziek die over de pagina wordt gelezen als een systeem. In het volgende blad is er slechts één notenbalk maar drie systemen:
De meeste tekst in bladmuziek wordt geassocieerd met specifieke noten of maten. Het kan echter ook nodig zijn om tekst te plaatsen die niet is gekoppeld aan een specifieke noot of maat - de titel aan het begin van een partituur, tekst verzen aan het einde van een partituur, verklarende informatie tussen systemen of zelfs tussen maten. MuseScore gebruikt hiervoor elementen die kaders worden genoemd. Er zijn verticale, tekst- en horizontale kaders - elk geoptimaliseerd voor een bepaald type gebruik. Horizontale kaders kunnen ook worden gebruikt om scheiding te creëren tussen maten op een systeem, met of zonder bijbehorende tekst.
Een marge is een gebied waarin MuseScore normaal gesproken geen muziek of andere elementen zal plaatsen. De paginamarge is het gebied rond alle vier de randen van de pagina waar geen elementen zijn geplaatst. De muziekmarge is het gebied tussen de boven- en benedenmarge van de eerste en laatste notenbalk. De notenbalken zelf worden niet in die marges geplaatst, maar noten en andere markeringen boven of onder de notenbalken wel.
MuseScore plaatst automatisch elementen in je partituur volgens een reeks regels en stijlinstellingen. Deze zijn ontworpen om in de meeste gevallen standaard uitstekende resultaten te produceren - elementen die zijn gepositioneerd volgens standaard muziekschrift regels, terwijl botsingen tussen elementen worden vermeden. MuseScore biedt ook de mogelijkheid om deze standaardinstellingen aan te passen en ook om de standaardinstellingen voor een bepaald element te overschrijven.
De meeste elementen in MuseScore hebben een standaardpositie die wordt bepaald door een stijlinstelling die kan worden aangepast via het Eigenschappen paneel of het Opmaak→Stijl dialoogvenster. Voor elementen die boven de notenbalk zijn geplaatst wordt de positie gespecificeerd als een verschuiving vanaf de bovenste lijn van de notenbalk, voor elementen die onder de notenbalk zijn geplaatst wordt de positie gespecificeerd als een verschuiving vanaf de onderste lijn van de notenbalk. Deze verschuivingen worden, zoals de meeste maten in MuseScore, uitgedrukt in spaties afgekort sp. Voor veel elementtypen kun je een verschuiving specificeren die moet worden gebruikt wanneer deze boven wordt geplaatst, evenals een afzonderlijke verschuiving die moet worden gebruikt wanneer deze onder wordt geplaatst en ook welke van deze plaatsingen standaard moeten worden toegepast.
Voor dynamiek is de standaard plaatsing bijvoorbeeld onder de notenbalk en de standaard verschuiving onder de onderste notenbalklijn is 2,5 sp. Als je een dynamische markering naar boven de notenbalk omdraait, staat deze standaard op 1,5 sp boven de bovenste notenbalklijn (uitgedrukt als een negatieve verschuiving: -1,5 sp). Deze instellingen zijn allemaal te vinden in Opmaak→Stijl→Dynamische tekens.
Merk op dat de standaard verschuiving groter is voor dynamiek die onder de notenbalk zijn geplaatst dan erboven omdat de verschuiving wordt gemeten vanaf de basislijn van de tekst.
Automatisch plaatsen is de term die MuseScore gebruikt voor een reeks algoritmen die worden gebruikt om botsingen te voorkomen en om bepaalde elementen automatisch uit te lijnen. Een basiskennis van hoe automatisch plaatsen werkt, kan handig zijn bij het maken van aanpassingen.
Voor de meeste elementen die boven of onder de baak zijn geplaatst, werkt het vermijden van botsingen verticaal. Wanneer een element wordt gepositioneerd, probeert MuseScore het eerst te plaatsen volgens de standaard verschuiving voor dat element. Als dat zou resulteren in een botsing met een ander element, dan wordt een van de twee elementen verder van de balk geplaatst om de overlap te vermijden. MuseScore volgt standaard muziekschrift regels om te bepalen welke elementen moeten worden verplaatst. Tempomarkeringen worden bijvoorbeeld verder boven de notenbalk verplaatst dan trillers, in plaats van andersom.
De stijlinstelling Minimum afstand bepaalt hoeveel afstand MuseScore plaatst tussen elementen wanneer botsingen op deze manier worden vermeden. Met de overeenkomstige instelling in het Eigenschappen paneel kun je dit waar nodig voor individuele elementen overschrijven. Maar MuseScore past deze waarde automatisch aan wanneer elementen handmatig worden gepositioneerd, zoals hieronder te zien is in het gedeelte over handmatige aanpassing.
Voor bepaalde elementen, zoals liedteksten of akkoordsymbolen, zal MuseScore maten verbreden om botsingen te voorkomen in plaats van deze elementen verticaal te verplaatsen.
MuseScore zal ook proberen bepaalde elementen verticaal uit te lijnen, zodat als een element van dat type verticaal moet worden aangepast om een botsing te voorkomen, andere elementen van hetzelfde type op hetzelfde systeem automatisch ook worden aangepast. Elementen die altijd verticaal zijn uitgelijnd, zijn onder meer liedteksten en pedaalmarkeringen. Dynamiek en crescendo-/decrescendo-tekens worden uitgelijnd als ze direct naast elkaar liggen, evenals pedaalmarkeringen.
Akkoordsymbolen kunnen ook verticaal worden uitgelijnd als je dit inschakelt in de akkoordsymboolstijlinstellingen, door een Maximale verschuiving waarde in te stellen. Zie Akkoordsymbolen voor meer informatie.
Automatisch plaatsen is normaal gesproken goed in het vermijden van botsingen en het uitlijnen van elementen. En in gevallen waarin je een element handmatig wilt plaatsen, kun je dit normaal gesproken direct doen zonder dat je automatisch plaatsen hoeft uit te schakelen (zie handmatige aanpassing hieronder). Er kunnen zich echter situaties voordoen waarin je automatisch plaatsen toch wilt uitschakelen. Repetitiemarkeringen worden bijvoorbeeld standaard weergegeven boven volta's, maar je wilt dit misschien omdraaien voor een specifiek geval waarin de volta al hoger was geplaatst en er dan ruimte is voor de repetitiemarkering eronder.
In dit geval zorgt het uitschakelen van automatisch plaatsen voor de repetitiemarkering ervoor dat het onder de volta wordt weergegeven, terwijl de volta nog steeds automatisch botsingen met de noten kan vermijden.
Om automatisch plaatsen voor een element uit te schakelen, selecteer je het en schakel je vervolgens de instelling Automatisch plaatsen uit in het Eigenschappen paneel.
Het element wordt teruggezet naar de standaardpositie (zoals bepaald door de stijlinstellingen) en wordt niet meegenomen in de detectie van botsingen met andere elementen. Het uitschakelen van automatisch plaatsen voor een element zorgt er ook voor dat het wordt uitgesloten van elke verticale uitlijning die anders zou zijn toegepast.
Het maakt niet uit of automatisch plaatsen een standaardelement heeft verschoven of niet, de positie van elementen kan nog steeds handmatig worden aangepast, bijvoorbeeld door te slepen, met behulp van de cursortoetsen of de Correctie opties in het Eigenschappen paneel. Zie Elementen aanpassen voor meer informatie.
Met MuseScore kun je zelfs handmatige aanpassingen uitvoeren die tot botsingen zouden leiden. In het bovenstaande voorbeeld, als je de repetitiemarkering onder de volta sleept, zal MuseScore dit toestaan en automatisch de Minimum afstand voor dat element op een negatieve waarde zetten, waardoor de botsing effectief wordt toegestaan zonder automatisch plaatsen uit te schakelen.
Elementen van hetzelfde soort worden normaal gesproken standaard uitgelijnd, simpelweg omdat ze dezelfde stijlinstellingen en dus dezelfde verschuiving hebben. Automatisch plaatsen kan er echter toe leiden dat sommige elementen verder van de notenbalk worden geplaatst dan andere. Zoals hierboven beschreven onder Verticale uitlijning, zal MuseScore sommige soorten elementen automatisch uitlijnen. Voor andere element soorten kun je ze handmatig uitlijnen door ze dezelfde verticale verschuiving toe te wijzen.
Om dit te doen, selecteer je gewoon de elementen die je wilt uitlijnen (klik bijvoorbeeld op de eerste, Shift+klik op de laatste) en vergroot of verklein geleidelijk de verticale verschuiving in het Eigenschappen paneel. Om bijvoorbeeld een reeks tempomarkeringen boven de notenbalk uit te lijnen, moet je hun verticale verschuiving op dezelfde waarde instellen. Om er zeker van te zijn dat ze uitgelijnd zijn en ook om de botsingen te voorkomen die ervoor zorgen dat automatisch plaatsen een of meer van hen weergeeft, moet je de verschuiving instellen op een voldoende grote negatieve waarde.
MuseScore biedt een aantal partituurbrede instellingen om de algemene grootte en uitvulling van de muziek te regelen.
Hieronder bespreken we deze instellingen en het algoritme van MuseScore. Deze instellingen bevinden zich in het venster "Pagina-instellingen" en in de items linksbovenaan het "Stijl" venster: Opmaak → Stijl → Partituur, pagina, groottes, systeem, maten enz..
Er zijn ook verschillende manieren om deze standaardinstellingen te overschrijven om de horizontale of verticale afstand van individuele systeempagina's te wijzigen en deze worden behandeld in de hoofdstukken Systemen en horizontale afstand en Pagina's en verticale afstand.
Zie ook Sjablonen en stijlen als je de functie MuseScore partijen gebruikt.
De instellingen die de algehele grootte van je muziek regelen, zijn te vinden in Opmaak→Pagina-instellingen.
Merk op dat de eenheden in dit dialoogvenster standaard in millimeters staan, maar je kunt dit wijzigen in inches met behulp van de Eenheid keuze optie.
Het standaard paginaformaat is Letter in Noord- en Midden-Amerika en A4 in het grootste deel van de rest van de wereld.
De marges zijn standaard 15 mm, ongeacht het paginaformaat. Als Tweezijdig niet is ingeschakeld, zijn alleen de instellingen voor Oneven marges van toepassing.
Notenbalkafstand (sp): verandert de definitie van notenbalkafstand (sp) zelf. Zie het hoofdstuk Pagina opmaak concepten.
Zie het overzicht hierboven voor informatie over andere algemene opties voor grootte en afstand en de twee hoofdstukken met gedetailleerde specifieke opties op de afzonderlijke systeempagina's.
Er zijn overschrijvingsopties voor individuele objecten in een partituur beschikbaar:
Naast de standaardknoppen Ok en Annuleren bevat dit dialoogvenster ook:
Merk op dat in grote ensemble-partituren waarbij MuseScore automatisch de maat van de notenbalk heeft verkleind om alle instrumenten op één pagina te passen, het herstellen van de pagina-instellingen teruggaat naar de standaard standaard notenbalkruimte van 1,75 mm.
De horizontale uitvulling van noten en de verticale uitvulling van notenbalken en systemen worden bepaald door stijlinstellingen.
Deze sectie bevat een overzicht, zie Systemen en horizontale afstand voor details.
MuseScore bepaalt een initiële breedte voor elke maat op basis van de muziek die het bevat, berekent vervolgens hoeveel maten er op elk systeem passen en rekt die maten vervolgens uit zodat alle systemen (behalve mogelijk de laatste) tot aan de rechtermarge worden gevuld. Je kunt dit gedrag niet wijzigen, maar je kunt de overschrijvingsopties bekijken in Systemen en horizontale afstand.
Hierboven is een analogie te zien met de horizontale spatiëring in MuseScore: het is alsof je beperkt bent tot de "uitvullen" optie in tekstverwerkersoftware. UI van Libre Office Writer, niet van MuseScore.
De initiële breedte van een maat wordt bepaald door de muziek erin en door een groep stijlinstellingen die de afstand tussen noten en andere symbolen bepalen. De meeste instellingen die van invloed zijn op de horizontale afstand voor een partituur zijn te vinden in Opmaak→Stijl→Maat.
De belangrijkste zijn:
De standaardwaarde voor de afstandsratio van 1,5 betekent dat elke nootwaarde 1,5 keer zoveel ruimte inneemt als de eerstvolgende kortere waarde. Een halve noot neemt dus 1,5 keer zoveel ruimte in als een kwartnoot, enz. De minimale nootafstand specificeert de kleinste afstand die MuseScore toestaat tussen twee noten en dit stelt de initiële afstand in voor de kortste nootwaarden. Langere nootwaarden zullen altijd meer ruimte krijgen volgens de afstandsverhouding en tegen de tijd dat maten worden uitgerekt om de paginabreedte te vullen, is het waarschijnlijk dat zelfs de kortste noten niet zo dichtbij zullen zijn als het minimum. De instellingen voor de minimale nootafstand en de afstandsratio bepalen samen hoe dichtbij of los de noten staan.
Opmerking: een waarde van 1,0 voor Afstandsratio zal ertoe leiden dat alle noten evenveel ruimte innemen. Een ratio van 2,0 resulteert in een direct proportionele uitvulling, waarbij een halve noot twee keer zoveel ruimte inneemt als een kwart. Elk van deze extreme waarden kan nuttig zijn bij bepaalde soorten partituren, maar waarden die dichter bij de standaardwaarde van 1,5 liggen, zijn in de meeste gevallen het beste. Om een kleinere tussenruimte te bereiken, kan een iets kleinere waarde zoals 1,4 worden gebruikt, of 1,6 voor een meer tussenruimte. Het verkleinen of vergroten van de minimale nootafstand zal ook resulteren in een strakkere of lossere uitvulling.
Als de afstandsberekening ertoe leidt dat sommige maten (die relatief weinig noten bevatten) minder zijn dan de minimale maatbreedte, wordt er extra ruimte toegevoegd om het minimum af te dwingen.
Er zijn ook veel individuele instellingen in hetzelfde dialoogvenster om specifieke details te regelen, zoals de opvulling van Sleutel tot maatsoort of Maatstreep tot siernoot. Meer van dergelijke instellingen worden in de loop van de tijd toegevoegd en deze zijn bedoeld om voor zichzelf te spreken.
Aanvullende relevante stijlinstellingen zijn te vinden in:
Deze instellingen worden verder besproken onder Systemen en horizontale uitvulling.
Deze sectie bevat een overzicht, zie Pagina's en verticale spatiëring voor details.
MuseScore biedt een keuze uit twee verschillende algoritmen voor verticale uitvulling.
In beide algoritmen vult MuseScore pagina's met systemen op dezelfde manier als hoe het systemen met maten vult. Eerst bepaalt het een initiële grootte voor elk systeem, vervolgens bepaalt het hoeveel systemen er op elke pagina passen en vervolgens spreidt het die systemen uit zodat alle pagina's goed gevuld zijn. Afhankelijk van je stijlinstellingen, kan MuseScore letterlijk elke pagina vullen tot aan de ondermarge of het kan extra ruimte aan de onderkant van sommige pagina's achterlaten als het proberen om de pagina volledig te vullen de zaken te wijd zou verspreiden.
Het verschil tussen de twee algoritmen heeft te maken met hoe de spreiding om de pagina te vullen plaatsvindt.
Als je Notenbalken niet verticaal uitvullen selecteert dan staat de afstand tussen de notenbalken binnen een systeem vast, tenzij dat tot botsingen zou leiden. In dit algoritme, als MuseScore systemen moet verspreiden om een pagina te vullen, zal het dit altijd doen door ruimte tussen systemen toe te voegen in plaats van binnen systemen. Dit zorgt voor een consistente afstand tussen de notenbalken van het ene systeem naar het andere, maar het kan ertoe leiden dat de afstand tussen systemen veel groter is dan de ruimte erbinnen en het zal meestal resulteren in rafelige ondermarges op pagina's met slechts één systeem (aangezien de notenbalken binnen het systeem zal niet verspreid worden om de pagina te vullen).
De standaardinstelling is echter Notenbalken verticaal uitvullen. Als deze methode is geselecteerd, is de afstand tussen notenbalken binnen systemen ook onderhevig aan spreiding. Dit resulteert over het algemeen in een meer gelijkmatige tussenruimte - de tussenruimte tussen systemen zal nog steeds groter zijn dan de tussenruimte binnen de systemen, maar niet in hetzelfde uiterste - en het vermijdt meestal rafelige ondermarges op pagina's met slechts één systeem (aangezien de notenbalken binnen het systeem kunnen verspreid worden om de pagina te vullen).
De meeste instellingen die de verticale uitvulling voor een partituur regelen, zijn te vinden in Opmaak→Stijl→Pagina. Er is echter één relevante instelling in Opmaak→Stijl→Partituur.
Ongeacht of verticale uitlijning is ingeschakeld of uitgeschakeld, voegt MuseScore ruimte toe boven de bovenste balk en onder de onderste balk van elke pagina:
Als je Notenbalken niet verticaal uitvullen selecteert, zijn er twee instellingen die de afstand binnen systemen regelen:
Opmerking: zelfs als Notenbalken niet verticaal uitvullen is geselecteerd, zal MuseScore nog steeds meer ruimte tussen notenbalken toevoegen als dat nodig is om botsingen te voorkomen. Om een volledig consistente afstand tussen notenbalken te forceren (en de resulterende botsingen te accepteren), stel je de Min. verticale afstand in op een groot negatief getal.
Als je Notenbalken verticaal uitvullen selecteert, dan is er geen enkele instelling voor notenbalk- of dubbele notenbalkafstand. In plaats daarvan selecteer je een bereik van acceptabele afstanden en waarden die bepalen hoeveel van de beschikbare ruimte MuseScore zal vullen door systemen uit te spreiden versus notenbalken uit te spreiden (en hoeveel extra ruimte moet worden toegevoegd tussen notenbalken met haken en accolades). De relevante instellingen omvatten:
Of verticale uitlijning van notenbalken is ingeschakeld of uitgeschakeld, je specificeert de afstand tussen systemen als een bereik:
Als je bovendien Notenbalken verticaal uitvullen selecteert, zijn er nog twee instellingen:
Zie Notenbalk/partij-eigenschappen hoofdstuk.
Er zijn ook een aantal notenbalk specifieke instellingen die van invloed zijn op de grootte en tussenruimte. Om deze te openen, klik je met de rechtermuisknop (Ctrl+klik) op een notenbalk en selecteer je vervolgens Notenbalk/partij-eigenschappen. De relevante instellingen zijn:
Het horizontale uitvullings algoritme in MuseScore bepaalt de breedte van elke maat, die op zijn beurt bepaalt hoeveel maten er op elk systeem passen. Hoewel dit in veel gevallen tot goede resultaten zal leiden, zijn er ook situaties waarin je dit wilt overschrijven en minder of meer maten op een systeem wilt hebben of ze op een andere afstand binnen het systeem wilt hebben.
De belangrijkste functies die worden gebruikt om systemen en horizontale afstanden te regelen, worden hieronder beschreven.
Een systeemomslag zorgt ervoor dat MuseScore een systeem beëindigt na een specifieke maat of horizontaal kader, zelfs als er meer maten zouden passen. Om een systeemomslag toe te voegen, selecteer je een maat (of een element daarin) of een kader en klik je vervolgens op het pictogram Systeemomslag in het Opmaak palet:
Je kunt ook de sneltoets Enter gebruiken. Beide methoden voor het toevoegen van systeemomslagen werken ook in de noteninvoermodus.
Nadat je een omslag hebt toegevoegd, verschijnt het pictogram boven de maat waaraan je het hebt toegevoegd:
Net als bij andere opmaakelementen, worden systeemomslagen grijs weergegeven en niet afgedrukt en kan hun weergave op het scherm kan worden uitgeschakeld via het Eigenschappen paneel.
Je kunt de breedte van maten vergroten of verkleinen en hun inhoud zal dienovereenkomstig worden uitgerekt. De berekende breedte van een maat wordt vermenigvuldigd met een opmaak uitrekkings factor die je numeriek kunt instellen voor geselecteerde maten maar je kunt ook commando's gebruiken om de uitrekking van geselecteerde maten rechtstreeks te vergroten of te verkleinen zonder dat je een specifiek getal hoeft in te stellen.
Om de opmaak uitrekking direct te wijzigen kun je een of meer maten selecteren en vervolgens een van de commando's in Opmaak→Uitrekken gebruiken:
Om de uitrekwaarde voor de opmaak numeriek in te stellen kun je een of meer maten selecteren en vervolgens de Maatbreedte instellen in het Uiterlijk gedeelte van het Eigenschappen paneel.
Zoals je kunt zien als je naar deze instelling kijkt, verhoogt of verlaagt elke druk op } of { deze waarde met 0.1.
Je kunt deze waarde ook instellen voor een enkele maat door er met de rechtermuisknop op te klikken, Maat-eigenschappen te selecteren en Uitrekking van de opmaak in te stellen in het dialoogvenster.
Een horizontaal kader is een vak voor lege ruimte, tekst of afbeeldingen die tussen maten in een partituur kan worden geplaatst. Hoewel je tekst of afbeeldingen in horizontale kaders kunt plaatsen (zie Kaders gebruiken voor aanvullende inhoud), is een van hun belangrijkste doelen het creëren van lege ruimte binnen systemen, zoals hieronder wordt getoond.
Om een horizontaal kader aan je partituur toe te voegen, selecteer je een maat en klik je vervolgens op het pictogram Voeg horizontaal kader in in het Opmaak palet:
Het kader wordt voor de geselecteerde maat ingevoegd. Als de maat aan het begin van een systeem staat, kan het kader daadwerkelijk aan het einde van het vorige systeem verschijnen, als er ruimte is.
Je kunt ook de opdrachten in het menu Voeg toe→Kaders gebruiken:
Je kunt vervolgens de breedte van het kader wijzigen met de instelling Breedte in het Eigenschappen paneel of door het kader te selecteren en de handgreep te slepen of met de knoppen Links en < kbd>Rechts cursortoetsen om de breedte te wijzigen. Toetsenbordaanpassing vindt plaats in stappen van 0,5 sp, of 1,0 sp als je Ctrl ingedrukt houdt (Cmd op Mac).
Om maten bij elkaar te houden om te bepalen of ze al dan niet op een bepaald systeem passen, kun je ze selecteren en vervolgens op het pictogram Groepeer maten in het Opmaak palet klikken:
Wanneer MuseScore aan het beslissen is welke maten op een bepaald systeem moeten worden geplaatst en een dergelijke groep tegenkomt en vaststelt dat ze niet allemaal passen, dan zal MuseScore de hele groep naar het volgende systeem verplaatsen.
Deze functies kunnen op verschillende manieren worden gebruikt, maar er zijn een handvol taken die vooral veel voorkomen.
Het is altijd mogelijk om minder maten op een systeem te krijgen dan wat MuseScore standaard plaatst. Om een systeem op een bepaalde maat of horizontaal kader te beëindigen, selecteer je het en voeg je een systeemomslag toe.
Hoewel het fysiek niet altijd mogelijk is om meer maten in een bepaald systeem te passen met de huidige instellingen voor pagina- en notenbalkgrootte en uitvulling, kunnen er eenvoudigweg “te veel noten” zijn om te passen zonder overlapping - je in dit geval kunt de breedte van geselecteerde maten verkleinen.
Om meer maten op een systeem te plaatsen:
Afhankelijk van hoe dicht het eerder bij het passen was, kan het nodig zijn om meerdere keren op Verminder de uitrekking van de opmaak te drukken voordat de rek voldoende is verminderd om ze allemaal te laten passen. Maar het kan ook zijn dat het gewoon niet mogelijk is zonder de algehele pagina- of notenbalkgrootte of afstandsinstellingen te verkleinen. Zie Partituur formaat en uitvulling voor meer informatie.
De standaardafstand is ontworpen om ervoor te zorgen dat alle noten van een bepaalde duur op hetzelfde systeem dezelfde hoeveelheid ruimte innemen, tenzij er meer ruimte nodig is om ruimte te maken voor markeringen tussen specifieke noten. Maar er kunnen gevallen zijn waarin het zinvol kan zijn om de afstand in een of meer maten te vergroten, waardoor de afstand in de andere maten dienovereenkomstig kleiner wordt (of vice versa).
Om de tussenruimte in één of meerdere maten te wijzigen, selecteer je ze eenvoudig en vergroot of verklein je de uitrekking van de opmaak zoals hierboven beschreven.
Om ruimte tussen twee maten te creëren, selecteer je de tweede maat, voeg je een horizontaal kader in en pas je deze aan zoals hierboven beschreven.
Voeg een horizontaal kader toe om extra ruimte te creëren aan het begin of einde van een individueel systeem. Voor het eerste systeem van een partituur creëert de stijlinstelling Eerste systeem inspringen (in Opmaak→Stijl→Partituur) automatisch ruimte. Zie Partituur formaat en uitvulling voor meer informatie. Misschien wil je in plaats daarvan afzonderlijke secties maken met een "Sectie-einde". Als je denkt aan extra ruimte aan het einde van een individueel systeem, zie dan het hoofdstuk Secties gebruiken voor meerdere delen of liedjes.
Om ruimte aan het begin van een systeem toe te voegen, selecteer je de eerste maat van het systeem en voeg je vervolgens een horizontaal kader in en pas je deze aan, zoals hierboven beschreven. Mogelijk moet je ook een systemomslag op de laatste maat van het vorige systeem plaatsen om ervoor te zorgen dat het horizontale kader daar niet verschijnt.
Om ruimte toe te voegen aan het einde van een systeem, moet je er eerst voor zorgen dat er geen systeemomslag is op de laatste maat, vervolgens de volgende maat selecteren en een horizontaal kader toevoegen. Voeg indien nodig een systeemomslag toe aan het horizontale kader zelf.
Het laatste systeem van een partituur wordt normaal gesproken rechts uitgelijnd (uitgerekt om de breedte van de pagina te vullen) als de standaardbreedte de Drempelwaarde opvullen laatste systeem overschrijdt zoals ingesteld in Opmaak→Stijl→Partituur. Zie Partituur formaat en uitvulling voor meer informatie. Dit levert normaal gesproken goede resultaten op, maar er kunnen gevallen zijn waarin het laatste systeem gevuld is, maar er beter uit zou zien als dat niet het geval was, of visa versa.
Voor gevallen waarin het systeem gevuld is maar je dat liever niet wilt, kun je de drempel verhogen. Een waarde van 100% betekent dat het laatste systeem nooit wordt gevuld (aangezien de breedte die drempel nooit overschrijdt). Omgekeerd, als het laatste systeem niet gevuld is maar je wilt dat wel, verlaag dan de drempel. Een waarde van 0% betekent dat het laatste systeem altijd zal uitrekken (omdat de breedte altijd die drempel zal overschrijden).
Normaal gesproken zou je echter een drempelwaarde moeten selecteren die rekening houdt met toekomstige wijzigingen in de partituur die ertoe kunnen leiden dat er meer of minder maten op het laatste systeem terechtkomen. Als je laatste systeem bijvoorbeeld momenteel meerdere maten heeft en je dwingt het te vullen door de drempel op 0% in te stellen, kan dit er slecht uitzien als de opmaak in de toekomst verandert en het laatste systeem slechts één maat heeft of als het laatste systeem slechts één maat heeft en je dwingt het niet te vullen door de drempel op 100% te zetten, kan dit er slecht uitzien als de opmaak in de toekomst verandert en het laatste systeem meerdere maten krijgt. Dit is de reden waarom een meer middelmatige waarde meestal logisch is.
Het is echter meestal nog beter om systeemomslagen te plannen om te voorkomen dat het laatste systeem minder vol is dan andere.
Zoals besproken in Partituur formaat en uitvulling past MuseScore normaal gesproken zoveel mogelijk maten op elk systeem. Dit kan er soms toe leiden dat twee of meer muzikaal gerelateerde maten worden gesplitst over een systeemonderbreking, terwijl het misschien gemakkelijker te lezen is als ze bij elkaar worden gehouden op het volgende systeem. Hoewel je vóór de groep een systeemomslag aan de maat zou kunnen toevoegen, zou dit gemakkelijk contraproductief kunnen blijken als de opmaak later verandert en alle maten op dat systeem hadden kunnen passen. Wat je echt wilt, is dat je kunt specificeren dat een groep maten indien mogelijk bij elkaar moet worden gehouden, of dat nu betekent dat je ze op het oorspronkelijke systeem houdt of dat je ze allemaal samen naar het volgende systeem verplaatst.
In een tekstverwerker wordt een “vaste spatie” karakter gebruikt om twee woorden bij elkaar te houden. Als de woorden beide op de huidige regel passen, werkt de niet-afbrekende spatie als een gewone spatie. Maar als de twee woorden niet allebei op een regel passen, worden ze door woordterugloop naar de volgende regel verplaatst in plaats van ze uit elkaar te splitsen op de niet-afbrekende spatie.
In MuseScore kun je het Groepeer maten pictogram in het Opmaak palet gebruiken om geselecteerde maten op dezelfde manier te groeperen. Deze maten worden behandeld als een enkel blok om te beslissen of ze op het ene of het andere systeem worden geplaatst.
Merk op dat je hierdoor niet meer maten op een systeem kunt passen dan je huidige instellingen normaal zouden toestaan. Het vertelt MuseScore simpelweg dat het ze allemaal bij elkaar moet houden indien mogelijk.
Zoals beschreven in verticaal uitvullen, vult MuseScore elke pagina met zoveel systemen als er passen gezien de huidige partituurinstellingen en past vervolgens de uitvulling binnen elke pagina aan volgens een van de twee verschillende algoritmen. Je kunt ook handmatig het aantal systemen op een pagina of de afstand tussen specifieke notenbalken of systemen aanpassen.
Een pagina-einde zorgt ervoor dat MuseScore een pagina beëindigt na een bepaald systeem, zelfs als er meer systemen zouden passen. Om een pagina-einde toe te voegen, selecteer je een maat of kader en druk je op Ctrl+Enter (Cmd+Enter op Mac) of klik op het pictogram Pagina-einde in het Opmaak palet:
Een afstandshouder is een opmaakelement dat je aan een maat kunt toevoegen om de hoeveelheid ruimte boven of onder die bepaalde notenbalk te bepalen. Afstandshouders kunnen gebruikt worden om ruimte toe te voegen of te verwijderen en ze kunnen zowel binnen als tussen systemen werken.
Om een afstandshouder aan de partituur toe te voegen selecteer je een maat en klik je vervolgens op het juiste pictogram in het Opmaak palet:
Je kunt ook een afstandshouder van het palet naar een maat in je partituur slepen en neerzetten.
Nadat je een afstandshouder hebt toegevoegd, kun je de hoogte ervan aanpassen door deze te selecteren en de handgreep te verslepen of door de instelling Hoogte in het Eigenschappen paneel te gebruiken. Er zijn drie verschillende soorten afstandshouders en de hoogte-instelling heeft een andere invloed op de partituur, afhankelijk van het type afstandshouder:
In alle gevallen werkt de afstandshouder binnen een systeem wanneer deze wordt toegevoegd tussen notenbalken van een systeem. Bovendien werkt een Notenbalkafstandshouder omlaag of Notenbalkafstandshouder vast omlaag tussen systemen wanneer deze wordt toegevoegd aan de onderste notenbalk van een systeem en een Notenbalkafstandshouder omhoog werkt tussen systemen wanneer deze wordt toegevoegd aan de bovenste notenbalk van een systeem.
Een verticaal kader is een vak voor lege ruimte, tekst of afbeeldingen die tussen systemen in een partituur kan worden geplaatst. Hoewel verticale kaders leeg kunnen worden gelaten en dus op dezelfde manier werken als afstandshouders, is het primaire doel van verticale kaders het toevoegen van tekst of afbeeldingen. Voor meer informatie, zie kaders gebruiken voor extra inhoud.
Bij ensemblemuziek waarin meerdere systemen op een enkele muziekpagina passen, is het gebruikelijk om een paar diagonale lijnen te gebruiken om de scheiding tussen de systemen te verduidelijken.
MuseScore kan deze automatisch toevoegen via de instellingen in Opmaak→Stijl→Systeem. Je kunt Links en Rechts scheidingstekens onafhankelijk van elkaar inschakelen. Voor elk kun je een aantal instellingen aanpassen:
De hierboven genoemde functies kunnen worden gebruikt om een aantal algemene taken uit te voeren.
Om minder systemen op een pagina te plaatsen, voeg je eenvoudig een pagina-einde toe aan het systeem of kader dat je als laatste op de pagina wilt laten verschijnen.
Net als bij horizontale uitvulling is het in sommige gevallen niet mogelijk om meer systemen op een pagina te plaatsen dan de huidige instellingen toestaan. Je kunt dus ook overwegen een kleinere notenbalkgrootte gebruiken of de minimale systeemafstand te verminderen of andere stijlveranderingen. In sommige gevallen kun je echter meer systemen op een pagina plaatsen door de afstand tussen specifieke systemen handmatig te verkleinen.
Om de afstand tussen twee specifieke systemen te verkleinen, voeg je een Notenbalkafstandshouder vast omlaag toe aan de onderste balk van het bovenste systeem en stel je vervolgens de gewenste hoogte in. Als door deze reductie een ander systeem op de pagina past, gebeurt dat automatisch.
MuseScore spreidt normaal gesproken systemen uit en schuift ze op om een pagina te vullen (zie verticaal uitvullen voor meer informatie). Of je verticale uitvulling nu in- of uitschakelt, pagina's die bijzonder schaars gevuld zijn kunnen er nog steeds vreemd uitzien. Dit is vooral gebruikelijk voor de laatste pagina van een partituur, waar mogelijk meer systemen passen.
In veel gevallen zouden de beste resultaten worden verkregen door het systeem en/of pagina-einden in de hele partituur te plannen om deze al te schaars gevulde pagina's te vermijden. Maar in gevallen waarin dit onvermijdelijk is, moet je beslissen waar je de extra ruimte wilt - allemaal onderaan de pagina, gelijk verdeeld tussen de boven- en onderzijde, verspreid over systemen of verspreid tussen notenbalken binnen systemen en tussen systemen.
Om alle extra ruimte naar de onderkant van de pagina te forceren, is een oplossing om een Notenbalkafstandshouder onder het laatste systeem toe te voegen en de hoogte zo nodig aan te passen om de ruimte in te nemen die je eronder wilt laten. Een andere manier is om de Max. systeemafstand of Max. pagina opvulafstand te verkleinen (zie verticaal uitvullen). Deze instellingen kunnen ook van invloed zijn op andere pagina's, maar in de meeste gevallen zijn ze alleen relevant voor bijzonder schaarse gevulde pagina's.
Om wat ruimte bovenaan de pagina te forceren, kun je een Notenbalkafstandshouder omhoog boven het eerste systeem toevoegen.
Om de verdeling van de ruimte tussen systemen en notenbalken binnen systemen te veranderen, moet je ervoor zorgen dat Notenbalk verticaal uitvullen is ingeschakeld in Opmaak→Stijl→Pagina en pas vervolgens de Factor voor afstand tussen systemen aan. Een waarde van 1,0 betekent dat de ruimte gelijk verdeeld is binnen en tussen systemen. Grotere waarden betekenen dat meer van de beschikbare ruimte tussen systemen wordt toegewezen in plaats van binnen systemen.
Om ruimte tussen twee specifieke systemen toe te voegen, voeg je een Notenbalkafstandshouder omlaag toe aan de onderste balk van het bovenste systeem of een Notenbalkafstandshouder omhoog aan de bovenste balk van het onderste systeem.
Om ruimte toe te voegen tussen specifieke notenbalken binnen een enkel systeem, voeg je een Notenbalkafstandshouder omlaag toe aan de bovenste notenbalk of een Notenbalkafstandshouder omhoog aan de onderste balk.
Om ruimte toe te voegen tussen specifieke notenbalken in alle systemen, bijvoorbeeld om pianobegeleiding te scheiden van de vocale notenbalken in een koorpartituur, klik je met de rechtermuisknop op de onderste balk en selecteer je Notenbalk/partij-eigenschappen en verhoog je de instelling Extra afstand boven de notenbalk.
Een kader is een rechthoekige ruimte in de partituur waarin een of meer tekstobjecten of afbeeldingen kunnen worden ingevoegd. In het partituurvenster zijn de zijkanten van het kader gemarkeerd met stippellijnen (deze verschijnen niet in de afgedrukte partituur).
Een kader kan een van de volgende drie typen zijn:
Opmerking: Hoewel je kaders kunt gebruiken om extra ruimte tussen systemen te creëren, kun je hiervoor het beste afstandshouders gebruiken.
Kaders worden gebruikt voor:
enzovoort.
Een tekstkader is een rechthoek over de volledige breedte die voor het eerste systeem of na het laatste systeem of tussen systemen wordt geplaatst. Er kan (slechts) één tekstblok aan het kader worden toegevoegd. De hoogte van het kader wordt automatisch aangepast aan de hoogte van het tekstblok erin.
Als de geselecteerde maat de eerste in het systeem is, wordt het kader gewoon boven het systeem geplaatst. Als de geselecteerde maat een andere is dan de eerste, wordt er een nieuw systeem gestart en verschijnt het kader erboven.
Om een tekstblok aan het tekstkader toe te voegen:
De tekst heeft standaard de stijl "Kader", maar je kunt dit wijzigen met de "Tekststijl" optie op het tabblad Tekst van het Eigenschappen paneel. Je kunt de tekst opmaak op de gebruikelijke manier aanpassen.
Een verticaal kader is een rechthoek over de volledige breedte die voor het eerste systeem of na het laatste systeem wordt geplaatst of tussen systemen in. Aan het kader kunnen meerdere tekstblokken en/of afbeeldingen worden toegevoegd.
Als de geselecteerde maat de eerste in het systeem is, wordt het kader gewoon boven het systeem geplaatst. Als de geselecteerde maat een andere is dan de eerste, wordt er een nieuw systeem gestart en verschijnt het kader erboven.
Om een tekstblok aan het verticale kader toe te voegen, pas je een van de volgende methoden toe:
De hoogte van het verticale kader wordt automatisch aangepast aan de hoogte van de tekstblokken erin. Maar je kunt dit overschrijven met "Hoogte" op het tabblad Verticaal kader in het Eigenschappen paneel.
De positie van een tekstobject dat direct tegen de rand van een verticaal/tekstkader aanligt, kan worden gewijzigd door de relevante marge (Boven/Beneden/Links/Rechts) aan te passen in het tabblad Verticaal kader van het Eigenschappen paneel.
Een links en bovenaan uitgelijnd tekstobject wordt bijvoorbeeld weggeduwd van de respectieve rand door de "Linkermarge" en/of "Bovenmarge" te vergroten, enzovoort.
In het tabblad Verticaal kader of Tekstkader van het Eigenschappen paneel past je "Ruimte boven" en "Ruimte onder" aan om extra ruimte boven/onder het kader te creëren.
Een horizontaal kader wordt gebruikt om ruimte te creëren tussen de maten van een bepaald systeem met optionele tekst- en/of afbeeldingsinhoud.
Het kader wordt ingevoegd tussen de geselecteerde maat en de daarop volgende.
Gebruik de volgende methoden om een tekstblok aan het horizontale kader toe te voegen:
Je kunt de breedte van het kader aanpassen in het tabblad Horizontaal kader van het Eigenschappen paneel.
Je kunt de ruimte aan weerszijden van het horizontale kader aanpassen met "Vrije ruimte links" en "Vrije ruimte rechts" op het tabblad Horizontaal kader van het Eigenschappen paneel.
Afbeeldingen kunnen in partituren worden ingevoegd door ze aan partituurobjecten of aan kaders te koppelen.
De volgende afbeeldingsformaten worden ondersteund: SVG (*.svg), PNG (*.png), JPEG (*.jpg en *.jpeg), Bitmap (*.bmp) en TIFF (*. tif en *.tiff).
Opmerkingen: (1) SVG is het aanbevolen afbeeldingsformaat, omdat je hiermee de afbeeldingsgrootte kunt aanpassen zonder verlies van definitie. Houd er rekening mee dat schaduwen, vervaging, knippen of maskeren niet worden ondersteund. (2) PNG ondersteunt transparantie. (3) De formaten GIF (*.gif), WebP (*.webp) en X PixMap (*.xpm) worden niet ondersteund.
Een afbeelding toevoegen aan een verticaal of horizontaal kader:
Opmerking: deze methode staat momenteel geen Bitmap (*.bmp) en TIFF (*.tif en *.tiff) toe, maar zie hieronder.
Een afbeelding aan een partituurobject koppelen:
Opmerking: Gebruik de laatste methode voor kleine afbeeldingen die verband houden met notenbalken, zoals symbolen.
Om een geïmporteerde afbeelding toe te voegen aan een palet, zie Elementen uit de partituur toevoegen.
Zodra een afbeelding in de partituur is geïmporteerd, kan deze worden gekopieerd/geknipt en naar een andere locatie geplakt, zoals een kader, noot of rust, met behulp van de standaardopdrachten en procedure (zie Kopiëren en plakken).
Selecteer de afbeelding en gebruik een van de volgende methoden:
Indien het hangslot symbool actief is (blauw gekleurd in Eigenschappen: Afbeelding), dan blijft de verhouding (hoogte/breedte) van de afbeelding behouden. Als je een zijde onafhankelijk van de andere wilt verstellen, klik dan op het hangslot om deze los te koppelen (grijs gekleurd).
Een afbeelding schalen naar de hoogte van het omringende kader:
Zolang “Verschaal naar kader grootte” aangevinkt blijft, zal de afbeeldingsgrootte de kaderhoogte volgen.
De afbeelding kan worden verplaatst door te slepen of door de horizontale/verticale correctie aan te passen in het Uiterlijk gedeelte van het Eigenschappen paneel. Ctrl+R herstelt de afbeelding naar de standaardpositie.
De afbeeldingseigenschappen van een geselecteerde afbeelding kunnen worden aangepast in de sectie Afbeelding van het Eigenschappen paneel.
Gebruik notenbalkafstands-eenheden: Indien aangevinkt (de standaardinstelling), wordt de afbeelding automatisch proportioneel geschaald met de schaalfactor instelling in Opmaak→Pagina-instellingen, en wordt de notenbalkeenheid sp gebruikt. Indien uitgeschakeld, gebruikt de afbeelding mm en wordt deze niet proportioneel geschaald. Zie Pagina opmaak concepten.
Dit symbool is 4 sp hoog en past dus perfect in de ruimte tussen de bovenste en onderste lijn van een 5-lijnen notenbalk. De optie "Gebruik notenbalkafstands-eenheden" is aangevinkt, zodat deze proportioneel wordt geschaald.
Een sectie-einde wordt gebruikt om een partituur op te splitsen in afzonderlijke secties, zoals bijvoorbeeld nodig kan zijn in een muzieksuite.
In het volgende partituurvoorbeeld is er een sectie-einde aan het einde van het eerste systeem, gevolgd door een tekst kader die de titel van het volgende deel geeft.
Een sectie-einde heeft de volgende kenmerken:
Deze opties worden beschreven in Sectie-einde eigenschappen (hieronder).
Als het begin van een nieuwe sectie vergezeld gaat van een verandering van maat- of toonsoort, zal er geen herinneringsteken aan het einde van de vorige sectie worden geplaatst.
Om een sectie-einde toe te voegen, selecteer je een maat, maatstreep (of een ander element binnen de maat) en klik je vervolgens op het pictogram Sectie-einde in het Opmaak palet. Je kunt de laatste actie desgewenst vervangen door een aangepaste sneltoets (zie Voorkeuren: sneltoetsen).
De volgende eigenschappen van sectie-einde kunnen worden aangepast vanuit het Sectie-einde gedeelte van het Eigenschappen paneel:
Om de afspeel-pauze na een sectie-einde aan te passen: selecteer de sectie-einde en bewerk "Pauzeer voordat nieuwe sectie begint".
Om de lange instrumentnamen weer te geven op het eerste systeem na een sectie-einde: selecteer het sectie-einde en zorg ervoor dat "Start nieuwe sectie met lange instrumentnamen" is aangevinkt.
Om de maatnummering opnieuw te starten na een sectie-einde: selecteer het sectie-einde en zorg ervoor dat "Maatnummers opnieuw instellen voor nieuwe sectie" is aangevinkt.
Aanvullende instellingen voor de weergave van maatnummers zijn beschikbaar in het dialoogvenster Maat-eigenschappen.
Opmerking: er is Nederlandse ondertiteling beschikbaar voor deze video.
Je kunt je bestanden lokaal op je computer opslaan of online ("in de cloud") in je musescore.com-account. Als je nog geen account hebt, kun je er hier gratis een aanmaken.
In het geval van partituren die online zijn opgeslagen, bewaart MuseScore ook lokale kopieën op je computer, zodat je eraan kunt werken, zelfs zonder een actieve internetverbinding. Telkens wanneer je een "Cloud Partituur" opslaat, dan wordt de online kopie op musescore.com ook bijgewerkt. Dit systeem beschermt zowel de integriteit van je lokale cloudscores als alle voordelen van online opslag, inclusief back-up, bekijken en afspelen op meerdere apparaten, eenvoudig delen, reageren en nog veel meer.
Houd er rekening mee dat als je een van je cloud partituren van musescore.com downloadt en opent in MuseScore, het bestand dat je downloadt en opent een nieuw, lokaal opgeslagen bestand is, los van het bestand in de cloud.
Er zijn een paar manieren om een partituur te openen in MuseScore 4.
Dit activeert je bestandsverkenner, waardoor je partituren die op je computer of opslagapparaat zijn opgeslagen, kunt selecteren en openen (dialoogvenster varieert afhankelijk van het besturingssysteem).
Windows/Linux: Ctrl+O. MacOS: Cmd+O
Met deze optie kun je kiezen uit een lijst met recent geopende partituren.
Dit venster toont je meest recent gewijzigde scores. Dubbelklik op een miniatuur van een partituur om deze te openen. Je kunt ook klikken op Andere openen... om toegang te krijgen tot lokaal opgeslagen partituren vanuit je bestandsverkenner.
Partituren die in de cloud zijn opgeslagen, worden aangegeven met een wolkpictogram. In tegenstelling tot lokale partituren is het niet mogelijk om een cloudbestand te hernoemen of anderszins aan te passen vanuit de bestandsverkenner van je computer. Je kunt dit echter doen vanuit de partituur beheerder op musescore.com. Ga direct naar de partituur beheerder door op de knop Partituur beheerder (online) in het Partituren-venster te klikken.
Het is mogelijk om meerdere partituren tegelijk te openen. In dit geval opent MuseScore elke partituur in een apart venster.
Afgezien van de MuseScore eigen formaat bestanden (*.mscz en *.mscx), kan MuseScore ook MusicXML, gecomprimeerde MusicXML en MIDI bestanden openen, evenals verschillende bestanden in andere formaten. Je kunt verschillende importinstellingen aanpassen door naar Voorkeuren → Importeren te gaan.
Een partituur opslaan:
1. Ga naar Bestand
2. Kies een van de volgende opties:
Optie | Wat doet het | Sneltoets |
---|---|---|
Sla op | Slaat de huidige partituur op in een nieuw bestand of slaat wijzigingen op in een eerder opgeslagen bestand | Windows/Linux: Ctrl+S, MacOS: Cmd+S |
Sla op als... | Slaat de huidige partituur op in een nieuw bestand | Windows/Linux: Shift+Ctrl+S, MacOS: Shift+Cmd+S |
Sla een kopie op... | Slaat de huidige partituur op in een nieuw bestand, maar stelt je in staat om door te gaan met het bewerken van het originele bestand | Geen |
Sla selectie op... | Slaat geselecteerde maten op in een nieuw bestand | Geen |
Sla in de cloud op... | Slaat de partituur op als een nieuw bestand op musescore.com | Geen |
De eerste keer dat je een van de bovenstaande opties voor het opslaan gebruikt, wordt er een dialoogvenster geopend waarin je wordt gevraagd "Hoe wilt u opslaan?", waarin je de opties "Sla op in de cloud" of "Sla op computer op" krijgt ”.
Om dit venster uit te schakelen, klik je op Niet meer laten zien om er zeker van te zijn dat je alleen het standaard opslagvenster van je besturingssysteem ziet voor toekomstige opslagbewerkingen.
De optie Sla op computer op activeert het dialoogvenster "Opslaan" van je besturingssysteem, waardoor je de partituur kunt opslaan als een (gecomprimeerd) MuseScore-bestand, .mscx.
Er is ook een optie in je "Opslaan"-dialoogvenster om bestanden op te slaan in een niet-gecomprimeerd formaat ("Niet-gecomprimeerde MuseScore-map"). Deze optie creëert een nieuwe map op je computer die een MuseScore-bestand (.mscx) bevat, evenals een miniatuurafbeeldingsbestand (.png) en alle relevante .json-, .mss- en .xml-bestanden.
Partituren die online zijn opgeslagen (in de cloud) verschijnen op het tabblad Start: Partituren van het programma met een wolksymbool in de hoek van het bestandspictogram. Er wordt ook automatisch een lokale kopie op je computer opgeslagen.
Kies Sla op in de cloud om een partituur in de cloud op te slaan. Dit activeert een dialoogvenster met de volgende opties:
Dit is de naam waaronder je partituur herkenbaar zal zijn op musescore.com
Als je klaar bent, klik je op Sla op. De eerste keer dat je dit doet, zal MuseScore je vragen of je ook je audio wilt uploaden naar musescore.com. Je kunt kiezen uit de volgende opties:
Elke keer dat je op Sla op drukt, wordt alleen de partituur zelf geüpload naar musescore.com. Bij online afspelen wordt het MS Basic soundfont gebruikt.
Elke keer dat je op Sla op drukt, zal MuseScore een .mp3-bestand genereren om samen met je partituur te uploaden. Het afspelen van de partituur op musescore.com klinkt hetzelfde als in je desktop-app (inclusief audio uit de Muse Sounds-bibliotheek, indien geïnstalleerd of VST-instrumenten en effecten die je hebt toegevoegd).
MuseScore zal alleen een .mp3-bestand genereren en uploaden met een opslaginterval dat je opgeeft.
Deze instellingen hebben alleen invloed op je privé cloud-partituren. Je wordt slechts één keer gevraagd om deze instelling op te geven, maar je kunt deze instelling op elk moment wijzigen door naar Voorkeuren →Cloud te gaan. Zodra je op OK klikt, bevestigt MuseScore dat je partituur is opgeslagen. Je bestand is toegankelijk vanaf zowel het tabblad Start als de partituur beheerder op musescore.com.
Dit hoofdstuk behandelt het opslaan van MuseScore-partituren in andere formaten dan de oorspronkelijke formaten (*.mscz en *.mscx), zoals MusicXML, MIDI, MP3, PDF, PNG enz.
Een partituur exporteren:
Portable Document Format (PDF) is een universeel formaat voor tekst, afbeeldingen, muziek enzovoort. Vrijwel elke computer heeft een PDF-lezer. Zo niet, dan kan een pdf ook worden geopend met webbrowsers zoals Firefox enz.
Gebruik deze indeling wanneer je muziekpartituren wilt genereren voor andere muzikanten om van te lezen. PDF-partituren kunnen desgewenst ook op papier worden afgedrukt.
Net als bij PDF kunt u met Scalable Vector Graphics (SVG) inzoomen en de afbeelding vergroten zonder kwaliteitsverlies. Gebruik SVG als je muziekfragmenten in een ander document of webpagina wilt insluiten.
Alle moderne webbrowsers ondersteunen SVG. Veel websites en apps ondersteunen dit echter niet, dus als je ergens SVG probeert te gebruiken en het werkt niet, probeer dan PDF of PNG in plaats van SVG.
Portable Network Graphics (PNG) is een gecomprimeerd grafisch formaat dat geschikt is voor het opnemen in allerlei soorten documenten. PNG's worden echter korrelig als je inzoomt of de afbeelding vergroot. Overweeg dus om in plaats daarvan PDF of SVG te gebruiken als je software dit ondersteunt.
OGG-bestanden bevatten gewoonlijk verliesgevende, met Vorbis gecomprimeerde audio, die een hogere kwaliteit biedt dan MP3 bij dezelfde bestandsgrootte. Gebruik dit formaat voor persoonlijk luisteren, als je apparaat dit ondersteunt.
De meeste Android-apparaten ondersteunen OGG-audio, maar Windows-, macOS- en iOS-apparaten hebben software van derden nodig om deze bestanden te kunnen lezen. Mogelijk vind je MP3 gemakkelijker in het gebruik.
MP3 is een compressieformaat met verlies dat universeel wordt ondersteund. Gebruik dit formaat om audio met andere mensen te delen voor luisterdoeleinden (niet voor bewerking).
FLAC is een verliesvrij compressieformaat dat de audiokwaliteit volledig behoudt, maar een grotere bestandsgrootte produceert dan de verliesgevende compressieformaten. Gebruik FLAC wanneer je audio verzendt zodat iemand anders deze kan bewerken, maar alleen als je hem of haar niet het eigenlijke MuseScore-bestand kunt sturen (bijvoorbeeld omdat hij of zij niet over de benodigde instrumentgeluiden of audio-plug-ins beschikt om het te laten klinken zoals je het bedoeld hebt).
WAV is een ongecomprimeerd formaat. Het biedt volledige audiokwaliteit, maar de bestanden zijn extreem groot. Gebruik dit formaat voor audio die je zelf wilt bewerken in een ander programma, zoals Audacity.
Als je audio nodig heeft in een formaat dat hierboven niet wordt vermeld (bijvoorbeeld Opus of AAC), vereist dit het gebruik van een externe audioconversietool. Audacity is een gratis programma dat voor dit doel kan worden gebruikt. Het is ontwikkeld door Muse Group, hetzelfde bedrijf dat MuseScore maakt.
Exporteer eenvoudig je partituur vanuit MuseScore als een WAV-bestand en open dit bestand vervolgens in Audacity, of welk audioprogramma je ook kiest om de conversie uit te voeren. Het gebruik van WAV als overgangsformaat garandeert de hoogste kwaliteit na de conversie en vermijdt tijdverspilling door het bestand in MuseScore te comprimeren om het vervolgens onmiddellijk in het andere programma te decomprimeren.
Als alternatief kun je een website gebruiken om de conversie uit te voeren. In dit geval is het beter om FLAC als overgangsformaat te gebruiken, omdat dit de grootte van de upload verkleint terwijl de maximale kwaliteit behouden blijft. Zorg ervoor dat je software of web-services van derden zorgvuldig onderzoekt voordat je deze gebruikt. Sommige websites bewaren bestanden nadat je ze hebt geüpload en sommige stellen de bestanden zelfs beschikbaar voor andere gebruikers.
Zodra het bestand naar het gewenste formaat is geconverteerd, moet je ernaar luisteren om er zeker van te zijn dat de kwaliteit acceptabel is en dat het hele bestand is geconverteerd.
Musical Instrument Digital Interface (MIDI) is een gevestigde standaard in de muziekindustrie voor het coderen van alle noten en instrumenten in een partituur, maar niet voor de visuele opmaak. MIDI-bestanden kunnen in sommige mediaspelers worden afgespeeld, maar alleen als de juiste software- (of hardware-)instrumenten beschikbaar zijn om dit te realiseren. De bestanden kunnen worden bewerkt in een sequencer of andere muzieknotatiesoftware.
Je moet je ervan bewust zijn dat het geluid dat door een MIDI-bestand wordt gegenereerd afhankelijk is van de virtuele instrumenten die worden gebruikt om het af te spelen, dus het zal waarschijnlijk anders klinken als het buiten MuseScore wordt gespeeld. Ook behoudt MIDI de visuele opmaak niet, dus het bestand zal er heel anders uitzien als het wordt geopend in een notatieprogramma, inclusief MuseScore, vergeleken met de originele partituur.
MusicXML is een universele standaard die tot doel heeft zoveel mogelijk van de originele partituuropmaak te behouden. Het kan in elke moderne partituurschrijver worden geopend. MuseScore 4 gebruikt MusicXML 4.0, hoewel sommige functies nog moeten worden geïmplementeerd.
Braille
Braille Ready Format (BRF) is een indeling voor platte tekst waarin geschreven tekst of muziekdocumenten kunnen worden opgeslagen die bedoeld zijn voor gebruik door blinden. Deze bestanden kunnen worden geopend in software van derden om ze te lezen met een elektronische brailleleesregel of om ze in reliëf op papier te drukken als verhoogde stippen.
De braillebestanden van MuseScore maken gebruik van maat-over-maat-opmaak, wat betekent dat er voor elke notenbalk een aparte regel braille is en dat maten verticaal uitgelijnd zijn tussen de notenbalken, zoals in de gedrukte muziek. (Een alternatief is de opmaak van maat voor maat of sectie voor sectie, waarbij een of meer maten worden geschreven voor de eerste notenbalk, gevolgd door dezelfde maten voor de volgende notenbalk, enzovoort, allemaal op één regel. braille. MuseScore ondersteunt dit soort opmaak momenteel niet.) De braillebestanden van MuseScore gebruiken ASCII in plaats van Unicode-tekencodering, dus ziende gebruikers die deze bestanden openen in een tekst bewerker zullen alleen willekeurige letters en leestekens zien; Om de braille als punten te kunnen zien, moet je een speciaal braillelettertype installeren.
De braille van MuseScore voldoet aan de Music Braille Code 2015 van de Braille Authority of North America , maar veel van de functies ervan moeten nog worden geïmplementeerd. Momenteel kun je betere resultaten behalen als je partituren exporteert als MusicXML en vervolgens een MusicXML-naar-braille-conversietool van derden gebruikt, zoals de gratis web-gebaseerde tool SM Music Braille.
Music Encoding Initiative (MEI) is een open XML-formaat dat de semantische structuur van muzieknotatiedocumenten vertegenwoordigt en is ontwikkeld als een door de gemeenschap aangestuurde inspanning. De MEI-ondersteuning in MuseScore richt zich op MEI Basic, een subset van MEI die het gebruik van MEI voor gegevensuitwisseling vergemakkelijkt en de interoperabiliteit verbetert. De MEI-ondersteuning in MuseScore is beschikbaar vanaf versie 4.2 en wordt hier gedocumenteerd.
[Nog toe te voegen]
MusicXML is een universeel bestandsformaat waarmee partituren kunnen worden gedeeld tussen verschillende muzieknotatieprogramma's. Je kunt bijvoorbeeld een MuseScore .mscz-bestand converteren naar een MusicXML-bestand en het wordt geopend in Sibelius, Finale of een andere compatibele partituurschrijver; en vice versa.
MusicXML reproduceert de noten en instrumentatie getrouw, maar desalniettemin is het meestal nodig om wat opschoonwerk te doen om ervoor te zorgen dat de overgedragen partituur er precies hetzelfde uitziet als het origineel.
Wanneer een MusicXML-bestand voor het eerst wordt geopend in MuseScore, blijven de posities en aangepaste eigenschappen van tekstobjecten zoveel mogelijk behouden. Er kunnen ook andere aanpassingen zichtbaar zijn in de partituur die je wel of niet wilt behouden.
Om de stokken van alle noten terug te zetten naar hun standaardposities en -oriëntaties:
Om de voorloopruimte van alle noten terug te zetten naar de standaard partituur:
Om alle onderbrekingen te verwijderen: systeem, pagina en sectie:
Alleen systeemomslagen verwijderen (sectie- en pagina-einden laten staan):
Om alle tekstobjecten in de partituur en in kaders terug te zetten naar hun standaardstijlen:
Zie Opmaak→Stijl→Tekststijlen om de lijst met stijlen en eigenschapswaarden te bekijken.
Om de posities van alle tekstobjecten in kaders te herstellen:
Voor tekstobjecten in de partituur kun je dezelfde methode toepassen als voor kaders. Je zult dit echter voor elke afzonderlijke objectklasse moeten herhalen: alle tempoteksten, alle notenbalkteksten, enzovoort.
Om een partituur te exporteren als een MusicXML-bestand, zie Bestand exporteren.
Bij het exporteren van een partituur naar MusicXML kun je kiezen uit een gecomprimeerd (de standaardoptie) of ongecomprimeerd formaat en of alle omslagen wel of niet moeten worden geëxporteerd of dat alleen handmatig toegevoegde omslagen in het bestand mogen verschijnen.
[Toe te voegen:
Het dialoogvenster Project-eigenschappen bevat metatags, bewerkbare beschrijvende digitale gegevens van het bestand. Elke partituur gemaakt met MuseScore 4 bevat de volgende vooraf gedefinieerde metatags. Sommige ervan worden automatisch toegewezen met informatie die door de gebruiker wordt verstrekt in het dialoogvenster Nieuwe partituur, zie het hoofdstuk Je partituur opzetten.
Eigenschap | Waarde wanneer partituur wordt gemaakt |
---|---|
Titel | Dezelfde tekst als "Titel" opgeven in het Nieuwe Partituur dialoogvenster. |
Ondertitel | Dezelfde tekst als "Ondertitel" opgeven in het Nieuwe Partituur dialoogvenster. |
Componist | Dezelfde tekst als "Componist" opgeven in het Nieuwe Partituur dialoogvenster. |
Arrangeur | |
Tekstschrijver | Dezelfde tekst als "Tekstschrijver" opgeven in het Nieuwe Partituur dialoogvenster. |
Vertaler | |
Copyright | Dezelfde tekst als "Copyright" opgeven in het Nieuwe Partituur dialoogvenster. Als je een copyright-symbool nodig hebt, kopieer/plak je deze: ©. |
Werknummer | |
Titel van deel | |
Deelnummer | |
Aanmaakdatum | Datum waarop de partituur is gemaakt. Dit kan leeg zijn als de partituur in de testmodus is opgeslagen (zie Gebruik van opdrachtregel). Bewerk handmatig als je de geest van Beethoven bent. |
Platform | Het computerplatform waarop de partituur is gemaakt. Dit kan leeg zijn als de score in de testmodus is opgeslagen. |
Bron | Kan een URL bevatten als de partituur is gedownload van of gepubliceerd is op MuseScore.com. |
Musescore versie | Niet bewerkbaar. De versie van MuseScore waarmee de partituur voor het laatst is opgeslagen. |
Bestandspad | Niet bewerkbaar. De locatie van het partituur bestand op je computer. |
Opmerking:
Om een Project-eigenschap te wijzigen:
Om een nieuwe eigen metatag toe te voegen, klik je op de knop Nieuwe eigenschap. Vul het veld "Eigenschap" en de "Waarde" in en druk op OK.
Om een metatag te verwijderen, klik je op het prullenbaksymbool. Vooraf gedefinieerde metatags kunnen niet worden verwijderd.
De enige plaats waar Je project-eigenschappen (metatags) aan een partituur kunt toevoegen, is door ernaar te verwijzen in de kop- of voettekst, zie het hoofdstuk Kop- en voettekst.
Begrijp dat dit afzonderlijke entiteiten zijn voordat we aan dit hoofdstuk beginnen:
Je kunt rechtstreeks of vanuit MuseScore op musescore.com publiceren, maar houd er rekening mee dat musescore.org-vrijwilligers niet in staat zijn problemen met betrekking tot musescore.com af te handelen, zoals betaling, terugbetaling, eigendom, auteursrecht, licentieverlening, piraterij enz., zie Hoe en waar je om ondersteuning kunt vragen.
Je kunt ervoor kiezen je partituren privé te houden of anderen toe te staan ze te lezen of te downloaden. Om de service te gebruiken moet je een musescore.com-account openen, die gratis of met een abonnement kan zijn (zie ook Partituren openen en opslaan).
Musescore.com lijkt prioriteit te geven aan het aanbieden van een vrijwel gratis partituur-hostingservice, in plaats van eigen uitgevers te helpen inkomsten te genereren. Niettemin bevat het genereuze voorwaarden over hoe gehoste partituren worden gebruikt. Het platform heeft nog niet openlijk en rechtstreeks samengewerkt met of inkomsten gedeeld met eigen uitgevers/individuele componisten. Het is begonnen met samenwerken met uitgevers als reactie op klachten over auteursrechtbescherming. Voor muzikanten die winst nastreven, probeer alternatieve methoden zoals vermeld op sites with a good selection of sheet music
Respecteer het auteursrecht. Net zoals jij eigenaar bent van het auteursrecht op de muziek die jij maakt, bezitten anderen het auteursrecht op de muziek die zij maken. Je mag de auteursrechtelijk beschermde muziek van anderen transcriberen met MuseScore, maar je bezit niet noodzakelijkerwijs het auteursrecht voor de resulterende bladmuziek.
Om verwarring te voorkomen wordt in dit hoofdstuk een brede definitie van "publiceren" gebruikt; het uploaden/opslaan van inhoud naar een online server wordt als "publiceren" beschouwd. Je moet letten op de definitie van "publiceren" die wordt gebruikt in juridisch bindende licenties. Van bron ... Publicatie is de distributie van kopieën of grammofoonplaten van een werk aan het publiek ... Een partituur kan "niet-vermeld" worden geüpload, wat betekent dat het niet openbaar zoekbaar is of wordt weergegeven in een openbare systematische catalogus, maar de genoemde partituur kan aantoonbaar nog steeds als openbaar worden beschouwd.
Uit het forumbericht Inbreuk op auteursrecht
... voor een cover heb je toestemming nodig van de auteursrechthebbende (misschien de auteur, de uitgever, de erfgenamen, enz.) ...
... je kunt een stuk niet uploaden, zelfs niet met een licentie van de oorspronkelijke auteur, tenzij deze licentie ook de specifieke rechten omvat die aan MuseScore BVBA worden verleend die de servicevoorwaarden vereisen, maar die niet nodig zijn om te verkrijgen als (ook) een andere geschikte licentie, zoals zoals alle Open Source / Open Knowledge-licenties aanwezig zijn. De servicevoorwaarden (onderdeel van dezelfde bug) vereisen ook dat de uploader afstand doet van bepaalde morele rechten van de artiest ...
Uit het forumbericht Zou iemand mij kunnen vertellen wat originele muziek is?
... Als je je partituur niet opzettelijk op een andere compositie hebt gebaseerd, upload deze dan als origineel. Als het lijkt op een bekende compositie, zal iemand je erop wijzen. Als het in de buurt komt van een auteursrechtelijk beschermde partituur, kan het worden verwijderd (privé gemaakt), maar zonder dat je er problemen mee krijgt...
Van bron (door Bernie/BSG, al jarenlang vrijwillige muziekmentor op musescore.org en musescore.com) 29 juni 2021
... de CPO (Chief Product Officer) van MuseScore.com, David Mandelstam, heeft in een openbare discussie met mij gepost dat de site (musescore.com) 's werelds grootste gratis bladmuziekcatalogus is. Het is geen sociale media en geen partituur-hostingsite ...
Tenslotte, [bron](van https://musescore.com/community-guidelines)
... Behandel mensen zoals je zelf behandeld wilt worden ...
De eerste keer dat je een partituur opslaat wordt je gevraagd of je de partituur op Musescore.com wilt publiceren.
Als je nog niet bent ingelogd op Musescore.com, of als je geen account hebt, moet je inloggen.
Er wordt gevraagd of de partituur Openbaar, Niet vermeld of Privé moet zijn.
Als je een partituur publiceert die je al minstens één keer hebt gepubliceerd, kun je ervoor kiezen om de bestaande online partituur te vervangen of om als nieuwe online partituur te publiceren.
Je wordt gevraagd of je de audio ook wilt uploaden naar musescore.com.Zie Publicatievoorkeuren beheren
MuseScore zal je vertellen wanneer het klaar is. Bij grote partituren kan het enige tijd duren om het MP3-bestand te genereren.
Partituren die op je computer zijn opgeslagen, kunnen ook op Musescore.com worden gepubliceerd, maar worden niet automatisch bijgewerkt.
Een partituur publiceren op Musescore.com
Voor partituren die online zijn opgeslagen, bewaart MuseScore ook lokale kopieën op je computer, zodat je eraan kunt werken, zelfs zonder een actieve internetverbinding. Die partituren zijn gemarkeerd met een "wolk"-symbool in de Musescore partituur beheerder.
Bij het online opslaan maakt MuseScore een MP3-bestand aan van de audio van je partituur. Afhankelijk van de lengte van de partituur en het aantal instrumenten in de partituur kan dit lang duren. Om te bepalen wanneer dit gebeurt:
Kies onder "Genereer MP3-audio voor privé-cloudpartituren" de optie Nooit, Altijd of Elke (X keer opslaan)
Elke keer dat je op Sla op drukt, wordt alleen de partituur zelf geüpload naar musescore.com. Bij online afspelen wordt het MS Basic soundfont gebruikt.
Elke keer dat je op Sla op drukt, zal MuseScore een .mp3-bestand genereren om samen met je partituur te uploaden. Het afspelen van de partituur op musescore.com klinkt hetzelfde als in je desktop-app (inclusief audio uit de _Muse Sounds_-bibliotheek, indien geïnstalleerd of VST-instrumenten en effecten die je hebt toegevoegd).
MuseScore zal alleen een .mp3-bestand genereren en uploaden met een opslaginterval dat je opgeeft.
Naast het publiceren van je partituur op MuseScore.com, kun je de door MuseScore gegenereerde MP3-audio delen met Audio.com, een gratis service van Muse Group. Op Audio.com kun je nummers openbaar delen, ze beschikbaar maken om te downloaden en niet vermelde audio uploaden.
MuseScore 4.1 en hoger
MuseScore 4.2 en hoger
De eerste keer dat je een partituur publiceert, word je gevraagd deze te delen op Audio.com. Je kunt ervoor kiezen om elke keer dat je publiceert hierom te worden gevraagd en dit kun je regelen in Voorkeuren.
De basisafspeelfuncties zijn toegankelijk via de Afspeelknoppen werkbalk rechtsboven in het programmavenster:
Van links naar rechts zijn de iconen:
Ontkoppel de werkbalk om het Afspeelpaneel weer te geven voor extra bedieningselementen. Zie de sectie "Afspeelpositie en monitoringtempo".
Opmerkingen: (1) Als er geen selectie is gemaakt voordat het afspelen wordt geactiveerd, keert het afspelen terug naar de plaats waar het eerder was gestopt of, als er niet eerder is afgespeeld, naar het begin van de partituur. (2) De Speel af-knop verandert in een "stop"-pictogram terwijl muziek wordt afgespeeld.
Om het afspelen terug te spoelen, klik je op het pictogram Spoel terug op de Afspelen werkbalk. Terugspoelen brengt het afspelen terug naar het begin van de partituur of, als er een lus is ingesteld, naar het begin van de lus.
Afspelen herhalen van een muziekgedeelte:
In het onderstaande voorbeeld gaat het afspelen over de geselecteerde twee maten van Violin 2 en Viola, het gebied gemarkeerd door de blauwe vlaggen. Gebruik de knop "Lus afspelen" om de lus aan of uit te zetten.
Om automatisch het geluid van metronoomtikken toe te voegen aan het afspelen, gebruik je de metronoom knop.
Het aantal tikken dat aan elke maat wordt toegevoegd, wordt bepaald door
De volgende logica wordt gebruikt:
Voor samengestelde maatsoorten (6/8, 9/8, enz.) is het bovenste getal van de maatsoort gedeeld door drie het aantal tellen in elke maat. 6 = dubbel, 9 = drievoudig, 12 = viervoudig. Aan elke tel wordt een tik toegevoegd. Er worden twee extra tikken per tel toegevoegd aan passages waar het resulterende Monitoringtempo van de maat lager is dan 60 tellen per minuut. De 60 verwijst niet naar het metronoomsymbool in de rechterbovenhoek van de Afspeelwerkbalk.
Hierboven ziet je een demo van het gebruik van de metronoom met samengestelde maatsoorten. Het demo partituurbestand is beschikbaar in de sectie Externe links. Naar een maat waarin 9/8 wordt gebruikt en er een geschreven tempomarkering is met een gepunteerde kwart ♩. = 59 en de schuifregelaar voor het monitoringtempo staat op 100%, er worden negen tikken toegevoegd. Het gebruik van een achtste ♪ = 179 markering levert een identiek resultaat op. Terwijl, voor een maat die 9/8 gebruikt, er een geschreven tempomarkering is met een gepunteerde kwart ♩. = 60 en de schuifregelaar voor het monitoringtempo staat op 100%, er worden drie tikken toegevoegd. Het gebruik van een achtste ♪ = 180 markering levert een identiek resultaat op. Als je de schuifregelaar voor het monitoringtempo verlaagt naar 90%, worden er negen tikken in die maat gecreëerd.
De standaard metronoom gebruikt MS Basic. Het heeft twee tikgeluidsfragmenten, een hoge toon (T1) en een lage toon (T2). T1 wordt gebruikt bij de allereerste tik van elke maat, T2 wordt gebruikt op alle andere plaatsen. Een alternatieve geluidsbron kan worden geselecteerd in de Mixer, T1 speelt noot E5 en T2 speelt noot F5.
De tikken worden toegevoegd aan alle geëxporteerde audiobestanden. Probeer deze opties voor meer controle over de tikken in het audiobestand of tijdens het afspelen:
De huidige afspeelpositie wordt weergegeven door twee getallen rechts van de afspeelknoppen. De één toont de positie in termen van verstreken tijd, de ander in maten en tellen (zie afbeelding in overzicht). Om handmatig naar een tijdstip of maat of tel te gaan, klik je op een getal en voer je het gewenste getal in.
Het item helemaal rechts is monitoringtempo. Het laat zien dat het tempo binnen één minuut op de huidige cursorpositie in de eenheid kwartnoten zou zijn geweest. Het is niet een exact spiegelbeeld van een bepaalde geschreven tempomarkering op de partituur. De kwartnoot is niet gerelateerd aan de muzikale tel van de partituur.
Om extra bedieningselementen weer te geven, ontkoppel de werkbalk. Klik en houd de "6 stippen" ingedrukt, sleep vervolgens weg van de rechterbovenhoek van het MuseScore-scherm en laat los, zie Werkbalken en vensters: Panelen dokken en loskoppelen hoofdstuk. De losgekoppelde werkbalk wordt automatisch uitgebreid tot een klein Afspeelpaneel met twee schuifregelaars. De schuifregelaar bovenaan toont de huidige afspeelpositie. de schuifregelaar daaronder toont het monitoringtempo . Het monitoren van het tempo overschrijft tijdelijk het partituurtempo, de instelling van de geschreven tempomarkering in de partituur blijft ongewijzigd. Door de schuifregelaar terug te zetten naar de standaardpositie, 100%, wordt het tempo hersteld naar het tempo zoals geschreven op de partituur.
In het voorbeeldscherm hierboven weergegeven. De knop van de bovenste schuifregelaar huidige afspeelpositie bevindt zich op een derde van links, wat erop wijst dat deze momenteel ongeveer een derde van de partituur is. De knop van de onderste monitoringtempo schuifregelaar staat iets rechts van de standaardpositie. Er staat 130%, wat erop wijst dat het afspeeltempo momenteel is versneld tot 130% van het geschreven tempo. Het geschreven tempo is kwart = 60, dit wordt aangegeven met een Tempomarkering die niet in de afbeelding wordt weergegeven. Het metronoomsymbool in de rechterbovenhoek toont kwart = 78, wat betekent dat er binnen één minuut op de huidige cursorpositie 78 kwartnoten zou zijn geweest. Het geeft niet de informatie weer van een bepaalde geschreven tempomarkering op de partituur. De kwart is niet gerelateerd aan het muzikale ritme van de partituur.
Om het afspeeltempo tijdelijk te wijzigen:
Bewerk het afspeeltempo. Het kan worden aangepast in stappen van 1%. In de onderstaande afbeelding wordt het tempo afgespeeld op 96% van de huidige metronoomsnelheid
Klik op de instellingenknop (tandwiel) op de Afspeel-werkbalk om de volgende bedieningselementen weer te geven:
Je kunt deze opties naar wens uit- of inschakelen.
Schakel MIDI-invoer in om tijdens het afspelen muziek naar je partituur te schrijven met een gekoppeld MIDI-apparaat (zoals een keyboard of drumcomputer). Zie Werken met Midi voor details.
Schakel deze optie uit als je wilt dat het afspelen herhalingsindicaties in de partituur negeert.
Indien aangevinkt, dan worden de akkoordsymbolen in de partituur afgespeeld. Verwijder het vinkje als je dit niet wilt.
Indien aangevinkt, verschuift deze optie de partituur tijdens het afspelen. Verwijder het vinkje als je wilt dat de weergave stationair blijft.
De mixer maakt het volgende mogelijk:
De mixer is verdeeld in een aantal kleur gecodeerde kanaalstrips.
Je kunt de mixer weergeven/verbergen door:
Opmerking: Als de instrument kanaalstrips niet in dezelfde volgorde staan als de instrumenten in de partituur, probeer dan de mixer opnieuw te sluiten en opnieuw te openen.
Elke kanaalstrip bevat de volgende bedieningselementen (beschreven vanaf de boven naar beneden):
Klik op het pictogram met de drie stippen in de rechterbovenhoek van het Mixer-paneel om een besturingselement weer te geven/te verbergen. Je kunt bijvoorbeeld de volumefaders verbergen om verticale schermruimte te besparen voor het bekijken van de partituur.
De rij met het label Geluid toont de virtuele instrumentenset die in elk kanaal wordt gebruikt. Dit kan een SoundFont (.sf2,.sf3) zijn, zoals MS Basic, een VST-instrument (VSTi) of een Muse Sound. Als je binnen die instrumentenset een bepaald geluid hebt geselecteerd, dan wordt de naam van het geluid weergegeven in plaats van de naam van de set.
Opmerking: Dit verandert het geluid van het instrument, maar heeft geen effect op de notatie van het instrument. Als je wilt dat de notenbalk ook wordt bijgewerkt, bijvoorbeeld met correcte transpositie en sleutelwijzigingen, zie Kies instrumenten.
Vanaf MuseScore 4.2 is het mogelijk om deze methode te gebruiken om een individueel geluid te kiezen binnen een SoundFont. Als je een oudere versie van MuseScore 4 gebruikt, gebruik dan de oplossing beschreven in SoundFonts.
SFZ-bestanden worden ondersteund, maar alleen met behulp van een VST-sampler; zie SoundFonts.
Met elke rij (slot) onder de Audio FX kun je een extra VST effect of Muse Reverb (een native effect) toevoegen. Audio wordt van boven naar beneden verwerkt via de Audio FX.
Dit schakelt de plug-in uit zonder deze uit de mixer te verwijderen.
Dit verwijdert de effect-plug-in uit de mixer.
Muse Reverb is de eigen reverb-eenheid van MuseScore. Aan elk instrument wordt standaard een vaste hoeveelheid reverb toegevoegd. Je kunt de hoeveelheid voor elk kanaal aanpassen met de Aux signaal-knoppen naast de blauwe knoppen met het label "Reverb". Het effect kan voor elk kanaal worden in- of uitgeschakeld door op dezelfde knoppen te klikken. Je kunt het uitgangsvolume van de Muse Reverb ook aanpassen met behulp van de Aux 1-fader.
Elke rij (slot) onder Aux signaal bepaalt hoeveel van een corresponderend Aux kanaal effect(en) wordt toegevoegd aan de audio die voor een instrument is gemaakt.
Er zijn twee Aux-signalen, die overeenkomen met de twee aux-kanalen:
Aux-kanalen (channels) zijn speciale kanalen om de audio-FX-toepassing te vereenvoudigen. Je kunt audio-FX(s) instellen in één Aux-kanaal en deze vervolgens op meerdere instrumenten toepassen.
Er zijn maximaal twee Aux-kanalen in elke partituur:
Standaard zijn aux-kanalen verborgen. Een aux-kanaal tonen/verbergen:
Het proces is hetzelfde als het toevoegen van Audio FX(s) aan een instrumentkanaal, zie Een Audio FX toevoegen.
Als er slechts één Audio FX in een Aux-kanaal zit, worden de kanaalstrip en de bijbehorende aux signaal gelabeld met de naam van de Audio FX. Als er meer dan één zijn, worden deze aangeduid met Aux 1 en Aux 2. Mogelijk moet je de partituur opslaan en opnieuw openen om de labels te zien bijwerken.
Aux-kanaalstrips zijn voorzien van volumefaders. Dit verandert het volume van het effect over alle kanaalstrips terwijl de corresponderende aux signaal is ingeschakeld. Beschouw dit als het instellen van het maximale volume van de effecten die een instrumentkanaal kan ontvangen.
Om aan te passen hoeveel effect een Aux-kanaal doorlaat op elk instrument, gebruik je de knop in de corresponderende Aux signaal rij (slot) op de kanaalstrip van dat instrument, zie Aux signalen.
MuseScore gebruikt virtuele instrumenten om audio te creëren voor het afspelen. SoundFont-bestanden (.sf2, .sf3) zijn een van de ondersteunde formaten. Een sf2- of sf3-bestand bevat alle audiogegevens voor een of meer virtuele instrumenten.
MuseScore wordt geleverd met zijn eigen native SoundFont, MS Basic, dat de meeste instrumentgeluiden bevat die je nodig hebt voor het afspelen van partituren.
Je kunt ook aangepaste SoundFonts toevoegen en gebruiken, vele daarvan zijn gratis online beschikbaar. Zie ook de lijst in SoundFonts en SFZ-bestanden (MS3-handboek).
Nadat je een SoundFont naar je computer hebt gedownload, zijn er twee manieren om een SoundFont in MuseScore 4 te installeren:
Er zou een dialoogvenster moeten verschijnen waarin je wordt aangeboden het SoundFont-bestand op de juiste locatie te installeren.
Het is ook mogelijk om SoundFont-bestanden handmatig op de juiste locatie te installeren. Standaard is deze locatie ~/Documents/MuseScore4/SoundFonts, waarbij ~ (tilde) je thuismap vertegenwoordigt. Het volledige pad naar deze locatie is:
C:\Users\GEBRUIKERSNAAM\Documents\MuseScore4\SoundFonts
/Users/GEBRUIKERSNAAM/Documents/MuseScore4/SoundFonts
/home/GEBRUIKERSNAAM/Documents/MuseScore4/SoundFonts
SoundFont-bestanden die in deze map worden geplaatst, komen automatisch beschikbaar voor gebruik in MuseScore.
Je kunt ook aangeven in welke map(pen) op je computer MuseScore zoekt naar SoundFonts. Als een SoundFont is geïnstalleerd in een herkende map dan zal deze automatisch beschikbaar zijn in MuseScore.
Specificeer de SoundFont-map in MuseScore 4:
Zodra een SoundFont is geïnstalleerd, kun je deze als volgt gebruiken in MuseScore:
Vanaf MuseScore 4.2 is het mogelijk om binnen het SoundFont een specifiek geluid te kiezen. De standaardinstelling Automatisch kiezen instrueert MuseScore om geluid(en) te gebruiken die passen bij het instrument in de partituur.
Voor sommige instrumenten (zoals viool) die MS Basic gebruiken, zorgen verbale articulatie tekst items (zoals legato, pizz. arco) alleen voor het juiste afspelen als Automatisch kiezen is geselecteerd, zie musescore op github. Daarom verdient het de voorkeur om het MuseScore-instrument te wijzigen, zie het hoofdstuk Je partituur opzetten: van instrument wisselen na het maken van de partituur. Automatisch kiezen werkt alleen met SoundFonts die voldoen aan de General MIDI standaard, zie MuseScore 3 handboek SoundFonts en SFZ-bestanden: soundfonts hoofdstuk.
Hieronder ziet je de selectie van het SoundFont in MuseScore 4.1.1.
Zoals hierboven vermeld, heeft MuseScore 4.2 de mogelijkheid om individuele geluiden binnen een SoundFont te kiezen.
Vóór MuseScore 4.2 moest je genoegen nemen met de automatische keuze of een oplossing gebruiken waarbij elk afzonderlijk geluid in een afzonderlijk SoundFont-bestand werd verpakt. Voor dit doel is een speciale versie van MS Basic gemaakt. Voor andere SoundFonts kun je ze opsplitsen in individuele geluidsbestanden met behulp van een gratis tool zoals sf2-split of SF2 Splitter. Voor VST's zou je een VST-sampler kunnen gebruiken zoals Sforzando, FluidSynthVST of juicysfplugin.
Dit is mogelijk met behulp van software van derden, zoals Polyphone. Zie voor meer informatie ook Soundfont, MIDI Velocity en Instruments.xml (Handboek voor ontwikkelaars).
Om een SoundFont te verwijderen, open je gewoon de map waarin het bestand is geïnstalleerd en verwijdert je het.
Gebruikers van MuseScore 3.6 en eerder zijn wellicht gewend aan het gebruik van de Zerberus-speler, die het .sfz-bestandsformaat ondersteunt. Bij het bouwen van een nieuw systeem dat nu VST-instrumenten ondersteunt, waren veranderingen nodig die de verwijdering van de Zerberus-speler noodzakelijk maakten, evenals de Synthesizer die in eerdere versies van MuseScore te vinden was. Bijgevolg is dat tijdens dit proces een deel van de functionaliteit verloren is gegaan, waaronder de mogelijkheid om specifieke instrumentgeluiden zoals pizzicato en tremolo toe te wijzen aan specifieke MIDI-kanalen. Onze hoogste prioriteit in toekomstige releases van MuseScore 4 is het opnieuw ondersteunen van deze functionaliteit voor VST, SoundFont en de Muse Sounds bibliotheken. Gebruikers die veel afhankelijk zijn van het toewijzen van .sfz-geluiden aan specifieke prestatie instructies, worden geadviseerd eerdere versies van MuseScore te blijven gebruiken totdat we deze mogelijkheid opnieuw inschakelen in MuseScore 4. Het is de moeite waard te vermelden dat de nieuwe systemen die we plannen veel flexibeler zullen zijn, eenvoudig te gebruiken en krachtiger dan die in MuseScore 3.
Voor degenen die nog steeds SFZ-geluiden in MuseScore 4 willen gebruiken, zijn goede alternatieven de open source VST-samplers, Sfizz (Windows, Mac & Linux) of Sforzando (Windows en Mac), die beide SFZ-afspelen ondersteunen.
Alternatieven voor SoundFonts:
Opmerking: er is Nederlandse ondertiteling beschikbaar voor deze video.
Muse Sounds is een bibliotheek met geavanceerde plug-ins die zrogen voor het realistisch afspelen MuseScore.
Muse Sounds worden geïnstalleerd met behulp van de Muse Hub-toepassing, die hier kan worden gedownload vanaf musescore.org.
Na installatie kan Muse Hub worden geopend door op het toepassingspictogram in de menubalk (macOS) of het systeemvak (Windows) te klikken. Klik op Get onder elk geluid dat je in je bibliotheek wilt hebben en het zal meteen beginnen met downloaden en installeren.
Muse Hub bevat ook een reeks effectplug-ins. Download en installeer deze vanaf het Effects tabblad.
Zodra een plug-in volledig is gedownload, verschijnt deze in de Mixer de volgende keer dat je MuseScore start.
Alle Muse Sounds-plug-ins die je hebt gedownload, worden automatisch toegewezen aan de juiste instrumenten in je partituur.
Je kunt MuseScore instellen om altijd de beschikbare Muse Sounds-plug-ins te gebruiken via het dialoogvenster Afspeelinstellingen.
Het Muse Sounds-afspeelprofiel zorgt ervoor dat alle Muse Sounds-plug-ins worden toegewezen aan elk beschikbaar instrument in je partituur. Je kunt ook handmatig een Muse Sounds-plug-in toewijzen aan een enkel instrument via de mixer. Dit kan handig zijn voor partituren met meer dan één instrument, waarbij je misschien Muse Sounds-plug-ins wilt combineren met andere VST's of Soundfonts.
Muse Sounds ondersteunt momenteel de volgende instrumenten:
Alle instrumenten die niet door Muse Sounds worden ondersteund, blijven standaard toegewezen aan MS Basic.
Sound flags are available starting in MuseScore Studio 4.3
Sound flags can be added to staff text to access additional sounds and playing techniques on Muse Sounds instruments. You can download all the free Muse Sounds instruments (and soon, more sounds from the world’s best audio developers) via the Muse Hub.
When you add a sound flag (pictured below), it affects playback on the entire instrument from that point forward in the score until it reaches another sound flag.
Using sound flags, you can:
Sound flag buttons that appear in the score will never be visible when exporting, printing, or publishing your score to MuseScore.com.
Sound flags must always be attached to a staff text element. If you wish to hide the text:
Selecting the sound flag button and pressing Del will remove it and leave the staff text in place.
Deleting the staff text will also remove the associated sound flag.
The sound flag buttons will be hidden. They can still be edited by clicking the associated staff text to reveal its sound flag button.
The first options in the Modify sound and/or Playing techniques sections of the sound flag popup are the default sounds. If you wish to quickly reset a sound flag to these sounds:
You may wish to combine more than one sound option to play at the same time. If a sound flag has the Modify sound section, you can do the following:
By default, sound flags affect all staves on an instrument, but this can be changed.
Not all Muse Sounds instruments have sound flag options. If we haven’t included any sound flag options yet, you’ll see this in the sound flag popup:
Deze pagina laat zien hoe je Capo-markeringen toepast in MuseScore-versies vóór MuseScore 4.1. Zie Capo's gebruiken voor de nieuwe methode voor het toepassen van capo's in MuseScore 4.1 en hoger.
Met MuseScore kun je het afspelen van een notenbalk transponeren zonder de muzieknotatie (geschreven toonhoogte) te veranderen. Dit simuleert het effect van een capo op een gitaar (of ander snaarinstrument).
Gebruik een van de volgende:
Opmerking: alle capo-afspeelinstellingen zijn van toepassing totdat ze worden overschreven door een volgende notenbalktekst met "Capo-instellingen" ingeschakeld.
Muziek in "straight" wordt strikt uitgevoerd zoals geschreven in de partituur. Daarentegen interpeteert muziek in swing-tijd achtste en zestiende noten als triolenparen, waarbij de eerste van het paar ongeveer twee keer zo lang is als de tweede. Dit geeft het ritme een karakteristiek veerkrachtig gevoel, vaak geassocieerd met jazzmuziek. bijv.
Swing achtste:
Swing zestiende:
In plaats van geswingde muziek precies te noteren zoals ze wordt uitgevoerd, is het een geaccepteerde gewoonte om het normaal te schrijven en eenvoudigweg de geschreven aanduidingen "Swing" en "Straight" op de juiste punten in de partituur te geven.
Swing-markeringen hebben een afspeeleffect op de partituur. De standaard swingratio is 60% (3:2), maar je kunt dit desgewenst aanpassen aan het gevoel van het stuk.
Je kunt ook de Swing-tekst uit het palet slepen en neerzetten op de betreffende noot of rust.
Je kunt desgewenst ook een visuele swingmarkering toevoegen.
Merk op dat de bovenstaande markeringen een vorm zijn van Systeemtekst en daarom wordt het afspeeleffect toegepast op alle notenbalken in het systeem. Als je swing wilt toepassen op slechts één notenbalk, kun je in plaats daarvan Notenbalktekst gebruiken: zie hieronder.
Bewerk in het tabblad Swing-instellingen de "Swing" en "Swingratio" naar wens.
Opmerking: Swing-instellingen zijn te vinden in zowel systeem- als notenbalktekst.
Als je de swing wilt toepassen op slechts één notenbalk in het systeem, gebruik dan notenbalktekst:
This section needs to be organized / written by someone with an understanding of how to use MIDI input/output in MuseScore 4. If JACK is still supported, it could be discussed here too, or in a new page.
Virtual Studio Technology (VST) is een audio plug-in software-interface onder licentie van Steinberg die softwaresynthesizers en effectapparaten integreert in digitale audiowerkstations. De meeste VST-plug-ins zijn instrumenten (VSTi) of effecten (VSTfx). VSTi bevat softwaresimulatie-emulaties van bekende hardwaresynthesizers en samplers.
In MuseScore 4 worden alle compatibele VST-plug-ins die op een Windows of MacOS computer zijn geïnstalleerd automatisch beschikbaar gemaakt in de Mixer, waar je eenvoudig kunt schakelen tussen VSTi-plug-ins, meerdere VST-effecten kunt stapelen en toegang hebt tot plug-in-interfaces voor verder maatwerk. Merk op dat Linux nog niet wordt ondersteund (maar zie Linux VST3).
Nadat je nieuwe VST's op de computer hebt geïnstalleerd, moet je MuseScore 4 mogelijk opnieuw opstarten om ze zichtbaar te maken in de mixer. Als dit niet werkt, kun je een nieuwe scan van VST's forceren door eerdere cache-instellingen te verwijderen voordat je opnieuw opstart. Op Windows 10 is het betreffende bestand te vinden op:
C:\Users\ [je gebruikersnaam] \AppData\Local\MuseScore\MuseScore4\known_audio_plugins.json
MuseScore 4 ondersteunt alleen VST3-plug-ins (VST2 wordt niet ondersteund vanwege licentiebeperkingen). Als je VST1 of VST2 gebruikt, zie Hoe oudere, niet-VST3 plug-ins gebruiken in MuseScore 4 (Engelstalig).
Opmerking: Geluidsinstellingen in de Mixer worden samen met de partituur opgeslagen, maar niet in het programma.
Zie Mixer: Geluid en Audio FX voor meer informatie over het werken met VST-plug-ins in de Mixer.
Alternatieven voor VST-instrumenten:
MuseScore werkt met je "Systeem"-taal (de taal die voor de meeste programma's wordt gebruikt, en in het algemeen afhankelijk van je land en de taalinstellingen van de pc of account).
Selecteer op het tabblad Algemeen de gewenste taal in de keuzelijst in het Talen gedeelte.
Om vertaling(en) bij te werken:
Een bericht wordt weergegeven als de versie van je taal al up-to-date is, zo niet, dan wordt de update gedownload.
Om het proces te voltooien, is een herstart van de applicatie vereist
Om het uiterlijk van MuseScore te veranderen
Selecteer op het tabblad Uiterlijk de gewenste optie die hieronder wordt beschreven.
De volgende opties zijn beschikbaar om de kleuren van MuseScore te veranderen. De weergave verandert direct, zodat opties kunnen worden getest zonder het dialoogvenster te sluiten. De wijzigingen zijn van toepassing op alle geopende instanties van MuseScore (zie Vensters).
Om het lettertype en de tekstgrootte voor menu- en paletelementen te wijzigen:
Dit heeft geen invloed op en tekstelementen in de partituur.
Vensters, werkbalken en panelen binnen MuseScore kunnen worden verplaatst en je kunt kiezen welke elementen je erin wilt zien.
Het standaard uiterlijk van MuseScore wordt hieronder getoond:
Om de afspeelknoppen, noteninvoer werkbalk of de statusbalk weer te geven of te verbergen:
Om de positie van de werkbalken noteninvoer of afspeelknoppen te wijzigen, klik je op de zes puntjes links van de werkbalk, houd je de muisknop ingedrukt en sleep je deze naar de gewenste locatie. De werkbalk kan vrij zwevend worden gelaten, maar in het geval van de werkbalk noteninvoer kun je deze ook naar de linker- of onderkant van het programmavenster slepen en neerzetten. Er verschijnt dan een blauwe rechthoek om aan te geven dat je de werkbalk kunt neerzetten om de werkbalk op die locatie opnieuw te dokken. De werkbalk afspeelknoppen kan alleen op de standaardpositie worden geplaatst.
Klik op het tandwielpictogram rechts van de werkbalk om de pictogrammen te selecteren die je wilt weergeven in de werkbalken noteninvoer of afspeelknoppen:
In het geval van de werkbalk noteninvoer wordt een keuzelijst weergegeven van waaruit je de verschillende pictogrammen kunt verbergen of weergeven door op het oogsymbool links van elk pictogram te klikken (gesloten=verborgen, open=weergegeven).
In het geval van de afspeelknoppen, vink je de verschillende opties in het tandwielmenu uit of aan om de overeenkomstige elementen te verbergen of weer te geven.
Om een van de zijpanelen (paletten, instrumenten, eigenschappen of selectiefilter) los te koppelen en te verplaatsen, klik je op de drie puntjes op het tabblad, selecteer je de optie Loskoppelen en sleep je het losgekoppelde paneel naar de gewenste positie.
Je kunt het paneel vrijstaand laten, maar er zijn ook dokposities aan de boven- en rechterrand van het documentvenster. Er verschijnt een blauwe rechthoek om aan te geven dat je het paneel kunt neerzetten om het op die locatie weer vast te zetten.
Op een vergelijkbare manier kun je het vrije paneel weer in de zijbalk plaatsen:
Je kunt het vrije paneel ook weer in de oorspronkelijke positie plaatsen door op de drie puntjes op het tabblad te klikken en Dok te selecteren.
Panelen zoals de Mixer of het virtuele pianoklavier kunnen indien gewenst worden losgekoppeld door ze naar hun positie te slepen of te klikken op het pictogram met de drie stippen en selecteer Loskoppelen. Om opnieuw te koppelen, klik je op het pictogram met de drie stippen en selecteer je Dok.
Het formaat van de losgekoppelde mixer kan worden aangepast door de randen naar binnen of naar buiten te slepen.
Om te kiezen welke elementen getoond moeten worden in de mixer of het virtuele pianoklavier, klik op de drie puntjes, selecteer Weergave en vink de van toepassing zijnde opties uit of vink ze aan.
Om het palettengebied aan te passen, zie Aanpassingen: paletten.
Een sjabloon is gewoon een standaard MuseScore-bestand (*.mscz) dat is opgeslagen in de "Templates" (sjablonen) map in je MuseScore 4-gebruikersmap. Wanneer je het Nieuwe partituur dialoog start, verschijnt het sjabloonbestand in het "Mijn sjablonen" gedeelte van het tabblad Maak van sjabloon.
Een stijl-bestand, dat wordt toegepast vanuit het Opmaak menu, is een bestand met aangepaste stijlinstellingen voor alle muziek- en tekstobjecten in een partituur.
[wordt nog toegevoegd]
Dit hoofdstuk laat zien hoe je de paletten en hun inhoud kunt aanpassen; het toepassen van paletitems wordt al behandeld in De paletten gebruiken (basisfuncties).
Om een vooraf ingestelde of een aangepast palet toe te voegen, zie De paletten gebruiken: Meer paletten toevoegen.
Om een vooraf ingesteld-palet te verbergen, klik je er met de rechtermuisknop op en selecteer je Verberg palet. Het palet keert terug naar de lijst Voeg palet toe (zie hierboven). Merk op dat vooraf ingestelde paletten niet kunnen worden verwijderd.
Om een eigen palet te verbergen of te verwijderen, klik je er met de rechtermuisknop op en selecteer je Verberg/verwijder palet. Volg daarna de instructies in het dialoogvenster.
Om de volgorde van een palet te wijzigen sleep je het gewoon omhoog of omlaag en zet je het neer op de gewenste positie in de paletlijst.
Paletten kunnen worden (aan)gevuld met items uit het Hoofdpalet (Shift+F9 of Weergave→Hoofdpalet) of vanuit een geopende partituur.
Partituur-items worden, wanneer ze aan een palet worden toegevoegd, opgeslagen met hun aangepaste eigenschappen.
Bewerken voor een bepaald palet in-/uitschakelen:
Om een symbool van het hoofdpalet toe te voegen aan een palet in het paletten paneel:
Als je een eigen palet hebt gemaakt, is er een andere manier om toegang te krijgen tot het Hoofdpalet:
Om elementen vanuit de partituur aan een palet toe te voegen:
Symbolen kunnen eenvoudig van het ene open palet naar het andere worden verplaatst door ze te slepen en neer te zetten.
Om een element in een palet te verwijderen, klik je er met de rechtermuisknop op en selecteer je Verwijder. In het geval van vooraf ingesteld paletten, wordt het element verplaatst naar de sectie Meer. Voor eigen paletten krijg je de keuze tussen Verberg (verplaatst het element naar de sectie Meer) of Verwijder permanent.
Om een palet terug te zetten naar de standaardstatus, klik je met de rechtermuisknop op de paletnaam of klik je op het ellipssymbool (drie puntjes) rechts van de paletnaam en selecteer je vervolgens Herstel palet.
Opmerking: een eigen palet zal bij deze handeling veranderen in een leeg palet.
Om een palet op te slaan, klik je met de rechtermuisknop op de paletnaam of klik je op het ellipssymbool (drie puntjes) rechts van de paletnaam en selecteer je vervolgens Sla palet op.
Om een eerder opgeslagen palet te laden, klik je met de rechtermuisknop op een paletnaam of klik je op het ellipssymbool (drie puntjes) rechts van de paletnaam, selecteer je Laad palet en navigeer vervolgens naar het gewenste palet, selecteer het en klik op Openen.
Om toegang te krijgen tot weergaveopties voor het paletgebied, klik je op het ellipssymbool (drie puntjes) rechts van de titel Paletten bovenaan het paletgebied.
Om toegang te krijgen tot Palet-eigenschappen voor individuele paletten, klik je met de rechtermuisknop op de paletnaam of klik je op het ellipssymbool (drie puntjes) rechts van de paletnaam en selecteer je vervolgens Palet-eigenschappen.
Hiermee kun je het palet hernoemen, een zichtbaar raster maken om elementen te scheiden, de breedte en hoogte van cellen aanpassen en de schaal en correctie van de symbolen wijzigen.
Werkruimte zijn de visuele instellingen, ook wel grafische gebruikersinterface (GUI) genoemd, van het MuseScore-programma zelf. Een analogie met de positie van de pen, liniaal enz. op het bureau van een componist. Het bevat de inhoud, vastgezette/ontkoppelde status en posities van paletten, werkbalken en diverse geopende panelen. Wijzigingen in de huidige werkruimte worden automatisch opgeslagen, er is geen verdere actie vereist. Je kunt aangepaste werkruimten maken om al deze instellingen snel met een muisklik te wijzigen.
Houd er rekening mee dat de volgende instellingen niet tellen als werkruimte. Weergave→Laat zien→Laat onzichtbare elementen zien, Laat opmaak zien, Laat kaders zien, Laat paginamarges zien, Markeer onregelmatige maten en de opties Werkelijke toonhoogte, Zoomniveau en Pagina weergave/Continue weergave op de statusbalk. Deze instellingen, behandeld in het hoofdstuk De gebruikersinterface, zijn partituurgegevens. Ze zijn opgeslagen in en geladen vanuit ieder partituurbestand. Sjablonen bevatten deze instellingen en worden gebruikt wanneer je een nieuwe partituur aanmaakt op basis van een sjabloon, zie Je partituur opzetten.
Een nieuwe werkruimte maken:
Om de weergave en inhoud van paletten aan te passen, zie paletten.
Om de weergave van werkbalken en panelen aan te passen, zie Werkbalken en panelen.
Alternatief
MuseScore-functies/commando's zijn toegankelijk via de hoofdmenu's, werkbalken, het eigenschappenpaneel of contextmenu's of door gebruik te maken van sneltoetsen.
Reeds bestaande sneltoetsen worden weergegeven naast de functies/commando's in de hoofdmenu's of context (klik met de rechtermuisknop) menu's of door de muisaanwijzer over een pictogram in een werkbalk te bewegen.
Als alternatief kun je een lijst met functies/commando's en hun snelkoppelingen bekijken in Bewerken→Voorkeuren→Sneltoetsen. Dit is ook de plaats waar je een sneltoets kunt maken of een bestaande kunt wijzigen. Om een functies/commando's in de lijst te vinden, scroll je in alfabetische volgorde omlaag of typ je een geschikt trefwoord in het vak "Sneltoets zoeken".
Om een nieuwe sneltoets te definiëren of een bestaande te wijzigen:
Opmerking: Je kunt indien nodig meer dan één snelkoppeling selecteren. Druk op de Shift-toets om een doorlopend bereik in te stellen of op de Ctrl-toets voor een lijst.
Om de bestaande sneltoetsen op te slaan of een eigen lijst te importeren:
Om Voorkeuren (het uiterlijk en het algemene gedrag van MuseScore) te bewerken, ga naar Bewerken→Voorkeuren.
Deze zijn logisch onderverdeeld in secties (zie hieronder); let ook op de drie knoppen onderaan het venster:
Je kunt de taal en het interval voor automatisch opslaan opgeven in “Algemeen”. Zie ook Taal.
Met “Programma start” kun je kiezen welke partituur je na het opstarten in het bewerkingsvenster wilt weergeven.
Met “Mappen” kun je de locaties voor alle gebruikersmappen aanpassen (hoewel het een goed idee is om ze om te beginnen standaard te laten als je een nieuwe gebruiker bent).
Kies tussen lichte en donkere opties en geef de accentkleur op; er is ook een optie met hoog contrast voor visueel beperkte gebruikers.
Het systeemlettertype is ook de standaard voor de MuseScore gebruikersinterface, maar je kunt dit desgewenst wijzigen – en ook de lettergrootte.
Je kunt het partituurpapier-/kleuroptie en de achtergrond instellen. Voor visueel gehandicapten is er een optie “Partituur inverteren” die de partituurkleuren inverteert (wit naar zwart en omgekeerd)
Specificeer het standaard zoomniveau van de partituur en de zoomprecisie van de muis. Ook hoe je wilt dat je partituurpagina's scrollen en de mate van nauwkeurigheid van de muisselectie.
Hier kun je kiezen hoe MuseScore klinkt als je op een noot klikt of doorgaat naar een noot. En of je noten buiten het afspeelbereik van een instrument gekleurd wilt hebben.
Hier kun je bepaalde toetsen van het externe MIDI-keyboard aan bepaalde acties toewijzen. Bijvoorbeeld om het afspelen van de partituur te starten of te stoppen, de duur van het invoeren van noten in te stellen, enzovoort.
Pas de standaardvolgorde van instrumenten in je partituur aan.
Geef uw audio- en MIDI-invoerapparaten op.
Specificeer de manier waarop MuseScore de import van MusicXML- en MIDI-bestanden afhandelt. Je kunt een stijlbestand aanleveren dat elk aspect van de partituur bestrijkt.
Zie toetsenbord sneltoetsen voor meer informatie.
Standaard controleert MuseScore automatisch op updates wanneer het online is. Je kunt dit uitschakelen door het vinkje weg te halen.
Hier kun je toegang krijgen tot een aantal gespecialiseerde opties, zoals stemkleur en paletgedrag.
Not to be confused with VST and VSTi.
A MuseScore plugin is a small piece of software that adds extra functionality to the program. A plugin need to be enabled first, and then executed by using the Plugins menu. Some plugins come pre-installed, they are disabled by default. There are also plugins created and shared by other musicians, anyone can download and use them.
Updating works the same way as installing, but remember to remove the files from the previous version to avoid duplicate plugins!
To assign a keyboard shortcut a plugin, use Home: Plugins or Plugins: Manage plugins....
[work in progress, please provide missing info, write brief info on each]
See https://github.com/musescore/MuseScore/tree/master/share/plugins
The plugin system of Musescore 4 is currently being redesigned and reimplemented.
As of October 2023, Musescore 4.1.1 plugin system is mostly a somewhat restricted version of the Musescore 3 plugin system. Visit Developers' Handbook Plugins for 3.x Chapter for fundamentals, and Plugins for 4.x Chapter for info on the new parameters and porting a Musescore 3 plugin to MuseScore 4.
The official, up-to-date support info is posted at https://musescore.org/support, visit that page and read it first.
In addition to tutorial material promoted inside Musescore, MuseGroup, the managing company of the MuseScore project maintains an online server https://musescore.org for the musician community free of charge. The community volunteers to maintain written handbooks and a collection of help pages collaboratively. To ask for help, use https://musescore.org/en/forum
Everyone are invited to join the community and encouraged to contribute, see https://musescore.org/en/donate and https://musescore.org/en/contribute . Report bugs of Musescore 4 the windows, macOS and linux software at https://github.com/musescore/MuseScore/issues
There are other really good quality third party tutorial materials, video streams and communities for different level of Musescore users online.
Go to https://musescore.org/en/forum to read news and participate in discussions.
Go to https://github.com/musescore/MuseScore/issues to post and track issues.
The project is available at https://github.com/musescore/MuseScore .
There are other really good quality third party tutorial materials, video streams and communities for different level of Musescore users online, most notably https://school.masteringmusescore.com/ created by Mr. Marc Sabatella. While Marc Sabatella has been contributing heavily to MuseScore codebase and official tutorial materials and diligently helping the community for an extended period of time, that site is not affiliated with Muse Group or any of its subsidiary companies.
Het herstellen van de MuseScore app-voorkeuren kan nodig zijn als de voorkeuren van je app beschadigd zijn. Hierdoor worden aangepaste paletten en aangepaste sneltoetsen verwijderd en worden de links naar recente partituren onder het menu Bestand en het tabblad Home: Partituren gewist, maar er worden geen partituurbestanden verwijderd.
Voel je vrij om vrijwilligers te raadplegen op https://musescore.org/nl/forum voordat je dit uitvoert. Ga naar eigen goeddunken te werk. Muse Group en de online community zijn niet verantwoordelijk voor enig gegevensverlies.
Als MuseScore niet start, moet je dit proces uitvoeren via de opdrachtregel.
bron: https://musescore.org/en/node/342982
C:\Program Files\MuseScore 4\bin\MuseScore4.exe
%ProgramFiles%\MuseScore 4\bin\MuseScore4.exe
Voor de Windows Store-versie (Windows 10) is deze redelijk goed verborgen, zoek ernaar via Windows Verkenner
Na een paar seconden zou MuseScore moeten starten en alle instellingen zouden teruggezet moeten worden naar de "fabrieksinstellingen".
Voor gevorderde gebruikers,
De lijst met voorkeuren bevindt zich in:
C:\Users\[GEBRUIKERSNAAM]\AppData\Roaming\MuseScore\MuseScore4.ini
of
%APPDATA%\MuseScore\MuseScore4.ini
De lijst met recente bestanden bevindt zich in:
C:\Users\[GEBRUIKERSNAAM]\AppData\Local\MuseScore4\recent_files.json
of
%LOCALAPPDATA%\MuseScore\MuseScore4\recent_files.json
De andere voorkeuren (paletten, sessie, sneltoetsen, werkruimten...) bevinden zich in:
C:\Users\[GEBRUIKERSNAAM]\AppData\Local\MuseScore\MuseScore4\
of
%LOCALAPPDATA%\MuseScore\MuseScore4\
Voor de Windows Store-versie (Windows 10) zijn deze redelijk goed verborgen, zoek ze op via Windows Verkenner
De instructies geschreven onder deze sectie (macOS) zijn niet getest en er is nog geen Musescore 4 specifiek macOS-testresultaat online gevonden (oktober 2023), het volgende is aangepast van MuseScore 3 https://musescore.org/nl/handboek/fabrieksinstellingen-herstellen. Test het alstublieft, corrigeer fouten en verwijder deze paragraaf.
/Applications/MuseScore\ 4.app/Contents/MacOS/mscore -F
Hiermee worden alle MuseScore-voorkeuren teruggezet naar de fabrieksinstellingen en wordt onmiddellijk de MuseScore-applicatie gestart. Merk op dat je de Terminal niet kunt afsluiten zonder MuseScore te verlaten. Je kunt MuseScore veilig afsluiten, de Terminal afsluiten en MuseScore vervolgens op de normale manier opnieuw openen, klaar om verder te gaan met gebruiken.
Voor gevorderde gebruikers bevindt het hoofdvoorkeurenbestand van MuseScore zich op ~/Library/Preferences/org.musescore.MuseScore4.plist
. Vaak heeft het verwijderen van dit bestand geen effect: macOS bewaart een kopie van de instellingen in de cache op een onbekende locatie. De juiste manier om dit bestand te verwijderen is door de volgende opdracht uit te voeren in de Terminal-app:
defaults delete org.musescore.MuseScore4
De andere voorkeuren (paletten, sessie, sneltoetsen, werkruimten...) (die worden niet in de cache opgeslagen door macOS.) staan in
~/Library/Application\ Support/MuseScore/MuseScore4/
bron: https://musescore.org/en/node/345932
Het volgende geldt voor Ubuntu en hoogstwaarschijnlijk voor alle andere Linux-distributies en besturingssystemen in UNIX-stijl.
mscore -F
Of
musescore -F
Of
mscore4portable -F
Of, als je de AppImage-versie gebruikt, gebruik je het cd
-commando om de map te wijzigen naar de plek waar je de AppImage hebt opgeslagen. Als je het bijvoorbeeld op het bureaublad hebt opgeslagen (en er is er maar één):
cd ~/Desktop
./MuseScore*.AppImage -F
Hiermee worden alle MuseScore-voorkeuren teruggezet naar de fabrieksinstellingen en wordt onmiddellijk de MuseScore-applicatie gestart. Je kunt nu Terminal afsluiten en doorgaan met het gebruiken van MuseScore.
Voor gevorderde gebruikers,
het hoofdvoorkeurenbestand van MuseScore bevindt zich op
${XDG_CONFIG_HOME:-~/.config}/MuseScore/MuseScore4.ini
De overige voorkeuren (paletten, sessie, sneltoetsen, werkruimten, …) bevinden zich in
${XDG_DATA_HOME:-~/.local/share}/MuseScore/MuseScore4/
Browse the How-to's first
The most useful pages from How to:
PLEASE NOTE: This page was copied from the equivalent page in the MuseScore 3 Handbook. If you find an option that no longer works in MuseScore 4, please report it on GitHub and add a note next to that option on this page. If the option was intentionally removed from MuseScore 4 then please delete it from this page.
MSCORE(1) — General Commands Manual Page
mscore, MuseScore4 — MuseScore 4 sheet music editor
You can launch MuseScore from the command line by typing
[options] and [filename] are optional. For this to work the MuseScore executable must be in %PATH%
(Windows) resp. $PATH
(Mac and Linux). If it is not, see Revert to factory settings for detailed instructions on how and where to find and execute the MuseScore executable from the command line on the various supported platforms.
A more detailed synopsis follows:
mscore [-deFfhIiLmnOPRstvw]
[-b | --bitrate bitrate]
[-c | --config-folder pathname]
[-D | --monitor-resolution DPI]
[-d | --debug]
[-E | --install-extension extension file]
[-e | --experimental]
[-F | --factory-settings]
[-f | --force]
[-h | -? | --help]
[-I | --dump-midi-in]
[-i | --load-icons]
[-j | --job file.json]
[-L | --layout-debug]
[-M | --midi-operations file]
[-m | --no-midi]
[-n | --new-score]
[-O | --dump-midi-out]
[-o | --export-to file]
[-P | --export-score-parts]
[-p | --plugin name]
[-R | --revert-settings]
[-r | --image-resolution DPI]
[-S | --style style]
[-s | --no-synthesizer]
[-T | --trim-image margin]
[-t | --test-mode]
[-v | --version]
[-w | --no-webview]
[-x | --gui-scaling factor]
[--diff]
[--long-version]
[--no-fallback-font]
[--raw-diff]
[--run-test-script]
[--score-media]
[--score-meta]
[--highlight-config]
[--score-parts]
[--score-parts-pdf]
[--score-transpose]
[--sound-profile]
[--source-update]
[--template-mode]
[file ...]
MuseScore is a Free and Open Source WYSIWYG cross-platform multi-lingual music composition and notation software, released under the GNU General Public Licence (GPLv3).
Running mscore without any extra options launches the full graphical MuseScore program and opens any files specified on the command line.
The options are as follows:
Set MP3 output bitrate in kbit/s
Override configuration and settings directory
Specify monitor resolution (override autodetection)
Start MuseScore in debug mode
Install an extension file; soundfonts are loaded by default unless -e is also specified
Enable experimental features, such as layers
Use only the standard built-in presets (“factory settings”) and delete user preferences; compare with the -R option (see also Revert to factory settings)
Ignore score corruption and version mismatch warnings in “converter mode”
Display an overview of invocation instructions (doesn’t work on Windows)
Display all MIDI input on the console
Load icons from the filesystem; useful if you want to edit the MuseScore icons and preview the changes
Process a conversion job (see EXAMPLES below)
Start MuseScore in layout debug mode
Specify MIDI import operations file (see EXAMPLES below)
Disable MIDI input
Start with the New Score wizard regardless whether it’s enabled or disabled in the user preferences
Display all MIDI output on the console
Export the given (or currently opened) file to the specified output file. The file type depends on the extension of the filename given. This option switches to “converter mode” and avoids the graphical user interface.
When converting to PDF with the -o option, append each part’s pages to the created PDF file. If the score has no parts, all default parts will temporarily be generated automatically.
Execute the named plugin
Use only the standard built-in presets (“factory settings”) but do not delete user preferences; compare with the -F option
Set image resolution for conversion to PNG files. Default: 300 DPI (actually, the value of “Resolution” of the PNG option group in the Export tab of the preferences)
Load a style file first; useful for use with the -o option
Disable the integrated software synthesizer
Trim exported PNG and SVG images to remove whitespace surrounding the score. The specified margin, in pixels, will be retained (use 0
for a tightly cropped image). When exporting to SVG, this option only works with single-page scores.
Set test mode flag for all files, includes --template-mode
Display the name and version of the application without starting the graphical user interface (doesn’t work on Windows)
Disable the web view component in the Start Center
Scale the score display and other GUI elements by the specified factor; intended for use with high-resolution displays
Print a conditioned diff between the given scores
Display the full name, version and git revision of the application without starting the graphical user interface (doesn’t work on Windows)
Don’t use Bravura as fallback musical font
Print a raw diff between the given scores
Run script tests listed in the command line arguments
Export all media (except MP3) for a given score as a single JSON document to stdout
Set highlight to svg, generated from a given score
Export score metadata to JSON document and print it to stdout
Generate parts data for the given score and save them to separate mscz files
Generate parts data for the given score and export it as a single JSON document to stdout
Transpose the given score and export the data to a single JSON file, print it to stdout
Use with '-o .mp3' or with '-j ', override the sound profile in the given score(s).
Possible values: "MuseScore Basic", "Muse Sounds"
Update the source in the given score
Save files in template mode (e.g. without page sizes)
MuseScore also supports the automatic Qt command line options.
The argument to the -j option must be the pathname of a file comprised of a valid JSON document honoring the following specification:
The top-level element must be a JSONArray, which may be empty.
Each array element must be a JSONObject with the following keys:
in
: Value is the name of the input file (score to convert), as JSONString.plugin
: Value is the filename of a plugin (with the .qml
extension), which will be read from either the global or per-user plugin path and executed before the conversion output happens, as JSONString. Optional, but at least one of plugin
and out
must be given.out
: Value is the conversion output target, as defined below. Optional, but at least one of plugin
and out
must be given.The conversion output target may be a filename (with extension, which decided the format to convert to), as JSONString.
The conversion output target may be a JSONArray of filenames as JSONString, as above, which will cause the score to be written to multiple output files (in multiple output formats) sequentially, without being closed, re-opened and re-processed in between.
If the conversion output target is a JSONArray, one or more of its elements may also be, each, a JSONArray of two JSONStrings (called first and second half in the following description). This will cause part extraction: for each such two-tuple, all extant parts of the score will be saved individually, with filenames being composed by concatenating the first half, the name (title) of the part, and the second half. The resulting string must be a valid filename (with extension, determining the output format). If a score has no parts (excerpts) defined, this will be silently ignored without error.
Valid file extensions for output are:
flac
metajson
mid
midi
mlog
mp3
mpos
mscx
mscz
musicxml
mxl
ogg
pdf
png
spos
svg
wav
xml
See below for an example.
SKIP_LIBJACK
XDG_CONFIG_HOME
~/.config
if unset.XDG_DATA_HOME
~/.local/share
if unset.Note that MuseScore also supports the normal Qt environment variables such as QT_QPA_GENERIC_PLUGINS
, QT_QPA_PLATFORM
, QT_QPA_PLATFORMTHEME
, QT_QPA_PLATFORM_PLUGIN_PATH
, QT_STYLE_OVERRIDE
, DISPLAY
, etc.
/usr/share/mscore-4.0/
contains the application support data (demos, instruments, localization, system-wide plugins, soundfonts, styles, chords, templates and wallpapers). In the Debian packages, system-wide soundfonts are installed into /usr/share/sounds/sf2/
, /usr/share/sounds/sf3/
or /usr/share/sounds/sfz/
, respectively, instead.
The per-user data (extensions, plugins, soundfonts, styles, templates) and files (images, scores) are normally installed into subdirectories under ~/MuseScore4/
but may be changed in the configuration. Note that snapshot, alpha and beta versions use MuseScore4Development
instead of MuseScore4
in all of these paths.
$XDG_CONFIG_HOME/MuseScore/MuseScore4.ini
contains the user preferences, list of recently used files and their locations, window sizes and positions, etc. See above for development version paths.
$XDG_DATA_HOME/data/MuseScore/MuseScore4/
contains updated localization files downloaded from within the program, plugin information, cached scores, credentials for the musescore.com community site, session information, synthesizer settings, custom key and time signatures and shortcuts. See above for development version paths.
mscore -o 'My Score.pdf' 'My Score.mscz'
mscore -j job.json
This requires assumes a file job.json
exists in the current working directory with content similar to the following:
[
{
"in": "MyScore1.mscz",
"out": "MyScore1.pdf"
},
{
"in": "MyScore2.mscz",
"plugin": "colornotes.qml",
"out": [
"MyScore2-notecolors.pdf",
"MyScore2-notecolors.svg"
]
},
{
"in": "MyScore3.mscz",
"out": [
"MyScore3.pdf",
"MyScore3.musicxml",
"MyScore3.mid",
[
"MyScore3 (",
" part).pdf"
]
]
}
]
If MyScore3.mscz
contains excerpts (instrumental parts) then the syntax above would cause files like “MyScore3 (Violin part).pdf
” to be generated alongside the conductor’s PDF and MusicXML files, as well as a MIDI file with the full orchestral sound. If MyScore3.mscz
has no excerpts defined then only the conductor’s PDF, MusicXML, and orchestral MIDI files will be generated, while the request for part PDFs is silently ignored.
The attached midi_import_options.xml
is a sample MIDI import operations file for the -M option.
The mscore utility exits 0 on success, and >0 if an error occurs.
fluidsynth(1), midicsv(1), timidity(1), qtoptions(7)
Online Handbook, full user manual
Support Forum
Reverting to factory settings (troubleshooting)
Project Issue Tracker — Please check first to if the bug you’re encountering has already been reported. If you just need help with something, then please use the support forum instead.
Documentation of automatic Qt command line options
MuseScore attempts to implement the following standards:
MuseScore was split off the MusE sequencer in 2002 and has since become the foremost Open Source notation software.
MuseScore is developed by MuseScore BVBA and others.
This manual page was written by mirabilos <tg@debian.org>.
The automatic Qt command line options are removed from the argument vector before the application has a chance at option processing; this means that an invocation like mscore -S -reverse
has no chance at working because the -reverse
is removed by Qt first.
MuseScore Studio does not honor /etc/papersize.
Probably some more; check the project’s bug tracker (cf. SEE ALSO).
Maak op macOS de volgende vervangingen:
Klik voor volledige resolutie. Printvriendelijke PDF-versie
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Zoom in | Ctrl+= | Cmd+= |
Zoom uit | Ctrl+- | Cmd+- |
Zoom naar 100% | Ctrl+0 | Cmd+0 |
Ga naar eerste element in de partituur | Ctrl+Home | Cmd+Fn+Links |
Ga naar laatste element in de partituur | Ctrl+End | Cmd+Fn+Rechts |
Spring naar volgend scherm | PgDn | Fn+Omlaag |
Spring naar vorig scherm | PgUp | Fn+Omhoog |
Spring naar het begin van de eerste pagina | Home | Fn+Links |
Spring naar het einde van de laatste pagina | End | Fn+Rechts |
Spring naar volgende pagina | Ctrl+PgDn | Cmd+Fn+Omlaag |
Spring naar vorige pagina | Ctrl+PgUp | Cmd+Fn+Omhoog |
Zoek / ga naar | Ctrl+F | Cmd+F |
Toegangkelijkheid: vraag positie op | Shift+L | Shift+L |
Toon/verberg tijdslijn | F12 | Fn+F12 |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Selecteer volgend akkoord | Rechts | Rechts |
Selecteer vorig akkoord | Links | Links |
Ga naar volgende maat | Ctrl+Rechts | Cmd+Rechts |
Ga naar vorige maat | Ctrl+Links | Cmd+Links |
Selecteer volgend element in partituur | Alt+Rechts | Option+Rechts |
Selecteer vorig element in partituur | Alt+Links | Option+Links |
Selecteer volgend element in notenbalk | Ctrl+Alt+Shift+Rechts | Cmd+Option+Shift+Rechts |
Selecteer vorig element in notenbalk | Ctrl+Alt+Shift+Links | Cmd+Option+Shift+Links |
Selecteer noot/rust erboven | Alt+Omhoog | Option+Omhoog |
Selecteer noot/rust eronder | Alt+Omlaag | Option+Omlaag |
Selecteer bovenste noot in akkoord | Ctrl+Alt+Omhoog | Cmd+Option+Omhoog |
Selecteer onderste noot in akkoord | Ctrl+Alt+Omlaag | Cmd+Option+Omlaag |
Ga naar bovenste notenbalk | Alt+Shift+Omhoog | Option+Shift+Omhoog |
Ga naar onderste notenbalk | Alt+Shift+Omlaag | Option+Shift+Omlaag |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Noot-invoer: schakel 'invoermodus' in/uit | N | N |
Noot-invoer: schakel 'toonhoogteherstel modus' in/uit | Ctrl+Shift+I | Cmd+Shift+I |
Noot-invoer: schakel 'invoeg modus' in/uit | Ctrl+I | Cmd+I |
Toon/verberg pianoklavier | P | P |
Gebruik stem 1 | Ctrl+Alt+1 | Cmd+Option+1 |
Gebruik stem 2 | Ctrl+Alt+2 | Cmd+Option+2 |
Gebruik stem 3 | Ctrl+Alt+3 | Cmd+Option+3 |
Gebruik stem 4 | Ctrl+Alt+4 | Cmd+Option+4 |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Duur instellen | 1 – 9 | 1 – 9 |
Duur instellen: 64ste noot | 1 | 1 |
Duur instellen: 32ste noot | 2 | 2 |
Duur instellen: 16de noot | 3 | 3 |
Duur instellen: 8ste noot | 4 | 4 |
Duur instellen: kwartnoot | 5 | 5 |
Duur instellen: halve noot | 6 | 6 |
Duur instellen: hele noot | 7 | 7 |
Duur instellen: dubbele hele noot | 8 | 8 |
Duur instellen: longa | 9 | 9 |
Schakel 'Puntering' in/uit | . | . |
Voer antimetrisch figuur in | Ctrl+2 – Ctrl+9 | Cmd+2 – Cmd+9 |
Voer antimetrisch figuur in: duool | Ctrl+2 | Cmd+2 |
Voer antimetrisch figuur in: triool | Ctrl+3 | Cmd+3 |
Voer antimetrisch figuur in: kwartool | Ctrl+4 | Cmd+4 |
Voer antimetrisch figuur in: kwintool | Ctrl+5 | Cmd+5 |
Voer antimetrisch figuur in: sextool | Ctrl+6 | Cmd+6 |
Voer antimetrisch figuur in: septool | Ctrl+7 | Cmd+7 |
Voer antimetrisch figuur in: octool | Ctrl+8 | Cmd+8 |
Voer antimetrisch figuur in: nonool | Ctrl+9 | Cmd+9 |
Voeg overgebonden noot toe | T | T |
Halveer geselecteerde duur | Q | Q |
Verdubbel geselecteerde duur | W | W |
Halveer geselecteerde duur (inclusief gepunteerde waarde) | Shift+Q | Shift+Q |
Verdubbel geselecteerde duur (inclusief gepunteerde waarde) | Shift+W | Shift+W |
Voeg helemaatrust in | Ctrl+Shift+Del | Cmd+Shift+Del |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Voer noot in | A – G | A – G |
Voer noot A in | A | A |
Voer noot B in | B | B |
Voer noot C in | C | C |
Voer noot D in | D | D |
Voer noot E in | E | E |
Voer noot F in | F | F |
Voer noot G in | G | G |
Voeg noot aan akkoord toe | Shift+A – Shift+G | Shift+A – Shift+G |
Voeg noot A toe aan akkoord | Shift+A | Shift+A |
Voeg noot B toe aan akkoord | Shift+B | Shift+B |
Voeg noot C toe aan akkoord | Shift+C | Shift+C |
Voeg noot D toe aan akkoord | Shift+D | Shift+D |
Voeg noot E toe aan akkoord | Shift+E | Shift+E |
Voeg noot F toe aan akkoord | Shift+F | Shift+F |
Voeg noot G toe aan akkoord | Shift+G | Shift+G |
Voer interval in | Alt+1 – Alt+9 | Option+1 – Option+9 |
Voer interval in: unison | Alt+1 | Option+1 |
Voer interval in: secunde erboven | Alt+2 | Option+2 |
Voer interval in: terts erboven | Alt+3 | Option+3 |
Voer interval in: kwart erboven | Alt+4 | Option+4 |
Voer interval in: kwint erboven | Alt+5 | Option+5 |
Voer interval in: sext erboven | Alt+6 | Option+6 |
Voer interval in: septiem erboven | Alt+7 | Option+7 |
Voer interval in: octaaf erboven | Alt+8 | Option+8 |
Voer interval in: none erboven | Alt+9 | Option+9 |
Schakel 'Voorteken: mol' in/uit | - | - |
Schakel 'Voorteken: herstellingsteken' in/uit | = | = |
Schakel 'Voorteken: kruis' in/uit | + | + |
Voer rust in | 0 | 0 |
Voeg siernoot toe: acciaccatura | / | / |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Duur instellen (TAB) | Shift+0 – Shift+9 | Shift+0 – Shift+9 |
Duur instellen: 128ste noot (TAB) | Shift+0 | Shift+0 |
Duur instellen: 64ste noot (TAB) | Shift+1 | Shift+1 |
Duur instellen: 32ste noot (TAB) | Shift+2 | Shift+2 |
Duur instellen: 16de noot (TAB) | Shift+3 | Shift+3 |
Duur instellen: 8ste noot (TAB) | Shift+4 | Shift+4 |
Duur instellen: kwartnoot (TAB) | Shift+5 | Shift+5 |
Duur instellen: halve noot (TAB) | Shift+6 | Shift+6 |
Duur instellen: hele noot (TAB) | Shift+7 | Shift+7 |
Voer TAB fret in | 0 – 9 | 0 – 9 |
Voer TAB fret in | A – K | A – K |
Voer TAB in: fret 0 | 0 | 0 |
Voer TAB in: fret 1 | 1 | 1 |
Voer TAB in: fret 2 | 2 | 2 |
Voer TAB in: fret 3 | 3 | 3 |
Voer TAB in: fret 4 | 4 | 4 |
Voer TAB in: fret 5 | 5 | 5 |
Voer TAB in: fret 6 | 6 | 6 |
Voer TAB in: fret 7 | 7 | 7 |
Voer TAB in: fret 8 | 8 | 8 |
Voer TAB in: fret 9 | 9 | 9 |
Voer TAB in: fret 0 | A | A |
Voer TAB in: fret 1 | B | B |
Voer TAB in: fret 2 | C | C |
Voer TAB in: fret 3 | D | D |
Voer TAB in: fret 4 | E | E |
Voer TAB in: fret 5 | F | F |
Voer TAB in: fret 6 | G | G |
Voer TAB in: fret 7 | H | H |
Voer TAB in: fret 8 | J | J |
Voer TAB in: fret 9 | K | K |
Ga snaar omhoog (TAB) | Omhoog | Omhoog |
Ga snaar omlaag (TAB) | Omlaag | Omlaag |
Schakel 'ghost note' in/uit | Shift+X | Shift+X |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Selecteer alles | Ctrl+A | Cmd+A |
Voeg aan selectie toe: vorige noot/rust | Shift+Links | Shift+Links |
Voeg aan selectie toe: noot/rust | Shift+Rechts | Shift+Rechts |
Voeg aan selectie toe: notenbalk erboven | Shift+Omhoog | Shift+Omhoog |
Voeg aan selectie toe: notenbalk eronder | Shift+Omlaag | Shift+Omlaag |
Selecteer tot en met het begin van de maat | Ctrl+Shift+Links | Cmd+Shift+Links |
Selecteer tot en met het einde van de maat | Ctrl+Shift+Rechts | Cmd+Shift+Rechts |
Selecteer tot en met het begin van de regel | Shift+Home | Shift+Fn+Links |
Selecteer tot en met het einde van de regel | Shift+End | Shift+Fn+Rechts |
Selecteer tot en met het begin van de partituur | Ctrl+Shift+Home | Cmd+Shift+Fn+Links |
Selecteer tot en met het einde van de partituur | Ctrl+Shift+End | Cmd+Shift+Fn+Rechts |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Verlaten | Esc | Esc |
Maak ongedaan | Ctrl+Z | Cmd+Z |
Doe opnieuw | Ctrl+Shift+Z | Cmd+Shift+Z |
Kopieer | Ctrl+C | Cmd+C |
Knip | Ctrl+X | Cmd+X |
Plak | Ctrl+V | Cmd+V |
Kopieer/plakken: wissel om met klembord | Ctrl+Shift+X | Cmd+Shift+X |
Herhaal de huidige selectie | R | R |
Voeg één maat in voor selectie | Ins | Ins |
Voeg maten in voor selectie | Ctrl+Ins | Cmd+Ins |
Voeg één maat toe aan het einde | Ctrl+B | Cmd+B |
Voeg maten toe aan het einde | Alt+Shift+B | Option+Shift+B |
Verwijder | Del | Del |
Verwijder geselecteerde maten | Ctrl+Del | Cmd+Del |
Toon/verberg eigenschappen | F8 | Fn+F8 |
Bewerk element | F2 | Fn+F2 |
Verplaats akkoord/rust naar links | Shift+Links | Shift+Links |
Verplaats akkoord/rust naar rechts | Shift+Rechts | Shift+Rechts |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Duur instellen | 1 – 9 | 1 – 9 |
Antimetrisch figuur invoeren | Ctrl+2 – Ctrl+9 | Cmd+2 – Cmd+9 |
Voeg overgebonden noot toe | T | T |
Halveer geselecteerde duur | Q | Q |
Verdubbel geselecteerde duur | W | W |
Halveer geselecteerde duur (inclusief gepunteerde waarde) | Shift+Q | Shift+Q |
Verdubbel geselecteerde duur (inclusief gepunteerde waarde) | Shift+W | Shift+W |
Halve duur plakken | Ctrl+Shift+Q | Cmd+Shift+Q |
Dubbele duur plakken | Ctrl+Shift+W | Cmd+Shift+W |
Voeg helemaatrust in | Ctrl+Shift+Del | Cmd+Shift+Del |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Schakel 'Voorteken: mol' in/uit | - | - |
Schakel 'Voorteken: herstellingsteken' in/uit | = | = |
Schakel 'Voorteken: kruis' in/uit | + | + |
Verhoog toon/verplaats selectie omhoog | Omhoog | Omhoog |
Verlaag toon/verplaats selectie omlaag | Omlaag | Omlaag |
Verhoog toon met een octaaf | Ctrl+Omhoog | Cmd+Omhoog |
Verlaag toon met een octaaf | Ctrl+Omlaag | Cmd+Omlaag |
Verhoog toon diatonisch | Alt+Shift+Omhoog | Option+Shift+Omhoog |
Verlaag toon diatonisch | Alt+Shift+Omlaag | Option+Shift+Omlaag |
Wijzig enharmonische notatie (werkelijke en geschreven toonhoogte) | J | J |
Wijzig enharmonische notatie (alleen huidige modus) | Ctrl+J | Cmd+J |
Ga snaar omhoog (TAB) | Ctrl+Omhoog | Cmd+Omhoog |
Ga snaar omlaag (TAB) | Ctrl+Omlaag | Cmd+Omlaag |
Schakel 'ghost note' in/uit (TAB) | Shift+X | Shift+X |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Wissel stokrichting | X | X |
Spiegel de nootkop | Shift+X | Shift+X |
Gebruik stem 1 | Ctrl+Alt+1 | Cmd+Option+1 |
Gebruik stem 2 | Ctrl+Alt+2 | Cmd+Option+2 |
Gebruik stem 3 | Ctrl+Alt+3 | Cmd+Option+3 |
Gebruik stem 4 | Ctrl+Alt+4 | Cmd+Option+4 |
Verplaats geselecteerde noot/rust naar notenbalk hierboven | Ctrl+Shift+Omhoog | Cmd+Shift+Omhoog |
Verplaats geselecteerde noot/rust naar notenbalk hieronder | Ctrl+Shift+Omlaag | Cmd+Shift+Omlaag |
Schakel 'Meermaatsrusten' in/uit | M | M |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Verplaats tekst naar links | Links | Links |
Verplaats tekst naar rechts | Rechts | Rechts |
Verplaats tekst snel naar links | Ctrl+Links | Cmd+Links |
Verplaats tekst snel naar links | Ctrl+Rechts | Cmd+Rechts |
Verplaats selectie omhoog | Omhoog | Omhoog |
Verplaats selectie omlaag | Omlaag | Omlaag |
Verplaats selectie snel omhoog | Ctrl+Omhoog | Cmd+Omhoog |
Verplaats selectie snel omlaag | Ctrl+Omlaag | Cmd+Omlaag |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Voeg tekst toe: notenbalktekst | Ctrl+T | Cmd+T |
Voeg tekst toe: expressietekst | Ctrl+E | Cmd+E |
Voeg tekst toe: systeemtekst | Ctrl+Shift+T | Cmd+Shift+T |
Voeg tekst toe: tempomarkering | Alt+Shift+T | Option+Shift+T |
Voeg tekst toe: repetitieteken | Ctrl+M | Cmd+M |
Voeg speciale tekens in | Shift+F2 | Shift+Fn+F2 |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Opmaak tekst: vet | Ctrl+B | Cmd+B |
Opmaak tekst: cursief | Ctrl+I | Cmd+I |
Opmaak tekst: onderstreept | Ctrl+U | Cmd+U |
Voeg mol in | Ctrl+Shift+B | Cmd+Shift+B |
Voeg herstellingsteken in | Ctrl+Shift+H | Cmd+Shift+H |
Voeg kruis in | Ctrl+Shift+# | Cmd+Shift+# |
Voeg dynamiek p in | Ctrl+Shift+P | Cmd+Shift+P |
Voeg dynamiek m in | Ctrl+Shift+M | Cmd+Shift+M |
Voeg dynamiek f in | Ctrl+Shift+F | Cmd+Shift+F |
Voeg dynamiek n in | Ctrl+Shift+N | Cmd+Shift+N |
Voeg dynamiek r in | Ctrl+Shift+R | Cmd+Shift+R |
Voeg dynamiek s in | Ctrl+Shift+S | Cmd+Shift+S |
Voeg dynamiek z in | Ctrl+Shift+Z | Cmd+Shift+Z |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Voeg tekst toe: liedtekst | Ctrl+L | Cmd+L |
Ga naar volgende lettergreep | Spatie | Spatie |
Ga naar vorige lettergreep | Shift+Spatie | Shift+Spatie |
Liedtekst: voer koppelteken in | - | - |
Liedtekst: voer melisme in | _ | _ |
Voeg liedtekst vers toe | Enter | Enter |
Ga naar volgend vers liedtekst | Omlaag | Omlaag |
Ga naar vorig vers liedtekst | Omhoog | Omhoog |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Voeg tekst toe: akkoord symbool | Ctrl+K | Cmd+K |
Voeg tekst toe: basso continuo | Ctrl+G | Cmd+G |
Ga naar volgend tekst element | Spatie | Spatie |
Ga naar vorig tekst element | Shift+Spatie | Shift+Spatie |
Verplaats cursor: naar volgende tel | ; | ; |
Verplaats cursor: naar vorige tel | Shift+; | Shift+; |
Verplaats cursor: duur | Ctrl+1 – Ctrl+9 | Cmd+1 – Cmd+9 |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Toon/verberg paletten | F9 | Fn+F9 |
Zoek in paletten | Ctrl+F9 | Cmd+Fn+F9 |
Open hoofdpalet | Shift+F9 | Shift+Fn+F9 |
Voeg legatoboog toe | S | S |
Voeg articulatie toe: accent | Shift+V | Shift+V |
Voeg articulatie toe: marcato | Shift+O | Shift+O |
Voeg articulatie toe: staccato | Shift+S | Shift+S |
Voeg articulatie toe: tenuto | Shift+N | Shift+N |
Voeg teken toe: crescendo | < | < |
Voeg teken toe: decrescendo | > | > |
Voeg haakjes toe aan element | ( | ( |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Instrumenten toevoegen/verwijderen | I | I |
Open instrumenten-dialoogvenster | F7 | Fn+F7 |
Schakel 'Zichtbaarheid' in/uit | V | V |
Verminder de uitrekking van de opmaak | { | { |
Vergroot de uitrekking van de opmaak | } | } |
Systeemomslag toevoegen/verwijderen | Enter | Enter |
Pagina-einde toevoegen/verwijderen | Ctrl+Enter | Cmd+Enter |
Herstel vormen en posities | Ctrl+R | Cmd+R |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Nieuw | Ctrl+N | Cmd+N |
Open | Ctrl+O | Cmd+O |
Sluit | Ctrl+W | Cmd+W |
Sla op | Ctrl+S | Cmd+S |
Sla op als | Ctrl+Shift+S | Cmd+Shift+S |
Druk af | Ctrl+P | Cmd+P |
Sluit af | Ctrl+Q | Cmd+Q |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Speel af | Spatie | Spatie |
Toon/verberg mixer | F10 | Fn+F10 |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Volgende UI groep | Tab | Tab |
Vorige UI groep | Shift+Tab | Shift+Tab |
Volgende UI paneel/venster | F6 | Fn+F6 |
Vorige UI paneel/venster | Shift+F6 | Shift+Fn+F6 |
Actie | Windows/Linux | macOS |
---|---|---|
Meerdere-instanties | Ctrl+F3 | Cmd+Fn+F3 |
Volledig scherm | F11 | Fn+F11 |
Muse Drumline (MDL2) is a free Muse Sounds library available for MuseScore Studio. It’s the successor to MuseScore Drumline (MDL1), an optional extension for MuseScore 3.
If you open a MuseScore 3 score in MuseScore Studio, a dialog appears informing you about changes to the appearance of your score. Starting in MuseScore Studio 4.4, this dialog now includes a checkbox to enable our new notation and sound mapping for MDL percussion.
This checkbox must be checked in order for marching percussion instruments from MDL1 to sound correct during playback with MS Basic and Muse Sounds. The checkbox has no effect on other instruments besides the ones from MDL1.
MDL2 and MS Basic use a particular set of MIDI pitches to represent percussion sounds. This means scores created with MDL2 are compatible with MS Basic, and vice versa.
However, MDL1 used a different set of MIDI pitches to represent percussion sounds, so when opening a score that contains notes for MDL1 instruments, it’s necessary to convert these to the MDL2 pitches, otherwise playback would sound wrong (you might hear a rimshot instead of a roll, for example).
Some sounds from MDL1 don’t have an exact match in MDL2. In a few cases, multiple MDL1 pitches are mapped to a single pitch in MDL2. This means some percussion notes that looked and sounded different in MuseScore 3 might now look and sound the same as each other in MuseScore Studio.
Conversion to the new pitch mapping is a one-way process, and it must be done when you first open the score in MuseScore 4. As always, if you’re not ready to fully commit to the new version, we recommend that you save the score as a new file, leaving the original file from MuseScore 3 unmodified.
In addition to some previously distinct notes now looking the same as each other, the conversion process also applies a new drumset definition to MDL1 percussion instruments. This further alters the notation of these instruments, changing the shapes of some noteheads and making them appear lower or higher on the staff.
Unlike the pitch mapping, which is fixed, the drumset notation changes can be freely altered via the Edit Drumset dialog after the score is loaded.
Opmerking: er is Nederlandse ondertiteling beschikbaar voor deze video.
Enkele veelvoorkomende sneltoetsen zijn opnieuw toegewezen en er zijn enkele nieuwe geïntroduceerd:
Actie | MS3 | MS4 |
---|---|---|
Overbinding | + | T |
Volgende maat (Akkoordsymboolinvoer) |
Tab | Ctrl/Cmd+→ |
Vorige maat (Akkoordsymboolinvoer) |
SHift+Tab | Ctrl/Cmd+← |
Schakel 'Voorteken: mol' in/uit | Geen | - |
Schakel 'Voorteken: herstellingsteken' in/uit | Geen | = |
Schakel 'Voorteken: kruis' in/uit | Geen | + |
Bewerk element | Alt+Shift+E | F2 or Alt+Shift+E |
Voeg speciale tekens in... | F2 | Shift+F2 |
Ga naar het volgende UI-venster | Geen | F6 of ` (backtick / accent grave) |
Ga naar het vorige UI-venster | Geen | Shift+F6 of Shift+` |
Toon/verberg selectiefilter | F6 | Geen |
De onderstaande lijst is een verklarende woordenlijst van veelgebruikte termen in MuseScore en hun betekenis.
Een gebogen lijn tussen twee of meer noten op dezelfde toonhoogte om een enkele noot van gecombineerde duur aan te geven:
SF3
Een uitvinding van Werner Schweer, de ontwikkelaar van Musescore (source). Dit formaat ondersteunt compressie van geluidssamples. Zie SoundFonts.
De handeling waarbij de toonhoogtes van één of meerdere noten met een constante interval omhoog of omlaag worden verplaatst. Er kunnen verschillende redenen zijn om een stuk om te transponeren, bijvoorbeeld: